Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Να που υπάρχει και άλλος....

Ανοιχτή Επιστολή στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

του Μάκη Γιομπαζολιά

Κύριε Παπανδρέου…

Υπάρχει κάτι στο οποίο ισχυρίζομαι, ότι ο λαός θα έδινε άποψη που δημοσκοπικά θα έπιανε κάτι κοντά στο 100%, εάν ετίθετο τέτοια ερώτηση σε όποια δημοσκόπηση.

Εμφανίστε στις - οψέποτε γίνουν - εκλογές ένα κόμμα, που θα έχει σχέση με την όποια προηγούμενη εκδοχή του, μόνο με εσάς προσωπικά. Και τίποτε άλλο. Αλλάξτε τους όλους. Υποψήφιους, βουλευτές, μελλοντικούς υπουργούς. Καμμιά σχέση με το παρελθόν του κόμματός σας. Καμμιά σχέση ακόμη και με εσάς, στις προηγούμενες “εκδοχές” του κόμματός σας !

Δεν μπορείτε ή κρίνετε ότι δεν πρέπει να τους αλλάξετε όλους ; Αλλάξτε τους συντριπτικά περισσότερους. Και σίγουρα όσους κυβέρνησαν στις περιόδους που το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε τον εαυτό του και τους πολίτες. Γνωρίζετε πολύ καλά τις περιόδους αυτές.
Απευθύνω αυτήν την έκκληση προς εσάς, καθώς οι ισχύοντες εκλογικοί και λοιποί σχετικοί νόμοι σας επιτρέπουν να αποφασίζετε για όλους και για όλα, σε ό,τι αφορά το κόμμα σας. Διότι αυτό που εγώ και όσοι συμφωνούν με τις απόψεις μου πρεσβεύουμε, είναι πως η Δημοκρατία στην Ελλάδα θα κερδίσει πολλούς και σημαντικούς πόντους, εάν και όταν :

1.- Οι υποψήφιοι βουλευτές θα υποδεκνύονται μέσα από αυθεντικές δημοκρατικές διαδικασίες της λαϊκής βάσης, σε όλους τους χώρους.

2.- Οι βουλευτές θα αντιπροσωπεύουν, όχι κατ΄ανάγκην το κόμμα αλλά τους επαγγελματικούς, κοινωνικούς και τοπικούς, εν τέλει ταξικούς, χώρους από τους οποίους θα αναδεικνύονται και θα “αποστέλλονται” στη Βουλή. Και το κόμμα, το όποιο κόμμα, θα διεκδικεί στις εκλογές μόνο την εκτελεστική εξουσία. Εάν και η πλειοψηφία των βουλευτών, pπου θα αναδεικνύονται ως υποψήφιοι με τον παραπάνω τρόπο και τελικώς θα εκλέγονται, πρόσκειται στο κόμμα αυτό, με γειά του με χαρά του.

3.- Κανένας βουλευτής δεν θα γίνεται υπουργός και το αντίστροφο. Άλλο Κυβέρνηση που κρίνεται και άλλο Βουλή που κρίνει την Κυβέρνηση. Κρίνοντες και κρινόμενοι οι ίδιοι είναι κάτι που μόνο σε γνήσια Δημοκρατία δεν παραπέμπει.

Ονειρικές καταστάσεις θα μου πείτε. Καθόλου. Αλλά θα συμφωνήσω, ότι για τη χώρα μας και όσα έχουμε συνηθίσει, είναι προχωρημένα πράγματα. Και επειδή πατάω στη γή, σας προτείνω, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για τέτοια πράγματα, να κάνετε τώρα εσείς το πρώτο βήμα.

Αλλάξτε τους όλους ή πάντως τους συντριπτικά περισσότερους. Μπορεί να έχετε αντιρρήσεις από τους ίδιους. Αλλά όχι από τον λαό, που άλλους τους έχει καταδικάσει και άλλους τους έχει βαρεθεί. Έχετε λοιπόν προκαταβολικά την συναίνεση του λαού. Όχι μόνον των Πασόκων αλλά ολόκληρου του λαού. Τι λοιπόν μπορεί να σας εμποδίσει ; Τολμήστε το.

Καταργήστε τον επαγγελματισμό στην πολιτική. Καταργήστε τους επαγγελματίες πολιτικούς. Και θα δείτε τότε, σε τί ποσοστό θα εκτοξευθούν τα νικηφόρα ποσοστά του κόμματός σας.Πώς θα το κάνετε αυτό ; Καθιερώνοντας εσωκομματικά το εξής κριτήριο : Ουδείς δικαιούται να είναι βουλευτής για περισσότερες από τρείς κοινοβουλευτικές θητείες. Δηλαδή περισσότερο από εννέα έως δώδεκα χρόνια. Αυτό για τώρα, γιατί αργότερα οι επιτρεπτές θητείες μπορούν να γίνουν και δύο ). Μη το φοβάσθε. Βάλτε το σε εσωκομματικό δημοψήφισμα και να είσθε βέβαιος, ότι θα υπερψηφισθεί με συντριπτικό ποσοστό.

Ερώτημα δικαιολογημένο : Και τί θα γίνει με την συσσωρευμένη κοινοβουλευτική ( και κυβερνητική ίσως ) πείρα εκείνων που διετέλεσαν βουλευτές ( ή και υπουργοί ) επί εννέα έως δώδεκα ( ή και πολλά περισσότερα ) χρόνια ;


Είναι απλό. Κομματικά στελέχη δεν είναι ; Η μήπως παύουν να είναι κομματικά στελέχη, όταν πάψουν να είναι βουλευτές ( ή και υπουργοί ) ; Να καθήσουν λοιπόν στο κόμμα, όταν πάψουν να είναι βουλευτές. Να πλαισιώσουν κομματικές επιτροπές παραγωγής πολιτικής και θέσεων σε κάθε τομέα. Και με την πολύτιμη πείρα τους να τροφοδοτούν με σοβαρές πολιτικές θέσεις τους νεότερους βουλευτές.

Ποιό είναι το πρόβλημα ; Ότι δεν θα παίρνουν τον βουλευτικό ( ή και υπουργικό ) μισθό τους ; Ε, και λοιπόν ; Για τον μισθό μπήκαν στην πολιτική ; Να επιστρέψουν στην επαγγελματική τους δραστηριότητα, για να βγάζουν τα προς το “ζην”. Και επι τέλους, εάν θέλουν να εξαργυρώσουν την κομματική δουλειά τους, ας τους “κόψει” το κόμμα μια αποζημίωση. Που μπορεί να είναι ένα μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης των νεότερων βουλευτών. Το μισό ας πούμε. Γιατί ; Και οι νέοι βουλευτές άλλωστε πρέπει να συνειδητοποιούν από την αρχή, ότι μπαίνουν στην Βουλή, όχι για τον “μισθό” του βουλευτή αλλά για να προσφέρουν. Και μετά από 2-3 θητείες, θα επιστρέψουν στο επάγγελμά τους. Αλλιώς να μην είναι καν υποψήφιοι. Ποιο είναι το πρόβλημα ;

Κύριε Γιώργο Παπανδρέου. Εάν αποφασίσετε να υλοποιήσετε τα παραπάνω, για υπολογείστε, πόσοι ( ανεξάρτητα από το ποιοι ) από την μέχρι τώρα κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός σας δεν θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές ; Και πόσοι ( ανεξάρτητα από το ποιοι ) νέοι βουλευτές θα σας προκύψουν σίγουρα. Δίνοντας σαφώς την εικόνα και την ουσία της πραγματικής ανανέωσης στο κόμμα σας. Σε πρόσωπα, σε ιδέες, σε αρχές και κυρίως σε αξίες !

Υστερόγραφο απαραίτητο, για να μην παρεξηγούμαστε : Εσείς προσωπικά, κύριε Γιώργο Παπανδρέου, δεν είσθε χαρακτηριστική περίπτωση “επαγγελματία” πολιτικού, με αρκετές βουλευτικές θητείες στην “πλάτη” σας ; Βεβαίως. Αλλά είσθε εκλεγμένος αρχηγός του κόμματός σας. Και η πρότασή μου εξαιρεί τον όποιο εκλεγμένο αρχηγό, όσο έχει αυτήν την ιδιότητα. Εάν και όταν χάσετε αυτήν την ιδιότητα, φυσικά να ισχύσει και για εσάς προσωπικά ο παραπάνω κανόνας.

Ακροτελεύτιο : Ο βουλευτής , μετά από 2-3 θητείες στη Βουλή, δεν θα μπορεί να είναι πάλι υποψήφιος βουλευτής. Για μια τετραετία όμως. Εάν θέλει μετά και εάν το κόμμα του (τώρα) ή ο λαός (αργότερα) τον αναδεικνύει και πάλι ως υποψήφιο, ας ξαναείναι υποψήφιος. Όμως προσέξτε :

Τέλος ο επαγγελματίας πολιτικός

Περιορισμός ή και τέλος στην διαπλοκή πολιτικού-βουλευτή και όποιων συμφερόντων επιχειρούν να επηρεάζουν πολιτικούς-βουλευτές

Τα “προς το ζήν” από το βιοποριστικό επάγγελμα και όχι από τον βουλευτικό ( ή και υπουργικό ) μισθό.

Συνεχής ανανέωση της πολιτικής, με νέους ανθρώπους, νέες ιδέες.Μόνιμη αξιοποίηση των πρώην βουλευτών ( η και υπουργών ) και της πείρας τους.


Πιθανή επάνοδος των “πρώην”, εάν ο αρχηγός ( τώρα ) ή ο λαός ( μετά ) τους ξαναθέλει και το θέλουν και οι ίδιοι.

Κυρίως όμως : Πρώτο σημαντικό βήμα, για την πλήρη απεξάρτηση της Βουλής, δηλαδή της νομοθετικής εξουσίας, από την Κυβέρνηση, δηλαδή την εκτελεστική εξουσία.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Καλημέρα Ελλάδα!

Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας, στο δίλημμα ένοχος ή βλάξ, προτιμά το δεύτερο και ΟΛΟΙ οι βουλευτές του ΟΡΘΙΟΙ τον χειροκροτούν, τότε δε χρειάζεται κάτι περισσότερο για να καταλάβουμε ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Είναι σοφή η ρήση πως ο κάθε λαός έχει τον ηγέτη που του αρμόζει. Και στη χώρα αυτή, εδώ και μια 5ετία, της αρμόζει ο Καραμανλής. Ξεκαθαρίζω πως δεν έχω κάτι προσωπικό με τον άνθρωπο. Με ενοχλεί αφόρητα ο πολιτικός. Αν ποτέ ο Καραμανλής υπήρξε πολιτικός...
Μέχρι τις εκλογές του 2000, αντ΄ αυτού ήταν ο σημερινός υπουργός τουρισμού, Άρης Σπηλιωτόπουλος. Από τον Αύγουστο και μετά, το ρόλο αυτό ανέλαβε ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος. Και επέτυχε, με διάφορες αλχημείες και την προοιμιακή του σχέση με τον τύπο, να λανσάρει τον Καραμανλή, ως τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ και ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΗΓΕΤΗ, που θα κυβερνά τη χώρα μέχρι να βαρεθεί!!! Είχε και τη χαρά απέναντί του να έχει ένα ΠΑΣΟΚ βυθισμένο στην εσωστρέφεια που το οδηγούσαν σε διαδοχικές ήττες στις εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές εκλογές 2004, 2008, ευρωεκλογές 2004 και νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές 2006), με τη συνεχή αμφισβήτηση του Γιώργου Παπανδρέου από μια μεθοδευμένη και ενορχηστρωμένη υποβάθμισή του και νια πώς φτιάχτηκε ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ!!!
Η αποδόμηση Καραμανλή άρχισε λίγο πριν τη συνέντευξη στη ΔΕΘ. Η συνέντευξη στη ΔΕΘ ήταν το κερασάκι στην τούρτα και ο βασιλιάς άρχισε πλέον να φαίνεται τόσο γυμνός! Από τότε και μετά, η χώρα μοιάζει ακυβέρνητη. Παραιτήθηκε και ο σκιώδης πρωθυπουργός ή πρωθυπουργός του παρασκηνίου, Θεόδωρος Ρουσόπουλος και να το απόλυτο ξεβράκωμα της κυβερνητικής παράταξης. Γιατί ο Ρουσόπουλος επέτυχε το ακατόρθωτο. Να κατεβάσει τον πύχη των προσδοκιών της χώρας και να δώσει ελπίδα σε κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη κοινωνική ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ μόρφωση, να πιστεύει ότι θα κυβερνήσει τη χώρα!!!
Όμως, αυτοί είμαστε! Θεοποιούμε το τίποτα και μετά διαμαρτυρόμαστε. Βλέπουμε γύρω μας φούσκες και νομίζουμε πως είναι ογκόλιθοι πνευματικοί, πολιτικοί, κάθε είδους. Κι όταν σκάνε οι φούσκες, πρώτοι ρίχνουμε τον λίθο του αναθέματος.
Αυτές τις μέρες κάποιοι φίλοι, που είχαν πιστέψει στο παραμύθι του νεο-Καραμανλισμού, μου τηλεφώνησαν για να μου πουν πόσο δίκιο είχα όταν τους έλεγα ότι ο Καραμανλής είναι ένα επικοινωνιακό κατασκεύασμα. Και που δικαιώθηκα, όμως, τι έγινε; Η χώρα βρίσκεται σε κατηφόρα με λυμένα φρένα, με την κοινωνία σε αναβρασμό και την πολιτική στα σχοινιά. Έργο της Δεξιάς και αυτό. Μόνη παρηγοριά, η γενιά των 15άρηδων,. Η γενιά που μπορεί να ανάψει πάλι τη φλόγα της ελπίδας για να καλημερίσουμε πάλι αυτή τη χώρα. Γι αυτό πιστεύω πως κάθε γενιά έχει το δικαίωμα στο δικό της παραμύθι.
Να μείνουμε μακριά από αυτή τη γενιά, να την αφήσουμε να φτιάξει το όραμά της και το παραμύθι της και να το περπατήσει. Γιατί εμείς, σάπιοι και ανάξιοι εραστές μιας χώρας που την παραλάβαμε μέσα στη διαφθορά και την σπρώχνουμε όλο και πιο κάτω, κλείσαμε τον κύκλο μας. Ανοίγουν άλλοι κύκλοι, μιας γενιάς με καθαρό βλέμμα, με λεβέντικη στάση, που θρήνησε ήδη ένα νεκρό της κρατικής αυθαιρεσίας.
Το παρόν πρέπει σύντομα να αποχωρήσει και να δώσει τη θέση του στο μέλλον. Τα μηνύματα από τις νέες γενιές όλης της γης, που σηκώνουν πλακάτ στήριξης στην ελληνική νεολαία, μου δίνουν ελπίδα και θάρρος. Μην καπελώσει κανείς αυτή τη γενιά. Αρκετά καπελωθήκαμε εμείς. Ακηδεμόνευτοι και με το κεφάλι ψηλά, είναι έτοιμοι για τις προκλήσεις του μέλλοντος, το ίδιο το μέλλον.
Καλημέρα Ελλάδα της Χρυσάνθης, της Βίκυς, του Άρη, του Μάρκου, της Μαρίας... Καλημέρα Ελλάδα Ελλάδα του Αλέξη...

ΓΓΑ

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Κυριακή

Κυριακή, μέρα περισυλλογής, κορύφωση της ανάπαυσης, της ηρεμίας και φόρτιση των μπαταριών για το ξεκίνημα μιας ακόμη εβδομάδας. Μοιάζουν τόσο οι Κυριακές, που τελικά δεν ανεχόμαστε να μας τις ταράζουν και να ανατρέπουν το παραμικρό από τη ρουτίνα της ξεκούρασής μας.
Μια εβδομάδα πριν, το ποτάμι της οργής της νεολαίας ξεχείλιζε. Είχε προηγηθεί η στυγνή δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου, είχε ανατραπεί όλο το σκηνικό για μια ήσυχη και ανέφελη Κυριακή. Κι από το πρωί, καθώς η οργή κόχλαζε στις φλέβες των νεαρών, που κάποιοι φρόντισαν να τους πουν "αλήτες", όλοι περιμέναμε τη συνέχεια. Σαν να γνωρίζαμε τι θα συμβεί, σαν να αισθανόμαστε το μοιραίο ενός ξεσηκωμού, με αποτελέσματα που δεν περίμεναν οι κρατούντες.
Σήμερα, μια εβδομάδα μετά, δεν υπάρχει χώρος για άλλο πόνο. Γιατί, καθώς ο χρόνος κυλά, ο πόνος γίνεται οργή και η οργή τρελαίνεται και γίνεται ορμητικό ποτάμι, που παρασύρει στο διάβα του, καθετί σάπιο και παρηκμασμένο.
Όλη την εβδομάδα την περάσαμε με το φόβο του "χτυπήματος"! Ενός τυφλού χτυπήματος, που θα γινόταν στα σπίτια μας. Είχε φροντίσει η δεξιά με τα παπαγαλάκια της να ειδοποιήσει τους "νοικοκυραίους", ότι οι γνωστοί άγνωστοι θα χτυπήσουν σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Και η παραπληροφόρηση έδινε κι έπαιρνε, σκορπώντας την αγωνία για την επόμενη στιγμή. Μόνο και μόνο για αυτό το κλίμα τρόμου και αγωνίας θα έπρεπε να κρυφτεί κάθε κυβερνητικός παράγοντας και παραγοντίσκος και να χώσει βαθιά το κεφάλι του στην άμμο. Και να σκεφτεί πως κάθε πράξη βίας δεν είναι στοιχείο έκρηξης οργής αλλά ράγισμα του γυαλιού της Δημοκρατίας.
Μέσα από την καθημερινότητα οφείλουμε όλοι να γινόμαστε καλύτεροι. Καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι επαγγελματίες, καλύτεροι γονείς. Να σταματήσουμε να είμαστε ξερόλες και παρτάκηδες. Να ανατρέψουμε την εικόνα του εαυτού μας, για να πείσουμε πως μπορούμε να ανατρέψουμε την εικόνα της ίδιας της κοινωνίας, της οποίας είμαστε γέννημα και συνέχεια. Κι αν το μπορέσουμε, τότε μπράβο, αν όχι τότε θα ζήσουμε και πάλι τα ίδια χάλια μιας βομβαρδισμένης εκ των έσω πόλης.

ΓΓΑ

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Επίκαιρα, όσο ποτέ άλλοτε...

Ότι πιο φρέσκο, αυτό που γράφτηκε τόσο χρόνια πριν από το Μάνο Ελευθερίου και μελοποιήθηκε από το Γιάννης Μαρκόπουλο. Γιατί πρέπει όλοι να θυμόμαστε αυτό που άλλοι θέλουν να ξεχνάμε...

ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

Κατευόδιο

Άργησα να γράψω. Ίσως και να μην ήθελα να γράψω για όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες. Ο τραγικός χαμός του Αλέξη, οι πορείες, οι καταστροφές, το πολεμικό περιβάλλον, οι αθλιότητες, η κυβερνητική ανεπάρκεια, μου έδωσαν ένα πλήθος ευκαιριών να διατυπώσω τη γνώμη μου. Όμως, είναι φορές, που ξεκινάς να γράψεις και κάτι σε συγκρατεί. Να είναι η ίδια η φύση, που σταματά το χέρι; Ή η καλά θαμμένη παιδικότητά μας; Ποιος ξέρει; Μπορεί ένα από αυτά, ή και τα δυο μαζί, ή άλλα πολλά.
Σήμερα, ο Αλέξης ήδη βρίσκεται στο μπαλκόνι του ουρανού και μας κυττάζει από εκεί, χαμογελώντας με τη φρεσκάδα των 15 Μαΐων, που θα παραμείνει αιώνια φρεσκάδα, για όλα τα παιδιά της ηλικίας του, για όλα τα παιδιά της νιότης του. Χαμογελά και συγχωρεί και δίνει ένα άλλο νόημα στο "παραμύθι" της γενιάς του. Χαμογελά, καθώς κατάφερε να μας σηκώσει όλους από τον καναπέ της λήθης και να μας βγάλει σε δρόμους και πλατείες και να πούμε "ήμουν κι εγώ εκεί", δίπλα στη νιότη του 2008. Να νιώσουμε κι εμείς λίγο νιότη, να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, από πού ξεκινήσαμε, πού φτάσαμε, ποιος ήταν ο δρόμος για τη δική μας Ιθάκη.
Δε θα ήθελα να εκφράσω την οδύνη μου και τον αποτροπιασμό μου. Κοινότυπα και σιχαμένα, όλα αυτά, καθώς διατυπώθηκαν όλες τις προηγούμενες μέρες από πρόσωπα που όπλισαν το χέρι του φονιά.
Άλλο θέλω, άλλα θέλω. Να συλλυπηθώ τη μάνα και τον πατέρα του αγοριού. Βουβά, χωρίς λόγια. Και να ευχαριστήσω τον Αλέξη γιατί ο άδικος χαμός του, μου έδωσε να καταλάβω για μια ακόμη φορά, πράγματα και καταστάσεις που δεν ήθελα να θυμάμαι. Το αστυνομικό κράτος, το κράτος της δεξιάς, την δεξιά αντίληψη σε όποιο χώρο κι αν ανήκει. Γιατί η δεξιά αντίληψη δεν έχει κόμμα, είναι υπερκομματική και διαχρονική. Και απέναντι σε αυτή την αντίληψη πρέπει να σταθούμε, σε αυτή τη νοοτροπία, σε αυτό τον τρόπο σκέψης και δράσης.
Κουράγιο μάνα, κουράγιο πατέρα του αδικοχαμένου Αλέξη. Σκεφτείτε πως το δικό σας βλαστάρι έγινε η αφορμή να δείξει το παρακράτος της κρατικής βίας το πρόσωπό του. Πέταξε το μανδύα του σοβαρού και κυκλοφορεί πλέον ολόγυμνο, περιφερόμενο με δακρυγόνα στα χέρια, με γκλομπς, χτυπώντας αλύπητα στα στενά της Αθήνας, εκεί που δεν υπάρχουν κάμερες, κάθε νεαρό που έβρισκαν.
Ο Αλέξης, ο Αλέξης σας, είναι και δικός μας. Δεν ανήκει μόνο σε σας, αλλά στη γενιά του. Ανήκει στη γενιά των νέων αγώνων, στη γενιά που διαδηλώνει και καλύτερη παιδεία, για καλύτερο κράτος, για ανθρώπινη κοινωνία. Ανήκει στη γενιά που διεκδικεί το δικό της όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Και γι αυτό δεν θα ξεχαστεί. Είναι ένα νέο σύμβολο, το θύμα της αναίτιας κρατικής βίας.
Καλή αντάμωση Αλέξη.

Γιάννης Γ. Αγγέλου

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

17 Νοέμβρη 1973

Μια μια οι σταγόνες του χρόνου, ήδη έφτασαν να μετράνε 35 χρόνια από εκείνη τη συγκλονιστική περίοδο, από εκείνη τη μοναδική νύχτα. Κι αν τα χρόνια περνάνε, η μνήμη στέκεται πάντα για λίγο εκεί, σε κείνες τις ώρες, όπου έμελλε να αλλάξουν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Κείνες τις ώρες, που νομίζεις ότι το ρολόι του χρόνου σταματά και αρχίζει να μετρά αντίστροφα. Τις ώρες που κάποιοι, με μακριά μαλλιά και γένια και στρατιωτικά αμπέχονα, γνήσιοι απόγονοι των πιο λαμπρών σελίδων της πατρίδας μας, εμπνευσμένοι από τον αγώνα του Τσε και των κινημάτων στη Λατινική Αμερική, από το Μάη του '68 στη Γαλλία, αποφάσιζαν να δουν το πράγμα λίγο διαφορετικά. Γέμισαν τους δρόμους με συνθήματα, με την παρουσία τους, με τραγούδια και όνειρα. Ήθελαν να γκρεμίσουν και να χτίσουν ξανά το καινούργιο παραμύθι τους. Ήθελαν να αναπνεύσουν ελεύθερα, σε μια πατρίδα που στέναζε. Κάθε αέρας λευτεριάς πνιγόταν στα κρατητήρια, στα κολαστήρια της Χούντας.
Μια μια οι φωνές μέσα από το Πολυτεχνείο, από τον ραδιοφωνικό σταθμό, που εξέπεμπε στους 1050 χιλιόκυκλους. Μηνύματα, συνθήματα, εκκλήσεις για βοήθεια. Κοσμοσυρροή. Ο λαός της Αθήνας, ο ελληνικός λαός, έλαβε το μήνυμα και έτρεχε εκεί, στο νέο βωμό της Ελευθερίας.
Κι αν η ιστορία μιλήσει για Μαραθώνες και Σαλαμίνες, για Δερβενάκι και Οχυρά του Ρούπελ, στέκει και κλίνει το γόνυ ευλαβικά και στο Πολυτεχνείο, ως το τελευταίο χρονικά στοιχείο ηρωισμού.
Πέρασαν 35 χρόνια. Ήμουν 11 και είμαι 46. Και πλέον, έχω το δικαίωμα να πω πως πρέπει όλοι εμείς, που ζήσαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτό το τριήμερο, να μην είμαστε παρόντες εκεί. Ας αφήσουμε τα νιάτα της Πατρίδας μας, με τα δικά τους οράματα, να ζήσουν το δικό τους παραμύθι. Ας μη μολύνουμε άλλο τη φρεσκάδα της νιότης τους και ας τους δώσουμε τη χαρά να φωνάξουν για τα αιτήματα του δικού τους καιρού, χωρίς εμάς.
Κι εμείς, ας αναλογιστούμε τι πράξαμε ή τι παραλείψαμε να πράξουμε. Είναι, εξάλλου τόσο πολλά αυτά, που φροντίσαμε να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί της ιστορίας...

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Δεν πάει άλλο

«Το μήνυμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς προς τις 20 οικονομικές δυνάμεις του κόσμου που συναντώνται είναι πολύ απλό. Ζητούμε κανόνες», τόνισε ο πρόεδρός της Γ. Παπανδρέου πριν την ομιλία του σε συνέδριο στη Νέα Υόρκη, με θέμα «οικονομία για την ειρήνη και την ασφάλεια».
«Απαιτούμε η ανάπτυξη και η οικονομία να έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Δεν μπορεί την κρίση να την πληρώνει ο πολίτης, ενώ σε άλλους να δίνονται λευκές επιταγές και τεράστια χρηματικά ποσά», πρόσθεσε.
Για πολλοστή φορά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς εκφράζει και σε διεθνές συνέδριο αυτό που πάντοτε επιμένει να τονίζει στο εσωτερικό και δεν είναι άλλο από το "πρώτα ο άνθρωπος". Ως ηγέτης της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης που έρχεται, με σύνεση και σοβαρότητα, επιδιώκει να γεφυρώσει χάσματα, επιδιώκει να προτάξει το εμείς αντί του εγώ, προκειμένου να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα την επόμενη μέρα.
Το ΠΑΣΟΚ, ως Κίνημα πρωτοπορίας, έρχεται για να διατυπώσει μια διαφορετική πολιτική σε όλα τα θέματα που απασχολούν την πληττόμενη ελληνική κοινωνία. Φιλοδοξεί να δώσει ένα άλλο στίγμα, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για την παγκόσμια κοινότητα. Κι εδώ αναδεικνύεται η σημαντικότητα του ρόλου του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θέση στην οποία για πρώτη φορά επανεκλέγεται Έλληνας πολιτικός, ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτό, επί μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν "έκανε" για τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια. Εδώ και κάποιους μήνες, όμως, το σκηνικό αλλάζει θεαματικά! Και ακολουθείται και παρακολουθείται η πορεία που χαράσσει ο Γιώργος Παπανδρέου, διαμορφώνοντας έναν άλλο τρόπο προσέγγισης της πολιτικής. Και εδώ και παντού ακουγόταν και ακούγεται η φωνή της Ελλάδας. Περισσότερο σήμερα, που η χώρα δεν κυβερνάται, αλλά πλέει αβοήθητη προς τον τεράστιο οικονομικό κυκλώνα...
Σύντομα θα έχουμε εκλογές. Η κατάσταση ανυπαρξίας ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Η χώρα χρειάζεται πρωθυπουργό με τεράστιο ειδικό βάρος, κάτι που διακρίνει τον Γιώργο Παπανδρέου. Η ώρα του πρωθυπουργού της Ραφήνας τελείωσε. Φυσικά, έχει κάθε δικαίωμα να διατηρήσει τον τίτλο του, ως πρωθυπουργός της Ραφήνας και να παραμείνει σε αυτόν. Ο θίασος Καραμανλή, εκτός από γέλιο, μας πρόσφερε απλόχερα και αγωνία, αβεβαιότητα, δυστυχία, οικονομική δυσπραγία, εθνικό ρεζίλεμα, ανασφάλιστη εργασία. Μας έδειξε ότι οφείλουμε να ζυγίζουμε πολύ καλά την ψήφο μας πριν αυτή καταλήξει στην κάλπη. Γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση, καραδοκούν οι Ρουσόπουλοι, οι Βουλγαράκηδες και όλος αυτός ο συρφετός της αθλιότητας.

ΓΓΑ

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Μιά λέξη

Κατά έναν περίεργο τρόπο, όταν ακούω τον Καραμανλή να ομιλεί για οποιοδήποτε θέμα και κυρίως όταν εγγυάται για κάτι, νιώθω μιαν ανατριχίλα περίεργη στη σπονδυλική μου στήλη! Αυτό μου συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα, από τότε που συνειδητοποίησα ότι ετοιμάζεται για πρωθυπουργός! Προσπαθούσα με κάθε τρόπο, είναι η αλήθεια, να αποτρέψω φίλους που τελικά τον ψήφισαν, να τους πείσω ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να εγγυηθεί το παραμικρό γιατί δεν έχει τη γνώση και την εμπειρία, αλλά κυρίως τη βούληση να επιβάλλει την άποψή του. Τότε δεν έγινα πιστευτός, όσοι τον άκουγαν ενθουσιάζονταν και τελικά ο Καραμανλής προέκυψε πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Βέβαια, από τη στιγμή που την χώρα αυτή την κυβέρνησε ο Μητσοτάκης, όλοι έχουν δικαίωμα να θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα...
Χτες, μετά τη σύνοδο κορυφής, απηύθυνε ένα ακόμη αυστηρό μήνυμα προς τις τράπεζες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία. Και μάλιστα συνέχισε λέγοντας «ο καθένας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του. Το μήνυμα είναι σαφές», και πρόσθεσε με νόημα ότι «η ένταξη στο σχέδιο ρευστότητας παραμένει εθελοντική, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μετακυλήσει το κόστος της κρίσης στους πολίτες. Δεν επιτρέπουμε συμπεριφορές που στρέφονται εναντίον του συμφέροντος της χώρας».
Πολύ ωραία μας τα είπε πάλι ο "καταλληλότερος"! Πάλι μια γενικόλογη αναφορά για το συμφέρον της χώρας, το οποίο τελικά δεν μας εξηγεί κανένας ποιο είναι!
Όμως, πώς να γίνει πιστευτός ο εκλεκτός της πλουτοκρατίας στη χώρα αυτή; Πώς μπορεί να περιορίσει την ασυδοσία, ο άνθρωπος που την εξέθρεψε επί μια 5ετία στο Μαξίμου και σε όλους τους υπουργικούς διαδρόμους; Πώς μπορεί να μιλήσει αυτός που ανέχτηκε και συγκάλυψε σκάνδαλα, όπως της Μονής Βατοπεδίου, του απότομου πλουτισμού των υπουργών του, των κουμπάρων, της καταλήστευσης των Ταμείων μέσω των ομολόγων; Πώς μπορεί να καταφέρεται κατά των Τραπεζών ο πρωθυπουργός με τους off-shore υπουργούς; Αλλά και πώς μπορεί να συμμαζέψει τις ορέξεις των τραπεζιτών για υψηλότατες αμοιβές, όταν στη ΔΕΘ κάλυπτε τη συμμορία των υπουργών του;
Κυττάξτε το ρολόι σας κύριε Καραμανλή! Είναι ώρα να φεύγετε εσείς και η συμπαθής ομάδα των απατεώνων σας, που διέλυσαν τη χώρα και την έριξαν στην ανυποληψία. Θα γραφτείτε στην ιστορία, όχι ως μαύρη σελίδα, αλλά ως λευκή σελίδα! Θα παραδώσετε το τίποτα στους επόμενους! Είστε ένας τυχαίος που βρέθηκε στο τιμόνι αυτής της χώρας μόνο και μόνο λόγω ονόματος! Φυσικά, δεν ευθύνεστε εσείς για αυτό. Ας όψονται κάποιοι δήθεν σοσιαλιστές, που με το μανδύα της Κοκκινοσκουφίτσας κατάφεραν να σας στρώσουν το δρόμο προς την εξουσία. Όμως, πλέον είσαστε γυμνός.
Η ώρα σας να αποχωρείτε σιγά σιγά φτάνει. Προτιμήστε την ηρωική έξοδο των πρόωρων εκλογών. Είναι η μόνη πολιτική πράξη την οποία αν υλοποιήσετε θα δικαιολογήσετε την παρουσία σας. Δείξτε τώρα υπευθυνότητα, για μια και μοναδική φορά στην πολιτική σας σταδιοδρομία, επιτρέποντας να έρθει μια σοβαρή κυβέρνηση για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο την εγκλωβίσατε.
Γιατί τελικά κάνατε τον πρωθυπουργό σε αυτή τη χώρα για 5 χρόνια. Ας γράψει έστω και μια θετική λέξη για σας η ιστορία δίπλα σε αυτή που ήδη έχει γραφεί χαρακτηρίζοντας την διακυβέρνησή σας και είναι η λέξη ΑΙΣΧΟΣ!

ΓΓΑ

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Πριν 16 χρόνια...

Πριν 16 ακριβώς χρόνια, εκλεγόταν ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον. Λίγους μήνες μετά θριάμβευε ο Ανδρέας Παπανδρέου, επανερχόμενος στην πρωθυπουργία, μετά την περιπέτεια με το κατασκευασμένο σκάνδαλο Κοσκωτά. Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τη χώρα επί σχεδόν 11 χρόνια, με λαμπρές επιτυχίες, όπως την ΟΝΕ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την αναμόρφωση της χώρας.
Σήμερα, εκλέχτηκε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπάρακ Ομπάμα. Τα άστρα δείχνουν ότι στις επερχόμενες εκλογές έρχεται η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Του πολιτικού που μειώθηκε και υποτιμήθηκε όσο κανένας άλλος στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.
Είναι σημαντική αυτή η αλλαγή στις ΗΠΑ. Σηματοδοτεί την ανάγκη για το διαφορετικό στην διακυβέρνηση, για την εμπιστοσύνη σε νέους ανθρώπους, για την υποχρέωση της πολιτικής να βρίσκει λύσεις στα αδιέξοδα. Η πρόκληση ξεκίνησε. Είμαστε εδώ και αναμένουμε με αισιοδοξία την επόμενη μέρα. Για έναν διαφορετικό πλανήτη...

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Άνοιγμα Γιώργου προς τις Ένοπλες Δυνάμεις

Θέλω τέλος, σήμερα, να στείλω κι ένα μήνυμα συμπαράστασης στις γυναίκες και τους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων. Ξέρω ότι ζουν πολλές φορές την αναξιοκρατία και υποβάθμιση, ιδιαίτερα από αυτή την κυβέρνηση.

Θέλω να ξέρουν ότι, θα εργαστούμε κοντά τους για τον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών, την αναβάθμισή τους και βεβαίως, την αξιοποίηση του μερίσματος ειρήνης για την Ελλάδα, για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη Ελλάδα και μια πιο δίκαιη κοινωνία.


Συνηθίζεται, με το τέλος των παρελάσεων, οι πολιτικοί να κάνουν κάποιες δηλώσεις. Συνήθως είναι κοινότυπες, με ευχές και αναφορά στο "αξιόμαχο των Ενόπλων μας Δυνάμεων" και κάποια παρότρυνση προς όλους, ότι "οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούμε" κλπ κλπ. Είναι η πρώτη φορά που πολιτικός, μετά από τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, ασχολείται με την ουσία του πράγματος, που δεν είναι άλλη, από την αδιαφορία της σημερινής κυβέρνησης για το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Γιώργος Παπανδρέου, αντιλαμβανόμενος την ουσία της υπόθεσης, δε μίλησε για "αξιόμαχο" και λοιπές φούσκες. Έκανε ένα προσωπικό άνοιγμα προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, δείχνοντας προς κάθε κατεύθυνση, πως πλέον ο ίδιος είναι έτοιμος να κυβερνήσει και μάλιστα, με διαφορετικό τρόπο από τον συνήθη. Δείχνει ότι δεν θα είναι διαχειριστής, αλλά ο πολιτικός των ρήξεων και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Απευθυνόμενος στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, αποδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για τον άλλο πόλο της Εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Έχει συνειδητοποιήσει το τεράστιο πρόβλημα, με τις παραιτήσεις των στρατιωτικών, που από 1/1/2005 μέχρι σήμερα έχουν ξεπεράσει τις 4.000, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό τεράστια δυσλειτουργία στον οργανισμό Ένοπλες Δυνάμεις.
Είναι σημαντικό που ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε αυτή την κίνηση, γιατί σε όλους μας θύμισε τον αείμνηστο πατέρα του, που το 1981, μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε ο ίδιος το Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας.
Και τώρα μια ανάλογη κίνηση θα ενθουσίαζε το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, έχουμε ακόμη δρόμο μέχρι τις εκλογές. Απλά, ο δρόμος αυτός αρχίζει να "καθαρίζει" από την μέχρι σήμερα ομίχλη...

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Ο κύριος Υπουργός!

Εκτιμούσα τον Υπουργό Δικαιοσύνης, με τον τρόπο που πρέπει να σεβόμαστε τον αντίπαλό μας. Ένας ευγενής πολιτικός της Δεξιάς, με άποψη και σοβαρότητα. Όμως, η σημερινή του δήλωση, με απογοήτευσε. Δεν περίμενα ότι ένας κύριος θα μιλούσε με τέτοιο τρόπο για τους αντιπάλους του. Φαντάσματα δεν αποκαλείς τους πολιτικούς σου αντιπάλους, ούτε αναφέρεσαι σε κουκουλώματα και πισωγυρίσματα, όταν η κυβέρνηση στην οποία ανήκεις είναι ο ορισμός της λέξης σκάνδαλο!
Είναι αδιανόητο να συμπεριφέρεσαι, αν και Υπουργός της Δικαιοσύνης, ως ένας κοινός χούλιγκαν. Δε μπορείς να απαξιώνεις τον πολιτικό σου αντίπαλο, όταν η ίδια σου η παράταξη κινδυνεύει να μπει στη φυλακή!
Από τον αρχηγό μέχρι τον τελευταίο οπαδό!
Αλλά, είναι γνωστή η τακτική της Δεξιάς. Μόνο που από κάποιους πολιτικούς της περιμένεις άλλη συμπεριφορά! Δυστυχώς, με διέψευσε ο κύριος Υπουργός.

ΓΓΑ

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

27 χρόνια...

27 χρόνια πριν, τέτοια μέρα, ανέτειλε ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ. Κυριακή, 18/10/1981. Η ημερομηνία που άλλαξε την ιστορία στην Ελλάδα, η ημερομηνία που και πάλι ένας Παπανδρέου γινόταν πρωθυπουργός! Ο Ανδρέας Παπανδρέου! Ο ιδρυτής και ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης!
Κάποιοι τρελοί νεολαίοι γυρίζαμε στην Αθήνα, περάσαμε έξω από το τότε εκλογικό κέντρο της Ν.Δ στου Zonar's και με σημαίες και τραγούδια δίναμε τον παλμό μιας διαφορετικής νίκης. Η τρέλα της νιότης, ο ενθουσιασμός ότι ξημέρωνε μια άλλη μέρα για την πατρίδα, η αύρα του αείμνηστου Ανδρέα, όλα αυτά μαζί, μας γέμιζαν αισιοδοξία! Ναι, είμαστε η γενιά της Αλλαγής, η γενιά που είδε την Ελλάδα να μεγαλουργεί.
Είμαστε τυχεροί, που είδαμε όλα αυτά. Είμαστε τυχεροί, που νιώσαμε την Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, την Ελλάδα να είναι κυρίαρχη του εαυτού της, που σταμάτησε η μακρά περίοδος του αστυφύλακα, που, επιτέλους, διαβάζαμε την εφημερίδα ανοιχτά και όχι διπλωμένη σε άλλη εφημερίδα!
Είμαστε τυχεροί, που ζήσαμε τον εκδημοκρατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, που αισθανθήκαμε άνετα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα.
27 χρόνια πέρασαν από τότε. 27 χρόνια μετά. Ζούμε μια διακυβέρνηση απαράδεκτη, ζούμε την πλήρη υποτίμηση της ίδιας της νοημοσύνης μας. Είμαστε πολύ κοντά στην πλήρη κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή και περιμένουμε την προκήρυξη των εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ είναι και πάλι εδώ, ενωμένο, δυνατό και αποφασισμένο! Για μια νέα μεγάλη νίκη, για μια "άλλη" διακυβέρνηση!
ΓΓΑ

Καραμανλής τέλος!

Ο Καραμανλής έδωσε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες. Ποιος ο λόγος; Πιθανότατα πολλοί.Ας δούμε κάποιους!
Ο πιο σημαντικός λόγος ήταν για να δείξει και να αποδείξει ότι κυβερνάει. Προφανώς, η όλη προσπάθεια, έγινε για να πείσει τον εαυτό του περισσότερο και λιγότερο όσους παρακολούθησαν τη συνέντευξη. Κι εκεί, για μια ακόμη φορά απέτυχε, αφού έγινε σε όλους αντιληπτό, ότι άλλος κυβερνά αυτόν τον τόπο και σίγουρα όχι ο Καραμανλής.
Πριν λίγες μέρες, στη συνεδρίαση της Κ.Ε του κόμματός του, ως άλλος Μουσολίνι, έβαλε την περίφημη κόκκινη γραμμή, την οποία όποιος περνούσε, αυτόματα θα διαγραφόταν! Με τη σειρά, συνέντευξη Γιαννόπουλου στο ΘΕΜΑ, συνέντευξη ενός βουλευτή από την Αιτωλοακαρνανία (μου διαφεύγει το όνομά του), συνεχείς προκλήσεις Τατούλη από το blog του, Μιχαλολιάκος, Μανώλης, Τατούλης στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA και τελικά τη νύφη πλήρωσε ο Δαϊλάκης!!! Οοποίος φυσικά επανήλθε, μετά την μεταμέλεια την οποία επέδειξε, προσκυνώντας και πάλι το μεγάλο "ηγέτη" Κώστα Καραμανλή!
Ο ισχυρός πολιτικός άνδρας, που ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ να αποπέμψει από την κυβέρνησή του, όσους εμπλέκονται σε σκάνδαλα! Ίσως, γιατί και ο ίδιος έχει το σκάνδαλο στο ίδιο του το σπίτι και ονομάζεται Νατάσα...
Ετοιμάζει αποχή της Κ.Ο του κόμματός του από την ψηφοφορία για Προανακριτική για το Βατοπέδι! Γιατί; Φοβάται διαρροές! Τρέμει στην ιδέα ότι θα υπάρξουν βουλευτής/ες, που θα ψηφίσουν υπέρ της σύστασης και προσπαθεί ο "αδιάφθορος" να απέχει!
Και όσο για τα περί ρητορικής δεινότητας του Καραμανλή, τζίφος!!!
Το παραμύθι που του μάθανε, τελείωσε! Τώρα, που οι ευθύνες του χτυπούν την πόρτα, έχει καταπιεί τη γλώσσα του και δεν ξέρει τι να πει μπροστά στα μικρόφωνα! Θεσσαλονίκη και Βρυξέλλες, δυο πόλεις μια κοινή ιστορία! Με τίτλος "Καραμανλής τέλος!"
Ο άνθρωπος, που το καλοκαίρι του 2002 βρέθηκε στη Ν.Δ. και ανέλαβε να στήσει ολόκληρο μηχανισμό προπαγάνδας, ο Γκέμπελς-Ρουσόπουλος, τραβάει μαζί του τον Καραμανλή. Το γεγονός ότι ο Καραμανλής τον καλύπτει, αποδεικνύει ότι ο Θοδωρής από κάπου τον κρατά! Μόνο, που όταν πέσει ο Καραμανλής, ο Θοδωρής θα παραμείνει. Γιατί ήξερε καλά, ξέρει πολλά και έμαθε ακόμη περισσότερα, μέσα στη Ρηγίλλης και στο Μαξίμου.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αργά ή γρήγορα θα έχουμε εκλογές. Το κυβερνητικό έκτρωμα δεν έχει άλλα λάδια! Βρίσκεται στο τέρμα του. Και όσο πιο γρήγορα εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση της χώρας, τόσο το καλύτερο για τη χώρα και τον πολύπαθο ελληνικό λαό!

ΓΓΑ

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Ο λαός έχει και μνήμη και κρίση...

Όταν, πριν από σχεδόν 5 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ βυθιζόταν στην ανυποληψία της κοινωνίας, με αποτέλεσμα την εκλογική ήττα του Μάρτη 2004, παρακολουθούσα διακριτικά τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. και σημερινό πρωθυπουργό. Αυτό που διαπίστωνα, ήταν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο καλοζωισμένο, μακριά από τη δρώσα πολιτική, αδιάφορο για την κοινωνία, αλλά με ένα εξαιρετικό επιτελείο, που του "έφτιαχνε" συνεχώς το προφίλ του λαϊκού ηγέτη.
Οι εκλογές του Μάρτη 2004 έστειλαν το ΠΑΣΟΚ στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και τη Δεξιά στην εξουσία. Ακολούθησαν οι ευρωεκλογές τον Ιούνη του 2004 και η διαφορά των 2 κομμάτων διευρύνθηκε, υπέρ της Δεξιάς. Η κυβέρνηση Καραμανλή, μια εξόχως τυχερή κυβέρνηση, ξεκίνησε τη διαδρομή της κόβοντας κορδέλες, συνέχισε με τη διεξαγωγή Ολυμπιακών Αγώνων και μετά; Λίγες κορδέλες ακόμη και τέλμα! Μόνο που πλέον το ενδιαφέρον της ήταν η αρπαγή, η λεηλασία. Πρωτοφανής η λύσσα των κυβερνώντων να πιάσουν χρήμα στα χέρια τους! Απάτη στην απάτη, διευκολύνσεις ημετέρων, διορισμοί γαλάζιων παιδιών, κατάργηση, ουσιαστικά, του ΑΣΕΠ, απογραφή της οικονομίας, ψευδή και φουσκωμένα στοιχεία στο ΑΕΠ, τα οποία μας ρεζίλεψαν διεθνώς και άλλα πολλά...
Δεν κάνω αναφορά στους κουμπάρους, στα δομημένα ομόλογα, στο Άγιο Όρος, στο Βουλγαράκη, στις υποκλοπές, στους Πακιστανούς, στο Ρουσόπουλο, στην πρωθυπουργική σύζυγο, στη Ζαχαρέα, στην κα Πελέκη...
Και όμως, το ΠΑΣΟΚ έχασε και τις εκλογές του 2007, βυθιζόμενο σε μια ακόμη περίοδο εσωστρέφειας... Μόνο που αυτή η περίοδος κράτησε πολύ λίγο. Ο Παπανδρέου, μετά την ανανέωση της θητείας του, άρχισε να βρίσκει το βηματισμό του. Έβγαλε το ΠΑΣΟΚ στην αντεπίθεση, η δεξιά πέφτει από λάθος σε λάθος και τελικά μόλις ξεκίνησε το φθινόπωρο, το ΠΑΣΟΚ πέρασε μπροστά.
Και τότε, ώ του θαύματος, όλοι οι περί τα ΜΜΕ διαπίστωσαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός! Συνειδητοποίησαν ότι ο "πολύς" πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας άνθρωπος με μειωμένα ηθικά αντανακλαστικά, που προστατεύεται από τους φίλους του, γιατί ο ίδιος είναι απών. Και αυτός έγινε αντιληπτό μετά από τόσα χρόνια,γιατί τον προστάτευε ο Ρουσόπουλος, ο Γκέμπελς του!
Στη Θεσσαλονίκη φάνηκε τόσο λίγος στη συνέντευξη τύπου, ενώ και σήμερα στις Βρυξέλλες ήταν τραγικός!
Τα ΜΜΕ το ανακάλυψαν σήμερα. Πολλοί από εμάς το γνωρίζαμε, το βλέπαμε τόσα χρόνια τώρα. Γνωρίζαμε ότι πρόκειται για μια φούσκα της πολιτικής. Ας είναι, όμως. Ο καιρός περνά και σύντομα θα αποκατασταθούν όλα. Η Δεξιά θα βρεθεί στη γωνία του ηττημένου και το ΠΑΣΟΚ, στη θέση του τιμονιέρη. Γιατί ο λαός έχει και μνήμη και κρίση...

ΓΓΑ

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

1963, 45 χρόνια μετά!

Ναι, είχα την ανάγκη να βάλω τη φωτογραφία του Προέδρου. Γιατί το δικαιούται! Γιατί στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όταν το Κίνημα περνούσε τη χειρότερη φάση από την ίδρυσή του. Γιατί κατάφερε, μέσα από διαδικασίες σκληρές, να κρατήσει το Κίνημα ενωμένο, βάζοντας στο περιθώριο της συνείδησης του λαού, όλους όσους τον αμφισβήτησαν, τον μείωσαν, τον ειρωνεύτηκαν, από την ημέρα που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Γιατί, ακολουθώντας τον μοναχικό του δρόμο, δικαιώθηκε! Ναι, δικαιώθηκε! Και κατάφερε να αλλάξει το κλίμα, με μόνο οδηγό τη δική του φιλοσοφία.
Να, λοιπόν, γιατί είναι ηγέτης! Αδιαμφισβήτητος από εχθρούς και φίλους...
Σήμερα, που η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, σήμερα, που η χώρα παλινωδεί στην ακυβερνησία μιας α-Δέξιας κυβέρνησης, είναι η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Και σήμερα, είναι η δική του μέρα, καθώς πήρε στα χέρια του την κατάσταση, μιλώντας για εκτροπή της Δημοκρατίας...
Γιατί η περίοδος μου θυμίζει έντονα 1963; Μήπως ήρθε η ώρα του Τριανταφυλλίδη του νεότερου;

ΓΓΑ

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Για πάντα ..... αδέξια!

Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή η κυβέρνηση, αν μη τι άλλο, έχει χιούμορ! Όπως, επίσης, ότι δεν μας αφήνει να κουραστούμε σε ένα θέμα ή σε μια κατάσταση! Έχει καταφέρει να αλλάζει εικόνες με κινηματογραφική ταχύτητα, τα σκάνδαλά της να είναι ασύλληπτα από τον κοινό νου και παράλληλα, με κάθε τρόπο, προσπαθούν να μας πείσουν πως αυτά είναι κακοήθειες του ΠΑΣΟΚ, πως η χώρα μας είναι θωρακισμένη από την οικονομική κρίση, πως έχουμε ένα στιβαρό πρωθυπουργό και άλλα ωραία και ευτράπελα...
Χτες, μάλιστα, από το βήμα της Κ.Ε. της ΟΝΝΕΔ, ο πρόεδρός της Γιώργος Παπανικολάου, είπε το απίστευτο: «Ματαιοπονούν όσοι εντός και εκτός των τειχών θέλουν να αμαυρώσουν την πορεία μας, να μας φοβίσουν και να στιγματίσουν μια ολόκληρη παράταξη».
Εκεί πια σηκώνεις τα χέρια! Ποιος προσπαθεί να αμαυρώσει την πορεία μιας ολόκληρης παράταξης; Μήπως η ίδια τους η παράταξη; Γιατί, μην ισχυριστεί κάποιος ότι οι κουμπάροι ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ! Μήπως τα δομημένα ομόλογα; Το παραδικαστικό, το παραεκκλησιαστικό (η Δεξιά του Κυρίου, για να μην λησμονούμε τι έχουμε ακούσει!), η δημοσιονομική απογραφή, που βούλιαξε τη χώρα; Το Βατοπέδι; Οι παράκτιες εταιρείες υπουργού (ή υπουργών;) και μάλιστα στενών συνεργατών και φίλων του πρωθυπουργού; Ή το μπουμπούκι της δημοσιογραφίας και διαπλεκόμενος υπουργός προπαγάνδας της δεξιάς, που από την ημέρα που βρέθηκε στην κυβέρνηση αγοράζει τα σπίτια σαν να είναι τσίχλες από το περίπτερο; Μήπως ο ίδιος δεν είναι που διαχειρίζεται τις κρατικές διαφημίσεις, που παίρνουν οι εφημερίδες; Η σύζυγός του, γνωστή δημοσιογράφος Μάρα Ζαχαρέα, μέχρι πριν 2 εβδομάδες, δεν ήταν σε κανάλι και έκανε σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας; Δεν εξέδιδε δωρεάν εφημερίδα; Πόσα ακόμη, που δεν γνωρίζουμε, αλλά που κάποια στιγμή θα αποκαλυφθούν!
Μέχρι να παραιτηθεί ο Βουλγαράκης, εκβίαζε και απειλούσε και δε μου προκαλεί εντύπωση, εάν αύριο το πρωί, κληθεί εκ νέου να αναλάβει υπουργικό θώκο! Ίσως, γιατί ζούμε σε χώρα, που οι πολίτες έχουν "κοντή" και επιλεκτική μνήμη!
Αλλά, επειδή ασχολούμαστε με το θέμα των υπουργών, μήπως ο πρωθυπουργός είναι έξω από τα σκάνδαλα; Η πρωθυπουργική σύζυγος και ο Ζαχόπουλος; Οι σπουδές της Νηπιαγωγού Νατάσας Παζαίτη είναι από μόνες τους σκάνδαλο πρώτης γραμμής! Όταν παιδιά με τυπικά προσόντα, δίνουν σκληρό αγώνα καθημερινά, η πρωθυπουργική σύζυγος κάνει διδακτορικό στην Ιατρική Σχολή και στη συνέχεια σπουδάζει Ιατρική! Παράλληλα, με το που ολοκλήρωσε τις σπουδές της, βρέθηκε να κάνει Αγροτικό και ειδικότητα! Τέτοιο μυαλό!
Συνεπώς, μην κατακρίνουμε τους υπουργούς, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δώσει το σύνθημα!
Αυτή είναι η παράταξη της δεξιάς, αυτή ήταν πάντα...

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Ο ανύπαρκτος Καραμανλής

Η κυβέρνηση Καραμανλή συνεχίζει την πορεία της χώρας προς την καταστροφή! Τελευταίο δείγμα ψευτοπαλληκαρισμού, η διαγραφή του βουλευτή Δράμας, Σταύρου Δαϊλάκη. Και αποκορύφωμα, η απαίτηση της κυβέρνησης να παραιτηθεί από το αξίωμά του! Ο λόγος; Απλός! Αναμένεται νέο χτύπημα Τατούλη και τότε οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε εκλογές!
Ο ανύπαρκτος πρωθυπουργός, με την ομιλία του στην ΚΕ του κόμματός του, αυτό εννοούσε! Απλά, ουδείς πίστεψε ότι τελικά θα το πραγματοποιήσει! Ίσως, γιατί ο Καραμανλής εξακολουθεί να παραμένει δειλός και άτολμος και κρύβεται πίσω από τους υπουργούς του!
Μόνο, που τώρα δεν είμαστε ούτε στο 2004, ούτε στο 2007. Τώρα, το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να κυβερνήσει, όταν και όποτε απαιτηθεί! Και η νίκη του Κινήματος θα είναι σαρωτική! Γιατί το ΠΑΣΟΚ απέκτησε πειστικό λόγο. Δε μένει άλλο, από το να δούμε τις επόμενες κινήσεις Καραμανλή. Απλά, σιγά σιγά, χάνει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού....

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Ο γυμνός βασιλιάς

Άντε πάλι! Τα ίδια και τα ίδια! Αυτό που έμαθε να λέει καλά, σαν παραμύθι, ήσαν ποίημα παιδιού της Α΄ Δημοτικού!
Ναι, στον πρωθυπουργό αναφέρομαι. Αυτόν τον άτολμο, κρυμμένο έως εξαφανισμένο πρόσωπο, που διαφεντεύει τις τύχες της χώρας μας εδώ και 5, σχεδόν, χρόνια. Και αφού συνειδητοποίησε ο ελληνικός λαός, ότι ο "βασιλιάς είναι γυμνός", μετά την τραγική του παρουσία στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου της Θεσσαλονίκης, βγήκε από το καβούκι της Ραφήνας, για να μετατρέψει το ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟ του πρόβλημα, σε μείζον πολιτικό θέμα για την ίδια μας τη χώρα!!!
Έτσι, αφού του διαμόρφωσαν συνθήκες Ρωμαίου Αυτοκράτορα, προσήλθε σε μια Κεντρική Επιτροπή, αποφασισμένη να τον ακούσει, να απολαύσει το νέο Μουσολίνι!
Τι είπε; Τα γνωστά! Τίποτε καινούργιο, τίποτε διαφορετικό! Με τον ίδιο στόμφο και αλαζονεία, με το γνωστό ύφος, που τα ΜΜΕ μας τον παρουσίαζαν εδώ και τόσα χρόνια ως τον "ισχυρό πολιτικό"! Ένα θλιβερό ανδρείκελο, κακέκτυπο του ίδιου του τού εαυτού.
Επανέλαβε τα των μεταρρυθμίσεων, με έναν τρόπο, ως να βρισκόταν σε άλλο πλανήτη! Μίλησε για συγκρούσεις, για αυτοκριτική, για, για, για.....
Τι αποκόμισε ο πολίτης αυτής της χώρας; Ότι, δυστυχώς, η χώρα παραμένει ακυβέρνητη!
Αισθάνθηκε το "ζειν επικινδύνως" μέσα από την οθόνη του, καθώς έβλεπε έναν ανύπαρκτο πολιτικό να εμφανίζεται από το πουθενά για να πει το παραμυθάκι του, για πολλοστή φορά το ίδιο! Μόνο που τώρα έχει καταλάβει!
Η στροφή της κοινωνίας, που αρχίζει να παρατηρείται τις τελευταίες 3 εβδομάδες, μάλλον δεν επιτρέπουν στον αμετροεπή πρωθυπουργό να ελπίζει και πολλά. Προσωπικά, ουδέποτε υπήρξα οπαδός των σφυγμομετρήσεων αφού αυτές είναι φωτογραφία της στιγμής. Όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δείχνουν μια τάση, που δεν μπορούμε να αγνοούμε. Όπως, και το ότι δεν κυβερνά ο πρώτος των δημοσκοπήσεων, αλλά ο εκλεκτός του λαού.
Έχοντας πάντα κατά νου ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, οφείλουμε τώρα, περισσότερο από ποτέ, να είμαστε έτοιμοι. Η αναπόφευκτη κατάρρευση της Ν.Δ. φέρνει το ΑΠΣΟΚ ενώπιον των ευθυνών της διακυβέρνησης. Μόνο που το στοίχημα δεν πρέπει να είναι άλλη μια διακυβέρνηση, αλλά μια "άλλη" διακυβέρνηση...

ΓΓΑ

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Το δίκαιο και το σωστό...

Είναι μόλις μια εβδομάδα, από τη στιγμή που άλλαξε ραγδαία το πολιτικό σκηνικό. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις, μετά τη συνέντευξη τύπου του Παπανδρέου, "έδειξαν" πόσο οι δηλώσεις του εξέφρασαν τον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο. Και τώρα, Κυριακή βράδυ, μετά τα όσα έγραψαν και σχολίασαν και οι Κυριακάτικες εφημερίδες, διαπιστώνεται ότι παρατηρείται μεταστροφή του εκλογικού σώματος υπέρ του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου. Σίγουρα, ο ψυχρός παρατηρητής, μπορεί να μιλήσει για τη δικαίωση Παπανδρέου. Και δεν απέχει από την πραγματικότητα, εφόσον αναφερόμαστε στον πολιτικό που λοιδωρήθηκε, κοροϊδεύτηκε, υποτιμήθηκε, όσο κανείς άλλος.
Ενορχηστρωμένες έμοιαζαν οι μέχρι πρότινος επιθέσεις κατά του "Γιωργάκη"! Και τώρα; "Ικανότερος", ο "μόνος που μπορεί" κλπ κλπ, μεγάλα και πλούσια! Από τους ίδιους ανθρώπους, από τα ίδια μέσα! Οι γνωστοί και "κωλοτούμπες"!
Και τώρα; Τι μένει; Σοβαρότητα και ψυχραιμία. Δε θέλει πολύ να χυθεί η καρδάρα με το γάλα. Απαιτείται δράση σε όλους τους τομείς και χώρους, διατύπωση πολιτικών για κάθε θέμα, αξιόπιστη προσέγγιση του πολίτη και αποφασιστικότητα. Οι δυσκολίες αρχίζουν τώρα και δεν χωρούν λάθη.
Ήταν υπέροχο το ταξίδι μέχρι εδώ. Δύσκολο, περίεργο, σκληρό, πολλές φορές, καθώς όσοι, λίγοι είναι αλήθεια, πιστέψαμε στον Πρόεδρο, είχαμε την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν, ακόμη και από ανθρώπους του περιβάλλοντός μας. Ταυτιστήκαμε και τώρα νιώθουμε δικαιωμένοι. Γιατί, τελικά και στη ζωή, όπως και στα παραμύθια, κερδίζει το δίκαιο και το σωστό...

ΓΓΑ

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Για μια "άλλη" διακυβέρνηση

Είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας η ανατροπή του πολιτικού κλίματος, η οποία φέρνει για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ μπροστά, από το 2000. Χρειάστηκε να περάσουν 8 χρόνια, για να πειστεί η κοινωνία ότι αλλάζει το σκηνικό και έρχεται κάτι διαφορετικό. Και καλό είναι να μην λησμονούμε ότι από τις αρχές του Απρίλη του 2000, οπότε και το ΠΑΣΟΚ κέρδισε για τελευταία φορά εκλογική αναμέτρηση, συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά.
Για να μην επανέλθουμε πάλι σε μια τέτοια κατάσταση, το ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του, τα μέλη του, οι απλοί ψηφοφόροι, όλοι, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από τη στάση του Προέδρου το Κινήματος, που πολλές φορές πορεύτηκε μόνος του στο δύσβατο δρόμο της αμφισβήτησης. Λοιδωρήθηκε όσο ελάχιστοι σε αυτό τον τόπο, τον αποκαλούσαν μειωτικά "Γιωργάκης", "το παιντί" και άλλα, επιδιώκοντας να "μικραίνουν" τον πιο επιτυχημένο Υπουργό Εξωτερικών της πατρίδας μας. Και αυτός, χωρίς να κυττά πίσω και να στέκεται σε μικρότητες, ξεπέρασε τους ύφαλους, βάζοντας το σκάφος στη σωστή πορεία.
Η Θεσσαλονίκη, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, "έδωσε" το στίγμα του ηγέτη Γιώργου Παπανδρέου και σηματοδότησε την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Και τώρα, τι;
Τώρα, πραγματικά αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς άρχισαν να επανέρχονται όλοι όσοι έχουν πει τα ανείπωτα για τον Γιώργο Παπανδρέου. Και με ανησυχεί το γεγονός ότι όλοι αυτοί έχουν ήδη πάρει θέση στο βατήρα της εκκίνησης, για να βρεθούν στη θέση που πιστεύουν ότι τους χρωστά το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ δεν χρωστά σε κανέναν!
Κυρίως, δε χρωστά σε όσους το έφεραν σε αυτή τη θέση. Αυτοί να μείνουν στο περιθώριο. Υπάρχει η ευκαιρία, υπάρχει η δυνατότητα. Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής, το ΠΑΣΟΚ του ανθρώπου, το ΠΑΣΟΚ των αξιών, δε θέλει τρωκτικά και άρπαγες. Θέλει πιστούς στρατιώτες στο καθήκον, χορτάτους από εξουσία και χρήμα, για να εργαστούν απερίσπαστοι για το Κίνημα και τη χώρα.
Είναι μια έκκληση προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να επιμείνει στο μοντέλο που έχει ο ίδιος φανταστεί, για να πετύχει στο στόχο του, που δεν είναι άλλος από την τελική νίκη.
Και όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πως δεν μας ενδιαφέρει άλλη μια διακυβέρνηση, αλλά μια άλλη διακυβέρνηση. Και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου, που από την πρώτη στογμή πίστεψα στον άνθρωπο και πολιτικό Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί αυτός, ο "Γιωργάκης", πραγματικά διαφέρει.

ΓΓΑ

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Προβάδισμα 2,2%

Αντιγράφω από το flash.gr:

"Κατά 2,2 ποσοστιαίες μονάδες προηγείται στην πρόθεση ψήφου το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά από τις εκλογές του 2000, όπως δείχνει πανελλαδική δημοσκόπηση της Metron Anaysis για τον ΑΝΤ1. Τα ποσοστά φωτογραφίζουν την αρνητική εικόνα της κυβέρνησης και έρχονται ως επιβράβευση για την παρουσία και τις εξαγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου στη ΔΕΘ, με το ΠΑΣΟΚ να συγκεντρώνει το 28,8%, ενώ η Νέα Δημοκρατία το 26,6%. Ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με 10,8% που εμφανίζει μικρή πτώση, το ΚΚΕ με 6,8 και ο ΛΑΟΣ με 4,6%, ενω οι Οικολόγοι Πράσινοι μένουν εκτός Βουλής με 2,2%. Το 2,1% των ερωτηθέντων προτίμησαν άλλο κόμμα, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος φτάνει το 18,2%.

Η ΝΔ, ωστόσο διατηρεί ηγετική θέση στην παράσταση νίκης, συγκεντρώνοντας το 49,1% έναντι του 33% του ΠΑΣΟΚ, ενώ στο ερώτημα: «αν το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση η κατάσταση θα ήταν» το 41% απάντησε «καλύτερη», το 27% «χειρότερη» και το 26% «η ίδια».


Σε ερώτηση για τον ποιον εμπιστεύονται περισσότερο οι ψηφοφόροι για την οικονομία, ο Γιώργος Παπανδρέου συγκεντρώνει ποσοστό της τάξης του 35%, ενώ ο Κώστας Καραμανλής απέσπασε το 30%. Πολύ σημαντικό μέρος των ερωτηθέντων (32%) απέρριψε και τις δύο επιλογές, απαντώντας: «κανέναν».

Αναφορικά με την παραίτηση Βουλγαράκη, το 61% δεν θεωρεί ότι θα βοηθήσει στο να βελτιωθεί η εικόνα της κυβέρνησης, έναντι του 22% που έχει αντίθετη άποψη.

Σύμφωνα με πληρφορίες που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ant1, στο Μέγαρο Μαξίμου έχει ήδη φτάσει μυστική δημοσκόπηση που επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα της Metron Anaysis.

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, μετά τα αποτελέσματα αυτά, η υπομονή του πρωθυπουργού απέναντι στον Πέτρο Τατούλη έχει εξαντληθεί και περιμένει το επόμενο χτύπημα του «αντάρτη» βουλευτή γαι να προχωρήσει στη διαγραφή του"

Και τώρα, τι; Πώς και χάνει τα σκήπτρα η δεξιά του Καραμανλή και του Γκέμπελς; Τι έγινε η περίφημη "μεταρρύθμιση", το "σεμνά και ταπεινά", η "επανίδρυση του κράτους";
Βυθίστηκαν όλα κάπου μεταξύ έπαρσης και αλαζονείας, καθώς το τσουνάμι της ανικανότητάς όλων των κυβερνώντων, παρασύρει όλη την παράταξη της μιζέριας και της φτώχειας. Και φυσικά, φτώχεια για το λαό, για την κοινωνία, όχι για τους κατέχοντες τους υπουργικούς θώκους, που δεκαπλασίασαν σε μια 5ετία τις περιουσίες τους!
Για όλους όσους πιστέψαμε στον Γιώργο Παπανδρέου, η δημοσκόπηση αυτή είναι μια μικρή δικαίωση. Τώρα απαιτείται σοβαρότητα. Μεγαλύτερη από ποτέ. Για να φύγει η δεξιά, να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, να νιώσει και πάλι ο Έλληνας περήφανος.

ΓΓΑ

Για τα όνειρα

Ο καιρός κυλά σα νερό. Ουδείς τόλμησε να τα βάλει με το χρόνο. Ουδείς...
Κι είναι οι μνήμες που μας ταξιδεύουν, καράβια που σαλπάρουν για αλλοτινούς καιρούς, με όρτσα τα πανιά και ούριο άνεμο. Και μετά; Τι; Θύμησες, που ανακατεύονται με πίκρες, με έρωτες, με πάθη, με λάθη, με την παιδικότητα που χάθηκε...
Πέρασαν 26 χρόνια από τότε... Πρωί Τετάρτης, 15/9/1982... Τότε, που άλλαξε τη ζωή του με μια κίνηση... Νωπή ακόμη η σκηνή. Μακριά μαλλιά, τζιν και ένα γαλάζιο polo. Μια τσάντα κρεμασμένη στον ώμο, να θυμίζει την αφετηρία... Δίπλα ο Θανάσης. Αυτός άντεξε λίγο κι έφυγε. Βία, βαναυσότητα, απανθρωπιά...
Πέρασαν 26 χρόνια από τη στιγμή που η μεταλλική πόρτα έκανε εκείνο το χαρακτηριστικό ήχο, αφήνοντας πίσω την οικογενειακή θαλπωρή, τα όνειρα, για κάποια άλλα όνειρα, όπως αυτός τα είχε πλάσει μέσα του. Έφτιαξε ένα όνειρο και μπήκε μέσα του για να το ζήσει. Το πίστεψε, το λάτρεψε, το στόλιζε με τα πιο όμορφα χρώματα...
Πριν 26 χρόνια, τέτοια μέρα, καθώς ο ήλιος ξεκινούσε το μακρύ ταξίδι της μέρας... Κι όμως, στάθηκε όπως έπρεπε στο όνειρό του. Ίσως, γιατί και τα όνειρα λατρεύουν όσους τα πιστεύουν.
Και σήμερα, 26 χρόνια αργότερα, παθιασμένος με τα ίδια, 26 χρόνια μεγαλύτερος, μα πάντα ονειροπόλος... Ίσως, γιατί τελικά τα όνειρα δικαιώνουν αυτούς που τα κάνουν...

ΓΓΑ

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Η παραίτηση Βουλγαράκη δεν αποτελεί έκπληξη. Άλλος ένας που καίγεται, για να μείνει «καθαρός» ο καταλληλότερος. Ο παραιτηθείς υπουργός, σε μια παράγραφο της παραίτησής του, γράφει: "Όλοι γνωρίζουν ότι, από όπου κι αν πέρασα, δεν υπήρξε τίποτα μεμπτό. Όσο και αν προσπάθησαν δεν έχουν βρει τίποτα να με κατηγορήσουν, για αυτό έχουν βάλει τώρα, στο στόχαστρο την οικογένειά μου. Λειτούργησα πάντοτε με πλήρη διαφάνεια και ειλικρίνεια. Ποτέ δεν έκρυψα τίποτα." Ο υπουργός ξεχνά, ή θέλει να ξεχνά, ότι επί των ημερών του στο Δημόσιας Τάξης υπήρξε το σκάνδαλο των Πακιστανών, οι παρακολουθήσεις των τηλεφώνων, μέχρι και του πρωθυπουργού και η συγκάλυψη αυτών των περιπτώσεων με την περίφημη κοινή συνέντευξη τύπου των υπουργών Δημόσιας Τάξης, Εσωτερικών και ΜΜΕ. Εξάλλου πάντα και για όλα «φταίει το ΠΑΣΟΚ»!Ακολούθως, με τον ανασχηματισμό του 2006, βρέθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ήταν ή όχι ο άνθρωπος που στήριζε τον Ζαχόπουλο, τότε πρωθυπουργικό φίλο και σήμερα αποδιοπομπαίο τράγο;
Στον ένα χρόνο παραμονής του στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ξεπούλησε λιμάνια, ξεσήκωσε λιμενεργάτες, επέτυχε το μη έλεγχο των τιμών στις ακτοπλοϊκές και τελικά την πλήρωσε από το γεγονός ότι υπήρξε αδηφάγος. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο πρωθυπουργός γνώριζε ή όχι. Γιατί, εάν μεν γνώριζε και κάλυπτε, τότε είναι συνένοχος, εάν δεν γνώριζε, τότε αποδεικνύεται ως επικίνδυνος για τη χώρα. Επίσης, ο Γκέμπελς της ελληνικής πολιτικής σκηνής, πρώην δημοσιογράφος, κουμπάρος του Βουλγαράκη και σύζυγος δημοσιογράφου και επιχειρηματία, Μάρας Ζαχαρέα, Θοδωρής Ρουσόπουλος, πάλι στο απυρόβλητο; Έως πότε ο διαμορφωτής της κοινής γνώμης θα παραμένει στο απυρόβλητο;Είναι γεγονός ότι οι δυο κυβερνήσεις Καραμανλή, υπήρξαν οι χειρότερες κυβερνήσεις από γενέσεως Ελληνικού κράτους. Σαπίλα και διαφθορά, αρπαγή και διαπλοκή, αναλγησία και μικροψυχία, για μια παράταξη που την τίμησε και την εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Αποδείχτηκαν ΑΝΙΚΑΝΟΙ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.
Και τώρα, τι; Τώρα, με μεθοδικότητα, ετοιμάζουμε την επόμενη μέρα. Η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου πλησιάζει. Η ώρα της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης, η στιγμή της δικαίωσης του ηγέτη της. Τώρα είναι η μεγάλη πρόκληση, στην οποία όλοι συντεταγμένοι, οφείλουμε να δώσουμε το «παρών». Δεν περισσεύει κάποιος και όποιος αισθάνεται ότι περισσεύει, ας μείνει στο περιθώριο. Ο λαός είναι έτοιμος να στείλει το μήνυμα κι εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να το αξιοποιήσουμε. Η δεξιά παράταξη, η παράταξη της «μικράς πλην τιμίας Ελλάδος», δεν έχει θέση στο σύγχρονο ιστορικό «γίγνεσθαι». Είναι πλέον γεγονός, ότι δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα της νέας εποχής. Ας την βάλουμε στο καράβι, για το μακρύ ταξίδι της λήθης. Γιατί, σε αυτό το λαό, αξίζει κάτι καλύτερο.
ΓΓΑ

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Γραφειοκρατεία!

"Με τρεις υπογραφές μπορεί ένας νέος επιχειρηματίας να ξεκινήσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα". Αυτό ειπώθηκε από τα πλέον επίσημα χείλη, τα χείλη του πρωθυπουργού της χώρας, στην συνέντευξη τύπου της Κυριακής.
Προφανώς, ο πρωθυπουργός, για να λέει κάτι τέτοιο, γνωρίζει κάτι παραπάνω από όλους εμάς, που, πάνω στη λόξα μας να δημιουργήσουμε μια επιχείρηση, δίνουμε αγώνα για να συλλέξουμε αυτές τις 3 υπογραφές. Οι οποίες 3 υπογραφές, πάντα κατά τη δήλωση του πρωθυπουργού, έχουν λύσει το μεγάλο πρόβλημα της γραφειοκρατίας και ανοίγει τις λεωφόρους της επιχειρηματικής δραστηριότητας!
Τώρα, πώς εγώ, 2 μήνες τώρα, προσπαθώ να πάρω ένα έγγραφο από την πολεοδομία και με στέλνουν από το αρχείο στον αρμόδιο και από τον αρμόδιο στο αρχείο; Μήπως δεν έχω καταβάλει το γρηγορόσημο; Λέω, μήπως;

ΓΓΑ

Τραγικός...

Ήταν τραγικός! Μόνο αυτό!
Ένας πρωθυπουργός που δεν απαντούσε στις ερωτήσεις, που προσπαθούσε με ευφυολογήματα να προσπεράσει τους σκοπέλους των αδυναμιών της κυβέρνησής του. Απευθυνόταν σε ανόητους, σε υποτελείς του, σε άτομα, που δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν τι έλεγε; Μόνο που αυτό δεν ισχύει. Η σημερινή παρουσία του πρωθυπουργού σηματοδότησε την αρχή του τέλους του και της παράταξής του.
Ο βασιλιάς, πλέον, είναι γυμνός. Δεν έχει θέσεις, δεν είχε ποτέ. Απλά, υπήρξε εξόχως τυχερός. Ανέλαβε τα καθήκοντά του παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων και υπήρξε ένα παγκόσμιο παράδοξο. Μια κυβέρνηση να αναλαμβάνει τα καθήκοντά της και να κόβει κορδέλες έργων, που σχεδίασε και υλοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση! Αποτέλεσμα; Όταν πέρυσι ο πρωθυπουργός έσπευσε να προκηρύξει εκλογές, ουδείς υπουργός είχε τη χαρά να κόψει έστω και μια κορδέλα (!!!) έργου της κυβέρνησης της Ν.Δ.! Εντυπωσιακό; Και όμως αληθινό!
Μόνο που τα καύσιμα τελείωσαν! Τα έργα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έχουν ολοκληρωθεί πλέον. Ποιο το έργο της κυβέρνησης; Αρκείται ο πρωθυπουργός να επαναλαμβάνει τα περί μεταρρυθμίσεων, λες και απευθύνεται σε πολίτες άλλου κράτους! Ένας μικρός απολογισμός των κυβερνήσεων Καραμανλή; Δημοσιονομική απογραφή, κουμπάροι, ομόλογα, Σκόπια, Ζαχόπουλος, Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος, παραδικαστικό, παραεκκλησιαστικό κλπ κλπ!
Εκτίναξαν το δημόσιο χρέος, μηδαμινή απορροφητικότητα των Ευρωπαϊκών κονδυλίων, μηδενισμός των κινήτρων, φορομπηχτική πολιτική!
Συνηθίζεται να λέγεται ότι στις εθνικές εκλογές, δεν κερδίζει η αντιπολίτευση, απλά, αποδοκιμάζεται και χάνει η κυβέρνηση. Αυτή τη φορά, όμως, όποτε και αν γίνουν οι εθνικές εκλογές, δε θα χάσει η κυβέρνηση. Θα κερδίσει το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, επαναφέροντας την ελπίδα στην ελληνική κοινωνία και την περηφάνια στον Έλληνα.

ΓΓΑ

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Ένα χρόνο μετά...

Αντιγράφω από το pasok.gr:

Επιταγή ύψους 1,2 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 1/3 της εκλογικής συνδρομής του ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε στις Δημοτικές Αρχές της Αρχαίας Ολυμπίας ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, υλοποιώντας τη δέσμευση του Κινήματος για οικονομική βοήθεια στους πυροπαθείς του Νομού Ηλείας. «Είναι μια πράξη συμβολική, πράξη ευθύνης και συνέπειας, αλλά και μια πράξη που επενδύει στην αναγέννηση της ελπίδας», τόνισε ο Γ. Α. Παπανδρέου, κατά την διάρκεια της συνάντησης του με τις Τοπικές Αρχές στο Δημαρχείο της Αρχαίας Ολυμπίας και αναφέρθηκε αναλυτικά στην πρόταση Νόμου του Κινήματος για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη των πυρόπληκτων περιοχών. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πραγματοποιεί περιοδεία στην Ηλεία, συναντήθηκε με κατοίκους των πληγεισών περιοχών από τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές και υπογράμμισε ότι «όλοι μαζί θα γυρίσουμε σελίδα στην Ηλεία, θα γυρίσουμε σελίδα στην Ελλάδα, διότι ο λόγος μας είναι λόγος τιμής».

Και αν δεν υπήρχε η μικροψυχία των κυβερνώντων, η κίνηση ανθρωπιάς του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είχε πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις, αφού είναι ο μοναδικός πολιτικός φορέας, που ασχολήθηκε επί της ουσίας με τους πυροπαθείς της Ηλείας. Όμως, στην Ελλάδα του Καραμανλή, όπου τα πάντα καθορίζονται από το ύψος της μίζας, κινήσεις ανθρωπιάς δεν έχουν θέση. Ή, αν βρουν κάπου να χωρέσουν, φροντίζει ο Γκαίμπελς να περάσουν στα ψιλά.

Το εντυπωσιακό είναι πως δεν τυγχάνουν προβολής και από τη μερίδα του Τύπου, την φίλα κείμενη προς το ΠΑΣΟΚ!

Ίσως, γιατί δεν έγινε η κίνηση από κάποιον εκλεκτό τους…

Ένα ακριβώς χρόνο πριν, τότε που εμαίνοντο οι πυρκαγιές στην Ηλεία, ο πρωθυπουργός της αφασίας, προσέφυγε στις κάλπες, για να ανανεωθεί η λαϊκή εντολή προς το πρόσωπό του. Τότε, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, ο Γιώργος Παπανδρέου, ανέτρεψε το πρόγραμμά του και βρέθηκε κοντά στους πυρόπληκτους, εξαγγέλλοντας Πρόγραμμα στήριξής τους. Από την άλλη, η Ν.Δ. εκτιμώντας τις απώλειες, μοίρασε 3χίλιαρα €! Το αποτέλεσμα; Η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές!

Είναι λυπηρό να αποτιμάται ο ανθρώπινος πόνος και η ολική καταστροφή στις 3.000 €. Από την άλλη, είναι αδιανόητο η πολιτική συνείδηση του κάθε κατοίκου μιας περιοχής που ουσιαστικά καταστράφηκε, να εξαγοράζεται με χιλιάδες υποσχέσεις και 3.000 €!

Μήπως αυτοί είμαστε; Μήπως μας τρομάζει η σκέψη να ζήσουμε σε ένα διαφορετικά οργανωμένο κράτος; Αρκούμαστε στην εικόνα, ξεπερνώντας την ουσία; Κρατάμε την κυβερνητική αδράνεια ως σοφία και απορρίπτουμε την ανθρώπινη προσέγγιση;

Μόνο που ένα χρόνο μετά, η κυβερνητική αδράνεια παραμένει ως σταθερή αξία, ενώ το ΠΑΣΟΚ προχωρεί σε πράξεις ανθρωπιάς και ουσίας. Προφανώς, γιατί «ο λόγος μας είναι λόγος τιμής», όπως πολύ εύστοχα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου…

Γ.Γ.Α.



Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Η φαρσοτραγωδία με την οικονομία

"Δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα: πέρυσι, τέτοιο καιρό, χάσαμε τις διακοπές μας γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει εκλογές με αιτιολογικό τη σύνταξη του νέου προϋπολογισμού. Όχι κάποιου μελλοντικού, αλλά του τωρινού, αυτού που τώρα δεν βγαίνει και απαιτούνται έκτακτα φορολογικά μέτρα. Η κυβέρνηση αποφάσισε να θυσιάσει την άνετη πλειοψηφία των 165 εδρών και τώρα, παρά τη δυσπραγία στα δημόσια οικονομικά, δεν καταπολεμά τη φοροδιαφυγή επειδή η πλειοψηφία της είναι ισχνή.

Εκτός αυτού το πρόσχημα για την έκτακτη προσφυγή στις κάλπες δεν ήταν η ανάγκη λήψης έκτακτων σκληρών μέτρων αλλά -όπως διατείνονταν τα στελέχη της Ν.Δ.- η κυβέρνηση μετά την απογραφή και την οικονομική πολιτική που έκανε θαύματα, χρειαζόταν νέα εντολή για να μοιράσει απλόχερα τα οφέλη της «ήπιας προσαρμογής».

Δεν γνωρίζουμε αν η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης θα καταλήξει σε τραγωδία, η επικοινωνιακή της διαχείριση όμως ήταν σίγουρα κωμωδία. Kι αυτό διότι για κάθε παθογένεια δεν προτείνει κάποια λύση, προβάλλει κάποια δικαιολογία

Έτσι, η ελληνική οικονομία από κει που ήταν «θωρακισμένη από τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης», μέσα σε έξι μήνες έγινε η πιο ευάλωτη του κόσμου. Η περιβόητη απογραφή εκτίναξε τα ελλείμματα στο 7,4% αλλάζοντας τον τρόπο καταγραφής των εξοπλιστικών δαπανών για να μειωθεί στο 3% ξαναλλάζοντας τον τρόπο καταγραφής των εξοπλιστικών δαπανών, όπως ήταν πριν την απογραφή. Ο τρόπος λειτουργίας των ευρωβόρων δημόσιων οργανισμών δεν άλλαξε (π.χ. νοσοκομεία) ενώ μια σειρά πολιτικών αποφάσεων, όπως η κατάργηση της λίστας φαρμάκων διπλασίασε τα ελλείμματα. Το αντιπαραγωγικό κομμάτι του κράτους διογκώθηκε (π.χ. βλέπε Αγροφυλακή), ενώ μηχανισμοί, για τους οποίους οργιζόμασταν επειδή δεν δούλευαν καλά αποδιαρθρώθηκαν, για να μην δουλεύουν καθόλου (π.χ. ΣΔΟΕ). Οι δημόσιες επενδύσεις συρρικνώθηκαν αλλά δεν ήρθαν και ξένες. Η διαφθορά όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκε, αλλά διογκώθηκε. Το αποδεικνύουν οι εκθέσεις της «Διεθνούς Διαφάνειας», τα νούμερα των οποίων χειροτερεύουν διαρκώς για την Ελλάδα. Από την 47η θέση στην παγκόσμια κατάταξη το 2004, πέσαμε στην 56η θέση το 2007. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αντίληψη περί διαφθοράς που έχουν οι πολίτες (Corruption Perception Index). Σύμφωνα με τις εκθέσεις της «Διεθνούς Διαφάνειας», το 2004 οι Έλληνες που αναγκάστηκαν να δωροδοκήσουν ήταν το 12% του πληθυσμού (Global Corruption Barometer). Το 2005 το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 16% και το 2006 έφτασε το 27%.

Η επένδυση των Ολυμπιακών ρημάζει και αν ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ, που δεν άφησε σχέδιο μεταολυμπιακής αξιοποίησης, αυτό ίσχυε μέχρι το 2004. Τέσσερα χρόνια μετά ακόμη περιμένουμε να το δούμε αυτό το σχέδιο. Όλοι οι δείκτες της προηγούμενης κακής οικονομικής πολιτικής χειροτερεύουν. Η ανταγωνιστικότητα κατρακυλά κάτι που φωνάζουν όλοι οι οικονομικοί οργανισμοί (σύμφωνα με το World Economic Forum από την 45η θέση στη διεθνή κατάταξη το 2005 φτάσαμε το 2007 στην 65η θέση), αλλά φαίνεται ανάγλυφα και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (από 8% έφτασε στο 24% σε δύο χρόνια).

Δεν γνωρίζουμε αν η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης θα καταλήξει σε τραγωδία, η επικοινωνιακή της διαχείριση όμως ήταν σίγουρα κωμωδία. Kι αυτό διότι για κάθε παθογένεια δεν προτείνει κάποια λύση, προβάλλει κάποια δικαιολογία. Εκεί βρίσκεται το βασικό πρόβλημα. Δεν ασχολείται με την οικονομία, αλλά με την επικοινωνία της. Ιδίοις ημών εξόδοις…"

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο, όταν η εφημερίδα της Δεξιάς παρουσιάζει με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο την τραγική κατάσταση στην οποία οδήγησε την οικονομία η κυβέρνηση Καραμανλή. Απλά είναι μια απάντηση στις κατά καιρούς καταγγελίες για το ΠΑΣΟΚ...

ΓΓΑ


Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Καλές διακοπές

Πριν ένα χρόνο, επέστρεφα από τις διακοπές. Φέτος, είμαι ακόμη εδώ! Ακόμη; Όχι για πολύ! Αύριο πρωί πρωί αναχώρηση για Χαλκιδική! Επιτέλους! Φόρτιση μπαταριών, αλλαγή εικόνων και λίγη, πολύ λίγη, αποτοξίνωση...
Περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά αισθάνομαι την ανάγκη να φύγω, να αποδράσω! Να ηρεμήσω, να ηρεμήσουμε!
Και επιστρέφοντας έχω να πω πολλά! Πάρα πολλά! Για τη συνεχιζόμενη ανικανότητα των πυροσβεστών, για την πανέμορφη Ρόδο που κατακαίγεται, για τον πρωθυπουργό που ζει αλλού, για την εσωκομματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ, για τις χαμένες ζωές στο Πέραμα...
Όμως, επιτρέψτε μου ένα μικρό διάλειμμα!
Καλές διακοπές, σε όσους ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει!

Γ.Γ.Α.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Λύση

«Τροποποιήσεις στον οικονομικό κανονισμό του ΠΑΣΟΚ πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στα οικονομικά του κόμματος ενώ παράλληλα κάλεσε και τα άλλα κόμματα να πράξουν το ίδιο. Η εισήγηση που θα τεθεί σήμερα σε ψηφοφορία στο Εθνικό Συμβούλιο, που συνεδριάζει στη Θεσσαλονίκη, έχει ως εξής:

Προτείνεται ονομαστικοποίηση όλων των εσόδων ανεξαρτήτως ποσού είτε αυτά αφορούν συνδρομές μελών είτε αφορούν έσοδα από οικονομικές εξορμήσεις (κουπόνια) ή κάθε άλλη προβλεπόμενη πηγή. Οι εισροές χρημάτων θα πραγματοποιούνται μέσω τραπεζικού λογαριασμού ενώ και όλες οι πληρωμές θα γίνονται μέσω τραπεζικών λογαριασμών ή με ονομαστικές επιταγές. Η εκτέλεση πληρωμών σε μετρητά θα επιτρέπεται για ποσά έως 1.000 ευρώ.

Παράλληλα, θα συντάσσεται προϋπολογισμός του κόμματος από το Γενικό Διευθυντή, ο οποίος θα είναι και υπεύθυνος των οικονομικών υπηρεσιών. Ο προϋπολογισμός θα εγκρίνεται από το Εθνικό Συμβούλιο, μετά από εισήγηση του Πολιτικού Συμβουλίου εντός του πρώτου τριμήνου κάθε έτους και θα δημοσιοποιείται στο διαδίκτυο. Για κάθε δράση ή εκδήλωση που θα συνεπάγεται δαπάνη που υπερβαίνει το 2% του συνολικού ετήσιου προϋπολογισμού του ΠΑΣΟΚ, θα απαιτείται η σύνταξη ειδικού προϋπολογισμού.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαφοροποιήθηκε από την εισήγηση του κ.Παπανδρέου σε αρκετά σημεία, εκτιμώντας ότι καταπιάνεται με επιμέρους θέματα, όπως τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, αντί να παρουσιάζει μια συνολική εικόνα του κινήματος και των πολιτικών που προτίθεται να εφαρμόσει ως κυβέρνηση. Μάλιστα δήλωσε ότι θεωρεί πως το ΠΑΣΟΚ είναι μέρος της κρίσης και όχι της λύσης, σε αντίθεση με όσα υποστήριξε ο κ. Παπανδρέου. Στον αντίποδα, η Άννα Διαμαντοπούλου βρήκε θετικές τις εισηγήσεις για τα οικονομικά του Κινήματος και για την οικονομία, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία. Τόνισε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να απαντήσει στη σημερινή κρίση με οραματικό τρόπο και να αιτιολογήσει γιατί πρέπει να έρθει στην εξουσία.»

Ολοκληρώνεται σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, υπό τη σκιά των νέων δημοσκοπήσεων, που παρουσιάζουν την ίδια εικόνα με τις προηγούμενες, δηλαδή, ένα σταθερό προβάδισμα της Ν.Δ. 3.5 ποσοστιαίων μονάδων. Το αξιοπερίεργο όλων των δημοσκοπήσεων είναι πώς καταφέρνει η κυβέρνηση να πείθει. Μετά, μάλιστα και την μουσολινική ομιλία του «καταλληλότερου» στην Αρχαία Ολυμία, στα πλαίσια του Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ, και τη μη παρουσία του στις περιοχές που τον ανέμεναν οι πληγέντες από την περυσινή καταστροφική πυρκαγιά, η κοινωνία θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το δρόμο που πορεύεται.

Φυσικά, πάντοτε υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ η πλευρά Βενιζέλου, μόνιμα να αμφισβητεί τον Πρόεδρο. Οι προτάσεις Παπανδρέου, ανατρέπουν την σημερινή εικόνα φαυλότητας των κομμάτων και ρίχνουν φως στα ταμεία τους. Σταματούν οι άδηλοι πόροι, οι «άγνωστες» πηγές χρηματοδότησης και όλα δημοσιεύονται στο internet. Η αντίδραση Βενιζέλου έγκειται στην αντίληψη που τον διακατέχει του έντονου κυβερνητισμού. Η εξουσία για την εξουσία, μη αντιλαμβανόμενος πως πλέον στη λογική του «όλοι ίδιοι είστε», είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο να ανατραπεί ακόμη και η ίδια η λειτουργία των κομμάτων. Δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια «φωτεινά πνεύματα» κατευθύνουν τον κύριο καθηγητή, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι η μόνη λύση, για να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι να αλλάξει το ίδιο και να μπει ξανά στην πρωτοπορία. Πώς θα γίνει κάτι τέτοιο, χωρίς να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα; Πώς μπορεί να πείσεις την κοινωνία ότι είσαι διαφορετικός, όταν αναφέρεσαι μόνο στην κατάληψη της εξουσίας και όχι στο πώς θα αλλάξεις, θα γίνεις διαφορετικός, για να πείσεις τον ψηφοφόρο να σε εμπιστευθεί;

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει πλέον καταστεί μια τεράστια μαύρη τρύπα. Δεν είναι τυχαίο που κάποια σκάνδαλα έχουν αφετηρία την περίοδο διακυβέρνησής του. Πώς θα πείσει; Με ποιον τρόπο; Εκτός του ότι, κατ΄ εμέ, θα έπρεπε να απομακρυνθούν όλοι όσοι προκάλεσαν, όλοι όσοι ενεπλάκησαν σε κυβερνητικές θέσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την ιστορική ευθύνη να οδηγήσει το Κίνημα ΠΡΩΤΙΣΤΑ στην αυτοκάθαρσή του και στη συνέχεια στην εξουσία. Δεν είναι διαπραγματεύσιμα αυτά. Χρεώθηκε ο ίδιος όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος, επί μακρόν χρόνο βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, επιτέλους ας πραγματοποιήσει αυτό που επιβάλλεται, με όποιο κόστος! Και τελικά, δε νομίζω ότι η απομάκρυνση του πρώην πρωθυπουργού κόστισε στο ΠΑΣΟΚ. Ούτε και η απομάκρυνση όσων εμπλέκονται με το σκάνδαλο Siemens. Το αντίθετο, θα έλεγα. Τα οφέλη του ΠΑΣΟΚ, από την καθαρή στάση του Προέδρου του απέναντι στα σκάνδαλα και στους με κάθε τρόπο εμπλακέντες, είναι επιταγή που θα εισπραχτεί σε πολύ σύντομο χρόνο. Και καλό θα είναι όλοι όσοι είχαν το ρόλο του εξαπτέρυγου, να σιωπήσουν.

Αναφέρθηκα στην ιστορική ευθύνη του Προέδρου. Είναι τεράστια. Και ως Πρόεδρος δεν πρέπει να είναι αρεστός. Οφείλει να είναι αυτός που θα οδηγήσει το Κίνημα πέρα από τη σημερινή απαξίωσή του και θα το φέρει ξανά στην πρωτοπορία και δευτερευόντως στην εξουσία. Στόχος σήμερα, κάθε μέλους, κάθε στελέχους του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι αυτό. Αυτοκάθαρση, νέοι άνθρωποι, καθαρές λύσεις. Οτιδήποτε άλλο θα κρατά το Κίνημα στον πάτο του πηγαδιού. Η ευθύνη του Προέδρου είναι η ευθύνη του χειρουργού. Στο χειρουργικό τραπέζι φορά τη μάσκα του καθήκοντος, δηλαδή, θα πονέσω τον ασθενή για να γίνει καλά. Και ο πολιτικός αυτό το ρόλο έχει. Προτάσσει το συμφέρον των πολλών, το συμφέρον της Παράταξης. Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι αρεστός σε όλους. Όμως, όταν το πολιτικό σύστημα βρίθει σκανδάλων, όταν το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να προτείνει λύσεις, τότε ο ηγέτης αναλαμβάνει το βάρος των πρωτοβουλιών και αφήνει πίσω του όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να τον ακολουθήσουν.

Για πολλοστή φορά, έχω να προτείνω στον Πρόεδρο να κάνει την υπέρβασή του. Να κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του, η δημοκρατικότητά του και η οικογενειακή του παράδοση. Και η λύση θα πονέσει, θα προκαλέσει, θα αμφισβητηθεί. Το αποτέλεσμα, όμως, θα τον δικαιώσει. Όπως ο Αλέξανδρος με το ξίφος έλυσε τον δεσμό και κατέστη αδιαμφισβήτητος, έτσι και σήμερα, Πρόεδρε, η μόνη λύση είναι αυτή. Μαχαίρι, Πρόεδρε, μαχαίρι.

Γ.Γ.Α.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Για έναν αγώνα...

http://www.youtube.com/watch?v=6J6JbGhOHzI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=_uJF8YcxmIc&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=BArqtETgZh8&NR=1

Οφείλω, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, δυο λόγια για αυτόν που δεν πρόλαβε αυτό που σχεδίαζε, το αύριο! Δυο λόγια για έναν άνθρωπο που λάτρεψε τον άνθρωπο, που λάτρεψε την πατρίδα, που λάτρεψε τη γυναίκα. Για ένα άνθρωπο που έφυγε ερωτευμένος με γυναίκες. Την Κάκια του, τις κόρες του, την πολιτική. Κι αυτό, γιατί σήμερα, 14 χρόνια μετά τον άδικο χαμό του, η κόρη του, η Φώφη, δοκιμάζεται σκληρά από τον ίδιο εχθρό, που νίκησε τον Γιώργο, την Κάκια, την αδερφή της Κάκιας…

Όταν το 1984, κάπου ήσυχα, είχαμε συστηθεί και του είχα αναφέρει την ιδιότητά μου, γέλασε με έναν τρόπο, που μόνο αυτός ήξερε να γελά. «Νεαρέ Εύελπι, θέλει κουράγιο αυτό που κάνεις», μου έλεγε. Γελούσαμε, συζητούσαμε σαν ίσος προς ίσον, λέγαμε ανέκδοτα, όποτε βρισκόμαστε, μέσα από τις υποχρεώσεις του ως υπουργός. Ερχόταν, όμως, γιατί του άρεσε να βρίσκετε με νέους ανθρώπους. Μιλούσε, άκουγε, ήταν ο άνθρωπός μας. Ουδέποτε υπήρξε επαρμένος, δεν ένιωσε υπουργός απόμακρος και βλοσυρός. Ήξερε να γελά και να χαίρεται.

Κι αυτόν τον άνθρωπο, που γυρίζοντας από την Αμερική αισθάνθηκε νικητής, τελικά τον νίκησε ο Χάροντας. Άφησε παρακαταθήκη. Όλοι, όσοι βρεθήκαμε στο Αμφιθέατρο της Γ.Σ.Ε.Ε τον Νοέμβρη του 1996, στο πρώτο συνέδριο του Ομίλου Γιώργος Γεννηματάς, ξέραμε γιατί είμαστε εκεί. Κατάμεστο Αμφιθέατρο, Ζεστή καρδιά, στη μνήμη του. Εκλέχτηκε Πρόεδρος του Ομίλου η Φώφη.

Από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Η Φώφη εκλέχτηκε βουλευτής και 2 φορές Νομάρχης Αθήνας. Και ξαφνικά, ενώ αυτό το κορίτσι γνώριζε την ευτυχία με τον άντρα της και τα τρία παιδιά της, έρχεται αυτός ο αδυσώπητος εχθρός για να θυμίσει πως δεν πρέπει να δηλώνουμε ποτέ ευτυχισμένοι.

Σήμερα, βρίσκεται στην Αμερική, εκεί που είχε νοσηλευτεί ο πατέρας της και η Μελίνα. Της εύχομαι ολόψυχα να κερδίσει, όχι τη μάχη, τον πόλεμο. Το χρωστά στη μνήμη των γονιών της, το χρωστά στον εαυτό της, το χρωστά στην υγεία, αυτό το τόσο πολύτιμο και τόσο ευάλωτο αγαθό.

Καλό αγώνα Φώφη

Γ.Γ.Α.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

ΣΕΝΑΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Όπως γράφει ο Νίκος Κακαουνάκης στο Καρφί, πρόσφατα πρέπει να υπήρξε συνάντηση μετά γεύματος, μεταξύ Γιάννας Αγγελοπούλου του επιχειρηματία Βγενόπουλου και του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά. Το όλο σκηνικό στην πολιτική ζωή του τόπου, με τα δυο μεγάλα κόμματα να βρίσκονται βουτηγμένα στα σκάνδαλα, με την προφανή αδυναμία (λόγω δεσμεύσεων;) της κυβέρνησης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με την απαξίωση της πολιτικής από την κοινωνία, με τη γνωστή φράση «όλοι ίδιοι είστε», ίσως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις για το μέλλον, που ίσως έχουν ξεκινήσει κι εμείς, στρουθοκαμηλίζοντας, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.

Τι λέει ένα πιθανό σενάριο; Ότι η κάθαρση θα οδηγήσει στην ιταλοποίηση, με την εμφάνιση ενός Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα. Και ποιος είναι ο Μπερλουσκόνι για τα ελληνικά μέτρα και σταθμά; Ο Ανδρέας Βγενόπουλος!

Να, λοιπόν, πώς παραδίδεται η πολιτική, ΑΜΑΧΗΤΙ, στη νέα επιχειρηματική αντίληψη! Να πώς η Γιάννα, επανέρχεται, από άλλο δρόμο στην πολιτική ζωή του τόπου. Να πώς κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης και ανοίγει ο κύκλος του Μπερλουσκονισμού στην χώρα μας. Και μετά; Τι γίνεται μετά; Αρχίζει μια μακρά περίοδος εσωστρέφειας για ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα, με άγνωστες συνέπειες. Κι εκεί θα κριθεί ποιοι θα αντέξουν να αντιπαρατεθούν με τα νέα δεδομένα.

Μόνο που τώρα, σήμερα, όλα είναι διαφορετικά. Τα δεδομένα των προηγούμενων δεκαετιών δεν υφίστανται. Δεν υπάρχει δυνατότητα ανακατανομής του πλούτου, δεν μπορεί η κοινωνία να εμπλακεί σε ένα νέο χρηματιστηριακό κύκλο. Ο τζόγος προκαλεί τον Έλληνα, μόνο που το κύμα φτώχειας τον αποθαρρύνει. Και φυσικά, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, τα χειρότερα έρχονται. Η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί, η νίκη του συστήματος με το νέο Ασφαλιστικό, είναι συντριπτική εις βάρος της κοινωνίας. Ο πολίτης του καναπέ δεν διατίθεται να βγει και να διεκδικήσει, να δώσει μάχη και να την κερδίσει. Προτιμά την ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων του, τη σιωπηλή διαμαρτυρία που περιορίζεται στο «ίδιοι είναι όλοι».

Σε αυτό το νοσηρό σκηνικό, στο οποίο η κυβέρνηση αδυνατεί να δώσει λύσεις και να πάρει θέση, θα εμφανιστεί ο «σωτήρας Καβαλιέρε», με τη μορφή ενός επιχειρηματία και εν προκειμένω με τη μορφή του Ανδρέα Βγενόπουλου. Η λογική; Απλή! «Κύριοι πολιτικοί, αποτύχατε. Καθίστε λίγο στο περιθώριο, να αναλάβουμε εμείς, που είμαστε επιτυχημένοι, έχουμε χιλιάδες ένσημα στο ενεργητικό μας και δεν έχουμε ανάγκη να καταληστεύσουμε τον κρατικό κορβανά».

Ποιος πολιτικός, πλην Γιώργου Παπανδρέου, έχει τα άντερα να αντιπαρατεθεί; Ποιο πολιτικό σχήμα είναι τόσο καθαρό απέναντι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, ώστε να μπορέσει να δώσει αγώνα και να επικρατήσει; Και, τελικά, ο απλός πολίτης, που έχει σιχαθεί την πολιτική, γιατί να μην δώσει μια ευκαιρία σε έναν επιχειρηματία;

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις μου, με αφορμή αυτό που δημοσίευσε στο Καρφί του Σαββάτου ο Νίκος Κακαουνάκης. Μακάρι, αυτό το σενάριο, να μείνει απλά ένα σενάριο. Φοβάμαι, όμως, πως η άρνηση της κυβέρνησης να δώσει τη μάχη εκ του συστάδην, θα έχει αρνητικά αποτελέσματα. Θα δούμε. Ίσως, όλα όσα περιέγραψα να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Ας κρατήσουμε, όμως, το όνομα του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί πιθανότατα να είναι ο νέος αρχηγός της Δεξιάς…

Γ.Γ.Α.

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

http://www.youtube.com/watch?v=Tq3npxGHdj4&feature=related

Πρώτη φορά που την είδα, στεκότανε,
τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε,
χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα,
μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα,
που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,
κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο,
τότε μου 'χε φανεί τόσο αστείο.

[ Ρεφρέν ]
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
[ - Ρεφρέν ]

Στο Πάλος νύχτα τ' όνομά της αφήνει,
γραμμένο κάπου στου Κολόμβου την πρύμνη,
τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν,
και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν.

Βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία,
πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία,
σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν,
και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν.

[ Ρεφρέν ]
...
[ -
Ρεφρέν ]

Is it a sign of the times?
Is man an intelligent beast trained to commit legitimate crimes?
I go through history's pages and see how profit
was guirding empires to slay places
Years of fire, strife and sorrow
while the so-called benefactors were snatching lands.
From the crusaders to the conquistadores,
disrespectful conquerors treating natives like whores.
Today I hear Lebanese babies cry,
i see imperialistic minds crossing the line
Smart bombs, stolen moments
they chew other countries riches as if they were rodents.
Mankind is in an open war with nature
we intervene without respecting the structure

People! They're cutting down Amazons trees
and mother earth still counts her casualties
If I could change something in the world
I would turn the sea blue again and feed the poor

Σήμερα έχει στα χέρια ένα αγόρι,
πάλι ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι,
μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται,
για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται.

[ Ρεφρέν ]
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Το πρωτάκουσα καλοκαίρι, πίνοντας βότκα, με ένα λαμπερό φεγγάρι. Ένιωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα, αυτή την ανατριχίλα που σου δίνει ένα νέο τραγούδι, που έχει κάτι να σου πει… Έκλεισα τα μάτια και το απόλαυσα. Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις τη κάθε λέξη, τον κάθε στίχο, να μπαίνει μέσα σου, να κυκλοφορεί στο αίμα σου, να σου δίνει τη μοναδική ώθηση του λόγου που τρελάθηκε από τη μελωδία…

Γιατί πάντα με μαγεύει αυτή η τέλεια συνύπαρξη μέλους και λόγου, στίχου και μουσικής…

Γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ταξιδεύω, εκεί που εγώ θέλω, όπως εγώ το θέλω.

Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα, πράσινα τα βουνά, κόκκινο το αίμα…

Θα ξαναέβαφα λευκή την αγνότητα, κόκκινο το πάθος και πράσινη την ελπίδα…

Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε όσους είναι συνταξιδιώτες, ονειροπόλοι, ρομαντικοί. Σε όσους θα ξαναέβαφαν γαλάζια τη θάλασσα…

Γ.Γ.Α

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Βουλή, 10/7/2008

Αντιγράφω από το in.gr:

«Μέχρι τώρα ο κ. Παπανδρέου και η αξιωματική αντιπολίτευση, μπορούν να απολογούνται για το παρελθόν τους, αλλά όχι να κατηγορούν κανέναν άλλον», είπε ο υπουργός και πρόσθεσε: «Όταν η Δικαιοσύνη προχωρά με τέτοιους ρυθμούς, σε τι θα βοηθούσε η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής τώρα; Τι θα προλάβαινε να κάνει η Εξεταστική μέσα στο καλοκαίρι, που δεν θα κάνει τον Οκτώβριο; Η πρότασή σας παρουσιάζεται ως πανάκεια, αλλά, είτε είναι πρόταση αμηχανίας, είτε πρόκειται περί προσπάθειας να σταματήσει το έργο της Δικαιοσύνης, γιατί τα μέχρι τώρα στοιχεία παραπέμπουν στις μέρες σας και τους ανθρώπους σας».

Πολύ ωραία τα λέει ο κύριος υπουργός. Θέλει να αγνοεί, πάντως, το σύνολο των σκανδάλων της κυβέρνησής του και πιπιλάει εκ νέου την καραμέλα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Μα το ΠΑΣΟΚ είναι αντιπολίτευση! Η δεξιά μας κυβερνά και μάλιστα ο ίδιος είναι και υπουργός! Ή είναι υπουργός κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και δεν το γνωρίζουμε; Πραγματικά, ζούμε κάτι το παράξενο και πρωτόγνωρο σε αυτή τη χώρα. Η κυβέρνηση να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση, αντί να παράγει κυβερνητικό έργο! Αλλά, ξέχασα! Ποιο έργο; Ο λουφές είναι όλη η υπόθεση! Πόσα θα μαζέψει περισσότερα ο καθένας στο πουγκί του! Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα! Το αίσχος της χώρας που υπάρχει κατά λάθος και λειτουργεί από κεκτημένη ταχύτητα!

Μόνο σε μια τέτοια χώρα έχουν θέση οι Παυλόπουλοι, οι κάθε λογής Παυλόπουλοι! Πουθενά αλλού! Μόνο σε μια τέτοια χώρα έχουν θέση οι Τσιτουρίδηδες, οι Κλαδάδες, οι Αγάπιοι, οι Ευγένιοι…. Όλοι όσοι καταλήσετυσαν τα Ταμεία και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αλλά μόνο σε αυτή τη χώρα θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να μεγαλουργήσουν Τσουκάτοι, Μαντέληδες, Μαντάδες. Σουμάκηδες… Γιατί δεν ανθοφορεί μόνο το δέντρο της δεξιάς! Έχει ανθοφορήσει κατά το παρελθόν και το δέντρο του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με εξαιρετικά μπουμπούκια…

Να λοιπόν, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου ζητεί λύση! Γιατί γνωρίζει πως σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όπου και αν ανήκουν. Γιατί τα μπουμπούκια, δεν έχουν χρώμα… Χώμα ψάχνουν για να αναπτυχθούν και εν προκειμένω, όπου χώμα, εννοείται το χρήμα!

Ας αφήσει τους δεκάρικους ο υπουργός και η κυβέρνηση της συγκάλυψης! Είχαν και ακόμη έχουν τη μοναδική ευκαιρία να καθαρίσουν το τοπίο της πολιτικής από τους «λαδιάρηδες». Ο Παπανδρέου τους έδειξε το δρόμο. Ας τον ακολουθήσει και ο πρωθυπουργός. Αν επιθυμεί και αν δεν έχει αναλάβει δεσμεύσεις…

Γιάννης Γ. Αγγέλου

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Με αφορμή μια ομιλία

Αντιγράφω από το in.gr:

Με ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα άρχισαν το Σάββατο οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε ΝΔ ότι κρύβεται και δεν επιθυμεί Εξεταστική για τη Siemens, ενώ επανέλαβε ότι δεν ενδιαφέρει το κόμμα η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

«Βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή καμπή του δικομματικού συστήματος» είπε χαρακτηριστικά, ενώ για τις αποκαλύψεις στο θέμα Siemens τόνισε: «η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων για την οποία καμαρώνει και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, σε αυτού του είδους τις δοσοληψίες έχουν βασιστεί. Ο κόσμος τόχει τούμπανο.Και αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα κεντρικό πολιτικό παιχνίδι που παίζει με τις παραγραφές.»

Ο κ. Τσίπρας επέκρινε τον πρωθυπουργό γιατί, όπως είπε, δεν δέχεται εξεταστική επιτροπή και πρόσθεσε ότι ο κ. Καραμανλής περιμένει να αποφανθεί η δικαιοσύνη: «Η δικαιοσύνη όμως έχει αποφανθεί στην προανακριτική εξέταση ότι δεν προκύπτουν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, όπως δεν προέκυψαν για τις υποκλοπές και για τα δομημένα ομόλογα, το χρηματιστήριο».

Ο ίδιος τόνισε την ανάγκη ο ΣΥΝ να αναδείξει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο σε αριστερή κατεύθυνση. «Δεν μας ενδιαφέρει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μας ενδιαφέρει ο κυβερνητισμός. Δε μας ενδιαφέρει μια συνεργασία για να βοηθήσουμε το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε, όπως βλέπουμε σήμερα ότι διαχειρίστηκε την κυβερνητική εξουσία, να ξαναέρθει σε κυβερνητικές θέσεις, σα να μη συνέβη τίποτα» είπε.

Ο ίδιος κατέληξε λέγοντας ότι με τους σημερινούς όρους, με τους όρους που επιθυμεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή της Αριστεράς στην εξουσία έχει περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει την Αριστερά, παρά την εξουσία.

Αλ. Αλαβάνος: Ειλικρινής η επιθυμία...

Ειλικρινή χαρακτηρίζει ο Αλέκος Αλαβάνος τη διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου για συνεργασία με τον ΣΥΝ.

Μιλώντας στην Ημερησία του Σαββάτου, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ λέει χαρακτηριστικά: «Είμαι βέβαιος, πάντως, ότι και η επιθυμία πολλών απλών φίλων του ΠΑΣΟΚ είναι βαθιά και ειλικρινής.

» [...] Με τα τελευταία δεδομένα, όμως, ιδιαίτερα της Siemens, αρχίζουν να κατανοούν ότι θα γίνει το αντίθετο, δηλαδή η αριστερά από ελπίδα θα εκπέσει σε στοιχείο κρίσης του συστήματος.»

Για μια ακόμη φορά βλέπουμε ένα περίεργο παιχνίδι δηλώσεων και ομιλιών των δυο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τη μια ομιλεί θετικά ο Τσίπρας για το ΠΑΣΟΚ και αρνητικά ο Αλαβάνος, την άλλη αλλάζουν ρόλους. Και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο το γεγονός ότι ο αγαπητός πρόεδρος του ΣΥΝ, κάθε φορά, «βάζει» στο ίδιο τσουβάλι Καραμανλή και Παπανδρέου.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τον προσπορισμό ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αυτό σταμάτησε να του αποδίδει, αφού ο κόσμος των δημοσκοπήσεων, ο λαμπερός κόσμος του Ρουσόπουλου, «δείχνει» άλλα. Ο φόβος του δικομματισμού; Τα αντανακλαστικά της συντήρησης; Η κοινωνία των αδιάφορων ή αναποφάσιστων; Όλα μαζί; Πάντως, η ουσία είναι ότι πλέον η δεξαμενή στερεύει. Προτιμά την ευθεία αντιπαράθεση, επιλέγοντας την τακτική των ίσων αποστάσεων και της ισοπέδωσης. Και επίσης, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η μεν Δεξιά κυβερνά και έχει την ίδια ηγεσία εδώ και 11 χρόνια, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει απομακρυνθεί από την εξουσία σχεδόν 4 ½ χρόνια και έχει μιαν άλλη ηγεσία, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά της προηγούμενης.

Ασφαλώς σε κάποια σημεία της ομιλίας του να μην έχει απολύτως άδικο ο κος Τσίπρας. Ο κυβερνητισμός είναι ένα στοιχείο που διακατέχει τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Όλα κινούνται γύρω από μια νίκη, όλοι συζητούν για την «επόμενη μέρα, που το ΠΑΣΟΚ θα είναι κυβέρνηση», ουδείς απασχολείται με το μείζον, που δεν είναι άλλο, από τη διαμόρφωση θέσεων και πολιτικών που θα εξασφαλίσουν στη Δημοκρατική Παράταξη τη νίκη. Αναρωτιούνται πολλοί γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ανακάμπτει, με τέτοια άθλια έως ανύπαρκτη κυβέρνηση. Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Ποιες οι θέσεις του για την Παιδεία; Το Ασφαλιστικό; Την Υγεία; Ποιες οι θέσεις του για την Άμυνα;

Αν εξαιρέσουμε τα ζητήματα διαφάνειας, περιβάλλοντος και εξωτερικής πολιτικής, στα οποία έχει αναλάβει την ευθύνη ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, στους άλλους τομείς υπάρχουν μόνο καταγγελίες. Μα μόνο καταγγέλλοντας δεν κάνεις πολιτική! Υστερικές φωνές μιας δήθεν κακοδιοίκησης, δεν οδηγούν κάπου.

Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, φροντίζει να κάνει τα ίδια, ή σχεδόν τα ίδια. Αυτό μας ενδιαφέρει; Μια απλή διαχείριση, ή μια νέα διακυβέρνηση, με άλλα χαρακτηριστικά, άλλη ποιότητα, άλλους στόχους, άλλη νοοτροπία; Αν δεν πείσουμε τους εαυτούς μας, δεν πρόκειται να γίνει βήμα. Και για να πείσουμε τους εαυτούς μας, οφείλουμε πρώτιστα να βάλουμε στο περιθώριο τη λογική του καθεστωτισμού και του κυβερνητισμού. Είναι αδιανόητο, με τη σημερινή πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, να ενδιαφέρονται κάποιοι μόνο για μια καρέκλα. Είναι απαράδεκτο και έξω από κάθε έννοια λογικής, να προσεγγίζουμε την κοινωνία με τη φιλοσοφία της αυριανής κυβέρνησης. Προέχει να διαμορφώσουμε το πλαίσιο, την θέση σε κάθε τομέα, να διατυπωθούν πολιτικές και να συμμετάσχει ο πολίτης σε αυτή τη διαδικασία. Να υπάρξει ειλικρινής διάθεση και απομάκρυνση κάθε στελέχους που έχει προκαλέσει με τη στάση του την κοινωνία. Και το πλέον σημαντικό; Να επιτευχθεί, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αρραγής ενότητα, όχι στη βάση μιας πρόσκαιρης νίκης, αλλά στην ουσία μιας άλλης μορφής εξουσίας.

Το ΠΑΣΟΚ, με κάθε ειλικρίνεια, προσέγγισε την Αριστερά, όχι για να λύσει τα προβλήματά του, αλλά για να συγκροτηθεί ένα μέτωπο κατά της κυβέρνησης, που οδηγεί τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην πλήρη απαξίωσή της σε κάθε επίπεδο. Η άρνηση της Αριστεράς αποδεικνύει ότι για μια ακόμη φορά, ότι δεν την απασχολεί η ουσία του ζητήματος, που είναι ο διάλογος για τη διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων. Την απασχολεί να αρνείται.

Ο δρόμος θα είναι μακρύς και πιθανότατα επίπονος. Αλλά, το ΠΑΣΟΚ, να ξέρει ότι αυτόν τον δρόμο θα τον βαδίσει μόνο του. Ίσως, γιατί ο Παπανδρέου αξίζει να δοκιμαστεί για να κυβερνήσει. Και ειλικρινά, πιστεύω βαθιά μέσα μου, ότι θα κυβερνήσει διαφορετικά. Γι΄ αυτό επιμένω να «καθαρίσει» το περιβάλλον! Γιατί δεν του αξίζει τα βαρίδια να τον κρατούν και να μην του επιτρέπουν να απογειωθεί και μαζί με αυτόν να απογειωθεί μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη χώρα. Και κάθε φορά θα κλείνω, υπενθυμίζοντάς του πως επιβάλλεται το μαχαίρι!

Γιάννης Γ. Αγγέλου