Όπως γράφει ο Νίκος Κακαουνάκης στο Καρφί, πρόσφατα πρέπει να υπήρξε συνάντηση μετά γεύματος, μεταξύ Γιάννας Αγγελοπούλου του επιχειρηματία Βγενόπουλου και του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά. Το όλο σκηνικό στην πολιτική ζωή του τόπου, με τα δυο μεγάλα κόμματα να βρίσκονται βουτηγμένα στα σκάνδαλα, με την προφανή αδυναμία (λόγω δεσμεύσεων;) της κυβέρνησης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με την απαξίωση της πολιτικής από την κοινωνία, με τη γνωστή φράση «όλοι ίδιοι είστε», ίσως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις για το μέλλον, που ίσως έχουν ξεκινήσει κι εμείς, στρουθοκαμηλίζοντας, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Τι λέει ένα πιθανό σενάριο; Ότι η κάθαρση θα οδηγήσει στην ιταλοποίηση, με την εμφάνιση ενός Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα. Και ποιος είναι ο Μπερλουσκόνι για τα ελληνικά μέτρα και σταθμά; Ο Ανδρέας Βγενόπουλος!
Να, λοιπόν, πώς παραδίδεται η πολιτική, ΑΜΑΧΗΤΙ, στη νέα επιχειρηματική αντίληψη! Να πώς η Γιάννα, επανέρχεται, από άλλο δρόμο στην πολιτική ζωή του τόπου. Να πώς κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης και ανοίγει ο κύκλος του Μπερλουσκονισμού στην χώρα μας. Και μετά; Τι γίνεται μετά; Αρχίζει μια μακρά περίοδος εσωστρέφειας για ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα, με άγνωστες συνέπειες. Κι εκεί θα κριθεί ποιοι θα αντέξουν να αντιπαρατεθούν με τα νέα δεδομένα.
Μόνο που τώρα, σήμερα, όλα είναι διαφορετικά. Τα δεδομένα των προηγούμενων δεκαετιών δεν υφίστανται. Δεν υπάρχει δυνατότητα ανακατανομής του πλούτου, δεν μπορεί η κοινωνία να εμπλακεί σε ένα νέο χρηματιστηριακό κύκλο. Ο τζόγος προκαλεί τον Έλληνα, μόνο που το κύμα φτώχειας τον αποθαρρύνει. Και φυσικά, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, τα χειρότερα έρχονται. Η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί, η νίκη του συστήματος με το νέο Ασφαλιστικό, είναι συντριπτική εις βάρος της κοινωνίας. Ο πολίτης του καναπέ δεν διατίθεται να βγει και να διεκδικήσει, να δώσει μάχη και να την κερδίσει. Προτιμά την ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων του, τη σιωπηλή διαμαρτυρία που περιορίζεται στο «ίδιοι είναι όλοι».
Σε αυτό το νοσηρό σκηνικό, στο οποίο η κυβέρνηση αδυνατεί να δώσει λύσεις και να πάρει θέση, θα εμφανιστεί ο «σωτήρας Καβαλιέρε», με τη μορφή ενός επιχειρηματία και εν προκειμένω με τη μορφή του Ανδρέα Βγενόπουλου. Η λογική; Απλή! «Κύριοι πολιτικοί, αποτύχατε. Καθίστε λίγο στο περιθώριο, να αναλάβουμε εμείς, που είμαστε επιτυχημένοι, έχουμε χιλιάδες ένσημα στο ενεργητικό μας και δεν έχουμε ανάγκη να καταληστεύσουμε τον κρατικό κορβανά».
Ποιος πολιτικός, πλην Γιώργου Παπανδρέου, έχει τα άντερα να αντιπαρατεθεί; Ποιο πολιτικό σχήμα είναι τόσο καθαρό απέναντι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, ώστε να μπορέσει να δώσει αγώνα και να επικρατήσει; Και, τελικά, ο απλός πολίτης, που έχει σιχαθεί την πολιτική, γιατί να μην δώσει μια ευκαιρία σε έναν επιχειρηματία;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις μου, με αφορμή αυτό που δημοσίευσε στο Καρφί του Σαββάτου ο Νίκος Κακαουνάκης. Μακάρι, αυτό το σενάριο, να μείνει απλά ένα σενάριο. Φοβάμαι, όμως, πως η άρνηση της κυβέρνησης να δώσει τη μάχη εκ του συστάδην, θα έχει αρνητικά αποτελέσματα. Θα δούμε. Ίσως, όλα όσα περιέγραψα να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Ας κρατήσουμε, όμως, το όνομα του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί πιθανότατα να είναι ο νέος αρχηγός της Δεξιάς…
Γ.Γ.Α.
3 σχόλια:
Αγαπητέ Γιάννη,
κατανοώ την απέχθεια σου στη λύση νέου κόμματος με ηγέτη τον Βγενόπουλο. Μάλλον φοβάσαι ότι επιτέλους θα πάρουμε πρωτάθλημα κι εμείς οι πτωχοβάζελοι. . .
Όχι! Ειλικρινά όχι! Εξάλλου, αυτό δεν έχει να κάνει! Πολιτικά με ενοχλεί. Αν θυμάσαι, στην Ιταλία, χώρα του Μπερλουσκονισμού, οι δυο μεγάλες ομάδες, Μίλαν και Γιούβε, τα είχαν βρει και τα είχαν μοιράσει!
Αυτό μετράει;
Αλλά, αν είναι κάποιοι καλοί φίλοι βάζελοι να ευχαριστηθείτε, τότε, τι να κάνουμε; Ας το ανεχτούμε!
Καλωσύνη σου . . .
Δημοσίευση σχολίου