Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Η κοινωνία των αθώων!

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα, για τους απανταχού συνέλληνες, για όλο τον κόσμο. Διαβάζω από το πρωί στο internet ειδήσεις και στέκομαι στην ιστορία που κλονίζει, πλέον, το προφίλ του "καταλληλότερου"!
"Υπόθεση Ζαχόπουλου", η ιστορία που τελικά "ανοίγει" στόματα και δίνει "τροφή" στα ΜΜΕ να ασχοληθούν με "ροζ" ιστορίες ενός ανθρώπου της αυλής του Καραμανλή. Ενός, τελικά, ανθρώπου, που αφού έφτασε τόσο ψηλά, ζαλίστηκε και έπεσε στο κενό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, δίνοντας τέλος σε μια διαδρομή που από την αρχή δεν ήταν ικανός να διαχειριστεί.
Σίγουρα, οι επόμενες μέρες θα δώσουν και άλλα στοιχεία στην επικαιρότητα. Τα στόματα θα ανοίξουν, γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Ο κόσμος της δεξιάς θα υποχρεωθεί να ρίξει τα βάρη στην πλάτη της κακιάς, πρώην ΠΑΣΟΚας για να αγιοποιήσει το "τέκνον" της παράταξης και τυχερό, μέσα στην ατυχία του, εραστή Χρήστο Ζαχόπουλο!
Η απόφαση να αυτοκτονήσει δείχνει το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς του ίδιου. Δείχνει ότι πλέον, οποιαδήποτε κίνησή του, εξέθετε ευθέως τον Καραμανλή. Δείχνει ότι ο πανίσχυρος Ζαχόπουλος, στηριζόταν στα γυάλινα πόδια της εξουσίας, για όποιον δεν γνωρίζει καλά αυτή την κυρία! Δεν κατάλαβε, ο ατυχής, ότι θα γινόταν βορά των ΜΜΕ, προκειμένου να σωθεί η προστάτις του, Νατάσα! Τα 2 ξαδέρφια, με συνοπτικές διαδικασίες, τον "έδωσαν" στη δημοσιότητα! Το αποτέλεσμα; Βουτιά στο κενό και ταυτόχρονα πλήρης αποκάλυψη του "σκανδάλου" το οποίο, όμως, "εμείς, η παράταξη που πολεμά τη διαφθορά, το δίνει στη δημοσιότητα".
Ιστορικά, οι αυτοχειρίες πολιτικών προσώπων, δίνουν και το στίγμα ότι φτάνει το τέλος της παράταξης στην εξουσία. Φυσικά, είναι πρόωρο να συζητούμε για κάτι τέτοιο, αν και δεν πρέπει να αποκλείουμε το παραμικρό. Εξάλλου, η κυνέρνηση Καραμανλή, έχει βασίσει την πολιτική της στην αρχή της αδράνειας. Κάθε τι που ανατρέπει την κινητική κατάσταση της πλήρους ακινησίας της, κάποια στιγμή θα την ανατρέψει. Απλά, τώρα είναι η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί το τέλος της δεξιάς είναι κοντά. Και η πρόκληση για το νέο έρχεται.
Χρόνια Πολλά, με ελπίδα για ένα ωραίο αύριο.

Το μεγάλο ξεκαθάρισμα

Αντιγράφω από το news247.gr:
"Ομάδα εσωτερικού ελέγχου συστήνει το Μέγαρο Μαξίμου με στόχο να προλάβει νέες αποκαλύψεις για κυβερνητικά στελέχη.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να διασφαλίσεις ότι το κύρος της δεν θα πληγεί από νέα σκάνδαλα. Η απόφαση για τη σύσταση της ομάδας αυτής, που θα αποτελείται από έξι στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, είχε ληφθεί μετά την υπόθεση Μαγγίνα. Με την απόπειτα αυτοκτονίας του Χρήσου Ζαχόπουλου και τα όσα ακολούθησαν, γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η πρωτοβουλία έρχεται πολύ αργά.
Η ομάδα αυτή θα ερευνήσει τον βίο και την πολιτεία χιλιάδων κυβερνητικών στελεχών. Επικεφαλής θα είναι ο Γ. Αγγέλου, ενώ θα συμμετέχουν ακόμα ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Κ. Σταϊκούρας, ο γραμματέας της ΝΔ Λευτέρης Ζαγορίτης, ο γενικός διευθυντής του κόμματος Μ. Δασκαλόπουλος και δύο ακόμη στενοί συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό επιτελείο τα συνεχή σκάνδαλα ακυρώνουν την πολιτική της κυβέρνησης. Και είναι μεγάλο πλήγμα για μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με σημαία της τη μάχη κατά της διαφθοράς, να βλέπει τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο στην αυλή της.
Επιθυμία του πρωθυπουργού είναι να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες πληροφορίες και όσα στελέχη έχουν υποπέσει σε παραπτώματα οικονομικής ή ηθικής φύσεως να αποπεμφθούν. Όσοι κατέχουν θέσεις και εξουσία θα περάσουν από κόσκινο, αν και δεν αποκλείεται η σύσταση της ομάδας να αποτελεί απλώς μια κίνηση αντιπερισπασμού".
Πόσο γρήγορα πέρασε η περίοδος της σεμνότητας και ταπεινότητας και φτάσαμε στο σημείο να δημιουργείται από την κυνέρνηση ειδικό σώμα αστυνόμευσης των στελεχών της. Και η ίδια; Χωρίς αστυνόμευση; Ποιος θα πρέπει να ερευνήσει το τεράστιο σκάνδαλο των ομολόγων; Της κατάργησης του ΑΣΕΠ; Των κουμπάρων; Και τελικά αυτό το σώμα θα δρα και μέσα στο Μαξίμου; Γιατί όλο το κακό ξεκινά από εκεί, αν δεν κάνω λάθος.
Οι πρόσφατες εκλογές διατήρησαν στην εξουσία το κόμμα της δεξιάς, δίνοντας του μια ακόμη, την τελευταία, ευκαιρία, να αποδείξει ότι μπορεί. Δυστυχώς, σε διάστημα πολύ λιγότερο από 4 μήνες η κυβέρνηση παλλινωδεί, αδυνατώντας να καταφέρει κάτι. Στην εξωτερική πολιτική αδιέξοπδο, στο Ασφαλιστικό αδιέξοδο, στα μείζονα κοινωνικά θέματα αδιέξοδο. Και το πιο σημαντικο; Στη μάχη κατά της διαπλοκής, όλη η κυβέρνηση είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό!
Τίποτε άλλο. Η κυβερνητική πρακτική αποδεικνύει το όνειρο του μέσου Έλληνα. Αρπαχτή για τον εαυτό μας και άσε τους άλλους να βουλιάζουν. Το όραμα του Καραμανλή, που κάποιοι έχουν το θράσσος να τον αποκαλούν και ηγέτη!

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Μια νύχτα ενός θριάμβου...

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΕΡΑΙΩΣWERDER BREMEN
3
0
11/12/2007

Είναι από τα παιχνίδια αυτά που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Είναι από τα όνειρα εκείνα που λες πως κάποιοι άλλοι τα πανηγύριζαν, επειδή προχωρούσαν μέχρι κάποιο σημείο, που δεν έφτανες εσύ. Είναι το στοίχημα πως εσύ θα φτάσεις στην πηγή και θα πιεις νερό, αυτό που δεν κατάφεραν άλλοι…
Έφτασα στο γήπεδο στις 9 το βράδυ. Πολύς κόσμος, μεγάλο πάθος. Για μια ακόμη φορά κατηγόρησα τον εαυτό μου, που δεν αγόρασα εισιτήριο διαρκείας. Για πρώτη φορά, από το 1998, δεν έδειξα πίστη στο Θρύλο του Τάκη Λεμονή… Στο νέο που αποφάσισαν να φτιάξουν, εκεί κάτω, στον Πειραιά, ξεπερνώντας τα συμπλέγματα του παρελθόντος και εμπιστευόμενοι δυο νέους ανθρώπους, τον Τάκη Λεμονή και τον Ίλια Ίβιτς…
Μπήκα στη σειρά με το Στρατή. Φίλος και σύγγαβρος. Συζητούσαμε για το παιχνίδι και ξαφνικά μου λέει την πρόβλεψη: «Στο 12ο λεπτό, που θα βάλει το γκολ ο Θρύλος, να δεις τι θα γίνει!».
Γινόταν κοσμοχαλασιά! Μπήκαμε στη σειρά για να περάσουμε από το τουρνικέ. Ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά ο ενθουσιασμός τεράστιος. Και μόνο από κόσμο, δε χάναμε…
Ήμουν στη θύρα 24! Κατάμεστη! Παλμός, ρυθμός, γλέντι, ατμόσφαιρα ενός διαφαινόμενου Θριάμβου…
Στα αριστερά μας βρισκόντουσαν περίπου 500 Γερμανοί φίλαθλοι. Άκουσαν….. Και τι δεν άκουσαν! Μα κι αυτοί να φοράνε πράσινα και να έρχονται και στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ!
Ώρα 9.45. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Οι εξέδρες να τραγουδούν, ο κόσμος να είναι μέσα στο γλέντι. Ακούγεται ο ύμνος του Champions League και κουνιέται το σεντόνι. Επιτέλους και μια χρονιά που ο Θρύλος μας κάνει περήφανους… Έπρεπε να περάσουν 9 δίσεκτα χρόνια και η ατυχία του Λίβερπουλ το 2004, με την ισοβαθμία.
Το παιχνίδι ξεκινά. Καλοστημένος ο Ολυμπιακός, δυνατή ομάδα η Βέρντερ. Κάνουν διπλή ευκαιρία κάπου στο 8ο λεπτό. Κύτταζα το ρολόι… στο 12ο λεπτό ακριβώς γίνεται το 1-0! Στολτίδης, με σουτ έξω από την περιοχή και ο κόσμος στα ουράνια! Αρχίζει ένας ξέφρενος πανηγυρισμός! Το γήπεδο σείεται από την ολυμπιακή ψυχή, το παιχνίδι παίρνει φωτιά!
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί πλησίασαν στην ισοφάριση. Όμως ο Νικοπολίδης αλλά και όλοι οι αμυντικοί, έδειξαν εξαιρετική ψυχραιμία και ωριμότητα. Με το 1-0 στις αποσκευές του ο Ολυμπιακός, πήγε στο ημίχρονο στα αποδυτήρια.
Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, φάνηκε ότι θα γινόταν πιο δυνατό το παιχνίδι. Είναι αλήθεια ότι ο Γάλλος διαιτητής προσπάθησε με κάθε τρόπο να «σπρώξει» τη γερμανική ομάδα στην περιοχή του Ολυμπιακού. Όμως, ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή, δεν σηκώνει κάτι τέτοια αστεία!
Στο 70ο λεπτό γίνεται το 2-0 με κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, μετά από σέντρα ακριβείας από αριστερά του συγκλονιστικού Ιεροκλή Στολτίδη! Και 4 λεπτά αργότερα, μετά από κόρνερ του Γκαλέττι και κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, ο Στολτίδης κάνει το 3-0 και κλειδώνει την υπόθεση-πρόκριση με θρίαμβο!
Τα λόγια σταματάνε εδώ!
"Και το βράδυ, το βραδάκι, όταν θα' χουμε πια προκριθεί, ο Περαίας θα καεί, γιατί είμαστε όλοι τρελοί"!
Το πιο γλυκό σύνθημα, ένα γήπεδο, μια φωνή, ένα τραγούδι! Όλοι μαζί, μια ανθρώπινη μάζα, λάβα που έκαιγε, ο πραγματικά 12ος παίκτης! Η γερμανική μηχανή έλιωσε και όλοι όσοι αμφισβητούσαν, σιώπησαν! Η πιο εκκωφαντική σιωπή, σε ένα βράδυ θριάμβου και δικαίωσης!
3-0! Μεγάλα γράμματα, μεγάλη νίκη, μεγάλη ομάδα, μεγάλος λαός! Ο κόσμος του Ολυμπιακού, για μια ακόμη φορά, με τη συνεχή παρότρυνση και το τραγούδι, πήρε «άριστα»! Αυτό που βλέπαμε και ζηλεύαμε στις αγγλικές ομάδες, δεν υπάρχει πια! Ο Θρύλος μας, ο Θρύλος της καρδιάς μας, μας ξεπέρασε! Έφτασε στην κορυφή του Ολύμπου, δίνοντας μάθημα ικανότητας και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες!
Θα σταθώ σε δυο πρόσωπα, χωρίς να θέλω να μειώσω κάποιον από τους συντελεστές του χτεσινού θριάμβου.
Ο ένας είναι ο Τάκης Λεμονής και ο άλλος ο Ιεροκλής Στολτίδης.
Ο πρώτος, το καλοκαίρι όλο, εργάστηκε σκληρά, μελέτησε, εφάρμοσε και τέλος παρουσίασε αυτό που όλοι θαυμάζουμε σήμερα, μια ομάδα που στο διάβα της μπορεί να παρασύρει ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ αντίπαλο! Δε θα σχολιάσω το πόσο αμφισβητήθηκε! Ακόμη και ο υπογράφων τον αμφισβήτησε και ήταν η αιτία να μην αγοράσω εισιτήριο διαρκείας! Και ζητώ συγνώμη από τον Τάκη Λεμονή, για μια ακόμη φορά! Και θα πρότεινα να κληθεί να υπογράψει κλειστό 5ετές συμβόλαιο, ως ανταμοιβή του έργου του και των θριάμβων! Γιατί νομίζω, ότι τα καλύτερα είναι μπροστά…
Ο Ιεροκλής Στολτίδης μας απέδειξε, για πολλοστή φορά είναι η αλήθεια, πόσο πολύτιμος ποδοσφαιριστής είναι. Απέδειξε πως έχασε 2 χρόνια, ταλαιπωρούμενος ως ο μόνος αμυντικός μέσος από το Νορβηγό Σόλιντ, κάνοντας άλλους ήρωες και τρέχοντας σε κάθε σημείο του γηπέδου. Πέθαινε στο γήπεδο για την ομάδα, όταν άλλοι κέρδιζαν το χειροκρότημα και την αποθέωση. Φέτος, όμως, με την προσθήκη στην ομάδα του Λεντέσμα, έδειξε πως είναι ένας ποδοσφαιριστής για πολύ μεγάλα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το δεύτερο χτεσινό του γκολ και τρίτο του αγώνα, ήταν η πραγματική αποθέωση αυτού του παιδιού, που πριν 4 ½ χρόνια αποφάσιζε να έρθει στον Ολυμπιακό και να δέσει την τύχη του με την τύχη του Θρύλου. Όσα λόγια και να γραφούν για αυτό το παλικάρι, θα είναι πάλι λίγα, μπροστά στην τεράστια προσφορά του. Να πω και κάτι που ίσως φανεί λίγο υπερβολικό; Από την εποχή του Δημήτρη Περσίδη δεν είχε την τύχη ο Ολυμπιακός να έχει έναν τόσο προικισμένο ποδοσφαιριστή. Και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ιεροκλή Στολτίδη!
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Το χτεσινό γλέντι ήταν ανεπανάληπτο! Από σήμερα «τα κεφάλια μέσα» γιατί την Κυριακή έρχεται η ΑΕΚ του προδότη Ρίμπο. Και οι λόγοι για μια μεγάλη νίκη είναι πολλοί…Συγχαρητήρια και πάλι στη νέα Μεγάλη Ομάδα του Θρύλου μας! Μας έκανε περήφανους. Γιατί εμείς δε μιλάμε για «πορείες». Εμείς, πλέον, θα μιλήσουμε με τίτλους!

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

Για μια ακόμη φορά η επικαιρότητα με αναγκάζει να αντιγράψω από το www.ethnos.gr :


«Χρυσά» συνταξιοδοτικά προνόμια έχουν εξασφαλίσει οι Ελληνες βουλευτές, καθώς δικαιούνται σύνταξη με 4 χρόνια βουλευτικής θητείας -συνεχούς ή διακεκομμένης- (συμπληρωμένους 48 μήνες) που ισοδυναμεί με 1.400 ευρώ η κατώτερη, ενώ απολαμβάνουν το δικαίωμα πλήρους σύνταξης στα 17 χρόνια.

Η ανώτερη σύνταξη διαμορφώνεται περίπου στα 4.500 ευρώ, που αντιστοιχεί στο 80% της εκάστοτε βουλευτικής αποζημίωσης, που ξεπερνά σήμερα τα 5.600 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται η αύξηση του 3,5% για τη νέα χρονιά.

Ωστόσο, το καθαρό εισόδημα του βουλευτή κυμαίνεται μεταξύ 6.500 και 7.500 ευρώ (προστίθενται τα επιδόματα γραφείου, έξοδα κίνησης, ταχυδρομικά τέλη, οικογενειακή παροχή), ενώ ανάλογα με τον αριθμό συμμετοχών τους στις επιτροπές (κατά μέσο όρο 4 με 5 τον μήνα) μπορεί να αυξήσει το εισόδημά του το λιγότερο από 1.100 έως 1.400 ευρώ.
Χαρακτηριστικά, τον Οκτώβριο που πέρασε, οι βουλευτές - μέλη της επιτροπής Οικονομικών που συνεδρίασε 10 φορές πήραν «μπόνους» συμμετοχής 2.800 ευρώ, εκτοξεύοντας το εισόδημά τους στα 10.000 ευρώ!
Τα... δώρα
Οσον αφορά τα υπόλοιπα προνόμια, αυτά αφορούν την τηλεφωνική ατέλεια (πρόσφατα ρυθμίστηκαν οφειλές από υπερβάσεις πολλών ετών ύψους 34,3 εκατ. ευρώ), απόκτηση ΙΧ μεγάλου κυβισμού μέσω leasing, δωρεάν γραφείο για τους βουλευτές επαρχίας και δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο (ή καταβολή ενοικίου για αναζήτηση σπιτιού) και προσωπικό πέντε ατόμων.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω είναι υπό αίρεση από τη στιγμή που εκκρεμεί η αύξηση των αποδοχών των δικαστικών, που θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τη βουλευτική αποζημίωση και, κατ επέκταση, τη σύνταξη του βουλευτή.
Παράλληλα, άγνωστο παραμένει ποια στάση θα κρατήσουν οι βουλευτές σχετικά με τα αναδρομικά που έχουν πάρει οι δικαστές, καθώς αρκεί να προσφύγει στα δικαστήρια ένας συνταξιούχος βουλευτής σίγουρος ότι θα δικαιωθεί και, μαζί του, όλοι οι άλλοι.
Πλεονέκτημα
Οι βουλευτές έχουν το πλεονέκτημα να λαμβάνουν δύο ή και περισσότερες παράλληλες συντάξεις, κάτι που συμβαίνει σε περιπτώσεις λ.χ. πρώην συνδικαλιστών ή πρώην δημάρχων ή νομαρχών (τους καταβάλλεται χορηγία), οι οποίοι μπορούν να πάρουν και τρίτη σύνταξη από τον ασφαλιστικό τους φορέα (το επάγγελμα που ασκούσαν πριν εκλεγούν βουλευτές).
Σημειώνεται πως μετά την εφαρμογή του επαγγελματικού ασυμβιβάστου (από 1.1.2003) κάθε χρόνο ο προϋπολογισμός της Βουλής -και κατ επέκταση ο Ελληνας φορολογούμενος- βαρύνεται από τις εισφορές για την κύρια σύνταξη, την επικουρική ασφάλιση και την πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς που υπάγονταν οι βουλευτές πριν εκλεγούν
.
Επιπλέον, στα συντάξιμα χρόνια ενός βουλευτή υπολογίζονται τα χρόνια που ενδεχομένως έκανε ως ευρωβουλευτής, της θητείας του (αν υπάρχει αυτή) ως εξωκοινοβουλευτικού υπουργού ή υφυπουργού, ενώ προσμετράται ο χρόνος που διετέλεσε κάποιος βουλευτής, αδιακρίτως αν έπειτα από ένταση έχασε την έδρα.
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Το Συνταξιοδοτικό με αριθμούς
Οσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990 θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση 48 μηνών βουλευτικής θητείας (4 χρόνια) και εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους.
Από το 1993 και μετά, δικαίωμα σύνταξης θεμελιώνουν όσοι έχουν συμπληρώσει 48 μήνες βουλευτικής θητείας (4 χρόνια) και με τη συμπλήρωση του 65ου έτους.

Στην πράξη χρειάζονται δύο κοινοβουλευτικές θητείες, καθώς από το 93 και μετά καμία κυβέρνηση δεν συμπλήρωσε 4ετία.
Η σύνταξη του βουλευτή ισοδυναμεί με το 25% (1/4) της εκάστοτε βουλευτικής αποζημίωσης, η οποία προσαυξάνεται κατά 25% για κάθε έτος βουλευτική θητείας πέραν του 4ου έτους μέχρι τον 10ο χρόνο και 10% για κάθε έτος πέραν του 10ου και μέχρι το 17ο, οπότε ο βουλευτής δικαιούται πλήρη σύνταξη.
Η σύνταξη αυτή αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης. Αυτή τη στιγμή, με τη βουλευτική αποζημίωση περίπου στα 5.600 ευρώ το ανώτατο πλαφόν της σύνταξης διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 .
Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρόνια βουλευτικής θητείας και όριο ηλικίας τα 55.
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Μείον 8,5 εκατ. από τα φορο-δώρα
Στα 8,5 εκατ. ευρώ ετησίως υπολογίζονται οι απώλειες εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού από τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι βουλευτές και οι δικαστικοί.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τα εισοδήματα των βουλευτών και των δικαστικών φορολογούνται αυτοτελώς, χωρίς να συναθροίζονται με τα εισοδήματα που έχουν από άλλες πηγές (ακίνητα, κινητές αξίες κ.λπ.), τα οποία φορολογούνται με τις γενικές διατάξεις.
Στη διακριτική τους ευχέρεια είναι, επίσης, από ποια εισοδήματα θα εκπέσουν οι δαπάνες που αναγνωρίζονται από την Εφορία (ενοίκια, ιατρικά, τόκοι δανείων κ.λπ.), ώστε τελικά να πληρώσουν λιγότερους φόρους.
Για παράδειγμα, βουλευτής με ετήσια έσοδα 84.000 ευρώ από βουλευτική αποζημίωση και 30.000 ευρώ από ακίνητα πληρώνει φόρο 27.600 ευρώ, ενώ αν φορολογηθεί όπως όλοι οι άλλοι φορολογούμενοι, ο φόρος που αναλογεί στα εισοδήματά του φτάνει τα 39.000 ευρώ.

ΠΑΣΟΚ - ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Οχι για έκτακτη παροχή σε δικαστικούς
Την αντίθεσή τους στη ρύθμιση που προβλέπει τη χορήγηση έκτακτης παροχής συνολικού ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ στους συνταξιούχους αλλά και στους εν ενεργεία δικαστικούς -η οποία θα καταβληθεί μέσα στην επόμενη πενταετία- και πιθανότατα ανοίγει τον δρόμο για την αναπροσαρμογή και των μισθών των βουλευτών, διατύπωσαν χθες στη Βουλή όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλην του ΛΑΟΣ.
Αποσπασματική χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη ρύθμιση ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Γ. Μαγκριώτης, ενώ η εισηγήτρια του ΚΚΕ Ελπίδα Παντελάκη έκανε λόγο για «ρύθμιση κατόπιν συμφωνίας».
Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης επεσήμανε ότι «η διάταξη είναι επιλεκτική και πάσχει σοβαρά, αφού ο υπουργός τελικά καλείται να καθορίσει το ύψος της έκτακτης παροχής», ενώ ο εισηγητής του ΛΑΟΣ Μαυρουδής Βορίδης δήλωσε ότι το κόμμα του θα ψηφίσει τη ρύθμιση με την οποία «ουσιαστικά τακτοποιείται μια εκκρεμότητα».
Η ψηφοφορία του νομοσχεδίου για τις αυξήσεις των συντάξεων του Δημοσίου θα γίνει σήμερα.

ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΑ... ΕΝΣΗΜΑ ΤΟΥΣ
Β. ΜΑΓΓΙΝΑΣ
Με 14 χρόνια θητεία σύνταξη 4.000 ευρώ Εχει προ πολλού θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, καθώς εκλέγεται βουλευτής από το 1993. Αν αποφάσιζε σήμερα να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική δράση, η σύνταξή του θα έφτανε στα 4.000 ευρώ με 14 χρόνια θητείας στα βουλευτικά έδρανα.
Αντίστοιχα, βέβαια, ένας ασφαλισμένος του ΙΚΑ, αν βγει στη σύνταξη μέχρι το τέλος του 2007 μπορεί να επωφεληθεί από μια μεταβατική διάταξη, η οποία επιτρέπει τη συνταξιοδότηση με 11,5 χρόνια και να πάρει το ποσό των 280 ευρώ... Διαφορετικά θα πρέπει να συμπληρώσει το όριο ηλικίας και 15ετία, ώστε να εισπράξει την κατώτατη σύνταξη, που είναι 463,17 ευρώ.
Ο κ. Μαγγίνας είναι σήμερα 58 ετών. Προκειμένου να αρχίσει να εισπράττει τη σύνταξή του θα πρέπει να περιμένει 7 χρόνια, μέχρι να φτάσει τα 65 έτη, οπότε και θα έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, εφόσον συμπληρώνει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, μπορεί να πάρει πρόσθετη σύνταξη και από το Ταμείο Νομικών, ως δικηγόρος.
Δήλωση «πόθεν έσχες» 2006. Εισοδήματα: από βουλευτική αποζημίωση: 96.490 ευρώ. Καταθέσεις: 96.500 ευρώ και 15.500 δολάρια ΗΠΑ. Ακίνητα: Οικόπεδο 7,6 στρέμματα και σπίτι 146 τ.μ. στο Κορωπί Αττικής, από κοινού με τη σύζυγο και την κόρη του.
Η σύζυγός του δηλώνει διαμέρισμα στο Ν. Ψυχικό Αττικής 153 τ.μ. και μια αποθήκη στη Θεσσαλονίκη 930 τ.μ. σε οικόπεδο 3.550 τ.μ. Επίσης κατέχει ένα Ι.Χ. 1.600 κ.ε.
Θ. ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
Με μία θητεία στη Βουλή σύνταξη 1.400 ευρώ
Θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα συμπληρώνοντας 4ετία στα έδρανα της Βουλής - εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας τον Μάρτιο του 2004. Το ποσό που θα εδικαιούτο να πάρει, αν για κάποιο λόγο εγκατέλειπε τότε (Μάρτιος 2008) τον πολιτικό στίβο, θα ήταν 1.404 ευρώ με μόλις τέσσερα χρόνια δουλειάς ως βουλευτής...
Ο κ. Ρουσόπουλος θα πρέπει να περιμένει, ωστόσο, μέχρι τα 65 του, ώστε να του καταβληθεί η σύνταξή του ως βουλευτής.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, θα πάρει, εφόσον συμπληρώνει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, πρόσθετη σύνταξη και από το ΤΣΠΕΑΘ, για τα χρόνια που εργάστηκε ως δημοσιογράφος.
Δήλωση «πόθεν έσχες» 2006. Εισόδημα από βουλευτική αποζημίωση 91.823 ευρώ. Ακίνητα: διαμέρισμα 100 τ.μ. και πάρκινγκ 19 τ.μ. στην Καισαριανή, διαμέρισμα 54 τ.μ. στην Ανάβυσσο, τρία αγροτεμάχια συνολικής έκτασης 5,2 στρέμματα με σπίτι 388 τ.μ. και πισίνα 133 τ.μ. στο Καπανδρίτι.
Επίσης, οικία 80 τ.μ. σε οικόπεδο 488 τ.μ. στη Λακωνία, στον Πύργο Διρού. Επίσης 4.467 μετοχές διαφόρων εταιρειών.
Καταθέσεις 45.582 ευρώ, 11.834 δολάρια ΗΠΑ, καθώς και 1.831 ευρώ υπόλοιπα διαθεσίμων σε χρηματιστηριακές εταιρείες.
Η σύζυγός του δηλώνει εισόδημα 185.186 ευρώ, καταθέσεις 55.782 ευρώ, οικία 46 τ.μ. σε οικόπεδο 145 τ.μ. στον Πύργο Διρού στη Λακωνία, οικόπεδο 120 τ.μ. στον ίδιο νομό, και (κατά 50%) αγροτεμάχιο 2 στρεμμάτων στο Καπανδρίτι Αττικής, ΙΧ αυτοκίνητο 1.587 κ.ε.
Τα παιδιά δηλώνουν εισόδημα 547,20 ευρώ και 320 μετοχές.
Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ
11 χρόνια στα έδρανα μεταφράζονται σε 3.650
Εχει θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, καθώς εκλέγεται από το 1996. Με 11 χρόνια στα βουλευτικά έδρανα θα έπαιρνε ως σύνταξη -αν αποφάσιζε σήμερα, για κάποιο λόγο, να εγκαταλείψει την πολιτική του σταδιοδρομία- 3.650 ευρώ.
Ωστόσο θα πρέπει να κάνει κι αυτός... υπομονή μέχρι τα 65 του, ώστε να συμπληρώσει το όριο ηλικίας, για να του καταβληθεί η σύνταξή του ως βουλευτή.
Δήλωση «πόθεν έσχες» 2006. Εισόδημα από βουλευτική αποζημίωση 92.733 ευρώ και λοιπά εισοδήματα 13.203 ευρώ.
Ακίνητα: διαμέρισμα 243,90 τ.μ. στην 3ης Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, συμμετέχει με διάφορα ποσοστά σε οικόπεδα στη Φωκίδα περίπου 40 στρεμμάτων με οικίες 328 τ.μ. και 410 τ.μ., έχει οικόπεδο 3,4 στρεμμάτων στην Εύβοια και ποσοστά οικοπέδου 5,2 στρεμμάτων στη Βοιωτία.
Ομόλογα αξίας κτήσης 60.000 ευρώ. Καταθέσεις 79.050 ευρώ στην Εθνική Τράπεζα, 22.230 λίρες Αγγλίας, ενώ σε λογαριασμό από κοινού με τη σύζυγό του έχει άλλες 52.445 λίρες Αγγλίας.
Η σύζυγός του έχει εισόδημα 197.381 ευρώ, οικία 465 τ.μ. σε έκταση 518 τ.μ. στη Νέα Ερυθραία και το 50% οικίας 496,40 τ.μ. σε έκταση 578 τ.μ. στη Σύμη Δωδεκανήσου, έχει καταθέσεις 40.600 λίρες Αγγλίας και 139.800 ευρώ, διαθέτει επίσης 3.878 μετοχές αξίας 16.541 ευρώ, ενώ συμμετέχει από το 1993 σε επιχείρηση παροχής υπηρεσιών με κεφάλαιο εισφοράς 17.640 ευρώ.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΑΛΑΝΟΣgalanos@parliament.gr
Από το ρεπορτάζ αυτό αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι "πατέρες του 'Εθνους" ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τα δικά τους προνόμια. Και αυτό, φυσικά, γίνεται νγωστό τώρα, που άρχισε η επίθεση της κυβέρνησης στα ευγενή ταμεία. Κάτι είναι και αυτό. Γιατί αν ξεκινούσαν από τα χαμηλά, τότε ουδείς θα μάθαινε το παραμικρό...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Καλωσορίζω τους νέους φίλους και αντιγράφω από το http://e8nos.blogspot.com/ :

Προτάσεις συντακτών Έθνους για κινητοποιήσεις

Γενική συνέλευση των συντακτών του Έθνους και του Έθνους της Κυριακής πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά τη λήξη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να ενημερωθούν οι συντάκτες, από την Εκπρόσωπό τους στο Μικτό Συμβούλιο Πόπη Χριστοδουλίδου.
Αφού ενημερώθηκαν για το αποτέλεσμα της συνεδρίασης του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, οι συντάκτες του Έθνους και του Έθνους της Κυριακής πρότειναν:
Να συγκληθεί Γενική Συνέλευση όλων των μελών της ΕΣΗΕΑ για να ληφθούν αποφάσεις δεσμευτικές για το Διοικητικό Συμβούλιο.
Να γίνει μποϋκοτάζ στους υπουργούς της κυβέρνησης και το κυβερνητικό έργο. Να γράφονται στα ρεπορτάζ μόνο τα αρνητικά της κυβέρνησης.
Να ενημερωθεί η ΕΣΗΕΑ για το πώς αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα οι συνάδελφοι άλλων χωρών (πχ Ιταλία) και τι έκαναν.
Οι προτεινόμενες 24ωρες απεργίες χαρακτηρίστηκαν χλιαρές. Προτάθηκε η προκήρυξη απεργιών σε διάστημα μόλις λίγων ημερών η μία από την άλλη ή ακόμα και απεργία διαρκείας, ώστε να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση να αποσύρει τις μεθοδεύσεις της.
Να συναντηθεί το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τους εκδότες των εφημερίδων και τους ιδιοκτήτες των καναλιών και ραδιοφώνων, για να διερευνηθεί τι θέσεις έχουν.
Να γίνουν συναντήσεις με τους διευθυντές των εφημερίδων
Να κυκλοφορήσουν οι εφημερίδες με μαύρα πρωτοσέλιδα.
Να κηρυχθούν ως «ακατανόμαστοι» οι υπουργοί Μαγγίνας και Αλογοσκούφης και όποιος ακόμα χρειαστεί.

Όπως γίνεται αντιληπτό, η κρυφή ατζέντα της δεξιάς ανοίγει και στο άνοιγμά της θα παρασύρει τα πάντα. Επιτέλους και οι δημοσιογράφοι, αντιλαμβανόμενοι ότι θίγονται τα συμφέροντά τους, βγαίνουν στο δρόμο, στον αγώνα.
Καλό αγώνα σε όλους. Γιατί θα είναι δύσκολος και μακρύς...

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

34 χρόνια πριν.... 34 χρόνια μετά.....

Ή όταν η ιστορία σιωπά....
Είναι αλήθεια ότι σχεδόν κάθε χρόνο πήγαινα στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Προσωπικά βιώματα, μια εποχή που άξιζε πολλά, όλα αυτά μαζί και άλλα ακόμη, μου έδειχναν το δρόμο να είμαι εκεί...
Ένα κόκκινο λουλούδι στο χέρι, ένα δάκρυ καλά φωλιασμένο στην καρδιά και σίγουρο βήμα. Μπροστά στο μνημείο της σύγχρονης δόξας, άφηνα το λουλούδι και κύτταζα πέρα, στο βάθος.
Τα τελευταία 8 χρόνια δεν έκανα αυτή τη διαδρομή. Δεν έψαξα να βρω δικαιολογίες, απλά δεν είχα λόγους. Το πανηγυράκι που στηνόταν στους δρόμους με άφηνε αδιάφορο. Κρατούσα τις μνήμες μου, θυμόμουν το τότε και προχωρούσα.
Και ξαφνικά φέτος, όλα έγιναν αλλιώς. Είχα αποφασίσει να πάω πάλι εκεί, να δω τον παλμό, να νιώσω την ψυχή των νέων φοιτητών, μιας άλλης αδούλωτης γενιάς, που δεν έζησε το γκρίζο της στρατιωτικής χούντας, που ζεί το γκρίζο της παραπληροφόρησης.
Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα ήμουν μόνος. Αυτό το δρόμο θα τον έκανα μαζί με την κόρη μου.
Είναι 13 1/2 ετών μαθήτρια της Β΄ τάξης του γυμνασίου. Έπρεπε να πάμε εκεί, μαζί...
Η Παρασκευή ήταν ηλιόλουστη. Ξεκινήσαμε και στο δρόμο της είπα την ιστορία. Την γνώριζε, την γνώριζε πολύ καλά. Βέβαια, στο σχολείο της, φέτος, έκαναν μια μικρή γιορτή. Τίποτε άλλο. Καμιά αναφορά σε λεπτομέρειες.
Σταθήκαμε σε έναν πάγκο που πουλούσε λουλούδια. Πήραμε μερικά κόκκινα γαρύφαλλα και λίγα κόκκινα τριαντάφυλλα.
Είχε περασμένο το χέρι της στο μπράτσο μου και περπατούσε σα μεγάλη κυρία. Και άκουγε με προσοχή ότι της έλεγα για κείνη τη νύχτα, τη νύχτα που η χούντα κλονίστηκε, για πρώτη φορά. Πλησιάζαμε προς την πύλη. Οι πάγκοι των νεολαίων ήταν απλωμένοι κατά μήκος της Πατησίων. Όλα τα κόμματα της Αριστεράς και η ΠΑΣΠ.
Μπήκαμε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Πλησιάσαμε στο μνημείο. Ευτυχώς φορούσα σκούρα γυαλιά. Η ίδια έντονη συγκίνηση, όπως πάντα. Το δάκρυ, φωλιασμένο μέσα μου, δεν άντεξε. Βγήκε στην επιφάνεια, έκανε αυτό που δεν έκανε εδώ και 8 χρόνια.
Αφήσαμε τα λουλούδια πάνω στους σωρούς λουλουδιών και στεφανιών και σταθήκαμε για πολύ λίγο μπροστα στο γερμένο κεφάλι. Πίσω μας ήταν η πύλη, που τη λύγισε το σιδερόφρακτο τεθωρακισμένο. Πλησιάσαμε και προς τα εκεί. Όλη η θηριωδία αποτυπωμένη σε μερικά κάγκελα.
Την αγκάλιασα σφιχτά και ξεκινήσαμε να φύγουμε. Δε μιλούσα, δε μιλούσαμε. Όλα τα ίχαν πεί κάποιοι ωραίοι τρελοί, 34 χρόνια πριν.
Όλα τα είχαν πει κάποια παιδιά, με μακριά μαλλιά και γένια, με τζιν και στρατιωτικά τζάκετ, αντίγραφα του Τσε, σε μια άλλη χώρα.
Έτσι είναι... Οι νεολαίοι, οι φοιτητές, οι μαθητές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για να εκφράζουν το αύριο, το νέο, το ριζοσπαστικό. Εμείς, που κάποτε υπήρξαμε νέοι, δεν μπορούμε να δεχτούμε πως η ζωή συνεχίζεται. Θέλουμε τους επόμενους ίδιους με μας. Αυτό δεν έγινε και δεν γίνεται στην ιστορία των λαών. Οι νέοι προχωρούν μπροστά, με το μοναδικό αδούλωτο πνεύμα, την λαχτάρα της νέας ελευθερίας τους, τα δικά τους οράματα, το μη συμβιβασμό...
Κι αν κάποιο στατιστικολόγοι αναφέρονται σχετικά με το ποιοι από τα τότε τρελόπαιδα εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στην ελευθερία, ας τους απαντήσουμε ότι αυτοί δεν ήταν εκεί...
Σήμερα, 34 χρόνια μετά, το παιδί των 11 ετών είναι 45ντάρης.... Προχωρεί με την κόρη του αγκαζέ, οφείλοντας να της μεταφέρει το μήνυμα, το διαχρονικό μήνυμα πως οι λαοί που δε σέβονται την ιστορία τους δεν είναι ισότιμοι. Ας μείνει μόνο αυτό, ένα μικρό λιθαράκι στη μνήμη της 17 Νοέμβρη...

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Τελικά αποτελέσματα

Αντιγράφω από το e-go.gr:

Με 55,57% εξελέγη Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, σύμφωνα με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έλαβε το 38,5% και ο Κώστας Σκανδαλίδης το 5,76%. Στις εκλογές για την ανάδειξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έλαβαν μέρος περί τις 740 χιλιάδες ψηφοφόροι. Τις επόμενες μέρες ο Γιώργος Α.Παπανδρέου θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του για τα οργανωτικά του ΠΑΣΟΚ.
Ολοκληρώθηκε, με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, η μακρά περίοδος εσωστρέφειας που πέρασε το ΠΑΣΟΚ. Η ανάγκη επανεκλογής του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν από ένα σημείο και μετά επιβεβλημμένη. Οι λόγοι είναι πολλοί. Πιο σημαντικοί από αυτούς θα μπορούσα να πω πως είναι η υπονόμευση που υπέστη από το εσωτερικό του Κινήματος από πρωτοκλασσάτα στελέχη, η παρουσίασή του ως "λίγου" απέναντι στον δεξιό πρωθυπουργό, η "αδυναμία" του να ελέγξει και δώσει ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις για το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα, λοιπόν, μετά τη θριαμβευτική και αποστομωτική νίκη, πρέπει να ακολουθήσει η κάθαρση και η λύτρωση. Είναι γεγονός ότι το προφίλ του Γεωργίου Παπανδρέου είναι αυτό ενός ευγενή και καλού ανθρώπου και έντιμου πολιτικού. Το προφίλ του, λοιπόν, ΠΡΕΠΕΙ να γίνει προφίλ όλων των πολιτικών, κάθε παράταξης. Άρα, δίνεται η χρυσή ευκαιρία στον Πρόεδρο να διαμορφώσει αυτός πώς θέλει και ποια θέλει να είναι τα στελέχη που θα τον πλαισιώσουν.
Ο Ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, έχει αυτή τη στιγμή στα χέρια του, όχι μια λευκή εντολή, αλλά συγκεκριμένη εντολή, να καθαρίσει την Παράταξη από όλους όσους την έφθειραν και την οδήγησαν στο αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου. Έχει την υποχρέωση να διαμορφώσει το περιβάλλον μέσα στο ΠΑΣΟΚ κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαμορφωθούν και να διατυπωθούν οι πολιτκές σε κάθε θέμα που απασχολεί την χώρα και την κοινωνία. Τέλος και χωρίς το άγχος της αβεβαιότητας του αύριο, να οδηγήσει την Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη σε θριαμβευτική νίκη στις εκλογές κατά των δυνάμεων της συντήρησης.
Η νίκη αυτή είναι σημαντική. Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει ηγέτη ισχυρό, που έχει προέλθει από σκληρή μάχη για την διεκδίκηση της ηγεσίας του Κινήματος. Έχει στα χέρια του το σύμπαν του ΠΑΣΟΚ, μέλη και φίλους, ανθρώπους που τον πιστεύουν και προσδοκούν ένα καλύτερο αύριο.
Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Και δε θα χαθεί.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Το ταξίδι στο όνειρο...

Σήμερα, Παρασκευή 9/11, δυο μέρες πριν από τη μάχη της κάλπης της Κυριακής, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε όλο αυτό το διάστημα που πέρασε.Είναι γεγονός ότι το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών με πίκρανε πολύ. Η αναμονή των δηλώσεων του Παπανδρέου μου έδωσαν το χρονικό περιθώριο να μιλήσω με πολλούς φίλους και να τους δώσω το στίγμα πως πρέπει να μείνουμε κοντά στον Πρόεδρο, μη έχοντας γνώση του τι επρόκειτο να συμβεί. Τα γεγονότα που ακολούθησαν, εν πολλοίς, δικαίωσαν την κίνησή μου αυτή. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την οριστικοποίηση του αποτελέσματος, που χάριζε μια ισχνή πλειοψηφία στη Δεξιά και βύθιζε το Κίνημα σε μια μεγάλη κρίση εσωστρέφειας, έκανε κάποιες τυπικές δηλώσεις και ταυτόχρονα ζήτησε την ανανέωση της εντολής στο πρόσωπό του, αντιλαμβανόμενος πλέον ότι η κατάσταση του ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει σε ώρα μηδέν.
Λίγο μετά, έκπληκτος κι εγώ, όπως το σύνολο του ελληνικού λαού, παρακολούθησα τη δήλωση του Βενιζέλου, που προτίμησε να την πραγματοποιήσει από το μέγαρο του ΖΑΠΠΕΙΟΥ, λίγο μετά τις δηλώσεις του Καραμανλή. Ουσιαστικά, η παρουσία του στον ίδιο χώρο, έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους δημοσιογράφους να του στήσουν το προφίλ του "Αντι-Καραμανλή"!Από τότε έγιναν πολλά. Και είναι αλήθεια, πως σε όλο αυτό το διάστημα, γνώρισα φίλους, επανασυνδέθηκα με άλλους παλιούς συντρόφους, αρχίσαμε όλοι να ασχολούμαστε με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ! Ναι, με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που είχαμε ξεχάσει σε κάποιο παλιό σεντούκι, που την είχαμε καταχωνιάσει, γιατί ντρεπόμαστε να τη βγάλουμε στο φως, αφού όλο το κλίμα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δεν είχαν χώρο γι΄αυτήν.
Ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα ήττας και καταχνιάς, φάνηκε ένα μικρό, αχνό φως, στην άκρη μακριά. Και το ακολούθησα χωρίς να ντρέπομαι, χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να έχω έστω και έναν δισταγμό. Στην πορεία βρεθήκαμε πολλοί, πιαστήκαμε χέρι χέρι και σαν τα τότε χρόνια, κάπου 30 πίσω, προχωρήσαμε μαζί.Ήταν η ώρα, η στιγμή, το περίφημο timing!
Επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, μοιράσαμε ρόλους, αφήσαμε πίσω κάθε τι παλιό και σαλπάραμε. Ανοιχτήκαμε στο πέλαγος του Διαδικτύου, γνωρίσαμε νέα λιμάνια, αψηφήσαμε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, λατρέψαμε την αρμύρα των δακρύων μας, κάθε φορά που πιάναμε και λίγο από το στόχο μας.Πάνω από όλα, όμως, διαπίστωνα κάτι πολύ μεγάλο. Πως ο κόσμος είχε ανάγκη από ένα ΠΑΣΟΚ ισχυρό, καθαρό, ενωμένο στη βάση του και περήφανο. Ένα ΠΑΣΟΚ, που πέρα και πάνω από όλα, θα διαμόρφωνε το περιβάλλον για να κινηθεί σε νέους δρόμους και άλλες κατευθύνσεις.
Όλο αυτό το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Η μεγάλη μου χαρά είναι πως το έζησα από μέσα. Ήμουν στο καράβι και θέλησα κι εγώ με τις δυνάμεις μου να δώσω ότι μπορούσα για το ταξίδι. Τα μεγάφωνα ανακοινώνουν την άφιξη στο λιμάνι. Ετοιμάζουμε τις αποσκευές μας, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με την αποβίβαση, οφείλουμε όλοι να σταθούε δίπλα στον Πρόεδρο. Το λιμάνι της νίκης δεν πρόκειται να μας προσφέρει κάτι, αν δε βάλουμε τα δυνατά μας να προχωρήσουμε μέσα, στην ενδοχώρα. Γιατί εκεί είναι ο τελικός προορισμός μας. Μόνο που και για εκεί θα είναι ένα άλλο ταξίδι.
Θα ήθελα, λίγο πριν κλείσω, να ευχαριστήσω τους φίλους της Λέσχης, τους συντρόφους από το Δίκτυο Αυτο-οργάνωσης, τους συντρόφους στο Χολαργό, όλους όσους συντρόφεψαν το θαλασσινό ταξίδι. Οφείλουμε να μείνουμε εδώ και μετά, με ρόλο σοβαρό στη διατύπωση πολιτικών, που θα ενισχύουν τις θέσεις μας. Το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο Γιώργος Παπανδρέου, μας θέλουν ΕΔΩ. Και θα είμαστε εδώ. Γιατί η πορεία θα είναι σκληρή, με παγίδες και νάρκες, με κωλύματα κάθε είδους. Όμως, πρέπει να προχωρήσουμε και να νικήσουμε. Να νικάμε κάθε μέρα σε κάθε μάχη. Για να έχουμε το δικαίωμα να λέμε πως "είμαστε κι εμείς εκεί". Για να έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε, να αναθεωρούμε, να σχεδιάζουμε και να συνεχίζουμε. Καλό αγώνα σύντροφοι. Και να μη λησμονούμε, πως η μεγάλη νίκη είναι πάντα η επόμενη...

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

Χτες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χολαργού, που συνδιοργανώσαμε η Λέσχη Φίλων Γεωργίου Παπανδρέου και το Δίκτυο Αυτο-οργάνωσης Υποστηρικτών Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου Χολαργού. Την εκδήλωση τίμησαν οι πολίτες του Χολαργού καθώς και οι: Βουλευτής Β΄Αθηνών Τηλέμαχος Χυτήρης, Υποψήφιου Βουλευτές στη Β΄Αθηνών Νίκος Μαδεμλής και Γρηγόρης Λαμπράκης.
Από πλευράς δημοτών, παρέστη και ο υποψήφιος για τη Δημαρχία του Χολαργού το 1998 και το 2002, Χρήστος Δασκαλόπουλος. Τοποθετήθηκαν όλοι όσοι κλήθηκαν. Η εισαγωγική ομιλία μου δημοσιεύεται παρακάτω:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, συνδημότισσες και συνδημότες, όσοι λάβατε το μήνυμα και είστε εδώ, στη γιορτή της Δημοκρατίας, στη γιορτή της Κοινωνίας των Πολιτών.
Αισθανόμαστε όλοι μας μεγάλη χαρά και ιδιαίτερη συγκίνηση για τη σημερινή εκδήλωση. Πολλές φορές τα λόγια είναι φτωχά για να δώσουν το μέγεθος των συναισθημάτων, είναι λίγα για να δείξουν την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου.
Ξεκινήσαμε διαδικτυακά και καταφέραμε να συγκροτήσουμε αυτό που βλέπετε σήμερα. Καταφέραμε να δώσουμε υπόσταση μέσα από το διαδίκτυο στην υποστήριξη της επανεκλογής του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου.
Μέσα από αυτές τις νέες πρακτικές αλλάζουμε κι εμείς με τη σειρά μας μια καθεστωτική πραγματικότητα και μια κυβερνητική αντίληψη και δίνουμε ουσία στις έννοιες ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΚΙΝΗΜΑ.
Για όλα αυτά είναι ανάγκη η δική σας συμμετοχή, η δική σας φωνή, η διάθεσή σας για προσφορά. Είναι οι δρόμοι που μας δείχνει στην πράξη ο Γιώργος Παπανδρέου, γι΄ αυτό και είμαστε εδώ και ενώνουμε τη φωνή μας με τη δική του φωνή, κόντρα στο ρεύμα των οργανωμένων συμφερόντων.
Η παρουσία σας εδώ, έχει για μας και μια ξεχωριστή σημασία. Βάλαμε ένα στοίχημα και το κερδίζουμε σιγά σιγά, μέρα μέρα. Το στοίχημα ήταν να δείξουμε τη δύναμη των νέων τεχνολογιών, που ενώνουν όλα τα σημεία της γης, που ενώνουν όλους τους ανθρώπους.
Ξεκινήσαμε το διαδικτυακό μας ταξίδι, με την ελπίδα να φτάσουμε στο λιμάνι της επανεκλογής του Προέδρου του Κινήματός μας και στη συνέχεια να τον συντροφέψουμε στην αποβίβασή του στο νέο όραμα, που είναι το όραμα της Νέας Αλλαγής. Το όραμα, που όλοι μας θέλουμε να πάρει σάρκα και οστά, για να επανέλθει το Κίνημά μας στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, με κυβερνήτη τον Γιώργο Παπανδρέου.
Σε αυτό το ταξίδι βρεθήκαμε πολλοί, άλλοι νέοι, άλλοι που επανήλθαν μετά την ήττα της 16ης του Σεπτέμβρη, άλλοι που δε μπόρεσαν να ανεχτούν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση που δεχόταν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μα πιο πολύ, άνθρωποι, που πέρα από τα μικροσυμφέροντά τους, συνειδητοποίησαν ότι κάτι αλλάζει στο βαλτωμένο περιβάλλον της πολιτικής, κάτι που ετοιμάζει ανατροπές και νέες αντιλήψεις σχετικά με το πού είμαστε και το πού θέλουμε να πάμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, συνδημότισσες και συνδημότες,
Είμαστε πολύ χαρούμενοι, όλοι εμείς εδώ, που σας έχουμε κοντά μας και που λαμπρύνεται με την παρουσία σας τη σημερινή εκδήλωσή μας. Γιατί, η εκδήλωση αυτή δεν είναι δική μας, είναι δική σας πριν και πάνω από όλα. Γιατί στόχος δικός μας είναι ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, να έχει λόγο και να ακούγεται, όχι με τον βουβό τρόπο της κάλπης μια φορά στα 4 χρόνια, αλλά κάθε μέρα, μέσω όλων των διαδικτυακών Κινημάτων. Να γίνεται ο κάθε ένας από εμάς κοινωνός της νέας αλλαγής και να δίνει το στίγμα του καθημερινά σε κάθε χώρο.
Δε μας ενδιαφέρουν απονευρωμένες οργανώσεις που έχουν γίνει κλειστές λέσχες για τους πολύ λίγους. Μας ενδιαφέρει ο ενεργός πολίτης, που πρέπει και θέλει να ακούγεται. Μας ενδιαφέρει η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ στην πράξη και όχι κάποιες κλειστές παρέες, που λειτουργούν για να εξυπηρετούνται μεταξύ τους. Μας ενδιαφέρουν εθελοντές και όχι δήθεν επαγγελματίες της πολιτικής. Θέλουμε ερασιτέχνες, εραστές, δηλαδή της Τέχνης. Γιατί σας θυμίζω κάποιους στίχους του Διονύση Τσακνή που χαρακτηρίζουν όλους εμάς και για να είστε εδώ τους έχετε αποδεχτεί κι εσείς:
Τα όνειρα των εραστών
Δε σβήνουν

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, συνδημότισσες και συνδημότες,
Κλείνω εδώ την εισαγωγική ομιλία μου, καλωσορίζοντάς και πάλι όλες και όλους που μας τιμάτε. Και μια σημαντική διευκρίνιση. Σήμερα, σε κάθε σημείο της Αθήνας, γίνεται και μια εκδήλωση. Έτσι, παρά την αρχική τους επιθυμία να παρίστανται, δεν είναι κοντά μας, ο Χρήστος Παπουτσής, ο Γεράσιμος Αρσένης, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και η Κατερίνα Διαμαντοπούλου. Όλοι τους χαιρετίζουν την εκδήλωσή μας και τους ευχαριστούμε γι΄ αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας, Βουλευτή Τηλέμαχο Χυτήρη και υποψήφιους Βουλευτές του Κινήματός μας Νίκο Μαδεμλή και Γρηγόρη Λαμπράκη.
Συνεχίζουμε. Αυτό είναι το μήνυμα. Η νίκη στις 11 και ο αγώνας για την ανατροπη από τις 12. Δισδικτυακά, με συγκεντρώσεις, με κάθε τρόπο, ανατρέποντας καθεστωτικές αντιλήψεις και στηρίζοντας τη Νέα Αλλαγή. Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Για να γίνουμε σκαπανείς του νέου οράματος. Όχι μόνο για το Κίνημα, αλλά και για τη χώρα!

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Η ευθύνη όσων σήμερα στηρίζουν ή ο χορός των καιροσκόπων

Διαβάζω από το in.gr:
"Στο πλευρό του Γ.Παπανδρέου τάχθηκαν οι Α.Διαμαντοπούλου, Δ.Ρέππας, Κ.Γείτονας, Φ.Γεννηματά, Μ.Δαμανάκη, Γ.Μίχας και Γ.Μαγκριώτης".
Αυτή η εξέλιξη χαροποιεί όλους όσους βρεθήκαμε στο πλευρό του Προέδρου από την πρώτη στιγμή. Πλέον η μάχη κατά το μεγαλύτερο μέρος έχει κριθεί. Όταν τα πρωτοκλασσάτα στελέχη του Κινήματος στέκονται στο πλευρό του Προέδρου, τότε όλα είναι διαφορετικά. Ας μου επιτραπεί, όμως, να κάνω ένα σχόλιο. Το ότι άργησαν τόσο πολύ να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στο πρόσωπο ενός από τους υποψήφιους, μου δίνει το δικαίωμα να τους χαρακτηρίσω καιροσκόπους. Εκτιμώ ότι αυτό το έχει λάβει υπόψη του ο Πρόεδρος. Ένα άλλο σημείο στο οποίο θα σταθώ είναι το ότι πλέον αυτοί αναλαμβάνοιυν τεράστια ευθύνη απέννατι στην Παράταξη και τον Πρόεδρο. Και φυσικά, αναλαμβάνουν την υποχρέωση να στηρίξουν με θρησκευτική ευλάβεια τις θέσεις του Προέδρου. Δηλαδή, από εδώ και πέρα ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ διγλωσσία. Όποιος διαφοροποιείται, πηγαίνει σπίτι του. Τελεία και παύλα.
Όλα αυτά καλό είναι να τα έχουμε υπόψη μας. Όπως και τα πρόσωπα που καθυστερημένα πήραν θέση. Γιατί είναι σπουδαίο να ξέρεις ποιος είναι απέναντί σου. Για το λόγο αυτόν, όσο και αν αντιτίθεμαι και μάχομαι τους περί τον Βενιζέλο, ταυτόχρονα σέβομαι και την άποψή τους να στηρίξουν την επιλογή τους.
Αυτός που έχει θέσεις δεν είναι επικίνδυνος. Επικίνδυνος είναι πάντοτε ο καιροσκόπος.
Αλλά εδώ θα είμαστε για να τα πούμε...

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Αντιγράφω από το in.gr:
Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, 16 Οκτωβρίου, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία!
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.
Τι να σχολιάσει κάποιος για μια νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην ελληνικη κοινωνία; Στην έρευνα που διεξήγαγε η Κάπα Research διαπιστώνεται ότι για πρώτη φορά στη χώρα μας υπάρχει τέτοια και τόση ανασφάλεια. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι η γενιά των σημερινών 30άρηδων, η γενιά που βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της, είναι και η πλέον απογοητευμένη. Ας μη λησμονούμε ότι αυτή η γενιά έχει χαρακτηριστεί ως η "γενιά των 700 ευρώ".
Το μόνο που τους δίνει ενδιαφέρον είναι ότι κατάφεραν να γίνουν αντικείμενο μελέτης από τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους για το πώς τα καταφέρνουν.
Η σημερινή πραγματικότητα είναι εξαιρετικά άσχημη και με τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το όλο θέμα θα γίνεται και χειρότερη. Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, εαν η κυβέρνηση δεν πάρει σοβαρά μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας, τότε οι κοινωνικές συγκρόυσεις θα είναι αναπόφευκτες. Με εξευτελιστικά επιδόματα, στα πλαίσια και στη λογική της "φιλανθρωπίας" δεν διαμορφώνονται πολιτικές επίλυσης προβλημάτων όπως η φτώχεια.
Αυτό που πάντοτε χαρακτήριζε τη χωρα μας και ιδιαίτερα τα χρόνια από το 1981 και μετά ήταν η κοινωνική ειρήνη. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα χαθεί και αυτή...

27 Οκτωβρίου 2007 Κάτι προσωπικό...

Πέρασαν 127 ημέρες από τότε που υπέβαλα την αίτηση αποστρατείας μου. Ήταν 20/6, περίπου 10 το πρωί, όταν σηκώθηκα από το γραφείο μου, πήρα την προσωπική μου αναφορά και τις δυο υπεύθυνες δηλώσεις και με σίγουρο βήμα πήγα στη Γραμματεία για να πρωτοκολλήσει και να προωθήσει την αίτηση της αποστρατείας μου.
Πιθανόν για κάποιον που ανήκει σε άλλον επαγγελματικό χώρο, μια τέτοια κίνηση να μην έκανε εντύπωση. Φυσιολογική εξέλιξη, μετά από 25 χρόνια σε έναν εργασιακό χώρο, να αναζητήσει κάποιος την τύχη του αλλού. Ή να συνεχίσει σε αυτο τον επαγγελματικό χώρο, εξαντλώντας την κλίμακα των προαγωγών. Για όλους εμάς, όμως, που συνδέσαμε τη ζωή μας με το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στα 25 χρόνια διαπιστώνεις ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι ένας εργασιακός χώρος. Είναι τρόπος ζωής, όταν ο οποιοσδήποτε ανώτερός σου έχει το δικαίωμα της τύχης σου στα χέρια του. Γιατί; Απλούστατα, με μια μετάθεση ή με μια σειρά μεταθέσεων, ανατρέπεται όλη η ζωή ενός ανθρώπου. Πλείστα όσα τα παραδείγματα στελεχών που βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να αποχωριστούν από την οικογένειά τους, γιατί η απρόσωπη "υπηρεσία", στα πλαίσια της "κάλυψης υπηρεσιακών αναγκών", τους υποχρέωνε να φύγουν. Σύζυγοι και παιδιά για τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν υφίστανται. Πολλοί έλαβαν και απάντηση "να μην παντρευόσουν" ή "να μην έκανες παιδιά". Και τότε, κλείνεις τα μάτια, σηκώνεις το κεφάλι στον ουρανό και παρακαλάς να σου δώσει δύναμη να φτάσεις υγιής μέχρι τη στιγμή που θα μπορείς να φύγεις.
Εγώ είχα την τύχη να φτάσω μέχρι το τέλος αυτής της 25ετούς διαδρομής. Είμαι ευτυχής που έφτασα υγιής και με ξεκάθαρες απόψεις για το μέλλον, χωρίς την ανησυχία της επόμενης μέρας. Είμαι ευτυχής, γιατί μια μέρα πριν την υποβολή της αίτησης αποστρατείας μου, έκανα μια διάλεξη, στο τέλος της οποίας όλη η αίθουσα με χειροκρότησε επί πέντε λεπτά. Το τέλος μου συνοδεύτηκε από αυτό το παρατεταμένο χειροκρότημα, σαν σε αρτίστα.
Σήμερα είναι 27/10, παραμονή της εθνικής επετείου. Είναι η πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια, που δεν έχω άγχος για την αυριανή μέρα. Δεν είμαι αντιπροσωπεία στη Δοξολογία, δεν είμαι αντιπροσωπεία σε κάποια άλλη εκδήλωση, δε θα είμαι στην παρέλαση. Μετά από 25 χρόνια αυτό δεν είναι λίγο. Το άγχος της προηγούμενης μέρας για τα παράσημα, τη στολή, τα γάντια, το ξίφος...
Πέρασαν μόλις 127 μέρες... Η νοσταλγία αυτών των στιγμών μου δίνει την άνεση να χαμογελώ. Σίγουρα στην αυριανή παρέλαση, που όλοι θα προσέχουν και θα διαλαλούν το αξιόμαχο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, εγώ θα κάθομαι και θα περιμένω με αγωνία να δω την Στρατιωτικη Σχολή των Ευελπίδων Όχι για να κάνω τις κρίσεις μου, όχι για να συγκρίνω το τότε με το σήμερα. Αλλά, γιατί βλέποντας αυτά τα παιδιά να παρελαύνουν με τις μπλε στολές και το κίτρινο λοφίο, θα θυμηθώ τις δικές μου στιγμές και θα παρακαλέσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, να είναι και αυτά δυνατά και υγιή και να φτάσουν όσο ψηλά επιθυμεί ο καθένας τους. Γιατί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να γίνω Αξιωματικός. Το όνειρό μου το έκανα πραγματικότητα. Αν απογοητεύτηκα στην πορεία, αυτό οφείλεται στο ότι οι μεγάλοι έρωτες δεν οδηγούν πάντα σε επιτυχημένους γάμους. Και είναι καλό να χωρίζεις συναινετικά από το να σκοτώνεσαι στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Αποφασίζοντας να φύγω, όλα αυτά τα είχα σκεφτεί. Μόνο που δεν είχα υπολογίσει αυτή την τεράστια συναισθηματική εξάρτηση με το χώρο, με ό,τι λάτρεψα από μικρό παιδί. Δεν είχα υπολογίσει, πως κάθε φορά, σε κάθε παρέλαση, θα ταυτίζομαι με αυτά τα παιδιά με τις μπλε στολές και το κίτρινο λοφίο...

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Καιροσκοπισμός...

Θ. Πάγκαλος: Το κόμμα θα λειτουργήσει δημοκρατικά αλλά συσπειρωμένα. Αυτό το παιχνίδι «άλλα λέω μέσα, άλλα λέω απ’ έξω, άλλα λέω στους δημοσιογράφους, άλλα λέω στις εκδηλώσεις». Πρέπει να σταματήσει γιατί αυτή η ιστορία «ο Γιωργάκης δεν κάνει», που την έχετε και εσείς ακούσει και συζητήσει πολλές φορές, όπως και εγώ παρόλο που ήμουνα πολύ στενός συνεργάτης του κ. Παπανδρέου, συνεχώς συναντούσα δημοσιογράφους και τα λοιπά που λέγανε φάγαμε με τον τάδε και μας εξηγούσε πως ο Γιωργάκης δεν κάνει, είδαμε τον τάδε στην τάδε συνάντηση και μας εξηγούσε πως ο Γιωργάκης δεν κάνει, ε, αυτό πρέπει να σταματήσει. Όσοι νομίζουν ότι ο Γιωργάκης που έχει εκλεγεί από τη βάση του ΠΑΣΟΚ δεν κάνει, πρέπει να πάνε σε άλλο κόμμα ή να το διατυπώσουν θεσμικά στο συνέδριο.
Για μια ακόμη φορά ο Θεόδωρος Πάγκαλος στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου, μίλησε για το αυτονόητο. Κράτησα μόνο αυτό το κομμάτι από την πλούσια συνένετυξή του, στο οποίο περιγράφει την ωμή πραγματικότητα. Κάτι που όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, λέμε συνεχώς και αδιαλλείπτως, όλο αυτό το διάστημα.
Είναι προφανές ότι ο εκλεγμένος από τη βάση της κοινωνίας Γεώργιος Παπανδρέου, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το φορτίο της Προεδρίας ενός φυλλορροόυντος Κινήματος, αντιμετώπισε την αμφισβήτηση όχι από τους πολιτικούς αντιπάλους του, αλλά από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Από όλους όσους ανέδειξε, από όλους όσους ξαφνικά, μετά την ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου, βρέθηκαν απέναντι, ζητώντας την "κεφαλή του επί πίνακι".
Κινδυνεύουμε να κατηγορουθούμε για προσωπολατρεία, όμως, υπό το βάρος της εκλογικής ήττας και την άμεση εκδήλωση του Βενιζέλου να διεκδικήσει την Προεδρία, με μια κλιμακούμενη αντι-Παπανδρεική πρακτική από ένα σύνολο βουλευτών, είναι και αυτό αναπόφευκτο. Και τελικά, αυτό το περιλάλητο "ο Γιωργάκης δεν μπορεί", που τόσο έξυπνα πέρασαν τα καθοδηγούμενα από συμφέροντα ΜΜΕ, κατόρθωσαν να στήσουν στον τοίχο τον λιγότερο, τελικά, υπεύθυνο για αυτή την ήττα.
Αυτές τις μέρες, που βλέπω τον Βενιζέλο να οργώνει, κυριολεκτικά, τη χώρα, περιφερόμενος από χωρίου εις χωρίον, αναρωτιέμαι, πού να ήταν ο κύριος καθηγητής την προεκλογική περίοδο; Γιατί ο φανφαρόνος Ευάγγελος περιορίστηκες στη Θεσσαλονίκη και δεν έκανε εμφανίσεις στα κανάλια που τόσο τον ζητούσαν; Μήπως, τελικά, αυτό επεδίωκε; Την ήττα του ΠΑΣΟΚ και την αναζήτηση ευθυνών στο πρόσωπο του Παπανδρέου;
Ο χρόνος, που κυλά αδυσώπητα, θα δώσει τις δέουσες απαντήσεις. Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει να γράψει πολλά. Σήμερα, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που απομένει, υπάρχει ευθύνη σε όλους. Και όσοι πλέον στηρίζουν ανοιχτά τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο, είναι καιροσκόποι. Αυτοί δεν χρειάζονται στην πολιτική ζωή του τόπου. Ο λαός μας έχει μνήμη και κρίση. Η αποφυγή ευθυνών με την βραδεία επιλογή στρατοπέδου, αποτελεί προσβολή στην κρίση μας. Και αυτό δεν το ανεχόμαστε.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

ΔΙΚΤΥΟ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ

Από το βράδυ των εκλογών και μετά παρακολουθούμε με αγωνία το θέατρο του παραλόγου, που παίζεται στην Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, ως αποτέλεσμα της 2ης ήττας, σε επίπεδο εθνικών εκλογών.
Παράλληλα, όλοι μας, γινόμαστε θεατές μιας προσπάθειας επηρεασμού της γνώμης των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα, μέσω καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας.
Τα γεγονότα αυτά μας γέμισαν πίκρα και απογοήτευση.
Σήμερα, σαράντα μέρες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ από το Δήμο του Χολαργού, θέλουμε να εκδηλώσουμε την υποστήριξή μας στο πρόσωπο του Προέδρου του Κινήματος, Γεώργιο Παπανδρέου. Ο λόγος είναι απλός. Το Κίνημα και η χώρα έχει ανάγκη από έναν οραματιστή ηγέτη για το παρόν και το μέλλον. Και είναι ευτύχημα για την Παράταξή μας, που ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι και θα είναι στο χώρο αυτό, Ηγέτης της μεγάλης προσπάθειας για τη νίκη της 11ης Νοεμβρίου και από την 12η Νοεμβρίου, με τη διαμόρφωση και διατύπωση ριζοσπαστικών και καινοτόμων πολιτικών, για τη μεγάλη ανατροπή της κυβέρνησης μειοψηφίας της Δεξιάς.
Αποφασίσαμε να στηρίξουμε τον Γεώργιο Παπανδρέου για την επανεκλογή του. Γιατί η επανεκλογή του θα είναι ένα ισχυρό ράπισμα προς αυτούς που επί 3 ½ χρόνια προσπαθούσαν να τον μειώσουν ως άνθρωπο και προσωπικότητα, αλλά και ως ηγέτη της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Και κυρίως θα είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης προς κάποιον που αδικήθηκε κατάφωρα.
Η νέα πορεία του Κινήματος πρέπει να διακρίνεται από υπομονή και επίπονη εργασία. Η γρήγορη επαναφορά στην εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός.
Γνωρίζουμε καλά πως όλα κατακτώνται και είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για να τα κατακτήσουμε. Γιατί ο δρόμος αυτός θα μας οδηγήσει στην εξουσία.
Εγγύηση για αυτό αποτελεί ο Πρόεδρος του Κινήματος Γεώργιος Παπανδρέου, ένας βαθιά δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος, με όραμα για την πατρίδα, που και θέλει και μπορεί να πραγματοποιήσει τις απαιτούμενες τομές στη σημερινή στάσιμη κατάσταση.
Με την κίνησή μας αυτή δείχνουμε ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη να κινητοποιήσουμε τη λαϊκή βάση του Κινήματος στο Χολαργό, ξεπερνώντας τις ανελαστικές και ξεπερασμένες συμπεριφορές των διαλυμένων έως ανύπαρκτων και πάντως σίγουρα απαξιωμένων υφιστάμενων κομματικών δομών. Δίνουμε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη του Δήμου μας να καταστεί μέλος αυτής της προσπάθειας, που δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στη Συμμετοχική Δημοκρατία. Δίνουμε τη δυνατότητα να αναλάβουν πλέον πολιτικό ρόλο και ευθύνη όλοι, για να ξεπεραστούν η κομματική γραφειοκρατία και ο καθεστωτισμός.
Για να γίνουμε πάλι Κίνημα της λαϊκής βάσης.
Γιάννης Γ. Αγγέλου
Μαρίτα Μάντζου
Αθανασία Νίνου
Ελπίδα Νίνου
Μαρία Σταθάκη
Ελένη Δημητριάδου
Παναγιώτης Τσατσούλης
Γραμματική Τσατσούλη
Έλενα-Βαλέρια Παπαδοπούλου
Σταύρος Κα‘ι’λίδης
Αγγελική Κα‘ι’λίδου
Ξένια Κολιού
Κατερίνα Κολιού
Εμείς ξεκινήσαμε. Περιμένουμε και άλλους. Γιατί εμείς πιστέψαμε στο Γιώργο Παπανδρέου και πιστεύουμε ακόμη περισσότερο μέρα με τη μέρα. Ο αγώνας συνεχίζεται, γιατί η ζωή συνεχίζεται. Και εμείς δε στεκόμαστε στις 11/11. Αναζητούμε ήδη την 12/11.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Δ.Α.Υ.Γ.Α.Π. Χολαργού

Ένα μήνα μετά το άτυχο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και επικείμενης της εκλογικής διαδικασίας για την ανανέωση της εντολής στο πρόσωπο του Προέδρου Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε το Δίκτυο Αυτο-οργάνωσης Υποστηρικτών Γεωργίου Α. Παπανδρέου στο Χολαργό.
Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζουν την κίνηση αυτή. Είναι το πιο σημαντικό βήμα προς τη Συμμετοχική Δημοκρατία, ένα από τα οράματα του Προέδρου. Το ανοιχτό κόμμα είναι αυτό που χρειάζεται η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη. Αυτό υλοποιούμε όλοι, μέσα από τις παρέες μας και τις συντροφιές μας. Όλοι γινόμαστε κοινωνοί μιας νέας πραγματικότητας. Τώρα, που οι αποφάσεις όλων κρίνονται, εμείς στηρίζουμε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας βαθιά ότι έφτασε η ώρα των ρήξεων. Το αύριο έχει ήδη ξεκινήσει και πρέπει να είμαστε εκεί.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Ο λαός δεν είναι "στρατός παραμάζωξης ψήφων"

Αντιγράφω από το in.gr:
Ο κ. Σκανδαλίδης ο οποίος μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό Mega τη Δευτέρα, τόνισε πως το 1999 πριν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει να εκλέγεται ο πρόεδρος του Κινήματος από τα μέλη μόνο και αυτό απορρίφθηκε. Την ίδια πρόταση έκανε και το 2005 αλλά η κατάληξη ήταν και πάλι η ίδια.
Μάλιστα χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του, οι οποίες έκαναν λόγο για «στρατούς παραμάζωξης ψήφων» με την υπάρχουσα εκλογική διαδικασία.
Θέλω να αναφερθώ στην συγκεκριμένη τοποθέτηση, του ενός από τους τρεις υποψήφιους για την Προεδρία του Κινήματος. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα βρίσκεται στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι ένα απότα δυο κόμματα εξουσίας της πατρίδας μας.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ΠΑΝΤΟΤΕ είναι έτοιμο, ή πρέπει να είναι έτοιμο, να κυβερνήσει τη χώρα. Όταν, λοιπόν, ένα Κόμμα, ένα Κίνημα είναι εν δυνάμει Κυβέρνηση, απευθύνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα από πλευράς ψηφοφόρων. Δεν είναι "στρατοί παραμάζωξης ψήφων", αλλά ψηφοφόροι, που ναι μεν κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην ψήφισαν σήμερα το ΠΑΣΟΚ, δε σημαίνει, όμως ότι και αύριο δεν θα το ψηφίσουν. Αυτό είναι η σημασία του Κόμματος εξουσίας. Η συγκεκριμένη θέση προσβάλλει, όχι μόνο τη διαδικασία, αλλά και όλο τον Ελληνικό λαό, που κανονικά ΠΡΕΠΕΙ να έχει λόγο για τις ηγεσίες των Κομμάτων.
Προσωπικά, δεν είμαι αντίθετος στο να είναι ανοιχτή η διαδικασία και όποιος Έλληνας πολίτης θέλει να μπορεί να ψηφίζει. Και δεν το υποστηρίζω μόνο για το ΠΑΣΟΚ αυτό, αλλά για όλα τα Κόμματα. Τελικά, οι πολίτες ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε την ευθύνη των ηγεσιών των κομμάτων που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο. Ίσως, με τον τρόπο αυτό να είναι και πιο άμεσος ο έλεγχος και πιο αποτελεσματική η ηγεσία. Ίσως...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

Δυο φωνές ή "δια βοής" ψήφος...

Αντιγράφω:

Παράλληλη... αντιπολίτευση
«E» 12/10

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΡΗΣ
Σε παράλληλες δηλώσεις για το Ασφαλιστικό προσέφυγαν χθες ο Γ. Παπανδρέου και ο Ευ. Βενιζέλος, εμφανιζόμενοι και οι δύο ως... εν αναμονή αντίπαλοι του Κ. Καραμανλή. Και οι δύο, άλλωστε, γνωρίζουν πολύ καλά πως στη μάχη για την προεδρία του κόμματος, ο υποψήφιος που θα εμφανιστεί ως ο καταλληλότερος να νικήσει τον κ. Καραμανλή και να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία, θα αποκτήσει αυτομάτως και το προβάδισμα στην πολύ σκληρή μάχη που διεξάγεται. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει και... αντιπολίτευση, αφού αυτή είναι η θεσμική αποστολή του - και αυτό, άλλωστε, και οι δύο υποψήφιοι το γνωρίζουν πολύ καλά.


Κατά τον συντάκτη, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει αντιπολίτευση και μάλιστα, μέσα από το θεσμικό του ρόλο, να την κάνει και πολύ καλά. Μόνο που αντιπολίτευση με δυο πόλους δε γίνεται. Και εδώ φαίνεται καθαρά ποια ήταν η θέση του Προέδρου στην περίφημη εκείνη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όταν είχε ζητήσει να στηθεί κάλπη. Τότε που οι πολιτικοί του αντίπαλοι ξεγυμνώθηκαν και που ο Κακλαμάνης είπε το περίφημο "δια βοής". Η κάλπη ήταν υφαρπαγή ψήφου, ενώ η "δια βοής" στήριξη, όχι....
Και τώρα, που τα κοινωνικά ζητήματα έρχονται στην επιφάνεια, που ο κόσμος σε πολύ λίγες μέρες θα έρθει αντιμέτωπος με τη νέα πραγματικότητα στην αγορά των καυσίμων, η αντιπολίτευση έχει δυο φωνές, δυο γραμμές, δυο πόλους...
Αυτή είναι η στήριξη στον Πρόεδρο. Αν μη τι άλλο, έτσι χάνεται η αξιοπιστία. Αλλά, βέβαια, πώς θα φανεί ο Ευάγγελος; Όλα τα ΜΜΕ επιθυμούν να προβληθεί ο αγαπημένος τους, να ανοίγει το στόμα του και να λέει λόγια κενά περιεχομένου.
Όταν το 1993 ο κος καθηγητής είχε οριστεί κυβερνητικός εκπρόσωπος από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, ο πατέρας μου είχε παρατηρήσει κάτι, που από τότε άρχισα να το παρατηρώ κι εγώ. "Όταν μιλάει ο Βενιζέλος, κλείσε τη φωνή και παρατήρησε τα χείλη του. Δείχνουν κάτι πολύ κακό".
Το έκανα και από τότε το συνηθίζω. Πράγματι, είχε δίκιο. Η τεράστια εμπειρία του στο χώρο της εκπαίδευσης, του είχε δώσει την άνεση να μελετά λεπτομέρειες πάνω στον άλλον. Πάνω από μισό αιώνα ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου, δεν είναι και λίγο πράγμα...
Είχε δίκιο. Και σήμερα θα αποκαλύψω και κάτι ακόμη. Τη νύχτα των εκλογών, την ώρα που βγήκε στο ΖΑΠΠΕΙΟ να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, είχα κλέισει τη φωνή και παρατηρούσα το στόμα του... Από το ραδιόφωνο άκουσα τι είχε πει και στην τηλεόραση παρατήρησα το ύφος του, το στόμα του.
Λένε ότι οι χοντροί άνθρωποι δεν είναι κακοί. Δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά μετά το φαινόμενο Βενιζέλος. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι για μια ακόμη φορά ο πατέρας μου είχε δίκιο...

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Το άσπρο μαύρο

Είναι εντυπωσιακό πώς μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει το άσπρο μαύρο. Αναφέρομαι στην παρουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου, στην τηλεόραση του ALPHA χτες το βράδυ και στη συνάντηση που είχε με τους δημσιογράφους λίγες ώρες νωρίτερα στο εσττιατόριο "Πάρκο".
Είναι προφανές ότι υπό το φόβο της ήττας , που πλέον μοιάζει πολύ πιθανή, έχει αρχίσει την κινδυνολογία.
Αντιγράφω από το www.ethnos.gr, αναφερόμενος στη συνέντευξη του Γεωργίου Παπανδρέου στο ALTER:
Ο κ. Βενιζέλος υπήρξε σαφής. «Είδα έναν Γιώργο Παπανδρέου απειλητικό. Μια λέξη έλειπε ακόμα από το στόμα του, για να πει ότι θα διώξω τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο, τον Βερελή, τον Φλωρίδη, τον Παπαδόπουλο». Χαρακτήρισε, μάλιστα, την όλη εμφάνιση του κ. Παπανδρέου ως «διχαστική». Οπως δε είπε, για να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη, θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα, που θα εγγυάται την ενότητα του ΠΑΣΟΚ. Και όταν ερωτάται ποιο θα είναι αυτό το αποτέλεσμα, απάντησε «το αποτέλεσμα που θα εκλέγει εμένα».
«Εμείς λέμε όλοι μαζί για τη σύνθεση» είπε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι το κόμμα που αναφέρει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ («όλοι μαζί συζητάμε και όλοι μετά υπερασπιζόμαστε την άποψη της πλειοψηφίας») είναι ένα κλασικό λενινιστικό μοντέλο δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, το λεγόμενο και «κόμμα νέου τύπου».
Άνθρωποι, όπως ο Βενιζέλος, επιδιώκουν να βρίσκονται σε ασταθή περιβάλλοντα, ώστε να καταφέρνουν να προβάλλονται. Τι άλλο από "ασταθές περιβάλλον" ήταν το ΠΑΣΟΚ που έφτασε στο τραγικό αποτέλεσμα των εκλογών της ήττας; Και ποιοι προκάλεσαν το "ασταθές περιβάλλον"; Ποιοι ήταν οι βασικοί υπαίτιοι ώστε το ΠΑΣΟΚ να φτάσει στην εκλογική μάχη με θολό ιδεολογικό στίγμα; Σίγουρα, όχι μόνο ο Γεώργιος Παπανδρέου. Γιατί, είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος μαζί του, ο Γιώργος έχει θέσεις για όλα τα ζητήματα. Μήπως κάποιοι τον έφθειραν με απώτερο σκοπό τη σημερινή προσφυγή σε εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού;
Τώρα, ο "εξαίρετος" επιστήμων και "έγκριτος" κύριος καθηγητής, αναφέρεται σε διαγραφές και επιδιώκει να εγκλωβίσει τον Γεώργιο Παπανδρέου για πολλοστή φορά, ώστε αν επανεκλεγεί ο Γεώργιος Παπανδρέου, να εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ομηρεία, μη προχωρώντας στις επιλογές του. Μόνο που σήμερα δεν είναι 2004.
Ήδη οι τρεις ήττες είναι πολλές και ένα καλό μάθημα ακόμη και για έναν ήπιο άνθρωπο, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου. Συνειδητοποίησε ότι το περιβάλλον Βενιζέλου τον ροκάνιζε τόσα χρόνια. Το ΖΑΠΠΕΙΟ είναι ακόμη νωπό.
Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί για τον ηγέτη, αγαπητέ κύριε Βενιζέλε. Γιατί όταν ο ηγέτης συμβιβάζεται, τότε αναπτύσσονται σαπρόφυτα, όπως εσείς και τα περιβάλλοντά σας, που αποτέλεσαν βαρίδια για την Παράταξη. Καλύτερα μικρό και συμπαγές με προοπτική νίκης, παρά "όλον" και ασαφές, συμβιβασμένο με την ήττα. Δεν υπάρχει διάσπαση ΜΟΝΟ όταν υπάρχει σεβασμός στο πρόσωπο του αρχηγού. Όταν δεν υπάρχει σεβασμός, τότε ο ΜΟΝΟΣ δρόμος είναι η πόρτα της εξόδου.
Αυτά τα ολίγα για αρχή. Έπεται και συνέχεια.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Ποιοι μιλούν!

Αντιγράφω από το flash.gr:

"Εντονη κριτική στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ άσκησε ο Γ. Φλωρίδης. Υπογράμμισε ότι όσα ανέφερε ο κ. Παπανδρέου εναντίον του ΠΑΣΟΚ με τις 32 αιτιάσεις του, δεν τόλμησαν να αναφέρουν ούτε ο κ. Καραμανλής, ούτε η ΝΔ στις πιο ακραίες τους στιγμές. Επίσης, είπε ότι τα περί υπονόμευσης φέρουν το διχασμό και απειλούν με συρρίκνωση την εκλογική βάση."
"«Πρέπει να αλλάξουμε εμείς, αλλά οι αλλαγές που χρειαζόμαστε και αυτές που πρέπει να κάνουμε στην κοινωνία, δεν γίνονται χωρίς αλλαγή ηγεσίας», ανέφερε ο Πάρις Κουκουλόπουλος, ο οποίος πρόσθεσε ότι δεν αμφισβητεί τις προθέσεις του κ. Παπανδρέου για το μέλλον, αλλά έθεσε ένα ερώτημα: Οταν δεν τιμάς το συμβόλαιο με ένα εκατομμύριο πολίτες να τα αλλάξεις όλα, γιατί θα τιμήσεις ένα λόγο που δίνεις σε κομματικό ακροατήριο;"
" Ο Αλ. Παπαδόπουλος είπε ότι τα τελευταία τριάμισι χρόνια οικοδομήθηκε ψεύτικη αριστεροσύνη. Στην Αθήνα το ΠΑΣΟΚ έχασε πάνω από 7 μονάδες."
Σχόλιο; Απλά, όλο το εκσυγχρονιστικό μπλοκ, εκφράζεται, επιτιθέμενο στον Γιώργο Παπανδρέου. Ερωτώ: Το 2004 χειροκρότησαν ή όχι την παράδοση του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου; Ήταν ή δεν ήταν όλοι υπουργοί -πλην Κουκουλόπουλου- άρα και ύπαίτιοι για την συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004, που οδήγησε την παράταξη μακριά από την εξουσία; Και τελικά, μήπως ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο του Σημίτη και των συμφερόντων για να οδηγήσουν το ΠΑΣΟΚ στο σήμερα, μετά από τρεις εκλογικές ήττες;
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, έχουν αφετηρία το χτες. Γιατί το χτες παρέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου και αυτό πληρώνει σήμερα. Τυχαίο ότι όλοι οι Σημιτοφύλακες, οι περί τον Βενιζέλο, ζητούν συζήτηση για το αύριο; Γιατί; Το χτες τους πληγώνει; Ή γιατί οι πλείστοι εξ αυτών δεν μπορούν να κουνηθούν από τις γεμάτες τους τσέπες;
Ο κύριος Παπαδόπουλος, ο Αλέκος, ομιλεί και κατακρίνει! Παρουσιαζόταν ως λεβέντης Ηπειρώτης. Πιθανόν αγνοεί ότι και ο Πήλιος Γούσης Ηπειρώτης ήταν! Συνεχίζει την παράδοση ο Αλέκος, αν και ο Πρόεδρος είχε αναφερθεί σε αυτόν ονομαστικά τρεις μέρες προ των εκλογών. 'Αντί του μάννα, χολή. Αντί του ύδατος, όξος". Ομολεί για την ψεύτικη αριστεροφροσύνη! Ποιος; Αυτός που είχε εκλογικό κέντρο Βουλής 7, στον 5ο όροφο. Και στα εγκαίνια είχε προσέλθει και ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Γιατί τον είχε επισκεφτεί; Γιατί ήταν ΠΑΟ; Ή γιατί χρηματοδοτούσε την εκστρατεία του πρώην υπουργού Υγείας; Και ο σοσιαλιστής υπουργός με πουκάμισο Burberry; Γιατί όχι; Απλά, να μη μας κοροιδεύει για αριστεροφροσύνες ο υπηρέτης των συμφερόντων. Δεν τα λέω τυχαία όλα αυτά. Ήμουν εκεί και τον ψήφισα. Λυπάμαι...
Η πορεία προς το αύριο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ κάποιον από αυτούς. Στροφή προς τους νεότερους, στροφή προς άσχετους με την πολιτική της απάτης και των συμφερόντων.
Γιώργο, άλλαξέ τα όλα! Τώρα! Τέλος στους εθνοπατέρες της συμφοράς, όσους σε αποκαλούν πρίγκηπα και επιδιώκουν να υπάρχουν για να σε βλάπτουν στο όνομα του πατέρα σου. Με φωτιά και με μαχαίρι τελείωσε τους όλους. Για να υπάρξει αύριο...

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Περί αγιοποίησης

Τελευταία όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας, από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, να καταδειχτεί η αδυναμία του Γεωργίου Παπανδρέου να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης. Ταυτόχρονα, τα ίδια μέσα, "φτιάχνουν" εικόνα στο αντίπαλον δέος, καθηγητή Βενιζέλο, τέτοια, που αν κάποιος βρίσκεται εκτός Ελλάδας, θα πιστέψει ότι πρόκειται για τον Αη Γιώργη τον καβαλλάρη, που θα σκοτώσει το δράκο (όρα πρωθυπουργός).
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι κύκλοι, εκφραστές τεράστιων οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων, αναφέρονται συνεχώς στο έργο της περιόδου της πρωθυπουργίας Σημίτη -αναμφίβολα τεράστιο- υποβαθμίζοντας, όμως, το γεγονός ότι τα σημερινά αποτελέσματα των συνεχών εκλογικών αποτυχιών του ΠΑΣΟΚ είναι συνέπεια της αδιέξοδης πολιτικής, σε κοινωνικο επίπεδο, των κυβερνήσεων Σημίτη.
Αυτή, λοιπόν, η αγιοποίηση που επιχειρείται για τον πρωην πρωθυπουργό, καλό είναι να περιοριστεί. Όλοι ζούμε σε αυτή τη χώρα, στηρίξαμε τον τότε πρωθυπουργό, αλλά όλα έχουν ένα τέλος. Και μην λησμονούμε ότι όλα όσα σήμερα γίνονται στο ΠΑΣΟΚ οφείλονται στο ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός ήθελε να φύγει αήττητος, μεταφέροντας τα δικά του χρέη στην πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου.
Τι πληρώνει ο σημερινός Πρόεδρος του Κινήματος; Τη διάθεσή του να κρατήσει μια Παράταξη, που ήταν έτοιμη να διαλυθεί, ενωμένη. Το πέτυχε, εν πολλοίς, σήμερα, όμως, πληρώνει αυτό ακριβώς.
Η επόμενη μέρα δεν ξέρω πώς θα ξημερώσει. Πάντως προτιμώ, από μια σπαρασσόμενη, από εσωτερικές έριδες, τεράστια Παράταξη, μια μικρότερη και ομοιογενή. Γιατί η ομοιογενής Παράταξη έχει τη δυναμική να γίνει Κυβέρνηση, η άλλη όχι.

Για να μην νομίζουν οτι δεν θυμόμαστε...

Οι ώρες προς τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου όλο και λιγοστεύουν. Η στιγμή της συζήτησης για το τι συμβαίνει και προς τα πού θα πάει το Κίνημα, πλησιάζει. Άρα, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα ακουστούν και πολιτικές θέσεις.
Λίγο πριν από όλη αυτή τη διαδικασία, καλό θα είναι να γίνει μια αναδρομή στο 2004 και στην απονομή του "δαχτυλιδιού" της ηγεσίας του Κινήματος στον Γεώργιο Παπανδρέου, από τον τότε Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη.
Από το καλοκαίρι του 2003 και λίγο πριν τον περίφημο ανασχηματισμό και την απομάκρυνση του Κώστα Λαλιώτη, συζητιόταν η αποχώρηση Σημίτη και η προώθηση του Γεωργίου Παπανδρέου στην Προεδρία του Κινήματος και την Πρωθυπουργία. Αυτό δεν έγινε τότε. Αντι για αυτό, είδαμε κάτι που πολύ λίγοι καταλάβαμε εκείνη τη στιγμή, απλά το καταλάβαμε λίγο καιρό αργότερα.
Ο Σημίτης προχώρησε σε μια κίνηση, που ο ίδιος ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ κατά το παρελθόν, αυτή της δυαρχίας. Δηλαδή, ο ίδιος Πρωθυπουργός και άλλος Πρόεδρος. Και ποιος ήταν ο ιδανικός "άλλος" για να περιορίσει την έκταση της ήττας, από την καλπάζουσα προς την εξουσία Δεξιά; Ο Γεώργιος Παπανδρέου. Πράγματι, αυτό έγινε. Με δόξα και τιμή παρέδωσε ο Κώστας Σημίτης την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας τον Γεώργιο Παπανδρέου να διαχειριστεί την προεκλογική περίοδο, με υποψήφιους που είχε επιλέξει ο ίδιος ο Σημίτης. Το αποτέλεσμα των εκλογών του 2004 είναι γνωστό. Ήττα για το ΠΑΣΟΚ και άνοδος της νεο-Καραμανλικής Δεξιάς στην εξουσία. Η ήττα χρεώθηκε στον Γεώργιο Παπανδρέου. Την ήττα αυτή ακολούθησε η ήττα στις Ευρωεκλογές, η μέτρια παρουσία του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2006 για την τοπική Αυτοδιοίκηση, με ένα πλήθος εσφαλμένων επιλογών προσώπων και τέλος η ήττα στις εθνικές εκλογές του 2007, την οποία η πλευρά του Κώστα Σημίτη χρέωσε στον Γεώργιο Παπανδρέου.
Δε θέλω να κάνω ανάλυση λαθών, εξάλλου αυτό θα το καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος, κάτι που δεν φιλοδοξώ να γίνω. Είναι, όμως, σημαντικό να επισημανθεί ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου, έστω και τώρα, οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι υπήρξε θύμα μιας μεγάλης και οργανωμένης σκευωρίας, που ήθελε να του χρεώσει ανικανότητα και αδυναμία στο να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Ο κοινός νους αυτό μπορεί να το αντιληφθεί, γι΄αυτό και όλος ο κόσμος στέκεται στο πλευρό του Προέδρου Γεωργίου Παπανδρέου.
Θα ήθελα να κλείσω υπενθυμίζοντας στους σκευωρούς και τους ανθρώπους των μεγάλων συμφερόντων, ότι ο Έλληνας, όπου κληθηκε να επιλέξει ανάμεσα στο συμφέρον και το συναίσθημα, επέλεξε το συναίσθημα. Για να μην αναζητούν κάποιοι την 12η Νοεμβρίου τους λόγους της ήττας τους...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Μια μεγάλη συγνώμη

Βέρντερ Βρέμης-Ολυμπιακός 1-3
Είναι φορές που τα λόγια είναι τόσο φτωχά για να περιγράψουν κάτι τόσο όμορφο και συνάμα τόσο μεγάλο. Πραγματικά, το χτεσινό βράδυ ο Τάκης Λεμονής έδωσε ρεσιτάλ προπονητικής, ανατρέποντας το 0-1 του ημιχρόνου και μετατρέποντας μια ήττα σε ιστορικό θρίαμβο.
Οφείλω, προσωπικά, μια μεγάλη συγνώμη στον προπονητή του Θρύλου μας. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται προπονητή, δίπλα στον οποίο ο Λεμονής θα γίνει καλύτερος. Όχι, δεν χρειάζεται προπονητή. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από λιγότερους προπονητές της εξέδρας, όλους εμάς, που στην πρώτη στραβή οπλίζουμε το περίστροφο και βάλουμε κατά δικαίων και αδίκων.
Είναι γεγονός ότι και άλλες ελληνικές ομάδες έχουν κερδίσει εκτός έδρας. Καμμία, όμως, δεν πραγματοποίησε τέτοια καταιγιστική εμφάνιση για μισή και πλέον ώρα. Καμμία δεν είχε να αντιμετωπίσει ένα θηρίο, που πριν 4 βράδια είχε συντρίψει με 8-1 την Αρτμίντια στην έδρα της, μια ομάδα που το ταλέντο περισσεύει.
Βέβαια, ο φετινός Ολυμπιακός, ο Θρύλος του Τάκη Λεμονή, είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο, παίκτες στην καλύτερη ηλικία τους και εμπειρία από μεγάλες έδρες. Και κυρίως, έχει έναν προπονητή, που εργάζεται 10 ώρες την ημέρα, για να παρουσιάσει μια όσο το δυνατόν καλύτερη ομάδα.
Η καλοκουρδισμένη μηχανή πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται και να παρουσιάζει το καλύτερο θέαμα σε κάθε παιχνίδι. Η πρόκληση των εσωτερικών διοργανώσεων παραμένει.
Πάντως, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτό στο οποίο θα επιμείνω, είναι η συγνώμη μου στον Τάκη Λεμονή. Καλή συνέχεια και δύναμη στο δύσκολο έργο του. Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του. Και το Σάββατο να τον αποθεώσουμε. Του πρέπει.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Χωρίς Σχόλιο...

Αντιγράφω από το www.lifo.gr

Για ένα πουκάμισο αδειανό...
Ο Βενιζέλος, η Νέα Δημοκρατία και ο βαθύς μαρασμός των Eλλήνων.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ

Ατμόσφαιρα παραίτησης σέρνεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Η επανεκλογή της κυβέρνησης, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά και ο τραγέλαφος στο ΠΑΣΟΚ δημιουργούν μια αίσθηση εγκλωβισμού - σαν να μην υπάρχει περίπτωση ποτέ να γλυτώσουν οι Έλληνες από το Μινώταυρο που τρώει τις παρθένες τους (όσες απέμειναν εν πάση περιπτώσει). Αν και το φθινόπωρο είναι πάντα μια εποχή γεμάτη προσδοκίες, κανείς δεν έχει τη δύναμη ούτε τα πλήκτρα του να χτυπήσει για ένα λίβελο της προκοπής.
Αφού δεν έχει κανένα νόημα! Η κυβέρνηση, μεθυσμένη κι ανίκανη, άφησε τόσους ανθρώπους να πεθάνουν και το πιο πολύτιμο κομμάτι του φυσικού κάλλους της (την όντως ιερή Ολυμπία) να αμαυρωθεί. Σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς έχουν κυκλώσει θρασείς ανθρώπους που κορδακίζονται ότι είναι αρκετά άτεγκτοι για να μας κυβερνούν. Καλυμμένη ή απροκάλυπτη, η ίδια παλιά αλητεία έχει καταφάει τα θεμέλια του κράτους - κάτω από διαφορετικές σημαίες, γαλάζιες τώρα, πράσινες πριν, ερυθρές αύριο. Όσο κοντοζυγώνει ένα κόμμα στην εξουσία τόσο μολύνεται, τόσο μολύνει. Ιδίως σε αυτήν τη χώρα που δεν έχει δομές κοινωνικές, ιστό που να συγκρατεί τα ένστικτα σε ένα λογαριασμό - χώρα που πέρασε από το φιλότιμο της γειτονιάς, σούμπιτη, στον κυνικό μαρασμό της Δύσης. (Ο κόσμος ψήφισε Αριστερά απλώς και μόνο επειδή σαφώς δεν πρόκειται να λερωθεί από την πραγματικότητα της εξουσίας. Προτιμά τις έντιμες θεωρίες της από την πρακτική αισχρότητα των ανθρώπων που τον κυβερνούν.)
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι επανεξελέγησαν! Και στο ΠΑΣΟΚ ένας άνθρωπος που όντως γυαλίζει το μάτι του, ρήτωρ και άχρωμος μαζί, αυτοαναγορεύεται επόμενος ηγέτης της παράταξης με τους χυμένους φραπέδες πάνω του και ένα ακαθόριστο πλήθος φαιού ρουχισμού να τον χειροκροτεί στην είσοδο της Χαριλάου Τρικούπη, που μοιάζει με δεσμωτήριο. Στα λόγια του, που έχουν τη δικανική αιχμηρότητα του ξίφους (καλύτερα: του σουγιά), διακρίνεις μια ετοιμότητα που όμως δεν οδηγεί πουθενά, μια εξυπνάδα που κυνηγάει την ουρά της - κυρίως όμως διακρίνεις έναν εγωτισμό απύθμενο, επικίνδυνο, που προκαλεί τρικυμίες στο φλιτζάνι. Μόνο μια φράση: «Θέλω την εξουσία». Ούτε μια δικαιολογία γιατί τη θέλει ούτε μια πρόταση τροχιοδεικτική ούτε μια ιδέα ούτε μια διαφυγή από αυτό το νοσηρό κλίμα. Μόνο μια φράση λάμπει ελεεινά μέσα στο θυελλώδες, ατσούμπαλο γκεστάλτ του: «Θέλω την εξουσία, και μπορώ να τη θέλω επειδή τη διεκδικώ». Είναι ικανός πολιτικός, πέρα απ’ τα παχιά λόγια; Άφησε έργο καλό ως υπουργός Πολιτισμού; Κανείς δεν αναλογίζεται. Βλέπει μόνο έναν κάθιδρο, εξαγριωμένο και αμετροεπή άνθρωπο, με τα πουκάμισα έξω, να διαγκωνίζεται στα πεζοδρόμια για να αποσπάσει το τσίγκινο στέμμα που οι συγκλητικοί πετάνε ο ένας στον άλλο καγχάζοντας.
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση βαθέος μαρασμού και απογοήτευσης στον κόσμο. Μια αίσθηση αναπόδραστου. Ό,τι κι αν κάνει, αισθάνεται ότι θα του κηδεμονεύουν τη ζωή οι άχρηστοι, οι διεφθαρμένοι και οι ακαλαίσθητοι. Πάει στις Νύχτες Πρεμιέρας, ψωνίζει ανόρεχτα κάνα καινούργιο κασκόλ για το χειμώνα, κάθεται στα μπαρ με κατεβασμένη ένταση. Μουδιασμένος. Ο πολιτικός κόσμος έχει κατσικωθεί πολύ άσχημα στο σβέρκο του φέτος. Το πένθος της Ηλείας, ο Ζορμπάς, ο λυσσώδης Βενιζέλος - είναι πολλά για ένα έθνος που ζει με 700 ευρώ το μήνα.
Να σχολιάσω; Δε χρειάζεται. Εξάλλου τα λέει όλα. Οι μικρές εφημερίδες και το Διαδίκτυο έχουν πολλά διαμάντια. Ας μην το αμελούμε αυτό...

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Καλό μήνα. Καλώς μας ήρθε και ο Οκτώβρης, ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου. Είναι ο μήνας που θα κορυφωθούν οι διεργασίες, πριν την αναμέτρηση της 11ης Νοεμβρίου. Καθώς περνάνε οι μέρες, αισθάνομαι περίεργα όμορφα.
Είναι η προεκλογική διαδικασία για την εκλογή Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ ; Είναι γιατί μετά από 25 χρόνια στις Ένοπλες Δυνάμεις, επιστρέφω στην ενεργό πολιτική με εφηβική διάθεση; Είναι γιατί πιστεύω τόσο βαθιά στη νίκη του Γιώργου; Είναι γιατί μετά από χρόνια, στα σπίτια μας, φίλων και συγγενών, όπου βρεθούμε, έχει επανέλθει η πολιτική κουβέντα στο προσκήνιο; Είναι γιατί Γιώργος Παπανδρέου έχει αλλάξει προς το καλύτερο και "ανεβαίνει" στη συνείδηση του κόσμου, διαμορφώνοντας ένα ρεύμα ότι περάσαμε στην περίοδο των αποφάσεων και των ρήξεων;
Όλα αυτά και άλλα τόσα με κάνουν να αισθάνομαι έτσι.
Σήμερα είχαμε την παρουσίαση της "Διακήρυξης Αρχών" από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ίσως, αν περιελάμβανε λιγότερες αιχμές κατά του Γιώργου Παπανδρέου, να ήταν περισσότερο πειστικός. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η συνέντευξή του στο ALTER. Πολλά "εγώ", κανένα "εμείς". Συνεχή χτυπήματα κάτω από τη μέση στον Γιώργο.
Θλίψη για την παράταξη.
Είναι ευτύχημα, όμως, να εμφανίζεται όλο και συχνότερα για την πλευρά μας. Αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι επικίνδυνος, πρωτίστως για την παράταξη και κατ΄ επέκταση για τη χώρα.
Αν ήμουν δεξιός (λέμε καμιά ...... πότε πότε!) θα επέλεγα Βενιζέλο. Εύκολος αντίπαλος, φαφλατάς και κενός περιεχομένου. Αν και "άνθρωπος - ορχήστρα", όπως αυτάρεσκα δήλωσε στη συνέντευξή του, έχω την εντύπωση ότι θα περιορίσει το Κίνημα σε ρόλο κομπάρσου.
Και ο ίδιος, από τα απανωτά χτυπήματα, θα μαζευόταν. Όσο για το πώς τα κόμματα επιλέγουν αρχηγούς στην πατρίδα μας, είναι πολύ γνωστό. Το 1996 στάθηκε απέναντι στην εκλογή Σημίτη και στη συνέχεια έπεσε στην αγκαλιά του. Από το 2004 και μετά δε, εργαζόταν συστηματικά, για να ανακοινώσει τη υποψηφιότητά του, όταν και αν οι συνθήκες (ή οι "συνθήκες") θα του το επέτρεπαν.
Όλα κύλησαν όπως τα είχαν προσχεδιάσει και προγραμματίσει. Και την ίδια νύχτα των αποτελεσμάτων έδειξε τι τον ενδιέφερε. Η εξουσία!
Για κακή του τύχη, κάθε φορά που εκτίθεται, ο κόσμος απομακρύνεται από κοντά του. Γιατί ό λαός μας, με όλα του τα κακά και περίεργα, έχει αισθητήριο. Και ξέρει να υποστηρίζει αυτόν που αδικείται. Το απέδειξε περίτρανα με την υπόθεση της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Θα το αποδείξει και τώρα με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Υ.Γ. Γιατί πλέον ο Κακλαμάνης με γεμίζει απογοήτευση; Τον παρακολουθώ στη ΝΕΤ και αισθάνομαι τόσο άσχημα. Προσπαθεί να φανεί ως ο "Νέστωρ" της παράταξης. Αλλά δεν πείθει... Δεν μας πείθει πια...

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Η Πολιτική επιστρέφει

Το θετικό σε όλη αυτή την ιστορία, που ξεκίνησε μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, είναι ότι επανέρχεται στο προσκήνιο η Πολιτική. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, η θέση μάχης που έχουν πάρει οι μονομάχοι με κάνουν αισιόδοξο. Ο μέν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Γεώργιος Παπανδρέου, έχει όραμα και για το Κίνημα και για τη χώρα. Έτσι, ο πολιτικός του αντίπαλος, αν και φανφαρόνος, θα αναγκαστεί πολύ σύντομα να δώσει και αυτός το πολιτικό του στίγμα. Είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι τέτοιο. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος, έχουν "κακομάθει". Θέλουν λόγο πειστικό, όχι έναν φαφλατά που θα λέει οτιδήποτε. Και κυρίως, θέλουν άνθρωπο, που να τους πείσει ότι όποτε φτάσει στην εξουσία, θα κάνει αυτά που λέει.
Εκτίμηση δική μου είναι ότι έφτασε η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Κάποιος μπορεί να μου πει ότι αυτή η ώρα ήταν πριν 3 1/2 χρόνια. Όχι. Η ώρα του είναι τώρα. Η βαρειά ήττα τον άλλαξε. Το νιώθω. Στην Κ.Ο. έδωσε το πρώτο στίγμα της αλλαγής του. Καθημερινά θα δίνει πλέον προς κάθε κατεύθυνση, τις απαντήσεις του.
Για όσους τον κατηγόρησαν για την επιλογή του να στηθούν κάλπες στην Κ.Ο. ίσως να πρέπει να αναθεωρήσουν την άποψή τους. Ως Πρόεδρος του Κινήματος ζήτησε το αυτονόητο. Γιατί ενόχλησε; Γιατί θορυβήθηκαν; Διότι ήθελαν και πάλι οι γνωστοί κύκλοι να τον έχουν υπό ομηρεία, αναδεικνύοντας έναν αρχηγό λίγο. Ε, λοιπόν, δεν είναι λίγος. Και η οργισμένη απάντηση του Σημίτη απέδειξε περίτρανα ποιος ήταν πίσω από όλο αυτό το "στήσιμο" του Γιώργου.
Η ουσία είναι ότι επιστρέφει η Πολιτική. Και σε αυτό τον τομέα ο Παπανδρέου είναι ασυναγώνιστος. Γνήσιος Παπανδρέου. Αυτό είναι το πλεονέκτημά του. Τα άλλα του πλεονεκτήματα είναι η ευγένειά του και η Δημοκρατικότητά του. Κάποιοι τα εκμεταλλεύτηκαν για να τον βγάλουν από τη μέση. Ο λαός, όμως, τον πιστεύει. Αυτό μετρά περισσότερο. Είναι βέβαιο.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Συμπεράσματα από μια ισοπαλία

Αντιγράφω:
«Όταν δέχεσαι γκολ ισοφάρισης στο 93΄ το παιχνίδι σου αφήνει πικρή γεύση. Θέλαμε να παίξουμε καλά, να κερδίσουμε και η αλήθεια είναι ότι είχαμε μερικά καλά διαστήματα», ήταν το πρώτο σχόλιο του Τάκη Λεμονή για να συνεχίσει: «Σε αυτό το επίπεδο όμως δεν επιτρέπεται να είναι τα γήπεδα σε τόσο κακή αγωνιστική κατάσταση. Το χόρτο είχε 10 εκατοστά ύψος κι αυτό δεν μας επέτρεψε να παίξουμε έτσι όπως θέλαμε. Πρέπει να το λάβουν υπόψιν οι παράγοντες, αλλά και στις συσκέψεις της Σούπερ Λίγκα που συζητούν για τα ρούχα που θα φορούν οι ομάδες να δουν πιο σωστά το κομμάτι του ποδοσφαιρικού θεάματος». Συνεχίζοντας ο τεχνικός του Ολυμπιακού προσπάθησε να δικαιολογήσει την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου, όμως και πάλι στάθηκε στο χορτάρι. «Αντιμετωπίσαμε δυσκολίες στο δεύτερο ημίχρονο, επειδή ο Ίβιτς ανέβηκε ψηλά και υπήρχε ελεύθερος παίκτης του αντιπάλου. Με την αλλαγή του Στολτίδη το ξεπεράσαμε. Δεν ήμασταν καλοί στο δημιουργικό τομέα, παρότι μας δόθηκαν οι ευκαιρίες. Επαναλαμβάνω όμως ότι είναι αδιανόητο να παίζουμε σε τέτοιο αγωνιστικό χώρο. Και δεν το λέω μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον Αρη που είναι τεχνική ομάδα», υπογράμμισε και κατέληξε: «Ο Αρης είχε φάσεις όχι από οργανωμένες επιθέσεις, αλλά από στημένες φάσεις. Η εμφάνισή μας σε κάποια διαστήματα δεν ήταν καλή, αλλά η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου δεν μας επέτρεψε να παίξουμε έτσι όπως θέλαμε».
Θέλω να σχολιάσω πολλά, όλα. Τι να πρωτο πώ, όμως; Προηγείσαι με ένα γκολ-ποίημα, απο αυτά που πολύ σπάνια βλέπουμε στα γήπεδα. Κάνεις μερικές φάσεις βασισμένες κατά βάση στο τεράστιο ταλέντο των παικτών σου, διαπιστώνεις στο δεύτερο ημίχρονο ότι το γήπεδο έχει γίνει κατηφορικό, διορθώνεις κάπως τα πράγματα, αλλά το γήπεδο γέρνει επικίνδυνα. Ο Άρης έχει στριμώξει τον Ολυμπιακό και στον Ολυμπιακό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ παίχτης να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια. Μακρινές μπαλιές στο πουθενά, μήπως και ο Λούα Λούα καταφέρει να φέρει τον πανικό στην αντίπαλη άμυνα. Όμως, φταίει το χορτάρι...
Δυστυχώς, το εντυπωσιακό 6-2 επί του ΟΦΗ δεν είχε συνέχεια. Και αυτό που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ομάδες είναι η συνέχεια. Δε θέλω να φανώ μικρόψυχος, όμως η Βέρντερ, που δεν είναι ΟΦΗ και Άρης μας περιμένει για πολλές εκπλήξεις. Απλά, για να βάλει λουκέτο και στις φετεινές ελπίδες μας στην Ευρώπη.
Τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός; Πρώτα από όλα ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Δεν κατηγορώ τον Τάκη Λεμονή. Είναι αξιολογότατος, ίσως ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Είναι οπαδός, ξέρει το αντικείμενό του άριστα. Όμως, όταν έχεις φέρει μερικούς από τους καλύτερους παίχτες που κυκλοφορούν στην αγορά, πρώτιστα πρέπει να πάρεις προπονητή. Όσο για τον Τάκη, να μείνει δίπλα του και να δει πώς δουλεύει. Να πάρει παραστάσεις, να μάθει περισσότερα από όσα γνωρίζει. Εχθρός του καλού το καλύτερο. Αυτό στοχεύουμε, στο καλύτερο. Ας μην το σκορπάμε με σκαμπανεβάσματα και με διχόνοιες. Χάνοντας βαθμούς εύκολους, παύεις να είσαι καβαλλάρης... Και ο νοών νοείτο.

ΝΔ και ΛΑΟΣ

Αναμενόμενο. Όσοι ξαφνιάστηκαν, πιθανότατα να μην καταλαβαίνουν ότι υπάρχει μια ιδιότυπη συμμαχία μεταξύ των δυο κομμάτων της Δεξιάς. Το όλο σκηνικό ξεκίνησε με το πολυθρύλητο βιβλίο της Ιστορίας, για το οποίο σύσσωμη η ακροδεξιά απαίτησε το κεφάλι της συγγραφέως "επί πίνακι". Τελικά το βιβλίο αποσύρθηκε...
Για το ζήτημα των Σκοπίων η πλευρά ΛΑΟΣ σιώπησε. Και εξέπληξε τους πάντες με αυτή τη σιωπή της, αφού είναι γνωστό ότι έχει στήσει όλη την ιδεολογία της περί τα εθνικά. Για τα Σκόπια άκρα του τάφου σιωπή. Ο λαλίστατος Άδωνις κάνει το "παγώνι", κατά το κοινώς λεγόμενο, ενώ και ο περίφημος Βορίδης δεν έχει κάνει κάποια δήλωση.
Απορούμε... Ή μάλλον δεν απορούμε. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως πού θα επιτεθεί στην κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης. Σε θεματάκια ανώδυνα, κάπου που και η ίδια η ΝΔ θα θέλει να κάνει κάτι και δεν θα μπορεί και θα της δώσει το πρόσχημα η "σκληρή" αντιπολιτευτική στάση του ΛΑΟΣ...
Όταν σε ανύποπτο χρόνο κάποιοι είχαμε αναφερθεί σε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΛΑΟΣ, κάποιοι παρεξηγήθηκαν. Ιδού, όμως, που τελικά δικαιωνόμαστε. Και θα έχουμε να δούμε και άλλα.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Μήπως έφτασε η ώρα;

«Η δημοκρατική μου ευαισθησία, μου επέβαλε να ζητήσω την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης των βουλευτών, καθώς βάλλομαι το τελευταίο δεκαήμερο» δήλωσε αποκλειστικά στον Flash 96 ο Γ. Παπανδρέου.
Σοφή κίνηση, στρατηγικής σημασίας, που "έδειξε" ποιοι υπονόμευαν επί 3 1/2 χρόνια τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Οι αντιδράσεις Σημίτη και Βενιζέλου και η, τελικά, πυροσβεστική δήλωση Κακλαμάνη, μπορεί να "έσωσαν" προσωρινά την παρτίδα, εν τούτοις κατέδειξαν το σοβαρότατο πρόβλημα που υπάρχει στο Κίνημα.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το ΠΑΣΟΚ πλέον ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Βρίσκεται ήδη σε φάση διάλυσης.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία του Γιώργου. Ή τώρα ή ποτέ. Το βήμα μπροστά το οφείλει στην ιστορία του. Δεν πρόκειται να γίνει ισότιμος όσων του πριόνισαν την καρέκλα. Γιατί και να κερδίσει, πάλι θα τον υπονομεύουν.
Συνεπώς η λύση είναι μία και μοναδική. Αποχώρηση και δημιουργία ενός νέου κινήματος, με νέα δομή και πολιτικές. Ενός Κινήματος που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας, θα προπορεύεται και θα είναι ο σκαπανέας κάθε νέου.
Το παλαιό δεν εκφράζει το νεωτεριστή πολιτικό Γιώργο Παπανδρέου, δεν εκφράζει την κοινωνία. Ας μείνει πίσω, όπως έμεινε πίσω η Ένωση Κέντρου από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα πρέπει να μείνει πίσω το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργηθεί κάτι νέο. Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Στο πλευρό του Προέδρου. Για το μέλλον της πατρίδας, για το μέλλον όλων μας.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

Με το βλέμμα στο μέλλον

Μετά τη θύελλα των πρώτων ημερών, απολαμβάνουμε την ησυχία της προσμονής. Όλα πήραν το δρόμο τους και αυτό που απομένει είναι με νηφαλιότητα οι δυο πλευρές να καταθέσουν τις προτάσεις τους και να γίνει μια συζήτηση πάνω σε αυτά. Δεν είναι δυνατό ένα Κίνημα να μην έχει πολιτικές θέσεις για κάθε ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Και ακόμη, μου είναι αδιανόητο η εκλογή να γίνει στη βάση "ποιος μπορεί να κερδίσει τον Καραμανλή".
Προσωπικά, επιθυμώ να γίνει η συζήτηση σε ένα επίπεδο παράθεσης πολιτικών, ώστε να αποφασίσει το μέλος και ο φίλος που θα προσέλθει στην κάλπη, ποια πολιτική θέλει να ακολουθήσει το Κίνημα. Τα πρόσωπα δεν κερδίζουν εκλογές. Οι πολιτικές κερδίζουν εκλογές και αυτό πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει στην κοινωνία να βρεθεί μπροστά, με καινοτόμες πολιτικές, που θα δώσουν άλλη πνοή στον απογοητευμένο πολίτη. Οφείλει να αναλάβει δράσεις για να αφυπνίσει τον κόσμο και να τον καταστήσει συμμέτοχο στη νέα πραγματικότητα. Γιατί νέα εποχή δεν υφίσταται όσο θα υπάρχει παρηκμασμένος μηχανισμός. Και ο μηχανισμός ΠΑΣΟΚ είναι και παρηκμασμένος και αδύναμος να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.
Αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου το κατάλαβε από την πρώτη στιγμή. Για να μην οδηγήσει την παράταξη σε διάσπαση ακολούθησε την πορεία του, τον δικό του Γολγοθά, που το αποτέλεσμα ήταν τρεις ήττες (δεν συμπεριλαμβάνω τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση). Σε αυτή την τελευταία ήττα συνειδητοποίησε το λάθος των συμβιβασμών. Και πιστεύω ότι, επειδή είναι ο ΜΟΝΟΣ Έλληνας πολιτικός που ΜΠΟΡΕΙ να οδηγήσει τη χώρα προοδευτικά και μπροστά, θα βάλει ένα τέλος στους συμβιβασμούς και θα περάσει σε ρήξεις!
Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με άνθη. Είναι δύσκολος και επίπονος. Αλλά πρέπει να τον διαβεί για το καλο της χώρας.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Ολυμπιακός

Είμαι ασυγχώρητος! Για ποιο θέμα δεν έχω γράψει τόσο καιρό; Δικαιολογείται; Μπορώ να λέω οτιδήποτε χωρίς μια αναφορά στη λατρεία μου; Ποια είναι αυτή; Ο Θρύλος! Η Ολυμπιακάρα!
Μετά το Χ στη Λεωφόρο και το Χ με τη Λάτσιο στο Φάληρο, σήμερα θέλουμε την πρώτη νίκη. Παίζουμε και με το "παράρτημα", οπότε επιβάλλεται η νίκη. Είναι η ώρα του Λεμονή να κατεβάσει τον Ολυμπιακό για πολλά γκολ. Μην αρκεστούμε σε 2 ισοπαλίες...
Άντε με το καλό...
...................................................................................................................
Σχεδόν 2 ώρες μετά και το παιχνίδι έληξε με νίκη - θρίαμβο του Ολυμπιακού επί του ΟΦΗ με σκορ 6-2. Πολύ καλή εμφάνιση, εξαιρετικός ο Γκαλέτι, ο Λούα Λούα διαρκής πηγή κινδύνων και ο Κοβάσεβιτς αποτελεσματικός ως κλασσικός κυνηγός. Ο Τζώρτζεβιτς σταθερή αξία, πολύ καλός ο Ντομί, καλοί ο Στολτίδης και ο Λεντέσμα. Μέχρι το 6-1 ο Ολυμπιακός ήταν καταιγιστικός. Από εκεί και μετά κατέβασε στροφές.Με αυτογκόλ του Τοροσίδη μείωσε σε 6-2 ο ΟΦΗ, που κρατήθηκε στο γήπεδο μέχρι το 1-1.
Αυτά για το Θρύλο μας. Δεν το ξεχνώ. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Σαββατιάτικο πρωινό

Είναι όμορφο να ξυπνάς νωρίς το πρωί. Έχεις την αίσθηση πως όλη η μέρα σου είναι κερδισμένη. Λίγο διαφορετικά είναι τα Σαββατιάτικα πρωινά.
Στο σπίτι επικρατεί ησυχία, ετοιμάζω τον καφέ μου στη μηχανή και ανοίγω τον υπολογιστή μου. Στην ησυχία του πρωινού η μόνη φασαρία είναι ο ήχος της μηχανής του καφέ, για ένα - δυο λεπτά. Σύντομα η ηρεμία αποκαθίσταται κι εγώ πορεύομαι στον υπολογιστή μου.
Σύνδεση με το διαδίκτυο. Πρωινές ειδήσεις, φρέσκιες ειδήσεις! Λαχτάρα να μάθω τι γίνεται στον κόσμο, να έχω το χρόνο να αναζητήσω κάποια θέματα που με απασχόλησαν την εβδομάδα, να γράψω δυο λέξεις εδώ, από τότε που δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο.
Ο χρόνος κυλά γρήγορα, καθώς η περιπλάνηση στον κόσμο δεν τελειώνει. Κάπου κάπου αφήνω στον εαυτό μου τη χαρά να παίξει και κάποιο παιχνίδι. Έτσι έχοντας ανοιχτές 8 ή και 10 σελίδες, ανανεώνω και διαβάζω, ψάχνω και διασκεδάζω.
Το πρωινό του Σαββάτου ξεκινά πολύ νωρίς. Μέχρι τις 7.30 έχω σηκωθεί. Σήμερα διέπραξα μια μικρή ατασθαλία, επιτρέποντας στον εαυτό μου να αργήσω περίπου δυο ώρες. Ας μου το συγχωρήσω, αφού γίνεται τόσο σπάνια. Απλά, σήμερα έχει δροσιά. Είναι ένα προμήνυμα φθινοπώρου, καθώς το ημερολόγιο δείχνει 22 του Σεπτέμβρη. Κυττάζω από το παράθυρο μια συνεχή μάχη επικράτησης του ήλιου με τα σύννεφα καθώς ο άνεμος παρασέρνει στο διάβα του τα ίχνη του καλοκαιριού.
Δεν έχω σκοπό να κάνω κάποια πολιτικό σχόλιο. Σήμερα είναι Σάββατο και αυτό θέλω να απολαύσω. Την ηρεμία του και την άνεση να φτιάξω εγώ το πρόγραμμά μου, όπως το θέλω. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου.
Τελειώνει και ο espresso στο φλυτζάνι και αυτό δεν είναι τόσο ευχάριστο...
Καλό πρωινό Σαββάτου.

Ο δικός μας Κεμάλ

Τόσο κοντά στην ιστορία του Κεμάλ, του ποιήματος του Νίκου Γκάτσου, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκης, όλο αυτό το σκηνικό που ζούμε από το βράδυ των εκλογών και μετά. Μόνο που τωρα ο κόσμος γνωρίζει. Και ο δικός μας Κεμάλ δε θα πορευτεί μόνος του.
Δε θα επιτρέψουμε στα στίφη να τον συλλάβουν, γιατί θα αντιμετωπίσουμε εμείς τα στίφη. Κάθε δημοκράτης πολίτης, που σέβεται την άποψή του και την ψήφο του, που έχει πολιτική συνείδηση και συναίσθηση των πράξεών του, δε θα αφήσει να επαναληφθεί το σκηνικό του 1965.
Και κυρίως, δε θα πούμε καληνύχτα στον δικό μας Κεμάλ, γιατί εμείς πιστεύουμε πως ο κόσμος, αυτός ο κόσμος, θα αλλάξει.

Κεμάλ

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλ, ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής, απόγονου του Σεβαχ του Θαλασσινού, που πίστευε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά, πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...

Στης Ανατολής τα μέρη
μια φορά κι έναν καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι
μουχλιασμένο το νερό.

Στη Μοσούλη στη Βαγδάτη
στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα
της ερήμου τα παιδιά

Κι ένας νέος από σόι
και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι
και τραβάει κατά κει.

Τον κοιτάν οι βεδουίνοι
με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει
πως θ΄ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι
του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι
και με λιονταριού καρδιά.

Απ΄ τον Τίγρη στον Ευφράτη
κι απ΄ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη
να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη
σαν ακράτητα σκυλιά
να τον πάνε στο χαλίφη
να του βάλει τη θηλιά.

Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα
ήπιε κείνο το πρωί
πριν αφήσει σην κρεμάλα
τη στερνή του την πνοή.

Με δυο γέρικες καμήλες
μ΄ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες
ο Προφήτης καρτερεί.

Πάνε τώρα χέρι χέρι
κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ΄ αστέρι
τους κρατούσε συντροφιά

Σ΄ ένα μήνα, σ΄ ένα χρόνο
βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο
λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

"Νικημένο μου ξεφτέρι
δεν αλλάζουν οι καιροί
με φωτιά και με μαχαίρι
πάντα ο κόσμος προχωρεί."

Καληνύχτα Κεμάλ.
Αυτό ο κόσμος δε θ΄ αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...

(από τον κύκλο τραγουδιών Αντικατοπτρισμοί του Νίκου Γκάτσου με την Αλίκη Καγιαλόγλου το 1993)

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Αυτό για όλους μας...


Αντιγράφω:

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
Είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
Και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσατε
Στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
Αλλάξαν λέει τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες
Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
Τώρα δημόσια θα 'χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
Είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος
Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
Τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
Όνειρα ξένα αλλά και αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
Τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
Τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνουνε και για χαμόμηλο Την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα Την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο



Τριπολίτης Κώστας

Αντιγράφω από το in.gr :
"6-7 Οκτωβρίου θα συγκληθεί το Εθνικό Συμβούλιο και εν συνεχεία θα συγκληθεί η Εθνική Συνδιάσκεψη στις 3-4 Νοεμβρίου, όπου οι υποψήφιοι θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις θέσεις και το όραμά τους για το ΠΑΣΟΚ. Οι κάλπες θα στηθούν στις 11 Νοεμβρίου. Το τακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του επόμενου έτους."
Με την ανακοίνωση αυτή ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του σημερινού Πολιτικού Συμβουλίου, το οποίο ξεκίνησε αρκετά άκομψα. Τώρα, με το βλέμμα στο αύριο, οφείλουμε ΟΛΟΙ να πάρουμε θέση. Το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να βρεθεί μπροστά από τα γεγονότα, οφείλει να διατυπώσει πολιτκές για κάθε θέμα. Πολιτικές με βάθος και όχι ρηχές και αδιάφορες. Να προτείνει τομές σε Παιδεία, Υγεία, Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική. Να πάρει θέση για το κοινωνικό κράτος, για το Ασφαλιστικό και την Αγορά Εργασίας.
Η κοινωνία προσδοκά και προσβλέπει στο ΠΑΣΟΚ. Περιμένει την ανασύνταξη αμέσως μετά την εκλογή του Προέδρου.
Πρίν από όλα, όμως, οι δυο μονομάχοι οφείλουν να διατυπώσουν πολιτικές επί των οποίων θα κληθούν τα μέλη και οι φίλοι να επιλέξουν. Να δούμε, τι προτείνει η πλευρά Βενιζέλου, που αμέσως εκδήλωσε την επιθυμία του να ηγηθεί του Κινήματος και έσπευσε για δηλώσεις στο Ζάππειο. Να δούμε τι προτείνουν όλοι όσοι αποδοκιμάστηκαν από την κοινωνία το 2004 και τώρα επιστρέφουν γύρω από το Βενιζέλο. Πώς οι εκφραστές της ήττας επανέρχονται ως οι εγγυητές της νέας ηγεσίας.
Και κλείνω με δυο λόγια για τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Από το 1996 έως το 2004 υπήρξε ο ιδανικός άνθρωπος για να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τα αδιέξοδα. Πολλοί τον χαρακτήρισαν ως σύγχρονο Τρικούπη. Και τώρα, αυτή η προσωπικότητα, μπλέκεται στις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου στο Κίνημα. Πότε έκανε το λάθος; Έκανε την αυτοκριτική του; Το 2004 διέπραττε λάθος δίνοντας το δαχτυλίδι στον Γιώργο; Τώρα ισοφαρίζει το λάθος του με τη στήριξη του Βενιζέλου;
Μήπως, σεβόμενος την ιστορία του, θα όφειλε να μείνει αμέτοχος και μακριά;
Δεν αντιλαμβάνεται ότι οξύνει τα πνεύματα;
Η ώρα των χαρακωμάτων πλησιάζει. Θα είναι μια μάχη θέσεων και τακτικών. Η παράταξη του ΠΑΣΟΚ θα μείνει ενωμένη, αυτό είναι βέβαιο. Θα πρέπει, όμως, να γίνει και καθαρή.