Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Η Τράπεζα της Ελλάδος, η Bundesbank και το Πέπλο της Σιωπής

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/08/bundesbank.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.UB6mzqDrUjY

Όταν πριν δυο εβδομάδες έγραφα για το «Πέπλο της Σιωπής», κάποιοι μου απάντησαν ότι τα παραλέω. Ότι τίποτα το μεμπτό δεν έκανε ο κ. Σάλλας δανειζόμενος από την Marfin του κ. Βγενόπουλου μέσω offshore της οικογένειάς του για να αγοράσει μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς, στο πλαίσιο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που αποφάσισε το ΔΣ της τράπεζας υπό την προεδρία του.
Πράγματι, η Τράπεζα της Ελλάδος, ερωτηθείσα από το Reuters για το κατά πόσον τέτοια δάνεια προς τραπεζίτη από άλλη τράπεζα είναι θεμιτά ή όχι, απάντησε ως εξής (σε δική μου μετάφραση από το αγγλικό κείμενο που μου παρείχε το Reuters): «Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την δανειοδότηση νομικού ή φυσικού προσώπου με στόχο την συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενός άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.»
Όταν η Τράπεζα της Ελλάδος ρωτήθηκε τι ποσοστό των 13 δις «νέων» κεφαλαίων που έχουν εισέλθει στις ελληνικές τράπεζες από το 2008 οφείλονται σε δανεισμό της μίας ελληνικής τράπεζας από μια άλλη ελληνική τράπεζα (δάνεια δηλαδή που μόνο εικονικά επανακεφαλαιοποιούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα), η Τράπεζα της Ελλάδος αρνήθηκε να απαντήσει.
Το ερώτημα που τίθεται, δεδομένης αυτής της στάσης της Τραπέζης της Ελλάδος, είναι το εξής: Σε τι βαθμό συνάδει η στάση της Κεντρικής μας Τράπεζας με εκείνη, επ’ αυτών των τόσο σημαντικών ζητημάτων, των Κεντρικών Τραπεζών των εταίρων μας; Η απάντηση είναι ότι η στάση της Τράπεζας της Ελλάδος έρχεται σε σύγκρουση με την άποψη τουλάχιστον της Bundesbank (της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας) καθώς και των Κεντρικών Τραπεζών της  Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας.
Αυτό προκύπτει μετά από ερώτημα που έθεσε τις περασμένες ημέρες το ίδιο το Reuters (το οποίο αποκάλυψε τα επίμαχα δάνεια του κ. Σάλλα) στις Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης. Το ερώτημα ήταν το εξής: Έστω ότι η τράπεζα Α δανείζει είτε σε άτομο, είτε σε επιχείρηση, είτε σε offshore ονόματι Χ ένα ποσό Δ με τον σκοπό ο/η Χ να αγοράσει μετοχές στο πλαίσιο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας Β. Σύμφωνα με τους κανόνες της Κεντρικής σας Τράπεζας, ρώτησε το Reuters, επιτρέπονται τέτοια δάνεια; Και αν ναι, θα επιβάλατε στην Τράπεζα Α να αφαιρέσει το ποσό Δ από την δική της κεφαλαιοποίηση (όπως αυτή ορίζεται από την Συμφωνία της Βασιλείας);
Όπως είδαμε πιο πάνω, η Τράπεζα της Ελλάδος ουσιαστικά υπεραμύνεται της αδράνειάς της ως προς την περίπτωση του δανείου της Marfin προς τις offshore της οικογένειας Σάλλα, απαντώντας ότι δεν είχε λόγο ούτε να εμποδίσει αυτόν τον δανεισμό ούτε και να επιβάλει βέβαια στην Marfin του κ. Βγενόπουλου να δηλώσει πως η δική του κεφαλαιοποίηση μειώθηκε κατά ένα ποσό ίδιο με το δάνειο που παρείχε στις εν λόγω offshore.
Αντίθετα όμως με την Τράπεζα της Ελλάδος, οι Κεντρικές Τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας θεωρούν απολύτως απαραίτητη την αφαίρεση αυτών των κεφαλαίων από την κεφαλαιοποίηση της τράπεζας που παρέχει τα δάνεια αυτά σε άλλους με στόχο την αγορά μετοχών σε άλλη τράπεζα. (*) Λογικό είναι: Ο στόχος των ρυθμιστικών αρχών (π.χ. Κεντρικών Τραπεζών, Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς) είναι να εξασφαλίσουν πως οι εμπορικές τράπεζες διαθέτουν ικανά κεφάλαια ώστε να αντέξουν σε μια ξαφνική επιδείνωση του επιχειρηματικού κλίματος, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό, χωρίς ανά πάσα στιγμή να τρέχουν στον φορολογούμενο για βοήθεια. Πρόκειται λοιπόν για κανόνες που προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον γενικά και τους φορολογούμενους ειδικότερα.
Στην περίπτωση των τραπεζών της Ευρωζώνης, όταν ξέσπασε η Κρίση του 2008 (και κατόπιν η κρίση χρέους του 2009/10), διαπιστώθηκε ότι τα διαθέσιμα κεφάλαιά τους ήταν τόσο λίγα που οι τράπεζες ουσιαστικά ήταν νεκροζώντανες. Έτσι, οι ρυθμιστικές αρχές απαίτησαν από τις τράπεζες να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους – αρχικά αντλώντας τα από τον ιδιωτικό τομέα (από επενδυτές) και, εφόσον αυτό αποδεικνυόταν αδύνατον, από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Βέβαια, οι καλοί τραπεζίτες σε καμία περίπτωση σε ήθελαν το δεύτερο, την άντληση δημοσίων κεφαλαίων από το EFSF, καθώς έτσι θα έπρεπε να αποδώσουν μετοχές, και έλεγχο, στο δημόσιο (που βάζει τα χρήματα). Φυσικό ήταν να προσπαθήσουν να αντλήσουν ιδιωτικά κεφάλαια ώστε να αποφευχθεί η ντε φάκτο δημοσιοποίησή τους.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι κανείς σώφρων επενδυτής δεν βάζει τα χρήματά του σε ουσιαστικά πτωχευμένες τράπεζες σε μια οικονομία που φθίνει. Έστω ότι, εν μέσω ενός τόσο ζοφερού κλίματος, εμφανιζόταν κάποιος εξυπνάκιας και πρότεινε στους τραπεζίτες το εξής κόλπο: Η τράπεζα Α δανείζει στην τράπεζα Β 100 εκατομμύρια. Η τράπεζα Β προβαίνει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 100 εκατομμύρια, τα οποία αγοράζει με τα 100 εκατομμύρια που δανείστηκε από την τράπεζα Α. Έτσι, αμέσως-αμέσως, εμφανίζεται ότι η τράπεζα Β αύξησε την κεφαλαιοποίησή της κατά 100 εκατομμύρια. «Και η κακόμοιρη η δική μας τράπεζα, τι έχει να κερδίσει;», αναρωτιέται ο εκπρόσωπος της τράπεζας Α. Τότε ο εξυπνάκιας του απαντά: «Μα είναι απλό: η τράπεζα Β τώρα θα δανείσει στην τράπεζα Α 100 εκατομμύρια με τα οποία η Α θα αγοράσει μετοχές της στο πλαίσιο μιας δικής της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου. Αυτό, μάλιστα, οι δύο τράπεζες μπορούν να το κάνουν συνέχεια, με  τα ίδια 100 εκατομμύρια να πηγαίνουν πέρα-δώθε, έως ότου τα «εικονικά» κεφάλαιά τους φτάσουν το όριο που απαιτούν οι ρυθμιστικές αρχές.» Τότε, οι τραπεζίτες θέτουν το τελευταίο τους ερώτημα στον εξυπνάκια: «Κι η Κεντρική Τράπεζα; Οι ρυθμιστικές αρχές, εν γένει, θα μας αφήσουν;»
Όπως είδαμε, η Τράπεζα της Ελλάδος, στην «φανταστική» αυτή ιστορία, θα επαναλάμβανε: «Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την δανειοδότηση νομικού ή φυσικού προσώπου με στόχο την συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενός άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.» Με άλλα λόγια, θα υπονόμευε τον εαυτό της και το έργο της δίνοντας την δυνατότητα στον εξυπνάκια της ιστορίας μου να προτείνει τρόπο ακύρωσης της επιβολής από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κανόνων ελάχιστης κεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος.
Αυτός είναι ο λόγος που οι Κεντρικές Τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας απάντησαν το ερώτημα του Reuters λέγοντας ότι, ναι μεν η δανειοδότηση της τράπεζας Β από την τράπεζα Α επιτρέπεται αλλά, σε μια τέτοια περίπτωση, θα επέβαλαν στην τράπεζα που παρέχει το δάνειο να το αφαιρεί από τα κεφάλαια που δηλώνει ότι έχει στο πλαίσιο της ρύθμισης της ελάχιστης κεφαλαιοποίησής της. Έτσι, το κίνητρο να κοροϊδέψουν οι τράπεζες Α και Β την πολιτεία (παρέχοντας εκ περιτροπής η μία δάνεια στην άλλη) αναιρείται και το μόνο κίνητρο παροχής δανείων που απομένει είναι η υγιής κερδοφορία (όταν δηλαδή δίνεται δάνειο επειδή το επιτόκιο δανεισμού είναι μεγαλύτερο από το επιτόκιο που πληρώνει η τράπεζα-χορηγός και η τράπεζα που δανείζεται είναι αρκετά φερέγγυα).
Συμπερασματικά, ενώ οι Κεντρικές Τράπεζες των σοβαρών εταίρων μας (δηλαδή των πλεονασματικών χωρών συν της Γαλλίας) δεν θα άφηναν να συναφτούν δάνεια που μόνο πλασματικά αυξάνουν την κεφαλαιοποίηση του εθνικού τραπεζικού τους συστήματος, η Τράπεζα της Ελλάδος είτε δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα είτε κάνει ότι δεν το κατανοεί. Σε μια χώρα που το τραπεζικό σύστημα κλυδωνίζεται, που η κεφαλαιοποίησή του είναι λεπτότερη από τον ιστό μιας αράχνης, που το πτωχευμένο δημόσιο δανείζεται 30 με 50 δις για να τα δώσει στις τράπεζες (ανακαλύπτοντας «καινοτόμες» μεθόδους ώστε οι τραπεζίτες να μην αναγκαστούν να αποδώσουν κοινές μετοχές στον φορολογούμενο ο οποίος βουλιάζει στα δάνεια εκ μέρους τους), η Κεντρική μας Τράπεζα παραμένει θεατής προσπαθειών να μπουν στο περιθώριο οι επιταγές των ρυθμιστικών κανόνων της Ευρώπης. Επιβραβεύει μάλιστα τέτοιου είδους συμπεριφορές, από κοινού με την κυβέρνηση, παραδίδοντας στην τράπεζα που βρέθηκε να εφαρμόζει αυτές τις «πρακτικές» το καθαρισμένο από ζημίες, κερδοφόρο τμήμα, μιας τράπεζας όπως η Αγροτική.
Μήπως ήρθε η ώρα να επιληφθεί ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος; Τον παρακαλώ να σκεφτεί το εξής: Αν ο κ. Weideman της Bundesbank ήταν στην θέση του κ. Προβόπουλου, και ιδίως αν μία ιδιωτική τράπεζα της οποίας είχε διατελέσει ο ίδιος υψηλά ιστάμενο στέλεχος (θυμίζω ότι το τελευταλιο πόστο του κ. Προβόπουλου ήταν Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς) εμφανιζόταν να συμμετέχει σε τέτοιου είδους δανεισμό, νομίζω ο Πρόεδρος της Bundesbank θα κινείτο γρήγορα και αποφασιστικά ώστε να θέσει τέλος σε μια πρακτική που, αν μη τι άλλο, καθιστά αδύνατον στην πολιτεία να ζητά από τους πολίτες της να αγκαλιάσουν νέα, χρηστά ήθη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κ. Προβόπουλος θα αρνηθεί να διατάξει αλλαγή πλεύσης στους υφιστάμενούς του που αδρανούν τόσον καιρό.

(*) Η έρευνα αυτή του Reuters δημοσιεύτηκε νωρίς το πρωί σήμερα. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνεται και η εξής δήλωσή μου: "These are loans from one bankrupt bank to another bankrupt bank… It is scandalous the troika stays silent about this form of corruption while handing over billions of taxpayers' money to these banks." [Πρόκειται για δάνεια της μίας πτωχευμένης τράπεζας στην άλλη.. Αποτελεί σκάνδαλο ότι η τρόικα παραμένει βουβή μπροστά σε αυτή την μορφή διαφθοράς την στιγμή που παραδίδονται δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογούμενων σε αυτές τις τράπεζες.]
(**) Από όλες τις Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης, μόνο εκείνες της Ισπανίας, του Λουξεμβούργου και της Σλοβακίας είπαν ότι δεν θα επέβαλαν αυτή την μείωση των δηλωμένων κεφαλαίων της τράπεζας Α.
 
(για την αντιγραφή γγα)

Την ώρα της Αλήθειας….


Αλήθεια, πώς είχε χαρακτηριστεί η Κυβέρνηση Σαμαρά κατά τη συγκρότησή της; «Εθνικής συνευθύνης»; «Εθνικού σκοπού»; Ή «ειδικού σκοπού»; Με όσα συμβαίνουν τι τελευταίες μέρες, κατά τις οποίες έχει ξεχαστεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ η περίφημη επαναδιαπραγμάτευση, διαπιστώνει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας ότι πρόκειται για Κυβέρνηση «ειδικού σκοπού»! Τι σημαίνει αυτό; Ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, δε θα έχει μείνει το παραμικρό στο Κράτος! Ή για να είμαι ακριβέστερος, οι επόμενες εκλογές θα γίνουν ουσιαστικά σε ένα άλλο κράτος! Και το κυριότερο, θα γίνουν εκλογές με αυτούς που θέλουν, για να εκλέξουν και πάλι αυτούς που θέλουν! Γιατί, με τα συνεχή μέτρα που λαμβάνονται, είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει πολίτης από τα 2/3 (Κοινωνία τριών ταχυτήτων, που ψηφίζουν μόνο οι έχοντες και κατέχοντες) που θα μπορέσει να προσέλθει στην κάλπη!
Ο καθηγητής (και αυτός!) υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, άνθρωπος των τραπεζικών και λοιπών συμφερόντων, από την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, προσπαθεί είναι αλήθεια, να μας περιγράψει όσο καλύτερα μπορεί την πραγματικότητα! Και είναι ο ΜΟΝΟΣ που έχει το θάρρος να την πει! Ίσως, γιατί δεν έχει (ακόμη;) ανάγκη ψήφου! Διορισμένος είναι εξάλλου. Τώρα το πώς σε αυτή την κυβερνητική τρόικα έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών να είναι άνθρωπος του Σημίτη, αυτό ουδείς μπήκε στον κόπο να μας το εξηγήσει! Γιατί, μη λησμονούμε, η πρώτη επιλογή ήταν ο έτερος καθηγητής, Βασίλης Ράπανος. Αλλά, πού να δίνεις τώρα εξηγήσεις στους ιθαγενείς! Έχουμε «δουλειές» να κάνουμε!
Ο πρωθυπουργός, που στη διπλή προεκλογική περίοδο είχε υψώσει τη σημαία της επαναδιαπραγμάτευσης και του φόβου της δραχμής, οδηγεί τη χώρα με ιλιγγιώδη ταχύτητα εκτός ευρωζώνης, μαζί με τα συνεταιράκια του, Βενιζέλο και Κουβέλη. Η αποθέωση του παραλογισμού είναι οι κορώνες του διορισμένου (και αυτός!) Προέδρου του άλλοτε ΠΑΣΟΚ. Ο οποίος συμφωνεί διαφωνόντας, για να δώσει το δικό του στίγμα και να δείξει πόσο μεγάλος ηγέτης είναι. Επί της ουσίας, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μη γίνει ο νέος Ζίγδης, κάτι που δεν το αποφεύγει! Αν ληφθούν, μάλιστα, υπόψη και οι παρασκηνιακές κινήσεις που γίνονται κάπου σε διαμέρισμα του Λυκαβηττού, το τέλος του έρχεται! Και φυσικά, αυτοί που του το ετοιμάζουν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τον έχρισαν και τον τοποθέτησαν εκεί! «Πετυχημένοι» υπουργοί του πρόσφατου παρελθόντος, που αφού διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, την Υγεία, την Παιδεία, την Οικονομία, τη χώρα, ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, θέλουν να διαλύσουν και το κόμμα που τους ανέδειξε, για να φτιάξουν το δικό τους μαγαζάκι και να γραφούν στην ιστορία ως αρχηγοί κόμματος! Και αυτοί!
Η κυβέρνηση Σαμαρά έδωσε δείγμα γραφής με τους απεργούς στη Χαλυβουργία και την ΑΤΕ! Αλήθεια, οι εισαγγελείς κοιμούνται ή η Δικαιοσύνη εκτός από τυφλή είναι και κουφή; Πώς έγινε μια υγιής τράπεζα και συγχωνεύθηκε από μια που τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων βοούν για απάτη του μεγαλομετόχου της; Τι πλυντήριο είναι αυτό; Τι γραμμάτια εξοφλούν οι κυβερνώντες και οι κυβερνήσαντες όλα αυτά τα χρόνια; Σε τι πλάνη ζούσαμε ως λαός, διχασμένοι σε διλήμματα ανόητα; Και τώρα, που χρειάζεται ομοψυχία, που απαιτείται λαϊκή ετοιμότητα, κοινωνική εγρήγορση και εθνική αντίδραση, παραμένουμε ήσυχοι στους καναπέδες μας, βλέποντας το διπλανό μας να καίγεται. Αυτό ήθελαν, αυτό επεδίωκαν με την τραπεζική χρηματοδότηση του life style του κάθε πολίτη. Και το επέτυχαν πλήρως με το ίδιο εργαλείο, τις τράπεζες, που σήμερα στραγγαλίζουν την επιβίωσή του.
Αναμένονται εντός των ημερών και νέα μέτρα, για να καλυφθούν τα 11,5 δις. Ήδη τα μμε που έπαιξαν το ρόλο τους προεκλογικά, ανακοινώνουν το κάθε κακό με το μαρτύριο της σταγόνας! Και φυσικά, για αυτή τη βρώμικη δουλειά, μπήκε μπροστά ο ειδικός, ο άνθρωπός τους, ο κος Στουρνάρας.
Βέβαια, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην πιαστούν οι στόχοι (το πλέον πιθανό!) και η χώρα από 1/1/2013 να βρεθεί εκτός ευρωζώνης και με εθνικό νόμισμα! Και τότε όλα θα είναι χειρότερα! Αυτή είναι η πολιτική του δήθεν ισχυρού ευρώ, του μύθου της ευρωζώνης και του καλαμπουριού της ισχυρής Ελλάδας! Γιατί, όλοι αυτοί οι πολιτικοί του συστήματος, οι υπηρέτες των συμφερόντων, ΔΕΝ τόλμησαν να πετάξουν έξω τους δήθεν δανειστές! Γιατί, με τις εθελόδουλες πολιτικές τους, έβαλαν τη χώρα στο ζυγό των Γερμανών, με την καραμέλα της σωτηρίας της χώρας. Ποια σωτηρία, ποιας χώρας; Κυρίως, όμως, ποιου λαού;
Αλλά, του ερωτήματος αυτού προηγείται ένα άλλο; Ποιος πολιτικός ΔΕΝ έχει αναλάβει δεσμεύσεις στα μεγάλα του αφεντικά;
Ακούγεται από την πρώτη στιγμή πως ότι φτιάχτηκε σε αυτή τη χώρα, όλα οφείλονται σε δανεικά. Μήπως οι δανειστές μας ΔΕΝ είχαν κέρδη; Μέχρι το 2008 από τη μικρή Ελλάδα είχαν κερδίσει πάνω από 400 δις! Και θέλουν μέχρι το 2020 άλλα τόσα! Αν αυτό δε λέγεται ληστεία, τότε τι λέγεται; Αγαθοεργία; Ευρωπαική αλληλεγγύη; Ή κάποια άλλη από τις μεγαλόστομες παπαριές που μας έχουν φλομώσει την τελευταία 3ετία;
Η Ελλάδα, ως χώρα, έχει τις δυνατότητες ΚΑΙ να επιβιώσει ΚΑΙ να ξεφύγει από αυτή τη θηλιά! Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας είναι πολλές και μεγάλες. Αυτό οι δανειστές μας το γνωρίζουν ΑΡΙΣΤΑ και αυτές θέλουν και βάζουν σιγά σιγά στο χέρι! Πού είναι ο υπερπατριώτης πρωθυπουργός, ο οποίος κάποια στιγμή στήριξε την πολιτική του καριέρα σε ένα δικό του παραμυθάκι, ιδρύοντας την ΠΟΛ.ΑΝ; Γιατί σήμερα δεν τολμά να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να πετάξει από τη χώρα όλα αυτά το κοράκια; Γιατί δε μπορεί; Τι δεσμεύσεις έχουν, αυτός και οι όμοιοί του, αναλάβει; Προχθές, σε συνέντευξη τύπου, ο υπερυπουργός Χατζηδάκης, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑΤΑ ΤΟΥ, μας έκανε μάθημα πατριωτισμού και άγνοιας πολιτικού κόστους! Γιατί; Έπαψε να τον ενδιαφέρει η πολιτική μετά από αυτή την κυβερνητική του θητεία; Ή είναι τόσο πολλά αυτά που έχει βγάλει ώστε να μην τον ενδιαφέρει η επόμενη μέρα; Τυχαία η αναφορά μου στον συγκεκριμένο υπουργό, απλά, ο συγκεκριμένος, είναι ο εκφραστής του πλέον ακραίου νεοφιλελεύθερου κομματιού της κυβερνητικής τρόικας. Και φυσικά ΧΩΡΙΣ ένσημα από οποιαδήποτε άλλη εργασία, όπως και ο σημερινός πρωθυπουργός.
Η ώρα της μεγάλης αλήθειας φτάνει. Το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένονται εξελίξεις, που φυσικά θα επηρεάσουν σοβαρότατα και τη χώρα μας. Η ουσία είναι, σε αυτή την κοσμογονία, ως χώρα θα πρέπει να έχουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ΔΙΚΕΣ μας και όχι να βρίσκονται σε ξένα χέρια, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Το άκρατο και αλόγιστο ξεπούλημα, ΔΕΝ θα έχει αποτέλεσμα, παρά μόνο πρόσκαιρα κέρδη σε όλα αυτά τα κοράκια που πετάνε στον ουρανό μας και πατάνε στη γή μας. Αυτοί και μόνο αυτοί θα κερδίσουν και, όπως πάντα, οι ντόπιοι μαυραγορίτες. Ο λαός μας πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση, η κοινωνία μας να διατηρήσει την ευαισθησία της και την αλληλεγγύη της σε υψηλό βαθμό. Τα δυσκολότερα είναι μπροστά και σε αυτά πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Να σταματήσουν τα ηλίθια ψευτοδιλήμματα. Το συμφέρον του λαού και της Πατρίδας είναι ΠΑΝΩ από το συμφέρον του οιουδήποτε πολιτικάντη. Το συμφέρον του λαού μας και της Πατρίδας μας είναι ΠΑΝΩ από τα μικροπολιτικά συμφέροντα κάποιων εθελόδουλων κομματαρχών.
Στην κρίσιμη ώρα της αλήθειας, οφείλουμε να είμαστε ΕΔΩ, παρόντες και έτοιμοι για τη μεγάλη μάχη. Γιατί πλέον η μάχη αυτή δεν έχει μόνο εθνικό χαρακτήρα, αλλά ΚΑΙ ταξικό.

γγα     

Άρχισαν τα όργανα ή είναι παλαιά όργανα;;;

Το London μουντό, το hotel ιστορικό, τα έξοδα πληρωμένα…  (αναδημοσίευση από www.pheme.gr)
http://www.pheme.gr/article.aspx?id=4728

Το London μουντό, το hotel ιστορικό, τα έξοδα πληρωμένα…




ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ

Οι εντυπώσεις συμβούλων του Μεγάρου Μαξίμου από το.. τζαμπέ ταξιδάκι τους στο Λονδίνο.

Ανήκουν στη θρυλική Μονάδα Παρακολούθησης Κυβερνητικού Έργου της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού, που είχε συστήσει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.

Αντιπροσωπεύουν τους ιθύνοντες νόες, τους επίλεκτους τεχνοκράτες που έχει επιφορτισθεί με την παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, ανεξαρτήτου κυβερνήσεως και ηγέτη του κράτους.

Βλέπετε, καθήκον τους είναι να προνοούν, να φροντίζουν για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Γι’ αυτό και ενώ διορίσθηκαν επί Γιώργου Παπανδρέου, συνεχίζουν αδιαλείπτως το έργο τους επί Αντώνη Σαμαρά.

Μπορεί να είδαν το πρωθυπουργικό γραφείο να καταλαμβάνεται σε μικρό χρονικό διάστημα από τέσσερα πρόσωπα (Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Παναγιώτης Πικραμμένος, Αντώνης Σαμαράς), οι ίδιοι, ωστόσο, συνεχίζουν με αυταπάρνηση να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στο ελληνικό κράτος.

Λογικό είναι λοιπόν τα δυο στελέχη της Μονάδας Παρακολούθησης Κυβερνητικού Έργου, έπειτα από έναν.. ολόκληρο χρόνο δουλειάς στη Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού, να θέλουν να "αποδράσουν" στο Ολυμπιακό Λονδίνο. Να περάσουν λίγες στιγμές ξεκούρασης και ανεμελιάς σε κάποιο από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου. Να παρακολουθήσουν από τις θέσεις των επισήμων τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προσμένοντας ελληνικές διακρίσεις.

Τώρα αν οι δυο πρωθυπουργικοί σύμβουλοι βρίσκονται στο Λονδίνο χωρίς να έχουν κάνει χρήση της κανονικής τους αδείας, μικρό το κακό. Δεν είναι δα και είναι τόσο σοβαρό θέμα για να προκαλέσει την εξέγερση των συναδέλφων τους που παραμένουν στο πόστο τους…

Ας φρόντιζαν και οι ίδιοι να προετοιμάσουν επιμελώς το δικό τους σκασιαρχείο! Ας εξασφάλιζαν και οι ίδιοι, φερ’ ειπείν, δωρεάν εισιτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων και σειρά άλλων προνομίων. Ο κύριος και η κυρία που κάθονται στο διπλανό τους γραφείο, πως τα κατάφεραν να αποδράσουν στο Λονδίνο με όλα τα ναύλα πληρωμένα! 

Ας μην γκρινιάζουν λοιπόν οι ατυχήσαντες πρωθυπουργικοί σύμβουλοι, ας μην μεμψιμοιρούν. Δεν τους φταίει κανείς που λιώνουν στην άδεια Αθήνα, ενώ οι δυο συνάδελφοι τους, με τις υψηλές διασυνδέσεις, περνούν ζάχαρη στο Λονδίνο, προσμένοντας μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, την έναρξη της θερινής τους άδειας…



(για την αντιγραφή γγα)