Με αφορμή μια ομιλία

Αντιγράφω από το in.gr:

Με ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα άρχισαν το Σάββατο οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε ΝΔ ότι κρύβεται και δεν επιθυμεί Εξεταστική για τη Siemens, ενώ επανέλαβε ότι δεν ενδιαφέρει το κόμμα η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

«Βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή καμπή του δικομματικού συστήματος» είπε χαρακτηριστικά, ενώ για τις αποκαλύψεις στο θέμα Siemens τόνισε: «η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων για την οποία καμαρώνει και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, σε αυτού του είδους τις δοσοληψίες έχουν βασιστεί. Ο κόσμος τόχει τούμπανο.Και αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα κεντρικό πολιτικό παιχνίδι που παίζει με τις παραγραφές.»

Ο κ. Τσίπρας επέκρινε τον πρωθυπουργό γιατί, όπως είπε, δεν δέχεται εξεταστική επιτροπή και πρόσθεσε ότι ο κ. Καραμανλής περιμένει να αποφανθεί η δικαιοσύνη: «Η δικαιοσύνη όμως έχει αποφανθεί στην προανακριτική εξέταση ότι δεν προκύπτουν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, όπως δεν προέκυψαν για τις υποκλοπές και για τα δομημένα ομόλογα, το χρηματιστήριο».

Ο ίδιος τόνισε την ανάγκη ο ΣΥΝ να αναδείξει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο σε αριστερή κατεύθυνση. «Δεν μας ενδιαφέρει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μας ενδιαφέρει ο κυβερνητισμός. Δε μας ενδιαφέρει μια συνεργασία για να βοηθήσουμε το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε, όπως βλέπουμε σήμερα ότι διαχειρίστηκε την κυβερνητική εξουσία, να ξαναέρθει σε κυβερνητικές θέσεις, σα να μη συνέβη τίποτα» είπε.

Ο ίδιος κατέληξε λέγοντας ότι με τους σημερινούς όρους, με τους όρους που επιθυμεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή της Αριστεράς στην εξουσία έχει περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει την Αριστερά, παρά την εξουσία.

Αλ. Αλαβάνος: Ειλικρινής η επιθυμία...

Ειλικρινή χαρακτηρίζει ο Αλέκος Αλαβάνος τη διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου για συνεργασία με τον ΣΥΝ.

Μιλώντας στην Ημερησία του Σαββάτου, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ λέει χαρακτηριστικά: «Είμαι βέβαιος, πάντως, ότι και η επιθυμία πολλών απλών φίλων του ΠΑΣΟΚ είναι βαθιά και ειλικρινής.

» [...] Με τα τελευταία δεδομένα, όμως, ιδιαίτερα της Siemens, αρχίζουν να κατανοούν ότι θα γίνει το αντίθετο, δηλαδή η αριστερά από ελπίδα θα εκπέσει σε στοιχείο κρίσης του συστήματος.»

Για μια ακόμη φορά βλέπουμε ένα περίεργο παιχνίδι δηλώσεων και ομιλιών των δυο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τη μια ομιλεί θετικά ο Τσίπρας για το ΠΑΣΟΚ και αρνητικά ο Αλαβάνος, την άλλη αλλάζουν ρόλους. Και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο το γεγονός ότι ο αγαπητός πρόεδρος του ΣΥΝ, κάθε φορά, «βάζει» στο ίδιο τσουβάλι Καραμανλή και Παπανδρέου.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τον προσπορισμό ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αυτό σταμάτησε να του αποδίδει, αφού ο κόσμος των δημοσκοπήσεων, ο λαμπερός κόσμος του Ρουσόπουλου, «δείχνει» άλλα. Ο φόβος του δικομματισμού; Τα αντανακλαστικά της συντήρησης; Η κοινωνία των αδιάφορων ή αναποφάσιστων; Όλα μαζί; Πάντως, η ουσία είναι ότι πλέον η δεξαμενή στερεύει. Προτιμά την ευθεία αντιπαράθεση, επιλέγοντας την τακτική των ίσων αποστάσεων και της ισοπέδωσης. Και επίσης, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η μεν Δεξιά κυβερνά και έχει την ίδια ηγεσία εδώ και 11 χρόνια, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει απομακρυνθεί από την εξουσία σχεδόν 4 ½ χρόνια και έχει μιαν άλλη ηγεσία, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά της προηγούμενης.

Ασφαλώς σε κάποια σημεία της ομιλίας του να μην έχει απολύτως άδικο ο κος Τσίπρας. Ο κυβερνητισμός είναι ένα στοιχείο που διακατέχει τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Όλα κινούνται γύρω από μια νίκη, όλοι συζητούν για την «επόμενη μέρα, που το ΠΑΣΟΚ θα είναι κυβέρνηση», ουδείς απασχολείται με το μείζον, που δεν είναι άλλο, από τη διαμόρφωση θέσεων και πολιτικών που θα εξασφαλίσουν στη Δημοκρατική Παράταξη τη νίκη. Αναρωτιούνται πολλοί γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ανακάμπτει, με τέτοια άθλια έως ανύπαρκτη κυβέρνηση. Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Ποιες οι θέσεις του για την Παιδεία; Το Ασφαλιστικό; Την Υγεία; Ποιες οι θέσεις του για την Άμυνα;

Αν εξαιρέσουμε τα ζητήματα διαφάνειας, περιβάλλοντος και εξωτερικής πολιτικής, στα οποία έχει αναλάβει την ευθύνη ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, στους άλλους τομείς υπάρχουν μόνο καταγγελίες. Μα μόνο καταγγέλλοντας δεν κάνεις πολιτική! Υστερικές φωνές μιας δήθεν κακοδιοίκησης, δεν οδηγούν κάπου.

Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, φροντίζει να κάνει τα ίδια, ή σχεδόν τα ίδια. Αυτό μας ενδιαφέρει; Μια απλή διαχείριση, ή μια νέα διακυβέρνηση, με άλλα χαρακτηριστικά, άλλη ποιότητα, άλλους στόχους, άλλη νοοτροπία; Αν δεν πείσουμε τους εαυτούς μας, δεν πρόκειται να γίνει βήμα. Και για να πείσουμε τους εαυτούς μας, οφείλουμε πρώτιστα να βάλουμε στο περιθώριο τη λογική του καθεστωτισμού και του κυβερνητισμού. Είναι αδιανόητο, με τη σημερινή πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, να ενδιαφέρονται κάποιοι μόνο για μια καρέκλα. Είναι απαράδεκτο και έξω από κάθε έννοια λογικής, να προσεγγίζουμε την κοινωνία με τη φιλοσοφία της αυριανής κυβέρνησης. Προέχει να διαμορφώσουμε το πλαίσιο, την θέση σε κάθε τομέα, να διατυπωθούν πολιτικές και να συμμετάσχει ο πολίτης σε αυτή τη διαδικασία. Να υπάρξει ειλικρινής διάθεση και απομάκρυνση κάθε στελέχους που έχει προκαλέσει με τη στάση του την κοινωνία. Και το πλέον σημαντικό; Να επιτευχθεί, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αρραγής ενότητα, όχι στη βάση μιας πρόσκαιρης νίκης, αλλά στην ουσία μιας άλλης μορφής εξουσίας.

Το ΠΑΣΟΚ, με κάθε ειλικρίνεια, προσέγγισε την Αριστερά, όχι για να λύσει τα προβλήματά του, αλλά για να συγκροτηθεί ένα μέτωπο κατά της κυβέρνησης, που οδηγεί τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην πλήρη απαξίωσή της σε κάθε επίπεδο. Η άρνηση της Αριστεράς αποδεικνύει ότι για μια ακόμη φορά, ότι δεν την απασχολεί η ουσία του ζητήματος, που είναι ο διάλογος για τη διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων. Την απασχολεί να αρνείται.

Ο δρόμος θα είναι μακρύς και πιθανότατα επίπονος. Αλλά, το ΠΑΣΟΚ, να ξέρει ότι αυτόν τον δρόμο θα τον βαδίσει μόνο του. Ίσως, γιατί ο Παπανδρέου αξίζει να δοκιμαστεί για να κυβερνήσει. Και ειλικρινά, πιστεύω βαθιά μέσα μου, ότι θα κυβερνήσει διαφορετικά. Γι΄ αυτό επιμένω να «καθαρίσει» το περιβάλλον! Γιατί δεν του αξίζει τα βαρίδια να τον κρατούν και να μην του επιτρέπουν να απογειωθεί και μαζί με αυτόν να απογειωθεί μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη χώρα. Και κάθε φορά θα κλείνω, υπενθυμίζοντάς του πως επιβάλλεται το μαχαίρι!

Γιάννης Γ. Αγγέλου