Κυριακή

Κυριακή, μέρα περισυλλογής, κορύφωση της ανάπαυσης, της ηρεμίας και φόρτιση των μπαταριών για το ξεκίνημα μιας ακόμη εβδομάδας. Μοιάζουν τόσο οι Κυριακές, που τελικά δεν ανεχόμαστε να μας τις ταράζουν και να ανατρέπουν το παραμικρό από τη ρουτίνα της ξεκούρασής μας.
Μια εβδομάδα πριν, το ποτάμι της οργής της νεολαίας ξεχείλιζε. Είχε προηγηθεί η στυγνή δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου, είχε ανατραπεί όλο το σκηνικό για μια ήσυχη και ανέφελη Κυριακή. Κι από το πρωί, καθώς η οργή κόχλαζε στις φλέβες των νεαρών, που κάποιοι φρόντισαν να τους πουν "αλήτες", όλοι περιμέναμε τη συνέχεια. Σαν να γνωρίζαμε τι θα συμβεί, σαν να αισθανόμαστε το μοιραίο ενός ξεσηκωμού, με αποτελέσματα που δεν περίμεναν οι κρατούντες.
Σήμερα, μια εβδομάδα μετά, δεν υπάρχει χώρος για άλλο πόνο. Γιατί, καθώς ο χρόνος κυλά, ο πόνος γίνεται οργή και η οργή τρελαίνεται και γίνεται ορμητικό ποτάμι, που παρασύρει στο διάβα του, καθετί σάπιο και παρηκμασμένο.
Όλη την εβδομάδα την περάσαμε με το φόβο του "χτυπήματος"! Ενός τυφλού χτυπήματος, που θα γινόταν στα σπίτια μας. Είχε φροντίσει η δεξιά με τα παπαγαλάκια της να ειδοποιήσει τους "νοικοκυραίους", ότι οι γνωστοί άγνωστοι θα χτυπήσουν σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Και η παραπληροφόρηση έδινε κι έπαιρνε, σκορπώντας την αγωνία για την επόμενη στιγμή. Μόνο και μόνο για αυτό το κλίμα τρόμου και αγωνίας θα έπρεπε να κρυφτεί κάθε κυβερνητικός παράγοντας και παραγοντίσκος και να χώσει βαθιά το κεφάλι του στην άμμο. Και να σκεφτεί πως κάθε πράξη βίας δεν είναι στοιχείο έκρηξης οργής αλλά ράγισμα του γυαλιού της Δημοκρατίας.
Μέσα από την καθημερινότητα οφείλουμε όλοι να γινόμαστε καλύτεροι. Καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι επαγγελματίες, καλύτεροι γονείς. Να σταματήσουμε να είμαστε ξερόλες και παρτάκηδες. Να ανατρέψουμε την εικόνα του εαυτού μας, για να πείσουμε πως μπορούμε να ανατρέψουμε την εικόνα της ίδιας της κοινωνίας, της οποίας είμαστε γέννημα και συνέχεια. Κι αν το μπορέσουμε, τότε μπράβο, αν όχι τότε θα ζήσουμε και πάλι τα ίδια χάλια μιας βομβαρδισμένης εκ των έσω πόλης.

ΓΓΑ