Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Καλές διακοπές

Πριν ένα χρόνο, επέστρεφα από τις διακοπές. Φέτος, είμαι ακόμη εδώ! Ακόμη; Όχι για πολύ! Αύριο πρωί πρωί αναχώρηση για Χαλκιδική! Επιτέλους! Φόρτιση μπαταριών, αλλαγή εικόνων και λίγη, πολύ λίγη, αποτοξίνωση...
Περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά αισθάνομαι την ανάγκη να φύγω, να αποδράσω! Να ηρεμήσω, να ηρεμήσουμε!
Και επιστρέφοντας έχω να πω πολλά! Πάρα πολλά! Για τη συνεχιζόμενη ανικανότητα των πυροσβεστών, για την πανέμορφη Ρόδο που κατακαίγεται, για τον πρωθυπουργό που ζει αλλού, για την εσωκομματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ, για τις χαμένες ζωές στο Πέραμα...
Όμως, επιτρέψτε μου ένα μικρό διάλειμμα!
Καλές διακοπές, σε όσους ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει!

Γ.Γ.Α.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Λύση

«Τροποποιήσεις στον οικονομικό κανονισμό του ΠΑΣΟΚ πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στα οικονομικά του κόμματος ενώ παράλληλα κάλεσε και τα άλλα κόμματα να πράξουν το ίδιο. Η εισήγηση που θα τεθεί σήμερα σε ψηφοφορία στο Εθνικό Συμβούλιο, που συνεδριάζει στη Θεσσαλονίκη, έχει ως εξής:

Προτείνεται ονομαστικοποίηση όλων των εσόδων ανεξαρτήτως ποσού είτε αυτά αφορούν συνδρομές μελών είτε αφορούν έσοδα από οικονομικές εξορμήσεις (κουπόνια) ή κάθε άλλη προβλεπόμενη πηγή. Οι εισροές χρημάτων θα πραγματοποιούνται μέσω τραπεζικού λογαριασμού ενώ και όλες οι πληρωμές θα γίνονται μέσω τραπεζικών λογαριασμών ή με ονομαστικές επιταγές. Η εκτέλεση πληρωμών σε μετρητά θα επιτρέπεται για ποσά έως 1.000 ευρώ.

Παράλληλα, θα συντάσσεται προϋπολογισμός του κόμματος από το Γενικό Διευθυντή, ο οποίος θα είναι και υπεύθυνος των οικονομικών υπηρεσιών. Ο προϋπολογισμός θα εγκρίνεται από το Εθνικό Συμβούλιο, μετά από εισήγηση του Πολιτικού Συμβουλίου εντός του πρώτου τριμήνου κάθε έτους και θα δημοσιοποιείται στο διαδίκτυο. Για κάθε δράση ή εκδήλωση που θα συνεπάγεται δαπάνη που υπερβαίνει το 2% του συνολικού ετήσιου προϋπολογισμού του ΠΑΣΟΚ, θα απαιτείται η σύνταξη ειδικού προϋπολογισμού.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαφοροποιήθηκε από την εισήγηση του κ.Παπανδρέου σε αρκετά σημεία, εκτιμώντας ότι καταπιάνεται με επιμέρους θέματα, όπως τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, αντί να παρουσιάζει μια συνολική εικόνα του κινήματος και των πολιτικών που προτίθεται να εφαρμόσει ως κυβέρνηση. Μάλιστα δήλωσε ότι θεωρεί πως το ΠΑΣΟΚ είναι μέρος της κρίσης και όχι της λύσης, σε αντίθεση με όσα υποστήριξε ο κ. Παπανδρέου. Στον αντίποδα, η Άννα Διαμαντοπούλου βρήκε θετικές τις εισηγήσεις για τα οικονομικά του Κινήματος και για την οικονομία, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία. Τόνισε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να απαντήσει στη σημερινή κρίση με οραματικό τρόπο και να αιτιολογήσει γιατί πρέπει να έρθει στην εξουσία.»

Ολοκληρώνεται σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, υπό τη σκιά των νέων δημοσκοπήσεων, που παρουσιάζουν την ίδια εικόνα με τις προηγούμενες, δηλαδή, ένα σταθερό προβάδισμα της Ν.Δ. 3.5 ποσοστιαίων μονάδων. Το αξιοπερίεργο όλων των δημοσκοπήσεων είναι πώς καταφέρνει η κυβέρνηση να πείθει. Μετά, μάλιστα και την μουσολινική ομιλία του «καταλληλότερου» στην Αρχαία Ολυμία, στα πλαίσια του Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ, και τη μη παρουσία του στις περιοχές που τον ανέμεναν οι πληγέντες από την περυσινή καταστροφική πυρκαγιά, η κοινωνία θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το δρόμο που πορεύεται.

Φυσικά, πάντοτε υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ η πλευρά Βενιζέλου, μόνιμα να αμφισβητεί τον Πρόεδρο. Οι προτάσεις Παπανδρέου, ανατρέπουν την σημερινή εικόνα φαυλότητας των κομμάτων και ρίχνουν φως στα ταμεία τους. Σταματούν οι άδηλοι πόροι, οι «άγνωστες» πηγές χρηματοδότησης και όλα δημοσιεύονται στο internet. Η αντίδραση Βενιζέλου έγκειται στην αντίληψη που τον διακατέχει του έντονου κυβερνητισμού. Η εξουσία για την εξουσία, μη αντιλαμβανόμενος πως πλέον στη λογική του «όλοι ίδιοι είστε», είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο να ανατραπεί ακόμη και η ίδια η λειτουργία των κομμάτων. Δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια «φωτεινά πνεύματα» κατευθύνουν τον κύριο καθηγητή, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι η μόνη λύση, για να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι να αλλάξει το ίδιο και να μπει ξανά στην πρωτοπορία. Πώς θα γίνει κάτι τέτοιο, χωρίς να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα; Πώς μπορεί να πείσεις την κοινωνία ότι είσαι διαφορετικός, όταν αναφέρεσαι μόνο στην κατάληψη της εξουσίας και όχι στο πώς θα αλλάξεις, θα γίνεις διαφορετικός, για να πείσεις τον ψηφοφόρο να σε εμπιστευθεί;

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει πλέον καταστεί μια τεράστια μαύρη τρύπα. Δεν είναι τυχαίο που κάποια σκάνδαλα έχουν αφετηρία την περίοδο διακυβέρνησής του. Πώς θα πείσει; Με ποιον τρόπο; Εκτός του ότι, κατ΄ εμέ, θα έπρεπε να απομακρυνθούν όλοι όσοι προκάλεσαν, όλοι όσοι ενεπλάκησαν σε κυβερνητικές θέσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την ιστορική ευθύνη να οδηγήσει το Κίνημα ΠΡΩΤΙΣΤΑ στην αυτοκάθαρσή του και στη συνέχεια στην εξουσία. Δεν είναι διαπραγματεύσιμα αυτά. Χρεώθηκε ο ίδιος όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος, επί μακρόν χρόνο βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, επιτέλους ας πραγματοποιήσει αυτό που επιβάλλεται, με όποιο κόστος! Και τελικά, δε νομίζω ότι η απομάκρυνση του πρώην πρωθυπουργού κόστισε στο ΠΑΣΟΚ. Ούτε και η απομάκρυνση όσων εμπλέκονται με το σκάνδαλο Siemens. Το αντίθετο, θα έλεγα. Τα οφέλη του ΠΑΣΟΚ, από την καθαρή στάση του Προέδρου του απέναντι στα σκάνδαλα και στους με κάθε τρόπο εμπλακέντες, είναι επιταγή που θα εισπραχτεί σε πολύ σύντομο χρόνο. Και καλό θα είναι όλοι όσοι είχαν το ρόλο του εξαπτέρυγου, να σιωπήσουν.

Αναφέρθηκα στην ιστορική ευθύνη του Προέδρου. Είναι τεράστια. Και ως Πρόεδρος δεν πρέπει να είναι αρεστός. Οφείλει να είναι αυτός που θα οδηγήσει το Κίνημα πέρα από τη σημερινή απαξίωσή του και θα το φέρει ξανά στην πρωτοπορία και δευτερευόντως στην εξουσία. Στόχος σήμερα, κάθε μέλους, κάθε στελέχους του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι αυτό. Αυτοκάθαρση, νέοι άνθρωποι, καθαρές λύσεις. Οτιδήποτε άλλο θα κρατά το Κίνημα στον πάτο του πηγαδιού. Η ευθύνη του Προέδρου είναι η ευθύνη του χειρουργού. Στο χειρουργικό τραπέζι φορά τη μάσκα του καθήκοντος, δηλαδή, θα πονέσω τον ασθενή για να γίνει καλά. Και ο πολιτικός αυτό το ρόλο έχει. Προτάσσει το συμφέρον των πολλών, το συμφέρον της Παράταξης. Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι αρεστός σε όλους. Όμως, όταν το πολιτικό σύστημα βρίθει σκανδάλων, όταν το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να προτείνει λύσεις, τότε ο ηγέτης αναλαμβάνει το βάρος των πρωτοβουλιών και αφήνει πίσω του όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να τον ακολουθήσουν.

Για πολλοστή φορά, έχω να προτείνω στον Πρόεδρο να κάνει την υπέρβασή του. Να κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του, η δημοκρατικότητά του και η οικογενειακή του παράδοση. Και η λύση θα πονέσει, θα προκαλέσει, θα αμφισβητηθεί. Το αποτέλεσμα, όμως, θα τον δικαιώσει. Όπως ο Αλέξανδρος με το ξίφος έλυσε τον δεσμό και κατέστη αδιαμφισβήτητος, έτσι και σήμερα, Πρόεδρε, η μόνη λύση είναι αυτή. Μαχαίρι, Πρόεδρε, μαχαίρι.

Γ.Γ.Α.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Για έναν αγώνα...

http://www.youtube.com/watch?v=6J6JbGhOHzI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=_uJF8YcxmIc&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=BArqtETgZh8&NR=1

Οφείλω, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, δυο λόγια για αυτόν που δεν πρόλαβε αυτό που σχεδίαζε, το αύριο! Δυο λόγια για έναν άνθρωπο που λάτρεψε τον άνθρωπο, που λάτρεψε την πατρίδα, που λάτρεψε τη γυναίκα. Για ένα άνθρωπο που έφυγε ερωτευμένος με γυναίκες. Την Κάκια του, τις κόρες του, την πολιτική. Κι αυτό, γιατί σήμερα, 14 χρόνια μετά τον άδικο χαμό του, η κόρη του, η Φώφη, δοκιμάζεται σκληρά από τον ίδιο εχθρό, που νίκησε τον Γιώργο, την Κάκια, την αδερφή της Κάκιας…

Όταν το 1984, κάπου ήσυχα, είχαμε συστηθεί και του είχα αναφέρει την ιδιότητά μου, γέλασε με έναν τρόπο, που μόνο αυτός ήξερε να γελά. «Νεαρέ Εύελπι, θέλει κουράγιο αυτό που κάνεις», μου έλεγε. Γελούσαμε, συζητούσαμε σαν ίσος προς ίσον, λέγαμε ανέκδοτα, όποτε βρισκόμαστε, μέσα από τις υποχρεώσεις του ως υπουργός. Ερχόταν, όμως, γιατί του άρεσε να βρίσκετε με νέους ανθρώπους. Μιλούσε, άκουγε, ήταν ο άνθρωπός μας. Ουδέποτε υπήρξε επαρμένος, δεν ένιωσε υπουργός απόμακρος και βλοσυρός. Ήξερε να γελά και να χαίρεται.

Κι αυτόν τον άνθρωπο, που γυρίζοντας από την Αμερική αισθάνθηκε νικητής, τελικά τον νίκησε ο Χάροντας. Άφησε παρακαταθήκη. Όλοι, όσοι βρεθήκαμε στο Αμφιθέατρο της Γ.Σ.Ε.Ε τον Νοέμβρη του 1996, στο πρώτο συνέδριο του Ομίλου Γιώργος Γεννηματάς, ξέραμε γιατί είμαστε εκεί. Κατάμεστο Αμφιθέατρο, Ζεστή καρδιά, στη μνήμη του. Εκλέχτηκε Πρόεδρος του Ομίλου η Φώφη.

Από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Η Φώφη εκλέχτηκε βουλευτής και 2 φορές Νομάρχης Αθήνας. Και ξαφνικά, ενώ αυτό το κορίτσι γνώριζε την ευτυχία με τον άντρα της και τα τρία παιδιά της, έρχεται αυτός ο αδυσώπητος εχθρός για να θυμίσει πως δεν πρέπει να δηλώνουμε ποτέ ευτυχισμένοι.

Σήμερα, βρίσκεται στην Αμερική, εκεί που είχε νοσηλευτεί ο πατέρας της και η Μελίνα. Της εύχομαι ολόψυχα να κερδίσει, όχι τη μάχη, τον πόλεμο. Το χρωστά στη μνήμη των γονιών της, το χρωστά στον εαυτό της, το χρωστά στην υγεία, αυτό το τόσο πολύτιμο και τόσο ευάλωτο αγαθό.

Καλό αγώνα Φώφη

Γ.Γ.Α.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

ΣΕΝΑΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Όπως γράφει ο Νίκος Κακαουνάκης στο Καρφί, πρόσφατα πρέπει να υπήρξε συνάντηση μετά γεύματος, μεταξύ Γιάννας Αγγελοπούλου του επιχειρηματία Βγενόπουλου και του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά. Το όλο σκηνικό στην πολιτική ζωή του τόπου, με τα δυο μεγάλα κόμματα να βρίσκονται βουτηγμένα στα σκάνδαλα, με την προφανή αδυναμία (λόγω δεσμεύσεων;) της κυβέρνησης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με την απαξίωση της πολιτικής από την κοινωνία, με τη γνωστή φράση «όλοι ίδιοι είστε», ίσως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις για το μέλλον, που ίσως έχουν ξεκινήσει κι εμείς, στρουθοκαμηλίζοντας, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.

Τι λέει ένα πιθανό σενάριο; Ότι η κάθαρση θα οδηγήσει στην ιταλοποίηση, με την εμφάνιση ενός Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα. Και ποιος είναι ο Μπερλουσκόνι για τα ελληνικά μέτρα και σταθμά; Ο Ανδρέας Βγενόπουλος!

Να, λοιπόν, πώς παραδίδεται η πολιτική, ΑΜΑΧΗΤΙ, στη νέα επιχειρηματική αντίληψη! Να πώς η Γιάννα, επανέρχεται, από άλλο δρόμο στην πολιτική ζωή του τόπου. Να πώς κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης και ανοίγει ο κύκλος του Μπερλουσκονισμού στην χώρα μας. Και μετά; Τι γίνεται μετά; Αρχίζει μια μακρά περίοδος εσωστρέφειας για ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα, με άγνωστες συνέπειες. Κι εκεί θα κριθεί ποιοι θα αντέξουν να αντιπαρατεθούν με τα νέα δεδομένα.

Μόνο που τώρα, σήμερα, όλα είναι διαφορετικά. Τα δεδομένα των προηγούμενων δεκαετιών δεν υφίστανται. Δεν υπάρχει δυνατότητα ανακατανομής του πλούτου, δεν μπορεί η κοινωνία να εμπλακεί σε ένα νέο χρηματιστηριακό κύκλο. Ο τζόγος προκαλεί τον Έλληνα, μόνο που το κύμα φτώχειας τον αποθαρρύνει. Και φυσικά, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, τα χειρότερα έρχονται. Η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί, η νίκη του συστήματος με το νέο Ασφαλιστικό, είναι συντριπτική εις βάρος της κοινωνίας. Ο πολίτης του καναπέ δεν διατίθεται να βγει και να διεκδικήσει, να δώσει μάχη και να την κερδίσει. Προτιμά την ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων του, τη σιωπηλή διαμαρτυρία που περιορίζεται στο «ίδιοι είναι όλοι».

Σε αυτό το νοσηρό σκηνικό, στο οποίο η κυβέρνηση αδυνατεί να δώσει λύσεις και να πάρει θέση, θα εμφανιστεί ο «σωτήρας Καβαλιέρε», με τη μορφή ενός επιχειρηματία και εν προκειμένω με τη μορφή του Ανδρέα Βγενόπουλου. Η λογική; Απλή! «Κύριοι πολιτικοί, αποτύχατε. Καθίστε λίγο στο περιθώριο, να αναλάβουμε εμείς, που είμαστε επιτυχημένοι, έχουμε χιλιάδες ένσημα στο ενεργητικό μας και δεν έχουμε ανάγκη να καταληστεύσουμε τον κρατικό κορβανά».

Ποιος πολιτικός, πλην Γιώργου Παπανδρέου, έχει τα άντερα να αντιπαρατεθεί; Ποιο πολιτικό σχήμα είναι τόσο καθαρό απέναντι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, ώστε να μπορέσει να δώσει αγώνα και να επικρατήσει; Και, τελικά, ο απλός πολίτης, που έχει σιχαθεί την πολιτική, γιατί να μην δώσει μια ευκαιρία σε έναν επιχειρηματία;

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις μου, με αφορμή αυτό που δημοσίευσε στο Καρφί του Σαββάτου ο Νίκος Κακαουνάκης. Μακάρι, αυτό το σενάριο, να μείνει απλά ένα σενάριο. Φοβάμαι, όμως, πως η άρνηση της κυβέρνησης να δώσει τη μάχη εκ του συστάδην, θα έχει αρνητικά αποτελέσματα. Θα δούμε. Ίσως, όλα όσα περιέγραψα να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Ας κρατήσουμε, όμως, το όνομα του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί πιθανότατα να είναι ο νέος αρχηγός της Δεξιάς…

Γ.Γ.Α.

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

http://www.youtube.com/watch?v=Tq3npxGHdj4&feature=related

Πρώτη φορά που την είδα, στεκότανε,
τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε,
χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα,
μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα,
που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,
κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο,
τότε μου 'χε φανεί τόσο αστείο.

[ Ρεφρέν ]
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
[ - Ρεφρέν ]

Στο Πάλος νύχτα τ' όνομά της αφήνει,
γραμμένο κάπου στου Κολόμβου την πρύμνη,
τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν,
και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν.

Βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία,
πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία,
σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν,
και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν.

[ Ρεφρέν ]
...
[ -
Ρεφρέν ]

Is it a sign of the times?
Is man an intelligent beast trained to commit legitimate crimes?
I go through history's pages and see how profit
was guirding empires to slay places
Years of fire, strife and sorrow
while the so-called benefactors were snatching lands.
From the crusaders to the conquistadores,
disrespectful conquerors treating natives like whores.
Today I hear Lebanese babies cry,
i see imperialistic minds crossing the line
Smart bombs, stolen moments
they chew other countries riches as if they were rodents.
Mankind is in an open war with nature
we intervene without respecting the structure

People! They're cutting down Amazons trees
and mother earth still counts her casualties
If I could change something in the world
I would turn the sea blue again and feed the poor

Σήμερα έχει στα χέρια ένα αγόρι,
πάλι ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι,
μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται,
για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται.

[ Ρεφρέν ]
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Το πρωτάκουσα καλοκαίρι, πίνοντας βότκα, με ένα λαμπερό φεγγάρι. Ένιωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα, αυτή την ανατριχίλα που σου δίνει ένα νέο τραγούδι, που έχει κάτι να σου πει… Έκλεισα τα μάτια και το απόλαυσα. Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις τη κάθε λέξη, τον κάθε στίχο, να μπαίνει μέσα σου, να κυκλοφορεί στο αίμα σου, να σου δίνει τη μοναδική ώθηση του λόγου που τρελάθηκε από τη μελωδία…

Γιατί πάντα με μαγεύει αυτή η τέλεια συνύπαρξη μέλους και λόγου, στίχου και μουσικής…

Γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ταξιδεύω, εκεί που εγώ θέλω, όπως εγώ το θέλω.

Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα, πράσινα τα βουνά, κόκκινο το αίμα…

Θα ξαναέβαφα λευκή την αγνότητα, κόκκινο το πάθος και πράσινη την ελπίδα…

Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε όσους είναι συνταξιδιώτες, ονειροπόλοι, ρομαντικοί. Σε όσους θα ξαναέβαφαν γαλάζια τη θάλασσα…

Γ.Γ.Α

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Βουλή, 10/7/2008

Αντιγράφω από το in.gr:

«Μέχρι τώρα ο κ. Παπανδρέου και η αξιωματική αντιπολίτευση, μπορούν να απολογούνται για το παρελθόν τους, αλλά όχι να κατηγορούν κανέναν άλλον», είπε ο υπουργός και πρόσθεσε: «Όταν η Δικαιοσύνη προχωρά με τέτοιους ρυθμούς, σε τι θα βοηθούσε η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής τώρα; Τι θα προλάβαινε να κάνει η Εξεταστική μέσα στο καλοκαίρι, που δεν θα κάνει τον Οκτώβριο; Η πρότασή σας παρουσιάζεται ως πανάκεια, αλλά, είτε είναι πρόταση αμηχανίας, είτε πρόκειται περί προσπάθειας να σταματήσει το έργο της Δικαιοσύνης, γιατί τα μέχρι τώρα στοιχεία παραπέμπουν στις μέρες σας και τους ανθρώπους σας».

Πολύ ωραία τα λέει ο κύριος υπουργός. Θέλει να αγνοεί, πάντως, το σύνολο των σκανδάλων της κυβέρνησής του και πιπιλάει εκ νέου την καραμέλα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Μα το ΠΑΣΟΚ είναι αντιπολίτευση! Η δεξιά μας κυβερνά και μάλιστα ο ίδιος είναι και υπουργός! Ή είναι υπουργός κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και δεν το γνωρίζουμε; Πραγματικά, ζούμε κάτι το παράξενο και πρωτόγνωρο σε αυτή τη χώρα. Η κυβέρνηση να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση, αντί να παράγει κυβερνητικό έργο! Αλλά, ξέχασα! Ποιο έργο; Ο λουφές είναι όλη η υπόθεση! Πόσα θα μαζέψει περισσότερα ο καθένας στο πουγκί του! Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα! Το αίσχος της χώρας που υπάρχει κατά λάθος και λειτουργεί από κεκτημένη ταχύτητα!

Μόνο σε μια τέτοια χώρα έχουν θέση οι Παυλόπουλοι, οι κάθε λογής Παυλόπουλοι! Πουθενά αλλού! Μόνο σε μια τέτοια χώρα έχουν θέση οι Τσιτουρίδηδες, οι Κλαδάδες, οι Αγάπιοι, οι Ευγένιοι…. Όλοι όσοι καταλήσετυσαν τα Ταμεία και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αλλά μόνο σε αυτή τη χώρα θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να μεγαλουργήσουν Τσουκάτοι, Μαντέληδες, Μαντάδες. Σουμάκηδες… Γιατί δεν ανθοφορεί μόνο το δέντρο της δεξιάς! Έχει ανθοφορήσει κατά το παρελθόν και το δέντρο του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με εξαιρετικά μπουμπούκια…

Να λοιπόν, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου ζητεί λύση! Γιατί γνωρίζει πως σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όπου και αν ανήκουν. Γιατί τα μπουμπούκια, δεν έχουν χρώμα… Χώμα ψάχνουν για να αναπτυχθούν και εν προκειμένω, όπου χώμα, εννοείται το χρήμα!

Ας αφήσει τους δεκάρικους ο υπουργός και η κυβέρνηση της συγκάλυψης! Είχαν και ακόμη έχουν τη μοναδική ευκαιρία να καθαρίσουν το τοπίο της πολιτικής από τους «λαδιάρηδες». Ο Παπανδρέου τους έδειξε το δρόμο. Ας τον ακολουθήσει και ο πρωθυπουργός. Αν επιθυμεί και αν δεν έχει αναλάβει δεσμεύσεις…

Γιάννης Γ. Αγγέλου

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Με αφορμή μια ομιλία

Αντιγράφω από το in.gr:

Με ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα άρχισαν το Σάββατο οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε ΝΔ ότι κρύβεται και δεν επιθυμεί Εξεταστική για τη Siemens, ενώ επανέλαβε ότι δεν ενδιαφέρει το κόμμα η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

«Βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή καμπή του δικομματικού συστήματος» είπε χαρακτηριστικά, ενώ για τις αποκαλύψεις στο θέμα Siemens τόνισε: «η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων για την οποία καμαρώνει και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, σε αυτού του είδους τις δοσοληψίες έχουν βασιστεί. Ο κόσμος τόχει τούμπανο.Και αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα κεντρικό πολιτικό παιχνίδι που παίζει με τις παραγραφές.»

Ο κ. Τσίπρας επέκρινε τον πρωθυπουργό γιατί, όπως είπε, δεν δέχεται εξεταστική επιτροπή και πρόσθεσε ότι ο κ. Καραμανλής περιμένει να αποφανθεί η δικαιοσύνη: «Η δικαιοσύνη όμως έχει αποφανθεί στην προανακριτική εξέταση ότι δεν προκύπτουν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, όπως δεν προέκυψαν για τις υποκλοπές και για τα δομημένα ομόλογα, το χρηματιστήριο».

Ο ίδιος τόνισε την ανάγκη ο ΣΥΝ να αναδείξει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο σε αριστερή κατεύθυνση. «Δεν μας ενδιαφέρει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μας ενδιαφέρει ο κυβερνητισμός. Δε μας ενδιαφέρει μια συνεργασία για να βοηθήσουμε το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε, όπως βλέπουμε σήμερα ότι διαχειρίστηκε την κυβερνητική εξουσία, να ξαναέρθει σε κυβερνητικές θέσεις, σα να μη συνέβη τίποτα» είπε.

Ο ίδιος κατέληξε λέγοντας ότι με τους σημερινούς όρους, με τους όρους που επιθυμεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή της Αριστεράς στην εξουσία έχει περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει την Αριστερά, παρά την εξουσία.

Αλ. Αλαβάνος: Ειλικρινής η επιθυμία...

Ειλικρινή χαρακτηρίζει ο Αλέκος Αλαβάνος τη διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου για συνεργασία με τον ΣΥΝ.

Μιλώντας στην Ημερησία του Σαββάτου, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ λέει χαρακτηριστικά: «Είμαι βέβαιος, πάντως, ότι και η επιθυμία πολλών απλών φίλων του ΠΑΣΟΚ είναι βαθιά και ειλικρινής.

» [...] Με τα τελευταία δεδομένα, όμως, ιδιαίτερα της Siemens, αρχίζουν να κατανοούν ότι θα γίνει το αντίθετο, δηλαδή η αριστερά από ελπίδα θα εκπέσει σε στοιχείο κρίσης του συστήματος.»

Για μια ακόμη φορά βλέπουμε ένα περίεργο παιχνίδι δηλώσεων και ομιλιών των δυο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τη μια ομιλεί θετικά ο Τσίπρας για το ΠΑΣΟΚ και αρνητικά ο Αλαβάνος, την άλλη αλλάζουν ρόλους. Και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο το γεγονός ότι ο αγαπητός πρόεδρος του ΣΥΝ, κάθε φορά, «βάζει» στο ίδιο τσουβάλι Καραμανλή και Παπανδρέου.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τον προσπορισμό ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αυτό σταμάτησε να του αποδίδει, αφού ο κόσμος των δημοσκοπήσεων, ο λαμπερός κόσμος του Ρουσόπουλου, «δείχνει» άλλα. Ο φόβος του δικομματισμού; Τα αντανακλαστικά της συντήρησης; Η κοινωνία των αδιάφορων ή αναποφάσιστων; Όλα μαζί; Πάντως, η ουσία είναι ότι πλέον η δεξαμενή στερεύει. Προτιμά την ευθεία αντιπαράθεση, επιλέγοντας την τακτική των ίσων αποστάσεων και της ισοπέδωσης. Και επίσης, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η μεν Δεξιά κυβερνά και έχει την ίδια ηγεσία εδώ και 11 χρόνια, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει απομακρυνθεί από την εξουσία σχεδόν 4 ½ χρόνια και έχει μιαν άλλη ηγεσία, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά της προηγούμενης.

Ασφαλώς σε κάποια σημεία της ομιλίας του να μην έχει απολύτως άδικο ο κος Τσίπρας. Ο κυβερνητισμός είναι ένα στοιχείο που διακατέχει τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Όλα κινούνται γύρω από μια νίκη, όλοι συζητούν για την «επόμενη μέρα, που το ΠΑΣΟΚ θα είναι κυβέρνηση», ουδείς απασχολείται με το μείζον, που δεν είναι άλλο, από τη διαμόρφωση θέσεων και πολιτικών που θα εξασφαλίσουν στη Δημοκρατική Παράταξη τη νίκη. Αναρωτιούνται πολλοί γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ανακάμπτει, με τέτοια άθλια έως ανύπαρκτη κυβέρνηση. Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Ποιες οι θέσεις του για την Παιδεία; Το Ασφαλιστικό; Την Υγεία; Ποιες οι θέσεις του για την Άμυνα;

Αν εξαιρέσουμε τα ζητήματα διαφάνειας, περιβάλλοντος και εξωτερικής πολιτικής, στα οποία έχει αναλάβει την ευθύνη ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, στους άλλους τομείς υπάρχουν μόνο καταγγελίες. Μα μόνο καταγγέλλοντας δεν κάνεις πολιτική! Υστερικές φωνές μιας δήθεν κακοδιοίκησης, δεν οδηγούν κάπου.

Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, φροντίζει να κάνει τα ίδια, ή σχεδόν τα ίδια. Αυτό μας ενδιαφέρει; Μια απλή διαχείριση, ή μια νέα διακυβέρνηση, με άλλα χαρακτηριστικά, άλλη ποιότητα, άλλους στόχους, άλλη νοοτροπία; Αν δεν πείσουμε τους εαυτούς μας, δεν πρόκειται να γίνει βήμα. Και για να πείσουμε τους εαυτούς μας, οφείλουμε πρώτιστα να βάλουμε στο περιθώριο τη λογική του καθεστωτισμού και του κυβερνητισμού. Είναι αδιανόητο, με τη σημερινή πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, να ενδιαφέρονται κάποιοι μόνο για μια καρέκλα. Είναι απαράδεκτο και έξω από κάθε έννοια λογικής, να προσεγγίζουμε την κοινωνία με τη φιλοσοφία της αυριανής κυβέρνησης. Προέχει να διαμορφώσουμε το πλαίσιο, την θέση σε κάθε τομέα, να διατυπωθούν πολιτικές και να συμμετάσχει ο πολίτης σε αυτή τη διαδικασία. Να υπάρξει ειλικρινής διάθεση και απομάκρυνση κάθε στελέχους που έχει προκαλέσει με τη στάση του την κοινωνία. Και το πλέον σημαντικό; Να επιτευχθεί, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αρραγής ενότητα, όχι στη βάση μιας πρόσκαιρης νίκης, αλλά στην ουσία μιας άλλης μορφής εξουσίας.

Το ΠΑΣΟΚ, με κάθε ειλικρίνεια, προσέγγισε την Αριστερά, όχι για να λύσει τα προβλήματά του, αλλά για να συγκροτηθεί ένα μέτωπο κατά της κυβέρνησης, που οδηγεί τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην πλήρη απαξίωσή της σε κάθε επίπεδο. Η άρνηση της Αριστεράς αποδεικνύει ότι για μια ακόμη φορά, ότι δεν την απασχολεί η ουσία του ζητήματος, που είναι ο διάλογος για τη διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων. Την απασχολεί να αρνείται.

Ο δρόμος θα είναι μακρύς και πιθανότατα επίπονος. Αλλά, το ΠΑΣΟΚ, να ξέρει ότι αυτόν τον δρόμο θα τον βαδίσει μόνο του. Ίσως, γιατί ο Παπανδρέου αξίζει να δοκιμαστεί για να κυβερνήσει. Και ειλικρινά, πιστεύω βαθιά μέσα μου, ότι θα κυβερνήσει διαφορετικά. Γι΄ αυτό επιμένω να «καθαρίσει» το περιβάλλον! Γιατί δεν του αξίζει τα βαρίδια να τον κρατούν και να μην του επιτρέπουν να απογειωθεί και μαζί με αυτόν να απογειωθεί μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη χώρα. Και κάθε φορά θα κλείνω, υπενθυμίζοντάς του πως επιβάλλεται το μαχαίρι!

Γιάννης Γ. Αγγέλου

Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Στο κλείσιμο του κύκλου της Μεταπολίτευσης

Οι διαδοχικές δημοσκοπήσεις όλο αυτό το διάστημα, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι τα δυο μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν κάτω από το 50%, ενώ πρώτο «κόμμα» είναι οι αναποφάσιστοι. Μέσα στη δίνη του σκανδάλου της Siemens, όπου η κατευθυνόμενη Δικαιοσύνη προσπαθεί να κουκουλώσει όπως όπως την υπόθεση, για να μην εμπλακούν πρόσωπα της κυβέρνησης, όπου ο Υπουργός της Δικαιοσύνης διαβεβαίωνε ότι «δεν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα», όπου η μόνη φωνή αντίδρασης είναι αυτή του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά που πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος βρέθηκαν μπλεγμένα σε «μαύρο χρήμα», η εξέλιξη των δημοσκοπήσεων είναι απόλυτα φυσιολογική.

Φυσικά, η κυβέρνηση έχει επιλέξει έναν άλλο δρόμο, όπως σε όλα τα θέματα. Το αφήνει να εξαντληθεί από μόνο του! Καθημερινά βγαίνουν στον αέρα ονόματα, έγγραφα, παραστατικά, αλλά αυτή, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου, του αποτελεσματικού σε αυτό που κάνει Ρουσόπουλου, ρίχνει και πάλι τις ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ, όπως με επιτυχία έχει κάνει εδώ και 4 ½ χρόνια, με αποτέλεσμα να βγαίνει «καθαρή» η Ν.Δ. και «καταλληλότερος» ο πιο απών πρωθυπουργός των τελευταίων 50 ετών! Ομόλογα, παραδικαστικό, ασφαλιστικό, ΟΤΕ, Siemens, πυρκαγιές, σεισμοί και άλλα πολλά, σε όλα η ίδια τακτική!

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να ξεφύγει από την εσωστρέφεια και τελικά όλο μέσα σε αυτή βρίσκεται! Γιατί; Γιατί εδώ απουσιάζει η τόλμη, στα πλαίσια μιας «μεγάλης και ενωμένης Δημοκρατικής Παράταξης»! Η μεγαλύτερη ειρωνεία; Η «μεγάλη και ενωμένη», διαρκώς συρρικνώνεται! Λείπει η τόλμη, να υπάρξει ξεκαθάρισμα σε πρόσωπα και πολιτικές. Υφέρπει κρίση και ανακυκλώνεται η εσωστρέφεια. Φυσικά, ο Πρόεδρος του Κινήματος, το ισχυρότερο χαρτί του ΠΑΣΟΚ, κινείται στα πλαίσια των ισορροπιών, μη δυνάμενος να εφαρμόσει αυτό που πραγματικά θέλει. Μόνο, που στην παρούσα συγκυρία, έχει το τρομακτικό πλεονέκτημα των κινήσεων. Το ΠΑΣΟΚ, όντας κυβέρνηση επί 18 χρόνια, πράγματι ενεπλάκη σε διάφορα. Ουδείς το αμφισβητεί, ουδείς το αρνείται. Τώρα, όμως, ειδικά αυτή την περίοδο, με το χαμό του σκανδάλου, δίνεται η μοναδική ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου. Και είναι βέβαιο πως ουδείς θα τολμήσει να πει το παραμικρό. Όμως, το ζήτημα είναι η απογοήτευση της κοινωνίας. Το σύνθημα «όλοι ίδιοι είστε» είναι ισοπεδωτικό! Αλλά, ακούγεται!

Η σημερινή κατάσταση, όπως εξελίσσεται, έντονα θυμίζει Ιταλία. Κάποιοι δικαστές φρόντισαν για την επιχείρηση «καθαρά χέρια» και η Ιταλία έκτοτε έχει για τρίτη φορά πρωθυπουργό τον Μπερλουσκόνι! Δεν είναι κατάντια αυτό για μια χώρα εξόχως Δημοκρατική; Είναι! Αλλά, αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα της γείτονος!

Σαφέστατα και η σημερινή πραγματικότητα σήμανε το τέλος της εποχής της Μεταπολίτευσης. Η νέα πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Άλλα τα δεδομένα, άλλο το πολιτικό σκηνικό που τείνει να διαμορφωθεί. Ήδη, συζητείται ο περίφημος τρίτος πόλος, δημιούργημα και εκφραστής των πάσης φύσεως συμφερόντων. Εξάλλου, δεν πρέπει να πάει χαμένο και το περίφημο προεκλογικό δείπνο που είχε πραγματοποιήσει γνωστός εκδότης….

Ποια η αντίδραση της κοινωνίας; Καμιά! Η κοινωνία, όπως διαμορφώθηκε πλέον, δεν ενδιαφέρεται. Καρτερικά περιμένει το όποιο μοιραίο, μη αντιδρώντας. Ακρίβεια; Απάτες; Αδιαφορία του κράτους; Νέο ασφαλιστικό; Στο απόλυτο μηδέν! Σε ομαδική κατάθλιψη, ένας ολόκληρος λαός.

Δε θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, γίνονται δεκανίκι του Καραμανλή. Κι ενώ τώρα, που όλα βγαίνουν στο φως και θα έπρεπε όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να σταθούν στο ύψος τους, καταγγέλλοντας και προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις καθημερινά, διαπιστώνουμε μια παγωμάρα και φυσικά όλες οι ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ…

Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό των εξελίξεων, υπήρξε και μια σημαντικότατη εκδήλωση. Το 23ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπου για μια κόμη φορά έλαμψε η προσωπικότητα του Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί, είναι αλήθεια, πως το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, ή μόνο στην Ελλάδα. Βρίσκεται σε όλη την Ευρώπη. Όλη η Ευρώπη δεξιοκρατείται, συντηρητικοποιείται. Η μετανάστευση; Η ακρίβεια; Το περιβάλλον; Ζητήματα που απασχολούν κάθε Ευρωπαίο πολίτη και που και αυτός πλέον σταδιακά αποδυναμώνεται και μειώνει την αντίδρασή του στην επερχόμενη λαίλαπα.

Τα Σοσιαλιστικά/Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν την ευθύνη τους. Και η Διεθνής, με τη διημερίδα που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, επιβεβαίωσε την ανάγκη να γίνει ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ. Το πλέον σημαντικό, όμως, είναι άλλο!

Η επανεκλογή στη θέση του Προέδρου και μάλιστα ομόφωνα, του Γιώργου Παπανδρέου, αυτού του τόσο παρεξηγημένου, στη χώρα μας, πολιτικού! Σε μια χώρα που τρώει τα παιδιά της, ένας Έλληνας πολιτικός ηγείται μια τεράστιας κίνησης, σε όλο τον πλανήτη! Κι οι διάφοροι ελληναράδες, εξακολουθούν, στα πλαίσια της μικρότητας τους, να τον αποκαλούν «Γιωργάκη», σα να τον μεγάλωσαν στα γόνατά τους….

Γίνεται παιχνίδι στα στόματα των δημοσιογράφων, λοιδορείται και αμφισβητείται από τους κάθε λογής «τίποτα», που έχουν κατακλύσει κάθε χώρο. Και φυσικά, ο Γκέμπελς της κυβέρνησης Καραμανλή, εκμεταλλεύεται αυτό το γεγονός και με κάθε τρόπο καταφέρνει να διαμορφώνει τη συνείδηση του εκλογικού σώματος, όπως εκφράζεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις.

Στο κλείσιμο αυτού του κύκλου, που ξεκίνησε με την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών και τον ακρωτηριασμό της Κύπρου, του περίφημου κύκλου της Μεταπολίτευσης, διαπιστώνεται ότι η πολιτική βρίσκεται στα «σχοινιά».

Υπουργοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα, πρώην υπουργοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα, Δικαιοσύνη καθοδηγούμενη (καθόσον και τυφλή, μην πέσει και χτυπήσει!), αγορά που κερδοσκοπεί κάθε λεπτό, κοινωνικό κράτος που καταρρέει, ανεξέλεγκτη είσοδος οικονομικών μεταναστών, ανεργία, κάκιστη παροχή υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας…

Μια χώρα που κινείται από κεκτημένη ταχύτητα και μόνο. Και μια κυβέρνηση που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να παρακολουθήσει την πραγματικότητα, παραμένοντας σταθερά προσηλωμένη στην αντίληψη, πως για όλα «φταίει το ΠΑΣΟΚ»!

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έδωσε το στίγμα! Στη χώρα αυτή, στο λαό αυτό, δεν πρέπει τόσο κακή διακυβέρνηση. Εξεταστική Επιτροπή για τα σκάνδαλα και παράλληλα να «τρέχει» η δικαστική διερεύνηση. Πλήρης άρνηση από την πλευρά του «καταλληλότερου»….

Μόνο, που όσο κι αν απολαμβάνει την πρόσκαιρη άνοιξη των αριθμών των δημοσκοπήσεων, θα βρεθεί προ αδιεξόδου, μόλις αρχίσουν τα πρωτοβρόχια. Πετρέλαιο θέρμανσης προ των πυλών! Και φυσικά, για πόσο θα αντέξει σε αυτή την αδιέξοδη οικονομική και κοινωνική πολιτική; Σημειωτέον ότι και τα σκάνδαλα, που ακολουθούν αυτή την κυβέρνηση, θα συνεχίσουν να αποκαλύπτονται!

Το ΠΑΣΟΚ, οφείλει τώρα, να καταθέσει πειστική πρόταση σε κάθε τομέα. Διατυπωμένη πολιτική για το κάθε τι. Ρηξικέλευθες προτάσεις για μια άλλη κοινωνία, για ένα άλλο κράτος. Εγγύηση είναι μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου. Ας τολμήσει να καθαρίσει και να περάσει μπροστά. Για τη χώρα, το λαό. Για μια άλλη κοινωνία, με μια άλλη κοινωνική συμφωνία.

Γιάννης Γ. Αγγέλου

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Η δήλωση του Γ. Παπανδρέου για τη Siemens

«Στο έγκλημα της SIEMENS προστέθηκε χθες ένα νέο έγκλημα, ακόμα πιο βαρύ. Μια εκτροπή. Εκτροπή πολιτική, εκτροπή δικαστική. Την αποκλειστική ευθύνη γι΄αυτό φέρει πια ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο κύριος Καραμανλής, η κυβέρνησή του, αλλά και η ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Μεγάλοι απόντες; Μεγάλοι απόντες απ’ αυτή την υπόθεση είναι το φως και η αλήθεια. Κυριαρχούν το παρασκήνιο με επιλεκτικές διαρροές, τα ψεύδη, η συσκότιση, η συγκάλυψη.

Η βαριά σκιά αυτής της εκτροπής αποτελεί και κατάχρηση, κατάφορη κατάχρηση της εξουσίας και, σπάνια στα 34 χρόνια της μεταπολίτευσης, είχαμε μια παρόμοια κατάχρηση εξουσίας και υπονόμευση της Δημοκρατίας.

Είχα και είχαμε προειδοποιήσει, μην επιχειρήσετε συγκάλυψη. Χθες, με τον πιο θρασύ τρόπο, η κυβέρνηση κατέλυσε θεσμούς, θεσμούς και αξίες και έκλεισε άρον-άρον την υπόθεση. Προφανώς, γιατί είχαν αρχίσει να βλέπουν το φως της δημοσιότητας στοιχεία που την ενοχοποιούσαν. Και για να πετύχει την συγκάλυψη, χρησιμοποιεί απροκάλυπτα την Δικαιοσύνη. Καταρρακώνει το κύρος της.

Απευθύνομαι στην συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών, των Ελλήνων δικαστών. Μην υποκύπτετε στις πιέσεις. Έχετε το λαό μαζί σας. Θέλει να σας εμπιστευθεί. Απαιτεί ανεξάρτητη και αδέσμευτη Δικαιοσύνη. Μην αφήνετε μια μειοψηφία επίορκων δικαστών να εκτελούν ως κομματικές μαριονέτες τα σχέδια που σχεδιάζονται σε κομματικά υπόγεια. Καταρρακώνεται η αξιοπιστία της Δημοκρατίας μας.

Η υπόθεση αυτή πλήττει βαριά τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση. Δεν μπορεί να σύρεται και να διασύρεται η δημοκρατική πολιτική ζωή του τόπου μας για να συγκαλυφθούν οι αμαρτίες της Νέας Δημοκρατίας.

Ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο, ζήτησα να γίνει Εξεταστική Επιτροπή. Όλα στο φως. Και πρότεινα, προτείναμε, βήματα συγκεκριμένα για να βγει η χώρα από το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο, ένα αδιέξοδο για το οποίο ευθύνεται η Νέα Δημοκρατία.

Ο κύριος Καραμανλής, με τη στάση του, έδειξε ότι είναι μέρος της κρίσης και οι ευθύνες, γι΄ αυτό του αναλογούν στο ακέραιο. Αλλά η χώρα μας, η Ελλάδα, τι φταίει; Δεν μπορεί να παραμείνει όμηρος αυτής της μεγάλης κρίσης. Γιατί σήμερα, είναι πια αυταπόδεικτο ότι οι Έλληνες πολίτες, η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να προσδοκάν τίποτα απ’ αυτή την κυβέρνηση.

Πώς να εμπιστευθούμε μια κυβέρνηση που επιχειρεί συστηματικά να κρύψει τις αμαρτίες της, καταπατώντας κάθε έννοια Δημοκρατίας και διαφάνειας; Πώς να εμπιστευθούμε μια κυβέρνηση, την κυβέρνηση Καραμανλή, να διαχειρίζεται τον δημόσιο πλούτο, τον πλούτο του Ελληνικού λαού, να διαχειρίζεται τα Ασφαλιστικά Ταμεία; Πώς μπορούμε να εμπιστευθούμε την προστασία των δικαιωμάτων μας από την κυβέρνηση αυτή; Πώς μπορούμε να εμπιστευθούμε την διαχείριση των λεπτών εξωτερικών μας θεμάτων από την κυβέρνηση αυτή, τα θέματα της οικονομίας, την προστασία του εισοδήματος του Ελληνικού λαού απέναντι στην ακρίβεια;

Πώς μπορούμε να την εμπιστευθούμε, όταν η ίδια η κυβέρνηση καταπατά θεσμούς, λειτουργεί με αδιαφάνεια στα παρασκήνια, ψεύδεται και εξαπατά τον Ελληνικό λαό; Και το κάνει για να προστατεύσει άνομα, αδιαφανή συμφέροντα. Πώς μπορεί λοιπόν ο Έλληνας και η Ελληνίδα να προσδοκούν δικαιοσύνη και δίκαιη αντιμετώπιση των προβλημάτων τους από μια κυβέρνηση που καταπατά κάθε έννοια δικαίου;

Απευθύνομαι σε όλους τους πολίτες, σε όλους εσάς. Δεσμεύομαι να συνεχίσω ακατάπαυστα τον αγώνα, με όλες μου τις δυνάμεις, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, μαζί με εσάς, για να ανατρέψουμε τα κακώς κείμενα που πλήττουν, ταλανίζουν τη χώρα μας και τα συμφέροντα των πολλών.

Δεσμεύομαι να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό σύστημα, που θα υπηρετεί πραγματικά τα συμφέροντα των εργαζομένων, του Ελληνικού λαού, των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου. Δικαιοσύνη θα αποδοθεί, αλλά δεν αρκεί. Δεν θα κάνω πίσω και η χώρα θα απαλλαγεί, θα απαλλαγεί από τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, ώστε να ανοίξουμε επιτέλους το δρόμο για ένα μέλλον που αξίζει στους Έλληνες, που έχει ανάγκη η Ελλάδα.

Να βγούμε, να βγει η Ελλάδα απ’ αυτή την κρίση πιο δυνατή.

Σας ευχαριστώ».

Η καλύτερη δήλωση Παπανδρέου, από τότε που ανέλαβε τις τύχες του ΠΑΣΟΚ. Και ως συνέπεια αυτής, η δέσμευσή του για διαφάνεια στην πολιτική ζωή του τόπου. Και είναι ο μόνος που μπορεί να το πραγματοποιήσει, γιατί δεν έχει δεσμεύσεις. Είναι ο μόνος που μπορεί να το εγγυηθεί. Επιτέλους, ας μπει ένα τέλος στη σαπίλα του πολιτικού γίγνεσθαι, ας ανατραπεί οτιδήποτε πληγώνει την ελπίδα του πολίτη αυτής της χώρας. Γιατί ο κόσμος δεν τελειώνει σε μας.