Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ για την τοπική οικονομία; Γιατί όχι;

Το ότι διάγουμε μια από τις ζοφερότερες οικονομικά περιόδους στην οικονομική ιστορία της χώρας, είναι κάτι που όλοι μας πλέον το αισθανόμαστε όλο και πιο έντονα. Και είναι άδικο να ρίξουμε την ευθύνη στην παγκόσμια κρίση και όχι σε δικά μας λάθη. Απλά, όσο θα περνά ο χρόνος και ειδικά με το νέο έτος, θα συνειδητοποιήσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα και εμείς. Οι αλχημείες των υπουργών της δεξιάς, δυστυχώς, μας οδήγησαν σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο, από το οποίο καλείται η σημερινή κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Θα τα καταφέρει; Θέλουμε να ελπίζουμε πως θα τα καταφέρει, όπως, εξάλλου, πάντοτε ιστορικά οι προοδευτικές κυβερνήσεις αυτής της χώρας έπρατταν. Με αποφασιστικότητα και θάρρος, κόντρα στα διεθνώς κρατούντα.
Η αφορμή να καταθέσω κάποιες σκέψεις σήμερα δεν ήταν η παγκόσμια οικονομική κατάσταση, αλλά τα αφορώντα το μικρόκοσμό μας, τη γειτονιά μας.
Καλώς ή κακώς, μέσα σε αυτή τη συγκυρία, καλούνται να επιβιώσουν οι μμε της χώρας, καλούνται να συνεχίσουν να συντηρούν τους εργαζόμενούς τους, καλούνται να συνεισφέρουν στην οικονομία της πατρίδας. Και η διατήρησή τους είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Γιατί συντηρούν ανθρώπινο δυναμικό, έχουν εργαζόμενους, προμηθευτές, έναν ολόκληρο μηχανισμό ανθρώπων που ζουν και εργάζονται γύρω από κάθε μμε.
Τι γίνεται όμως με τις ίδιες τις μμε; Πώς αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση; Ποιο το σχέδιό τους για την κρίσιμη αυτή περίοδο και ποιο το όραμά τους για την επόμενη μέρα;
Οι απαντήσεις είναι πολλές. Πολλοί θα πουν πως φταίει το Κράτος, οι Τράπεζες, οι δημοσιογράφοι που τρομοκρατούν τους πάντες. Και σίγουρα δε μπορεί να διαφωνήσει ο οιοσδήποτε, εάν ληφθούν υπόψη όλα αυτά. Όμως, υπάρχει και κάτι που δεν έχει ληφθεί υπόψη.
Το Κράτος, ως οργανισμός, για τις φυσικές καταστροφές, έχει το Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ, με το οποίο προβλέπει με κάθε λεπτομέρεια τι πρόκειται να γίνει σε κάθε φυσική καταστροφή. Λογικά, αντίστοιχα Σχέδια, πρέπει ή θα πρέπει να υπάρχουν για κάθε είδους καταστροφή. Πολύ δε περισσότερο για περιπτώσεις όπως η οικονομική κρίση. Και προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτό θα πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία των μμε, διότι είναι οι άμεσα πληττόμενοι από την οικονομική λαίλαπα. Όμως, όλως περιέργως, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Προφανώς, οι διάφορες οικονομικές κρίσεις που κατά καιρούς έχουν συμβεί, δεν έχουν ανησυχήσει όσο θα έπρεπε τον κόσμο των μμε, με αποτέλεσμα σήμερα να παρατηρούμε ένα ντόμινο πτωχεύσεων και κλεισίματος διαφόρων μορφών μμε.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δραστηριοποιούμαι στο χώρο των μμε, σε ένα πολύ όμορφο εμπορικό κέντρο, από τα πρώτα που δημιουργήθηκαν σε Δήμο της Αθήνας. Έχοντας παραστάσεις από το συγκεκριμένο εμπορικό κέντρο ως πελάτης για διάστημα μεγαλύτερο των 15 ετών, πίστευα πως είναι ένα κέντρο με τεράστιες δυνατότητες και επιχειρηματίες που αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Η εμπλοκή μου, όμως, σε αυτό με απογοήτευσε!
Κατά ένα παράξενο τρόπο, όλοι οι επιχειρηματίες του κέντρου ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την επιχείρησή τους, αδιαφορώντας για την εικόνα του κέντρου, ως σύνολο. Όμως, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν δεν ικανοποιηθεί ο πελάτης του κάθε καταστήματος, θα φύγει όχι από το κατάστημα, αλλά από το εμπορικό κέντρο. Επιδίωξη όλων πρέπει να είναι η παραμονή του πελάτη στο κέντρο, με την παροχή όσο το δυνατόν περισσότερων υπηρεσιών. Από τον πρωινό καφέ, μέχρι το βραδινό δείπνο και ποτό. Από το εσώρουχο μέχρι το επίσημο ένδυμα. Από την καραμέλα μέχρι του gourmet γλυκό. Απλά πράγματα, κινήσεις με ενδιαφέρον προς τον πελάτη.
Η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων σε όλη την Ευρώπη ξεκινά από πολύ νωρίς. Με το τέλος του Οκτώβρη τα καταστήματα παίρνουν ένα γιορτινό χρώμα, στολίζονται ανάλογα και “προκαλούν” τον πελάτη τους να τα επισκεφτεί. Η Αθήνα έπιασε ήδη το νόημα και ενεργοποιήθηκε εδώ και κάποια χρόνια, προς αυτή την κατεύθυνση. Αποτέλεσμα; Ενώ η φετινή περίοδος είναι η χειρότερη εισπρακτικά, εντούτοις υπάρχει κίνηση στην αγορά. Και όταν υπάρχει κίνηση είναι σίγουρο πως κάποιοι πελάτες θα προβούν σε αγορές.
Από τα περασμένα Χριστούγεννα είχα επισημάνει πως κάτι αντίστοιχο έπρεπε να κάνουμε και στο δικό μας εμπορικό κέντρο. Λόγια που χάθηκαν στον άνεμο, λόγια χωρίς αντίκρυσμα. Το ερώτημα, όμως, πάντα να παραμένει: “Γιατί δεν ψωνίζει ο κόσμος; Γιατί δεν έχουμε κόσμο στο εμπορικό; Γιατί; Γιατί; Γιατί;”
Άπειρα γιατί που ο καθένας μας θα μπορούσε να απαντήσει λέγοντας σε όλους “Εσείς τι κάνατε για να έρθει ο κόσμος;”
Ακούω συνεχώς στο ραδιόφωνο για διάφορα εμπορικά κέντρα, για τις διαφημίσεις που κάνουν. Και προσγειώνομαι στην πραγματικότητά μου, βλέποντας την άρνηση. Κατά τα λοιπά μας φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς!
Οι προτάσεις; Πολλές! Τα ευήκοα ώτα είναι λίγα! Όμως, με ένα τοπικό Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ, πιστεύω πως θα λυνόταν το πρόβλημα. Με συνδρομή από όλους για τη στήριξη του κέντρου, όπου ο κάθε επιχειρηματίας θα συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του. Όπου όλοι συναποφασίζουν για το κέντρο ΤΟΥΣ, εκτιμώντας τους πελάτες τους. Γιατί τα πάντα έχουν ως στόχο τον πελάτη-καταναλωτή. Δεν είναι δυνατόν να στολίζεται υποτυπωδώς το εμπορικό κέντρο 15 μέρες προ των Χριστουγέννων. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται από υπεύθυνους επιχειρηματίες ότι φταίει η δημιουργία άλλων εμπορικών κέντρων. Κι εσύ τι κάνεις για να κρατήσεις τον καταναλωτή στο δικό σου κέντρο; Τι κίνητρο του δίνεις; Τι προσφέρεις;
Γνωρίζω καλά πως όλοι οι νέοι που επιχειρούν έχουν άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Μήπως, τελικά, να τους δώσουμε την ευκαιρία να αναλάβουν πρωτοβουλίες και όσοι δε μπορούν να αποτραβηχτούν; Καλώς ή κακώς δεν κάνουμε όλοι για όλα. Και κυρίως πρέπει άμεσα να εκπονήσουμε το δικό μας Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Γιατί οικονομία είμαστε όλοι. Και κυρίως, τους κανόνες για το δικό μας χώρο τους διαμορφώνουμε ΕΜΕΙΣ.


ΓΓΑ



Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Ο άγνωστος διάλογος ή η πολύ γνωστή κυρία Μπακογιάννη

"Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον" έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Και να που το δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ έρχεται να επιβεβαιώσει τον ρόλο της κυρίας Μπακογιάννη, πρώην υπουργού Εξωτερικών και παντοτινής θυγατέρας Μητσοτάκη. Έχει μεγάλη αξία το δημοσίευμα αυτό, γιατί όλη η παράταξη της δεξιάς μιλούσε μεγαλόστομα για την δήθεν τεράστια "εθνική επιτυχία" του Βουκουρεστίου, με το περίφημο βέτο, το οποίο ΟΥΔΕΙΣ εκ των τότε κυβερνώντων πίστευε ή υποστήριζε, όπως τελικά αποδεικνύεται.
Τα γεγονότα μετά το Βουκουρέστι επιβεβαιώνουν πλήρως την ύπαρξη μυστικής διπλωματίας, με επικεφαλής την τότε υπουργό των Εξωτερικών. Φυσικά, ουδείς νοήμων πολίτης αυτής της χώρας πίστεψε πως η θυγατέρα του Μητσοτάκη είχε εθνική ματιά στα κρίσιμα θέματα που απασχολούσαν και απασχολούν την Ελλάδα. Αλλά, είναι επιεικώς απαράδεκτο, να υπάρχουν οπαδοί της δεξιάς που ακόμη και σήμερα, μετά την τόσο αρνητική εξέλιξη του Σκοπιανού, να επικαλούνται την "σθαναρά στάση" του τότε πρωθυπουργού.
Και κάποια ερωτήματα, που αβίαστα προκύπτουν, ως συνέπεια των προχθεσινών δηλώσεων Κουμουτσάκου, περί μετατροπής του Σκοπιανού σε διμερούς θέματος. Ο νυν αρχηγός της ΝΔ, εκείνη την περίοδο δεν ήταν βουλευτής και αργότερα υπουργός; Ποια η στάση του; Πώς αντιμετώπιζε τότε τα πήγαινε έλα των "Μακεδονικών" αεροσκαφών της FYROM; Και πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το νέο αγκάθι που του προέκυψε μετά από την τόσο σημαντική ανακάλυψη της εφημερίδας;

ΓΓΑ   

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Μπλόκο και καχυποψία

Ενταση δημιουργήθηκε νωρίς το μεσημέρι της Δευτέρας έξω από το υπουργείο Εργασίας, όπου ο Ανδρ.Λοβέρδος και ο Γ.Κουτρουμάνης περίμεναν τους εκπροσώπους των κοινωνικών φορέων προκειμένου να ξεκινήσει η συζήτηση για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.

Συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εμπόδισαν τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ Σπ.Παπασπύρο να μπει στο κτίριο και τελικά αυτός αποχώρησε, ενώ παρέμειναν για πολλή ώρα στην είσοδο αποκλείοντας την πρόσβαση σε αυτό.
Αποτέλεσμα της απρόοπτης αυτής εξέλιξης ήταν να αναβληθεί η προγραμματισμένη συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, καθώς και η απογευματινή συνάντηση με το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ. Ματαιώθηκαν επίσης και οι επαφές του κ.Λοβέρδου με τους βιομήχανους και τους εμπόρους που είχαν προγραμματιστεί για την Τρίτη το απόγευμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες η συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη σε γραφείο της Βουλής.
Σημειώνεται ότι οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ απέκλεισαν τόσο το κεντρικό κτίριο του υπουργείου στην οδό Πειραιώς, όσο και τα γραφεία επί της οδού Σταδίου και αναμένεται να επιδιώξουν να έχουν δυναμική παρουσία και στο κτίριο της ΓΣΕΕ.
ΚΚΕ: Σικέ παιχνίδι ο διάλογος
Την κατηγορηματική άρνηση του ΚΚΕ να πάρει μέρος στο διάλογο για το Ασφαλιστικό, εξέφρασε η Αλέκα Παπαρήγα, σε σημερινή συνέντευξη Τύπου, τονίζοντας ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα «δεν παίρνει μέρος σε σικέ παιχνίδια».
Η κ. Παπαρήγα παρομοίασε την κυβερνητική πολιτική στο Ασφαλιστικό με κήρυξη πολέμου και τόνισε χαρακτηριστικά πως «η απάντηση του ΚΚΕ είναι "πόλεμο στον πόλεμο"».
Απαντώντας εξάλλου σε ερώτηση σχετικά με την πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα, να γίνει διάλογος στη Βουλή ή τηλεοπτική συζήτηση για το ασφαλιστικό, η κ. Παπαρήγα σημείωσε ότι «δεν είναι η ώρα των ντιμπέιτ, είναι η ώρα των συλλαλητηρίων».
«Δώστε σαφές στίγμα»
Την ίδια περίπου ώρα, η ΓΣΕΕ απαντούσε στο ΣΕΒ για την πρόσκληση του ΣΕΒ να ανοίξει άμεσα ο διάλογος για τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με έκδηλη... καχυποψία για την βιασύνη και την ασάφεια αυτής της πρόσκλησης.
Οπως αναφέρει η Συνομοσπονδία η διατύπωση της πρόσκλησης αφήνει χώρο να εκληφθεί ως καταγγελία της ΕΓΣΣΕ «για σημαντική μεταβολή των συνθηκών», ή ως προτροπή για «αυτοδίκαιη λύση» της σύμβασης με τη συναίνεση των δύο μερών, κάτι το οποίο δεν υπάρχει.
Η ΓΣΕΕ συνδυάζει τη «βιασύνη» του ΣΕΒ με την μετατροπή της ΣΣΕ από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, μετά την 31/12 φέτος, καθώς περιλαμβάνει χαρακτηριστικά που οι εργοδότες θέλουν να μεταβάλλουν μετά την έλευση της κρίσης.
Σημειώνει επίσης ότι για να ξεκινήσει ο διάλογος θα έπρεπε να έχετε κοινοποιήσει τα προς διαπραγμάτευση θέματα, κάτι που δεν έγινε «με αποτέλεσμα να είναι αδύνατος ένας εποικοδομητικός διάλογος και μία σύντομη διαδικασία διαπραγμάτευσης», αν και η ΓΣΕΕ «ήδη επεξεργάζεται τα προς διαπραγμάτευση αιτήματα».
Οι συνδικαλιστές επισημαίνουν επίσης ότι από τη στιγμή που μονομερώς ο ΣΕΒ επιδιώκει πρόωρη έναρξη διαπραγματεύσεων, μόνο αυτός επιδιώκει να να αποδεσμευθεί από την ισχύουσα Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. πριν τη λήξη της. «Οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις που συνυπέγραψαν την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. δεν μπορούν σε αυτήν τη φάση να συμμετάσχουν σε ενδεχόμενες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς να έχουν τουλάχιστον τηρηθεί οι υποχρεωτικές διαδικασίες. 

Να, λοιπόν, που το ΚΚΕ ευαισθητοποιήθηκε! Και είναι εξαιρετικά θετικό να βγαίνει μπροστά το ΚΚΕ για να προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οπωσδήποτε και έχει δίκιο η γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, επιδιώκοντας μετωπική με την κυβέρνηση. Όμως, πού ήταν το ΚΚΕ επί 5 1/2 χρόνια, όταν το εισόδημα των εργαζόμενων συρρικνωνόταν μέρα τη μέρα; Πού ήταν η συντρόφισσα Παπαρήγα, όταν τα σκάνδαλα "έσκαγαν" το ένα μετά το άλλο; Πού βρισκόταν η λαλίστατη Λιάνα Κανέλλη όλα αυτά τα χρόνια, που η ζωή των εργαζομένων υποβαθμιζόταν ώρα με την ώρα;
Είναι γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε πολύ ψηλά τον πήχυ των προσδοκιών της κοινωνίας. Όμως, η κατάσταση της οικονομίας ήταν σε τέτοιο χάλι, που ουδείς φανταζόταν. Τεράστιο σκάνδαλο, που ξεπερνά σε μέγεθος όλα τα άλλα σκάνδαλα της απελθούσας κυβέρνησης, που κατάφερε να εξαντλήσει κάθε περιθώριο αντοχής της κοινωνίας.
Και εάν θέλουμε να είμαστε συνεπείς απέναντι στους εαυτούς μας, έχει ηθική ευθύνη η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να καθίσει στο σκαμνί τους ενόχους της εθνικής υποτίμησης, που ακούν στα ονόματα Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου! Δε μπορεί να καλείται εκ νέου να πληρώσει η τάξη των εργαζομένων και των μικρομεσαίων και να απολαμβάνουν τον πλουτισμό τους οι απατεώνες μιας ολόκληρης περιόδου.
Και αυτή είναι η πρόκληση! Όχι η εκδίκηση, αλλά η αποκατάσταση της τάξης! Γιατί οι πολίτες ΑΠΑΙΤΟΥΝ να υπάρξει διαφάνεια και οι ένοχοι να πληρώσουν! Γιατί όλο αυτό το χάλι δεν προκλήθηκε από μόνο του...

ΓΓΑ

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

Α΄

Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
Καθώς εχιόνιζε απ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας
Κι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες

Εκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου
Και μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό
Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
Μα όλος ο κόπος τ' ουρανού
Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
Πρωί, στα πόδια του βουνού

Τώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει.

Τώρα η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκκαλιάρικα
Πιάνει και σβήνει ένα-ένα τα λουλούδια επάνω της·
Μέσ' στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
Από λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια·
Βράχοι καλόγεροι με κρύα μαλλιά
Κόβουνε σιωπηλοί της ερημιάς τον άρτο.

Χειμώνας μπαίνει ως το μυαλό. Κάτι κακό
Θ' ανάψει. Αγριεύει η τρίχα του αλογόβουνου

Τα όρνια μοιράζουνται ψηλά τις ψίχες τ' ουρανού.

Β΄

Τώρα μέσ' στα Θολά νερά μια ταραχή ανεβαίνει.

Ο άνεμος αρπαγμένος απ' τις φυλλωσιές
φυσάει μακριά τη σκόνη του
Τα φρούτα φτύνουν το κουκούτσι τους
Η γη κρύβει τις πέτρες της
Ο φόβος σκάβει ένα λαγούμι και τρυπώνει τρέχοντας
Την ώρα που μέσ' από τα ουράνια θάμνα
Το ούρλιασμα της συννεφολύκαινας
Σκορπάει στου κάμπου το πετσί θύελλα ανατριχίλας
Κι ύστερα στρώνει στρώνει χιόνι χιόνι αλύπητο
Κι ύστερα πάει φρουμάζοντας στις νηστικές κοιλάδες
Κι ύστερα βάζει τους ανθρώπους να αντιχαιρετήσουνε:
Φωτιά ή μαχαίρι!

Γι' αυτούς που με φωτιά ή μαχαίρι κίνησαν
Κακό θ' ανάψει εδώ. Μην απελπίζεται ο σταυρός.
Μόνο ας προσευχηθούν μακριά του οι μενεξέδες!

Γ΄

Γι' αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή
Λυώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης
Ο Θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο

Κάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
Κάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυ
Στο θάνατο - κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει.

Ξάφνου η στιγμή ξαστόχησε κι ήβρε το θάρρος
Καταμέτωπο πέταξε Θρύψαλα μέσ' στον ήλιο
Κιάλια, τηλέμετρα, όλμοι, κέρωσαν!

Εύκολα σαν χασές που σκίστηκεν ο αγέρας!
Εύκολα σαν πλεμόνια που άνοιξαν οι πέτρες!
Το κράνος κύλησε από την αριστερή μεριά…

Στο χώμα μόνο μια στιγμή ταράχτηκαν οι ρίζες
Ύστερα σκόρπισε ο καπνός κι η μέρα πηε δειλά
Να ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια

Μα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη οχιά
Μόλις σταμάτησε για λίγο μέσ' στα δόντια ο θάνατος
Κι ύστερα χύθηκε μεμιάς ως τα χλωμά του νύχια!

Δ΄

Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
Μ' ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιά
Μ' ένα κλαδάκι λησμονιάς στ' αριστερό του αυτί
Μοιάζει μπαξές που του 'φυγαν άξαφνα τα πουλιά
Μοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιά
Μοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταμάτησε
Μόλις είπανε «γεια παιδιά» τα ματοτσίνορα
Κι η απορία μαρμάρωσε . . .

Κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Αιώνες μαύροι γύρω του
Αλυχτούν με σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπή
Κι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρες ,
Ακούν με προσοχή·
Όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε,
Όμως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγή
Όλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή.

Κάτω απ' τα πέντε κέδρα
Χωρίς άλλα κεριά
Κείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Άδειο το κράνος, λασπωμένο το αίμα,
Στο πλάι το μισοτελειωμένο μπράτσο
Κι ανάμεσ' απ' τα φρύδια -
Μικρό πικρό πηγάδι, δαχτυλιά τής μοίρας
Μικρό πικρό πηγάδι κοκκινόμαυρο
Πηγάδι όπου κρυώνει η θύμηση!

Ω μην κοιτάτε ω μην κοιτάτε από που του-
Από που του 'φυγε ή ζωή. Μην πείτε πως
Μην πείτε πως ανέβηκε ψηλά ο καπνός του ονείρου
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή Έτσι λοιπόν η μια
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή παράτησε την άλλη,
Κι ο ήλιος ο παντοτινός έτσι μεμιάς τον κόσμο!

Ε΄

Ήλιε δεν ήσουν ο παντοτινός;
Πουλί δεν ήσουν η στιγμή χαράς που δεν καθίζει;
Λάμψη δεν ήσουν η αφοβιά του σύγνεφου;
Κι εσύ περβόλι ωδείο των λουλουδιών
Κι εσύ ρίζα σγουρή φλογέρα τής μαγνόλιας!

Έτσι καθώς τινάζεται μέσ' στη βροχή το δέντρo
Και το κορμί αδειανό μαυρίζει από τη μοίρα
Κι ένας τρελός δέρνεται με το χιόνι
Και τα δυο μάτια πάνε να δακρύσουν -
Γιατί, ρωτάει ο αϊτός, πού 'ναι το παλληκάρι;
Κι όλα τ' αιτόπουλ' απορούν πού 'ναι το παλληκάρι!
Γιατί, ρωτάει στενάζοντας η μάνα, που 'ναι ο γιος μoυ;
Κι όλες οι μάνες απορούν πού να 'ναι το παιδί
Γιατί, ρωτάει ο σύντροφος, πού να 'ναι ο αδερφός μου;
Κι όλοι του οι σύντροφοι απορούν πού να 'ναι ο πιο μικρός !
Πιάνουν το χιόνι, καίει ο πυρετός
Πιάνουν το χέρι και παγώνει
Παν να δαγκάσουνε ψωμί κι εκείνο στάζει από αίμα
Κοιτούν μακριά τον ουρανό κι εκείνος μελανιάζει
Γιατί γιατί γιατί γιατί να μη ζεσταίνει ο θάνατος
Γιατί ένα τέτοιο ανόσιο ψωμί
Γιατί ένας τέτοιος ουρανός εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος!

ΣΤ΄

Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί
Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε·
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης και το φτύσανε
Μια στο κεφάλι, μια στον κόρφο, μια μέσα στο κλάμα του·
Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά
Και το σηκώσαν στου βοριά τα σπάργανα…
Ύστερα οι μέρες τρέξανε, παράβγαν στο λιθάρι
Καβάλα σε φοραδοπούλες χοροπήδηξαν
Ύστερα κύλησαν Στρυμόνες πρωινοί
Ώσπου κουδούνισαν παντού οι τσιγγάνες ανεμώνες
Κι ήρθαν από της γης τα πέρατα
Οι πελαγίτες οι βοσκοί να παν των φλόκων τα κοπάδια
Εκεί που βαθιανάσαινε μια θαλασσοσπηλιά
Εκεί που μια μεγάλη πέτρα εστέναζε!

Ήταν γερό παιδί·
Τις νύχτες αγκαλιά με τα νεραντζοκόριτσα
Λέρωνε τις μεγάλες φορεσιές των άστρων
Ήτανε τόσος ο Έρωτας στα σπλάχνα του
Που έπινε μέσα στο κρασί τη γέψη όλης της γης
Πιάνοντας ύστερα χορό μ' όλες τις νύφες λεύκες
Ώσπου ν' ακούσει και να χύσ' η αυγή το φως μέσ' στα μαλλιά του
Η αυγή που μ' ανοιχτά μπράτσα τον έβρισκε
Στη σέλα δυο μικρών κλαδιών να γρατζουνάει τον ήλιο
Να βάφει τα λουλούδια,
'Η πάλι με στοργή να σιγονανουρίζει
Τις μικρές κουκουβάγιες που ξαγρύπνησαν . . .
Α τι θυμάρι δυνατό η ανασαιμιά του
Τι χάρτης περηφάνειας το γυμνό του στήθος
Όπου ξεσπούσαν λευτεριά και θάλασσα . . .

Ήταν γενναίο παιδί·
Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά
Και με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι
(Φτάσανε τόσο εύκολα μέσ' στο μυαλό
Που δεν εγνώρισε κακό ποτέ του)
Με τους στρατιώτες του ζερβά δεξιά
Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του
- Φωτιά στην άνομη φωτιά! -
Με το αίμα πάνω από τα φρύδια
Τα βουνά της Αλβανίας βροντήξανε
Ύστερα λυώσαν χιόνι να ξεπλύνουν
Το κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής
Και το στόμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστο
Και τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίας
Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας
Δεν έκλαψαν
Γιατί να κλάψουν;
Ήταν γενναίο παιδί!



Τα δέντρα είναι από κάρβουνο που ή νύχτα δεν κορώνει.
Χυμάει, χτυπιέται ο άνεμος, ξαναχτυπιέται ο άνεμος
Τίποτε. Μέσ' στην παγωνιά κουρνιάζουν τα βουνά
Γονατισμένα. Κι από τις χαράδρες βουίζοντας,
Απ' τα κεφάλια των νεκρών η άβυσσο ανεβαίνει…
Δεν κλαιει πια ούτ' η Λύπη. Σαν την τρελή που ορφάνεψε
Γυρνάει, στο στήθος της φορεί μικρό κλαδί σταυρού
Δεν κλαιει. Μονάχ' από τα μελανά ζωσμένη Ακροκεραύνια
Πάει ψηλά και στήνει μια πλάκα φεγγαριού
Μήπως και δουν τον ίσκιο τους γυρνώντας οι πλανήτες
Και κρύψουν τις αχτίδες τους
Και σταματήσουν
Εκεί στο χάος ασθμαίνοντας εκστατικοί…

Χυμάει, χτυπιέται ο άνεμος, ξαναχτυπιέται ο άνεμος
Σφίγγεται η ερημιά στον μαύρο της μποξά
Σκυφτή πίσω από μήνες-σύννεφα αφουκράζεται
Τι να 'ναι που αφουκράζεται, σύννεφα-μήνες μακριά;
Με τα κουρέλια των μαλλιών στους ώμους - αχ αφήστε την -
Μισή κερί μισή φωτιά μια μάνα κλαιει - αφήστε την -
Στις παγωμένες άδειες κάμαρες όπου γυρνάει αφήστε την!
Γιατί δεν είναι η μοίρα χήρα κανενός
Κι οι μάνες είναι για να κλαιν, οι άντρες για να παλεύουν
Τα περιβόλια για ν' ανθούν των κοριτσιών οι κόρφοι
Το αίμα για να ξοδεύεται, ο αφρός για να χτυπά
Κι η λευτεριά για ν' αστραφτογεννιέται αδιάκοπα!

Η΄

Πέστε λοιπόν στον ήλιο να 'βρει έναν καινούριο δρόμο
Τώρα που πια ή πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη
Αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνεια του·
Ή τότε πάλι με χώμα και νερό
Ας γαλαζοβολήσει αλλού μιαν αδελφούλα Ελλάδα!
Πέστε στον ήλιο να ’βρει έναν καινούριο δρόμο
Μην καταπροσωπήσει πια μήτε μια μαργαρίτα
Στη μαργαρίτα πέστε να ’βγει μ’ άλλη παρθενιά
Μη λερωθεί από δάχτυλα που δεν της πάνε!

Χωρίστε από τα δάχτυλα τ' αγριοπεριστέρια
Και μην αφήστε ήχο να πει το πάθος του νερού
Καθώς γλυκά φυσά ουρανός μέσ' σ' αδειανό κοχύλι
Μη στείλτε πουθενά σημάδι απελπισιάς,
Μόν' φέρτε από τις περιβόλες της παλληκαριάς
Τις ροδωνιές όπου η ψυχή του ανάδευε
Τις ροδωνιές όπου η ανάσα του έπαιζε
Μικρή τη νύφη χρυσαλλίδα
Που αλλάζει τόσες ντυμασιές όσες ριπές το ατλάζι
Στον ήλιο, σαν μεθοκοπούν χρυσόσκον' οι χρυσόμυγες
Και παν με βιάση τα πουλιά ν' ακούσουνε απ' τα δέντρα
Ποιου σπόρου γέννα στύλωσε το φημισμένο κόσμο!

Θ΄

Φέρτε καινούρια χέρια τι τώρα ποιος θα πάει
Ψηλά να νανουρίσει τα μωρά των άστρων!
Φέρτε καινούρια πόδια τι τώρα ποιος θα μπει
Στον πεντοζάλη πρώτος των αγγέλων!
Καινούρια μάτια - Θέ μου - τι τώρα που θα παν
Να σκύψουν τα κρινάκια τής αγαπημένης!
Αίμα καινούριο τι με ποιο χαράς χαίρε θ' ανάψουν
Και στόμα, στόμα δροσερόν από χαλκό κι αμάραντο
Τι τώρα ποιος στα σύννεφα θα πει «γεια σας παιδιά!»

Μέρα, ποιος θ' αψηφήσει τα ροδακινόφυλλα
Νύχτα, ποιος θα μερέψει τα σπαρτά
Ποιος θα σκορπίσει πράσινα καντήλια μέσ' στoυς κάμπους
Ή θ' αλαλάξει θαρρετά κατάντικρυ απ' τον ήλιο
Για να ντυθεί τις θύελλες καβάλα σ' άτρωτο άλογο
Και να γενεί Αχιλλέας των ταρσανάδων!
Ποιος θ' ανεβεί στο μυθικό και μαύρο ερημονήσι
Για ν' ασπαστεί τα βότσαλα
Και ποιος θα κοιμηθεί
Για να περάσει από τους Ευβοϊκούς του ονείρου
Να ' βρει καινούρια χέρια, πόδια, μάτια,
Αίμα και λαλιά
Να ξαναστυλωθεί στα μαρμαρένια αλώνια
Και να ριχτεί - αχ τούτη τη φορά -
Και να ριχτεί του Χάρου με την αγιοσύνη του!

Ι΄

Ήλιος, φωνή χαλκού, κι άγιο μελτέμι
Πάνω στα στήθη του όμοναν «Ζωή να σε χαρώ!»
Δύναμη εκεί πιο μαύρη δε χωρούσε
Μόνο με φως χυμένο από δαφνόκλαδο
Κι ασήμι από δροσιά μόνον εκεί ο σταυρός
Άστραφτε, καθώς χάραζε η μεγαλοσύνη
Κι η καλοσύνη με σπαθί στο χέρι πρόβελνε
Να πει μέσ' απ' τα μάτια του και τις σημαίες τους «Ζω!»

Γεια σου μωρέ ποτάμι οπού ’βλεπες χαράματα
Παρόμοιο τέκνο θεού μ' ένα κλωνί ρογδιάς
Στα δόντια, να ευωδιάζεται από τα νερά σου·
Γεια σου κι εσύ χωριατομουσμουλιά που αντρείευες
Κάθε που 'θελε πάρει Αντρούτσος τα όνειρά του·
Κι εσύ βρυσούλα του μεσημεριού που έφτανες ως τα πόδια του
Κι εσύ κοπέλα που ήσουνα η Ελένη του,
Που ήσουνα το πουλί του, η Παναγιά του, η Πούλια του,
Γιατί και μια μόνο φορά μέσ' στη ζωή αν σημάνει
Αγάπη ανθρώπου ανάβοντας
Άστρον απ' άστρο τα κρυφά στερεώματα
Θα βασιλεύει πάντοτες παντού η θεία ηχώ
Για να στoλίζει με μικρές καρδιές πουλιών τα δάση
Με λύρες από γιασεμιά τα λόγια των ποιητών

Κι όπου κακό κρυφό να το παιδεύει -
Κι όπου κακό κρυφό να το παιδεύει ανάβοντας!

IΑ΄

Κείνοι που επράξαν το κακό - γιατί τους είχε πάρει
Τα μάτια η θλίψη πήγαιναν τρικλίζοντας
Γιατί τους είχε πάρει
Τη θλίψη ο τρόμος χάνονταν μέσα στο μαύρο σύγνεφο
Πίσω! και πια χωρίς φτερά στο μέτωπο
Πίσω! και πια χωρίς καρφιά στα πόδια
Εκεί που γδύν' η θάλασσα τ' αμπέλια και τα ηφαίστεια
Στους κάμπους της πατρίδας πάλι και με το φεγγάρι αλέτρι
Πίσω! Στα μέρη όπου λαγωνικά τα δάχτυλα
Μυρίζονται τη σάρκα κι όπου η τρικυμία βαστά
Όσο ένα γιασεμί λευκό στο θέρος της γυναίκας!

Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο
Ζωή δεν είχαν πίσω τους μ' έλατα και με κρύα νερά
Μ' αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο
Παππού δεν είχαν από δρυ κι απ' οργισμένον άνεμο
Στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα
Με πικραμένα μάτια·
Τους πήρε μαύρο σύγνεφο - δεν είχαν πίσω τους αυτοί
Θειό μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή
Μάνα που να 'χει σφάξει με τα χέρια της
Ή μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό
Χορεύοντας να ’χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!

Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο
Μα κείνος που τ' αντίκρισε στους δρόμους τ' ουρανού
Ανεβαίνει τώρα μοναχός και ολόλαμπρος!

ΙΒ΄

Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει
Ανεβαίνει μοναχός και ολόλαμπρος…

Λουλούδια αγοροκόριτσα του κρυφογνέφουνε
Και του μιλούν με μια ψιλή φωνή που αχνίζει στον αιθέρα
Γέρνουν και κατ' αυτόν τα δέντρα ερωτεμένα
Με τις φωλιές χωμένες στη μασχάλη τους
Με τα κλαδιά τους βουτηγμένα μέσ' στο λάδι του ήλιου
Θαύμα - τι θαύμα, χαμηλά στη γη
Άσπρες φυλές μ' ένα γαλάζιο υνί χαράζουνε τους κάμπους
Στράφτουν βαθιά οι λοφοσειρές
Και πιο βαθιά τ' απρόσιτα όνειρα των βουνών της άνοιξης!

Ανεβαίνει μοναχός και ολόλαμπρος
Τόσο πιωμένος από φως που φαίνεται η καρδιά του
Φαίνεται μέσ' στα σύννεφα ο Όλυμπος ο αληθινός
Και στον αέρα ολόγυρα ο αίνος των συντρόφων…
Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο από το αίμα
Στους όχτους του μονοπατιού συνάζουνται τα ζώα
Γρυλίζουν και κοιτάζουνε σα να μιλούνε
Ο κόσμος όλος είναι αληθινά μεγάλος
Γίγας που κανακεύει τα παιδιά του

Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο λένε: το Πάσχα τ' ουρανού!

ΙΓ΄

Μακριά χτυπoύν καμπάνες από κρύσταλλο -

Λένε γι' αυτόν που κάηκε μέσ' στη ζωή
Όπως η μέλισσα μέσα στου θυμαριου το ανάβρυσμα·
Για την αυγή που πνίγηκε στα χωματένια στήθια
Ενώ μηνούσε μιαν ημέρα πάλλαμπρη·
Για τη νιφάδα που άστραψε μέσ' στο μυαλό κι εσβήστη
Τότες που ακούστηκε μακριά η σφυριγματιά της σφαίρας
Και πέταξε ψηλά θρηνώντας η Αλβανίδα πέρδικα!

Λένε γι' αυτόν που μήτε καν επρόφτασε να κλάψει
Για τον βαθύ καημό του Έρωτα της ζωής
Που είχε όταν δυνάμωνε μακριά ο αγέρας
Και κρώζαν τα πουλιά στου χαλασμένου μύλου τα δοκάρια
Για τις γυναίκες που έπιναν την άγρια μουσική
Στο παραθύρι ορθές σφίγγοντας το μαντήλι τους
Για τις γυναίκες που απελπίζαν την απελπισιά
Προσμένοντας ένα σημάδι μαύρο στην αρχή του κάμπου

Ύστερα δυνατά πέταλα έξω απ' το κατώφλι
Λένε για το ζεστό κι αχάιδευτο κεφάλι του
Για τα μεγάλα μάτια του όπου χώρεσε η ζωή
Τόσο βαθιά, που πια να μην μπορεί να βγει ποτέ της!

ΙΔ΄

Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μέσ' στο αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία
Έλληνες μέσ' στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο:
ΕΛΕYΘΕΡΙΑ
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος

Στεριές ιριδοχτυπημένες πέφτουν στα νερά
Καράβια μ' ανοιχτά πανιά πλέουν μέσ' στους λειμώνες
Τα πιο αθώα κορίτσια
Τρέχουν γυμνά στα μάτια των αντρών
Κι η σεμνότη φωνάζει πίσω από το φράχτη
Παιδιά! δεν είναι άλλη γη ωραιότερη…

Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει !

Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει
Ολοένα εκείνος ανεβαίνει·
Τώρα, λάμπουνε γύρω του οι πόθοι που ήταν μια φορά
Χαμένοι μέσ' στης αμαρτίας τη μοναξιά·
Γειτόνοι της καρδιάς του οι πόθοι φλέγονται·
Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του
Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του
«Πουλιά καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!»
«Σύντροφοι σύντροφοι καλοί μου, εδώ ή ζωή αρχίζει»
Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά του

Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού!

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Προϋπολογισμός εκτάκτου ανάγκης

Έλλειμμα 9,4% του ΑΕΠ, ύφεση 0,3% αλλά και πληθωρισμό 1,4%, προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2010. Το προσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, φέρνει αυξήσεις 10% στη φορολογία των ποτών και των τσιγάρων αλλά και αναπροσαρμογές μισθών και συντάξεων της τάξεως του 1,5%. Διάλογο για το ασφαλιστικό και άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προαναγγέλλει η κυβέρνηση με τον Γ. Παπακωνσταντίνου να χαρακτηρίζει βόμβα στα θεμέλια της Οικονομίας το τεράστιο δημόσιο χρέος το οποίο θα φτάσει στα 300 δισ. ευρώ στο τέλος του 2009 και στα 325 δισ. ευρώ το 2010. Στους μισθούς και στις συντάξεις του 2010, θα δοθούν αυξήσεις 1,5%.
Την εξοικονόμηση  7,8 δισ. ευρώ για την ισόποση μείωση του ελλείμματος το 2010 από το 12,7% του ΑΕΠ στο οποίο εκτινάσσεται φέτος, ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου κατά την παρουσίαση του πρώτου προσχεδίου προϋπολογισμού της κυβέρνησης στην Βουλή.
Ο υπουργός γνωστοποίησε τη νέα  αναθεώρηση του φετινού ελλείμματος (12,5% του ΑΕΠ ήταν μέχρι τώρα γνωστό) εναρμονίζοντας έτσι την ελληνική επίδοση με την πρόβλεψη που δέχεται και η Κομισιόν. Ανακοίνωσε επίσης ύφεση 1,5% φέτος και 0,3% το 2010. Προανήγγειλε επίσης αυξήσεις φόρων σε ποτά και τσιγάρα. Όπως ξεκαθάρισε στη συνέντευξη τύπου μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, οι αυξήσεις στους φόρους των ποτών και των τσιγάρων θα φτάσουν στο 10%. Επίσης, προσέθεσε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν σκέψεις για αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων ή τους φόρους των καυσίμων.
Ανοίγει το ασφαλιστικό
Δια του υπουργού Οικονομικών, η κυβέρνηση προανήγγειλε την έναρξη διαλόγου για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. "Ο διάλογος για το ασφαλιστικό έχει περιληφθεί στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ" δήλωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου ενώ έκανε λόγο για κατάρρευση στην είσπραξη των ασφαλιστικών εισφορών. Υποστήριξε ότι πρέπει άμεσα να ανασυνταχθεί ο εισπρακτικός μηχανισμός καθώς το 2009 το πρόβλημα ήταν τεράστιο. Χρειάστηκαν 2,2 δισ. ευρώ επιπλέον μόνο μέσα στο 2009 για τις ανάγκες του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ κάτι που δεν μπορεί να επαναληφθεί και το 2010 ούτε έχουν προβλεφθεί σχετικά κονδύλια στον προϋπολογισμό.
Ο υπουργός εξήγησε ότι  φέτος καταγράφηκε εκτροχιασμός του προϋπολογισμού της ΝΔ κατά 21 δισ. ευρώ. Τα έσοδα ήταν τελικά 10 δις ευρώ λιγότερα, ενώ οι δαπάνες «αυξήθηκαν ανεξέλεγκτα» επιπλέον κατά 4,3 δισ. ευρώ. Η τρύπα στα ασφαλιστικά ταμεία φτάνει στα 2,4 δισ. ευρώ, στα 755 εκατ ευρώ η υπέρβαση στις καταναλωτικές δαπάνες και στα 695 εκατ. ευρώ στις επιχορηγήσεις των υπουργείων.
Επιπλέον το έλλειμμα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων διευρύνθηκε κατά 2 δισ. ευρώ. Ο υπουργός ανακοίνωσε ότι η νέα κυβέρνηση ενέταξε στο 2008 και στο 2009 τα χρέη των νοσοκομείων (μονο φέτος 2,2 δισ. ευρώ). Το δημόσιο χρέος πλέον ξεπερνά τα 300 δισ. ευρώ (299,4 δισ. ευρώ) και αυξήθηκε κατά 40 δισ. ευρώ ή 13% του ΑΕΠ μόνο φέτος.
Για τον νέο προϋπολογισμό ο υπουργός δήλωσε ότι διαμορφώνεται «σε εξαιρετικά δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες και σε πολύ μεγαλύτερη ύφεση της οικονομίας, από ότι αρχικά φαινόταν. Το 2009 αποτελεί την κορύφωση ενός πολυετούς εκτροχιασμού»
Νέος προϋπολογισμός
Ο υπουργός δεσμεύθηκε ότι θα υλοποιήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις έναντι των Ελλήνων πολιτών για ανάπτυξη, παιδεία και δικαιότερη αναδιανομή εισοδήματος. Πρόσθεσε όμως ότι η χώρα βρίσκεται σε ύφεση για πρώτη φορά από το 1993 (κατά 1,5% και 0,3% το 2010).
Δεσμεύθηκε επίσης για την αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων πάνω από το 4% του ΑΕΠ (10-10,5 δισ. ευρώ), για την αύξηση του επιδόματος ανεργίας, της επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων αλλά και για μισθολογικές αυξήσεις πάνω από πληθωρισμό. Επίσης προανήγγειλε την αύξηση της επιστροφής ΦΠΑ στους αγρότες από 7% σε 11%.
Ως κεντρικό δημοσιονομικό στόχο έθεσε την μείωση του ελλείμματος από το 12,7% του ΑΕΠ σήμερα στο 9,4% του ΑΕΠ το 2010, δηλαδή την εξοικονόμηση 7,8 δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα βρεθούν:
* Από αύξηση εσόδων κατά 4,5 δισ. ευρώ. Η είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών και η πάταξη της φοροδιαφυγής υπολογίζεται να φέρει επιπλέον 1,2 δισ.  ευρώ, οι αλλαγές στην φορολογία φυσικών προσώπων και η αύξηση των εμμέσων φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά θα φέρουν 1,5 δισ. ευρώ και η εισφορά κοινωνικής ευθύνης αλλά και οι επιπλέον φόροι στην μεγάλη ακίνητη περιουσία θα «δώσουν» 1 δισ. ευρώ το 2010.
* Επίσης οι δαπάνες θα περιοριστούν κατά 0,5 δισ. ευρώ από την μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, κατά 1,5 δις ευρώ από τα λιγότερα χρέη των νοσοκομείων. Κύριος στόχος είναι η μείωση κατά 24% των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου (κατά 1,6 δις ευρώ).
Το προσχέδιο του προϋπολογισμού (pdf)
Διαβάστε ακόμη:
Οι φόροι και οι παροχές του νέου προϋπολογισμού