Η παραίτηση Βουλγαράκη δεν αποτελεί έκπληξη. Άλλος ένας που καίγεται, για να μείνει «καθαρός» ο καταλληλότερος. Ο παραιτηθείς υπουργός, σε μια παράγραφο της παραίτησής του, γράφει: "Όλοι γνωρίζουν ότι, από όπου κι αν πέρασα, δεν υπήρξε τίποτα μεμπτό. Όσο και αν προσπάθησαν δεν έχουν βρει τίποτα να με κατηγορήσουν, για αυτό έχουν βάλει τώρα, στο στόχαστρο την οικογένειά μου. Λειτούργησα πάντοτε με πλήρη διαφάνεια και ειλικρίνεια. Ποτέ δεν έκρυψα τίποτα." Ο υπουργός ξεχνά, ή θέλει να ξεχνά, ότι επί των ημερών του στο Δημόσιας Τάξης υπήρξε το σκάνδαλο των Πακιστανών, οι παρακολουθήσεις των τηλεφώνων, μέχρι και του πρωθυπουργού και η συγκάλυψη αυτών των περιπτώσεων με την περίφημη κοινή συνέντευξη τύπου των υπουργών Δημόσιας Τάξης, Εσωτερικών και ΜΜΕ. Εξάλλου πάντα και για όλα «φταίει το ΠΑΣΟΚ»!Ακολούθως, με τον ανασχηματισμό του 2006, βρέθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ήταν ή όχι ο άνθρωπος που στήριζε τον Ζαχόπουλο, τότε πρωθυπουργικό φίλο και σήμερα αποδιοπομπαίο τράγο;
Στον ένα χρόνο παραμονής του στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ξεπούλησε λιμάνια, ξεσήκωσε λιμενεργάτες, επέτυχε το μη έλεγχο των τιμών στις ακτοπλοϊκές και τελικά την πλήρωσε από το γεγονός ότι υπήρξε αδηφάγος. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο πρωθυπουργός γνώριζε ή όχι. Γιατί, εάν μεν γνώριζε και κάλυπτε, τότε είναι συνένοχος, εάν δεν γνώριζε, τότε αποδεικνύεται ως επικίνδυνος για τη χώρα. Επίσης, ο Γκέμπελς της ελληνικής πολιτικής σκηνής, πρώην δημοσιογράφος, κουμπάρος του Βουλγαράκη και σύζυγος δημοσιογράφου και επιχειρηματία, Μάρας Ζαχαρέα, Θοδωρής Ρουσόπουλος, πάλι στο απυρόβλητο; Έως πότε ο διαμορφωτής της κοινής γνώμης θα παραμένει στο απυρόβλητο;Είναι γεγονός ότι οι δυο κυβερνήσεις Καραμανλή, υπήρξαν οι χειρότερες κυβερνήσεις από γενέσεως Ελληνικού κράτους. Σαπίλα και διαφθορά, αρπαγή και διαπλοκή, αναλγησία και μικροψυχία, για μια παράταξη που την τίμησε και την εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Αποδείχτηκαν ΑΝΙΚΑΝΟΙ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.
Και τώρα, τι; Τώρα, με μεθοδικότητα, ετοιμάζουμε την επόμενη μέρα. Η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου πλησιάζει. Η ώρα της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης, η στιγμή της δικαίωσης του ηγέτη της. Τώρα είναι η μεγάλη πρόκληση, στην οποία όλοι συντεταγμένοι, οφείλουμε να δώσουμε το «παρών». Δεν περισσεύει κάποιος και όποιος αισθάνεται ότι περισσεύει, ας μείνει στο περιθώριο. Ο λαός είναι έτοιμος να στείλει το μήνυμα κι εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να το αξιοποιήσουμε. Η δεξιά παράταξη, η παράταξη της «μικράς πλην τιμίας Ελλάδος», δεν έχει θέση στο σύγχρονο ιστορικό «γίγνεσθαι». Είναι πλέον γεγονός, ότι δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα της νέας εποχής. Ας την βάλουμε στο καράβι, για το μακρύ ταξίδι της λήθης. Γιατί, σε αυτό το λαό, αξίζει κάτι καλύτερο.
ΓΓΑ