Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Η κοινωνία των αθώων!

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα, για τους απανταχού συνέλληνες, για όλο τον κόσμο. Διαβάζω από το πρωί στο internet ειδήσεις και στέκομαι στην ιστορία που κλονίζει, πλέον, το προφίλ του "καταλληλότερου"!
"Υπόθεση Ζαχόπουλου", η ιστορία που τελικά "ανοίγει" στόματα και δίνει "τροφή" στα ΜΜΕ να ασχοληθούν με "ροζ" ιστορίες ενός ανθρώπου της αυλής του Καραμανλή. Ενός, τελικά, ανθρώπου, που αφού έφτασε τόσο ψηλά, ζαλίστηκε και έπεσε στο κενό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, δίνοντας τέλος σε μια διαδρομή που από την αρχή δεν ήταν ικανός να διαχειριστεί.
Σίγουρα, οι επόμενες μέρες θα δώσουν και άλλα στοιχεία στην επικαιρότητα. Τα στόματα θα ανοίξουν, γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Ο κόσμος της δεξιάς θα υποχρεωθεί να ρίξει τα βάρη στην πλάτη της κακιάς, πρώην ΠΑΣΟΚας για να αγιοποιήσει το "τέκνον" της παράταξης και τυχερό, μέσα στην ατυχία του, εραστή Χρήστο Ζαχόπουλο!
Η απόφαση να αυτοκτονήσει δείχνει το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς του ίδιου. Δείχνει ότι πλέον, οποιαδήποτε κίνησή του, εξέθετε ευθέως τον Καραμανλή. Δείχνει ότι ο πανίσχυρος Ζαχόπουλος, στηριζόταν στα γυάλινα πόδια της εξουσίας, για όποιον δεν γνωρίζει καλά αυτή την κυρία! Δεν κατάλαβε, ο ατυχής, ότι θα γινόταν βορά των ΜΜΕ, προκειμένου να σωθεί η προστάτις του, Νατάσα! Τα 2 ξαδέρφια, με συνοπτικές διαδικασίες, τον "έδωσαν" στη δημοσιότητα! Το αποτέλεσμα; Βουτιά στο κενό και ταυτόχρονα πλήρης αποκάλυψη του "σκανδάλου" το οποίο, όμως, "εμείς, η παράταξη που πολεμά τη διαφθορά, το δίνει στη δημοσιότητα".
Ιστορικά, οι αυτοχειρίες πολιτικών προσώπων, δίνουν και το στίγμα ότι φτάνει το τέλος της παράταξης στην εξουσία. Φυσικά, είναι πρόωρο να συζητούμε για κάτι τέτοιο, αν και δεν πρέπει να αποκλείουμε το παραμικρό. Εξάλλου, η κυνέρνηση Καραμανλή, έχει βασίσει την πολιτική της στην αρχή της αδράνειας. Κάθε τι που ανατρέπει την κινητική κατάσταση της πλήρους ακινησίας της, κάποια στιγμή θα την ανατρέψει. Απλά, τώρα είναι η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί το τέλος της δεξιάς είναι κοντά. Και η πρόκληση για το νέο έρχεται.
Χρόνια Πολλά, με ελπίδα για ένα ωραίο αύριο.

Το μεγάλο ξεκαθάρισμα

Αντιγράφω από το news247.gr:
"Ομάδα εσωτερικού ελέγχου συστήνει το Μέγαρο Μαξίμου με στόχο να προλάβει νέες αποκαλύψεις για κυβερνητικά στελέχη.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να διασφαλίσεις ότι το κύρος της δεν θα πληγεί από νέα σκάνδαλα. Η απόφαση για τη σύσταση της ομάδας αυτής, που θα αποτελείται από έξι στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, είχε ληφθεί μετά την υπόθεση Μαγγίνα. Με την απόπειτα αυτοκτονίας του Χρήσου Ζαχόπουλου και τα όσα ακολούθησαν, γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η πρωτοβουλία έρχεται πολύ αργά.
Η ομάδα αυτή θα ερευνήσει τον βίο και την πολιτεία χιλιάδων κυβερνητικών στελεχών. Επικεφαλής θα είναι ο Γ. Αγγέλου, ενώ θα συμμετέχουν ακόμα ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Κ. Σταϊκούρας, ο γραμματέας της ΝΔ Λευτέρης Ζαγορίτης, ο γενικός διευθυντής του κόμματος Μ. Δασκαλόπουλος και δύο ακόμη στενοί συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό επιτελείο τα συνεχή σκάνδαλα ακυρώνουν την πολιτική της κυβέρνησης. Και είναι μεγάλο πλήγμα για μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με σημαία της τη μάχη κατά της διαφθοράς, να βλέπει τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο στην αυλή της.
Επιθυμία του πρωθυπουργού είναι να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες πληροφορίες και όσα στελέχη έχουν υποπέσει σε παραπτώματα οικονομικής ή ηθικής φύσεως να αποπεμφθούν. Όσοι κατέχουν θέσεις και εξουσία θα περάσουν από κόσκινο, αν και δεν αποκλείεται η σύσταση της ομάδας να αποτελεί απλώς μια κίνηση αντιπερισπασμού".
Πόσο γρήγορα πέρασε η περίοδος της σεμνότητας και ταπεινότητας και φτάσαμε στο σημείο να δημιουργείται από την κυνέρνηση ειδικό σώμα αστυνόμευσης των στελεχών της. Και η ίδια; Χωρίς αστυνόμευση; Ποιος θα πρέπει να ερευνήσει το τεράστιο σκάνδαλο των ομολόγων; Της κατάργησης του ΑΣΕΠ; Των κουμπάρων; Και τελικά αυτό το σώμα θα δρα και μέσα στο Μαξίμου; Γιατί όλο το κακό ξεκινά από εκεί, αν δεν κάνω λάθος.
Οι πρόσφατες εκλογές διατήρησαν στην εξουσία το κόμμα της δεξιάς, δίνοντας του μια ακόμη, την τελευταία, ευκαιρία, να αποδείξει ότι μπορεί. Δυστυχώς, σε διάστημα πολύ λιγότερο από 4 μήνες η κυβέρνηση παλλινωδεί, αδυνατώντας να καταφέρει κάτι. Στην εξωτερική πολιτική αδιέξοπδο, στο Ασφαλιστικό αδιέξοδο, στα μείζονα κοινωνικά θέματα αδιέξοδο. Και το πιο σημαντικο; Στη μάχη κατά της διαπλοκής, όλη η κυβέρνηση είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό!
Τίποτε άλλο. Η κυβερνητική πρακτική αποδεικνύει το όνειρο του μέσου Έλληνα. Αρπαχτή για τον εαυτό μας και άσε τους άλλους να βουλιάζουν. Το όραμα του Καραμανλή, που κάποιοι έχουν το θράσσος να τον αποκαλούν και ηγέτη!

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Μια νύχτα ενός θριάμβου...

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΕΡΑΙΩΣWERDER BREMEN
3
0
11/12/2007

Είναι από τα παιχνίδια αυτά που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Είναι από τα όνειρα εκείνα που λες πως κάποιοι άλλοι τα πανηγύριζαν, επειδή προχωρούσαν μέχρι κάποιο σημείο, που δεν έφτανες εσύ. Είναι το στοίχημα πως εσύ θα φτάσεις στην πηγή και θα πιεις νερό, αυτό που δεν κατάφεραν άλλοι…
Έφτασα στο γήπεδο στις 9 το βράδυ. Πολύς κόσμος, μεγάλο πάθος. Για μια ακόμη φορά κατηγόρησα τον εαυτό μου, που δεν αγόρασα εισιτήριο διαρκείας. Για πρώτη φορά, από το 1998, δεν έδειξα πίστη στο Θρύλο του Τάκη Λεμονή… Στο νέο που αποφάσισαν να φτιάξουν, εκεί κάτω, στον Πειραιά, ξεπερνώντας τα συμπλέγματα του παρελθόντος και εμπιστευόμενοι δυο νέους ανθρώπους, τον Τάκη Λεμονή και τον Ίλια Ίβιτς…
Μπήκα στη σειρά με το Στρατή. Φίλος και σύγγαβρος. Συζητούσαμε για το παιχνίδι και ξαφνικά μου λέει την πρόβλεψη: «Στο 12ο λεπτό, που θα βάλει το γκολ ο Θρύλος, να δεις τι θα γίνει!».
Γινόταν κοσμοχαλασιά! Μπήκαμε στη σειρά για να περάσουμε από το τουρνικέ. Ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά ο ενθουσιασμός τεράστιος. Και μόνο από κόσμο, δε χάναμε…
Ήμουν στη θύρα 24! Κατάμεστη! Παλμός, ρυθμός, γλέντι, ατμόσφαιρα ενός διαφαινόμενου Θριάμβου…
Στα αριστερά μας βρισκόντουσαν περίπου 500 Γερμανοί φίλαθλοι. Άκουσαν….. Και τι δεν άκουσαν! Μα κι αυτοί να φοράνε πράσινα και να έρχονται και στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ!
Ώρα 9.45. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Οι εξέδρες να τραγουδούν, ο κόσμος να είναι μέσα στο γλέντι. Ακούγεται ο ύμνος του Champions League και κουνιέται το σεντόνι. Επιτέλους και μια χρονιά που ο Θρύλος μας κάνει περήφανους… Έπρεπε να περάσουν 9 δίσεκτα χρόνια και η ατυχία του Λίβερπουλ το 2004, με την ισοβαθμία.
Το παιχνίδι ξεκινά. Καλοστημένος ο Ολυμπιακός, δυνατή ομάδα η Βέρντερ. Κάνουν διπλή ευκαιρία κάπου στο 8ο λεπτό. Κύτταζα το ρολόι… στο 12ο λεπτό ακριβώς γίνεται το 1-0! Στολτίδης, με σουτ έξω από την περιοχή και ο κόσμος στα ουράνια! Αρχίζει ένας ξέφρενος πανηγυρισμός! Το γήπεδο σείεται από την ολυμπιακή ψυχή, το παιχνίδι παίρνει φωτιά!
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί πλησίασαν στην ισοφάριση. Όμως ο Νικοπολίδης αλλά και όλοι οι αμυντικοί, έδειξαν εξαιρετική ψυχραιμία και ωριμότητα. Με το 1-0 στις αποσκευές του ο Ολυμπιακός, πήγε στο ημίχρονο στα αποδυτήρια.
Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, φάνηκε ότι θα γινόταν πιο δυνατό το παιχνίδι. Είναι αλήθεια ότι ο Γάλλος διαιτητής προσπάθησε με κάθε τρόπο να «σπρώξει» τη γερμανική ομάδα στην περιοχή του Ολυμπιακού. Όμως, ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή, δεν σηκώνει κάτι τέτοια αστεία!
Στο 70ο λεπτό γίνεται το 2-0 με κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, μετά από σέντρα ακριβείας από αριστερά του συγκλονιστικού Ιεροκλή Στολτίδη! Και 4 λεπτά αργότερα, μετά από κόρνερ του Γκαλέττι και κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, ο Στολτίδης κάνει το 3-0 και κλειδώνει την υπόθεση-πρόκριση με θρίαμβο!
Τα λόγια σταματάνε εδώ!
"Και το βράδυ, το βραδάκι, όταν θα' χουμε πια προκριθεί, ο Περαίας θα καεί, γιατί είμαστε όλοι τρελοί"!
Το πιο γλυκό σύνθημα, ένα γήπεδο, μια φωνή, ένα τραγούδι! Όλοι μαζί, μια ανθρώπινη μάζα, λάβα που έκαιγε, ο πραγματικά 12ος παίκτης! Η γερμανική μηχανή έλιωσε και όλοι όσοι αμφισβητούσαν, σιώπησαν! Η πιο εκκωφαντική σιωπή, σε ένα βράδυ θριάμβου και δικαίωσης!
3-0! Μεγάλα γράμματα, μεγάλη νίκη, μεγάλη ομάδα, μεγάλος λαός! Ο κόσμος του Ολυμπιακού, για μια ακόμη φορά, με τη συνεχή παρότρυνση και το τραγούδι, πήρε «άριστα»! Αυτό που βλέπαμε και ζηλεύαμε στις αγγλικές ομάδες, δεν υπάρχει πια! Ο Θρύλος μας, ο Θρύλος της καρδιάς μας, μας ξεπέρασε! Έφτασε στην κορυφή του Ολύμπου, δίνοντας μάθημα ικανότητας και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες!
Θα σταθώ σε δυο πρόσωπα, χωρίς να θέλω να μειώσω κάποιον από τους συντελεστές του χτεσινού θριάμβου.
Ο ένας είναι ο Τάκης Λεμονής και ο άλλος ο Ιεροκλής Στολτίδης.
Ο πρώτος, το καλοκαίρι όλο, εργάστηκε σκληρά, μελέτησε, εφάρμοσε και τέλος παρουσίασε αυτό που όλοι θαυμάζουμε σήμερα, μια ομάδα που στο διάβα της μπορεί να παρασύρει ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ αντίπαλο! Δε θα σχολιάσω το πόσο αμφισβητήθηκε! Ακόμη και ο υπογράφων τον αμφισβήτησε και ήταν η αιτία να μην αγοράσω εισιτήριο διαρκείας! Και ζητώ συγνώμη από τον Τάκη Λεμονή, για μια ακόμη φορά! Και θα πρότεινα να κληθεί να υπογράψει κλειστό 5ετές συμβόλαιο, ως ανταμοιβή του έργου του και των θριάμβων! Γιατί νομίζω, ότι τα καλύτερα είναι μπροστά…
Ο Ιεροκλής Στολτίδης μας απέδειξε, για πολλοστή φορά είναι η αλήθεια, πόσο πολύτιμος ποδοσφαιριστής είναι. Απέδειξε πως έχασε 2 χρόνια, ταλαιπωρούμενος ως ο μόνος αμυντικός μέσος από το Νορβηγό Σόλιντ, κάνοντας άλλους ήρωες και τρέχοντας σε κάθε σημείο του γηπέδου. Πέθαινε στο γήπεδο για την ομάδα, όταν άλλοι κέρδιζαν το χειροκρότημα και την αποθέωση. Φέτος, όμως, με την προσθήκη στην ομάδα του Λεντέσμα, έδειξε πως είναι ένας ποδοσφαιριστής για πολύ μεγάλα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το δεύτερο χτεσινό του γκολ και τρίτο του αγώνα, ήταν η πραγματική αποθέωση αυτού του παιδιού, που πριν 4 ½ χρόνια αποφάσιζε να έρθει στον Ολυμπιακό και να δέσει την τύχη του με την τύχη του Θρύλου. Όσα λόγια και να γραφούν για αυτό το παλικάρι, θα είναι πάλι λίγα, μπροστά στην τεράστια προσφορά του. Να πω και κάτι που ίσως φανεί λίγο υπερβολικό; Από την εποχή του Δημήτρη Περσίδη δεν είχε την τύχη ο Ολυμπιακός να έχει έναν τόσο προικισμένο ποδοσφαιριστή. Και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ιεροκλή Στολτίδη!
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Το χτεσινό γλέντι ήταν ανεπανάληπτο! Από σήμερα «τα κεφάλια μέσα» γιατί την Κυριακή έρχεται η ΑΕΚ του προδότη Ρίμπο. Και οι λόγοι για μια μεγάλη νίκη είναι πολλοί…Συγχαρητήρια και πάλι στη νέα Μεγάλη Ομάδα του Θρύλου μας! Μας έκανε περήφανους. Γιατί εμείς δε μιλάμε για «πορείες». Εμείς, πλέον, θα μιλήσουμε με τίτλους!