Να που υπάρχει και άλλος....

Ανοιχτή Επιστολή στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

του Μάκη Γιομπαζολιά

Κύριε Παπανδρέου…

Υπάρχει κάτι στο οποίο ισχυρίζομαι, ότι ο λαός θα έδινε άποψη που δημοσκοπικά θα έπιανε κάτι κοντά στο 100%, εάν ετίθετο τέτοια ερώτηση σε όποια δημοσκόπηση.

Εμφανίστε στις - οψέποτε γίνουν - εκλογές ένα κόμμα, που θα έχει σχέση με την όποια προηγούμενη εκδοχή του, μόνο με εσάς προσωπικά. Και τίποτε άλλο. Αλλάξτε τους όλους. Υποψήφιους, βουλευτές, μελλοντικούς υπουργούς. Καμμιά σχέση με το παρελθόν του κόμματός σας. Καμμιά σχέση ακόμη και με εσάς, στις προηγούμενες “εκδοχές” του κόμματός σας !

Δεν μπορείτε ή κρίνετε ότι δεν πρέπει να τους αλλάξετε όλους ; Αλλάξτε τους συντριπτικά περισσότερους. Και σίγουρα όσους κυβέρνησαν στις περιόδους που το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε τον εαυτό του και τους πολίτες. Γνωρίζετε πολύ καλά τις περιόδους αυτές.
Απευθύνω αυτήν την έκκληση προς εσάς, καθώς οι ισχύοντες εκλογικοί και λοιποί σχετικοί νόμοι σας επιτρέπουν να αποφασίζετε για όλους και για όλα, σε ό,τι αφορά το κόμμα σας. Διότι αυτό που εγώ και όσοι συμφωνούν με τις απόψεις μου πρεσβεύουμε, είναι πως η Δημοκρατία στην Ελλάδα θα κερδίσει πολλούς και σημαντικούς πόντους, εάν και όταν :

1.- Οι υποψήφιοι βουλευτές θα υποδεκνύονται μέσα από αυθεντικές δημοκρατικές διαδικασίες της λαϊκής βάσης, σε όλους τους χώρους.

2.- Οι βουλευτές θα αντιπροσωπεύουν, όχι κατ΄ανάγκην το κόμμα αλλά τους επαγγελματικούς, κοινωνικούς και τοπικούς, εν τέλει ταξικούς, χώρους από τους οποίους θα αναδεικνύονται και θα “αποστέλλονται” στη Βουλή. Και το κόμμα, το όποιο κόμμα, θα διεκδικεί στις εκλογές μόνο την εκτελεστική εξουσία. Εάν και η πλειοψηφία των βουλευτών, pπου θα αναδεικνύονται ως υποψήφιοι με τον παραπάνω τρόπο και τελικώς θα εκλέγονται, πρόσκειται στο κόμμα αυτό, με γειά του με χαρά του.

3.- Κανένας βουλευτής δεν θα γίνεται υπουργός και το αντίστροφο. Άλλο Κυβέρνηση που κρίνεται και άλλο Βουλή που κρίνει την Κυβέρνηση. Κρίνοντες και κρινόμενοι οι ίδιοι είναι κάτι που μόνο σε γνήσια Δημοκρατία δεν παραπέμπει.

Ονειρικές καταστάσεις θα μου πείτε. Καθόλου. Αλλά θα συμφωνήσω, ότι για τη χώρα μας και όσα έχουμε συνηθίσει, είναι προχωρημένα πράγματα. Και επειδή πατάω στη γή, σας προτείνω, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για τέτοια πράγματα, να κάνετε τώρα εσείς το πρώτο βήμα.

Αλλάξτε τους όλους ή πάντως τους συντριπτικά περισσότερους. Μπορεί να έχετε αντιρρήσεις από τους ίδιους. Αλλά όχι από τον λαό, που άλλους τους έχει καταδικάσει και άλλους τους έχει βαρεθεί. Έχετε λοιπόν προκαταβολικά την συναίνεση του λαού. Όχι μόνον των Πασόκων αλλά ολόκληρου του λαού. Τι λοιπόν μπορεί να σας εμποδίσει ; Τολμήστε το.

Καταργήστε τον επαγγελματισμό στην πολιτική. Καταργήστε τους επαγγελματίες πολιτικούς. Και θα δείτε τότε, σε τί ποσοστό θα εκτοξευθούν τα νικηφόρα ποσοστά του κόμματός σας.Πώς θα το κάνετε αυτό ; Καθιερώνοντας εσωκομματικά το εξής κριτήριο : Ουδείς δικαιούται να είναι βουλευτής για περισσότερες από τρείς κοινοβουλευτικές θητείες. Δηλαδή περισσότερο από εννέα έως δώδεκα χρόνια. Αυτό για τώρα, γιατί αργότερα οι επιτρεπτές θητείες μπορούν να γίνουν και δύο ). Μη το φοβάσθε. Βάλτε το σε εσωκομματικό δημοψήφισμα και να είσθε βέβαιος, ότι θα υπερψηφισθεί με συντριπτικό ποσοστό.

Ερώτημα δικαιολογημένο : Και τί θα γίνει με την συσσωρευμένη κοινοβουλευτική ( και κυβερνητική ίσως ) πείρα εκείνων που διετέλεσαν βουλευτές ( ή και υπουργοί ) επί εννέα έως δώδεκα ( ή και πολλά περισσότερα ) χρόνια ;


Είναι απλό. Κομματικά στελέχη δεν είναι ; Η μήπως παύουν να είναι κομματικά στελέχη, όταν πάψουν να είναι βουλευτές ( ή και υπουργοί ) ; Να καθήσουν λοιπόν στο κόμμα, όταν πάψουν να είναι βουλευτές. Να πλαισιώσουν κομματικές επιτροπές παραγωγής πολιτικής και θέσεων σε κάθε τομέα. Και με την πολύτιμη πείρα τους να τροφοδοτούν με σοβαρές πολιτικές θέσεις τους νεότερους βουλευτές.

Ποιό είναι το πρόβλημα ; Ότι δεν θα παίρνουν τον βουλευτικό ( ή και υπουργικό ) μισθό τους ; Ε, και λοιπόν ; Για τον μισθό μπήκαν στην πολιτική ; Να επιστρέψουν στην επαγγελματική τους δραστηριότητα, για να βγάζουν τα προς το “ζην”. Και επι τέλους, εάν θέλουν να εξαργυρώσουν την κομματική δουλειά τους, ας τους “κόψει” το κόμμα μια αποζημίωση. Που μπορεί να είναι ένα μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης των νεότερων βουλευτών. Το μισό ας πούμε. Γιατί ; Και οι νέοι βουλευτές άλλωστε πρέπει να συνειδητοποιούν από την αρχή, ότι μπαίνουν στην Βουλή, όχι για τον “μισθό” του βουλευτή αλλά για να προσφέρουν. Και μετά από 2-3 θητείες, θα επιστρέψουν στο επάγγελμά τους. Αλλιώς να μην είναι καν υποψήφιοι. Ποιο είναι το πρόβλημα ;

Κύριε Γιώργο Παπανδρέου. Εάν αποφασίσετε να υλοποιήσετε τα παραπάνω, για υπολογείστε, πόσοι ( ανεξάρτητα από το ποιοι ) από την μέχρι τώρα κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός σας δεν θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές ; Και πόσοι ( ανεξάρτητα από το ποιοι ) νέοι βουλευτές θα σας προκύψουν σίγουρα. Δίνοντας σαφώς την εικόνα και την ουσία της πραγματικής ανανέωσης στο κόμμα σας. Σε πρόσωπα, σε ιδέες, σε αρχές και κυρίως σε αξίες !

Υστερόγραφο απαραίτητο, για να μην παρεξηγούμαστε : Εσείς προσωπικά, κύριε Γιώργο Παπανδρέου, δεν είσθε χαρακτηριστική περίπτωση “επαγγελματία” πολιτικού, με αρκετές βουλευτικές θητείες στην “πλάτη” σας ; Βεβαίως. Αλλά είσθε εκλεγμένος αρχηγός του κόμματός σας. Και η πρότασή μου εξαιρεί τον όποιο εκλεγμένο αρχηγό, όσο έχει αυτήν την ιδιότητα. Εάν και όταν χάσετε αυτήν την ιδιότητα, φυσικά να ισχύσει και για εσάς προσωπικά ο παραπάνω κανόνας.

Ακροτελεύτιο : Ο βουλευτής , μετά από 2-3 θητείες στη Βουλή, δεν θα μπορεί να είναι πάλι υποψήφιος βουλευτής. Για μια τετραετία όμως. Εάν θέλει μετά και εάν το κόμμα του (τώρα) ή ο λαός (αργότερα) τον αναδεικνύει και πάλι ως υποψήφιο, ας ξαναείναι υποψήφιος. Όμως προσέξτε :

Τέλος ο επαγγελματίας πολιτικός

Περιορισμός ή και τέλος στην διαπλοκή πολιτικού-βουλευτή και όποιων συμφερόντων επιχειρούν να επηρεάζουν πολιτικούς-βουλευτές

Τα “προς το ζήν” από το βιοποριστικό επάγγελμα και όχι από τον βουλευτικό ( ή και υπουργικό ) μισθό.

Συνεχής ανανέωση της πολιτικής, με νέους ανθρώπους, νέες ιδέες.Μόνιμη αξιοποίηση των πρώην βουλευτών ( η και υπουργών ) και της πείρας τους.


Πιθανή επάνοδος των “πρώην”, εάν ο αρχηγός ( τώρα ) ή ο λαός ( μετά ) τους ξαναθέλει και το θέλουν και οι ίδιοι.

Κυρίως όμως : Πρώτο σημαντικό βήμα, για την πλήρη απεξάρτηση της Βουλής, δηλαδή της νομοθετικής εξουσίας, από την Κυβέρνηση, δηλαδή την εκτελεστική εξουσία.