Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Η Πολιτική επιστρέφει

Το θετικό σε όλη αυτή την ιστορία, που ξεκίνησε μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, είναι ότι επανέρχεται στο προσκήνιο η Πολιτική. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, η θέση μάχης που έχουν πάρει οι μονομάχοι με κάνουν αισιόδοξο. Ο μέν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Γεώργιος Παπανδρέου, έχει όραμα και για το Κίνημα και για τη χώρα. Έτσι, ο πολιτικός του αντίπαλος, αν και φανφαρόνος, θα αναγκαστεί πολύ σύντομα να δώσει και αυτός το πολιτικό του στίγμα. Είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι τέτοιο. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος, έχουν "κακομάθει". Θέλουν λόγο πειστικό, όχι έναν φαφλατά που θα λέει οτιδήποτε. Και κυρίως, θέλουν άνθρωπο, που να τους πείσει ότι όποτε φτάσει στην εξουσία, θα κάνει αυτά που λέει.
Εκτίμηση δική μου είναι ότι έφτασε η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Κάποιος μπορεί να μου πει ότι αυτή η ώρα ήταν πριν 3 1/2 χρόνια. Όχι. Η ώρα του είναι τώρα. Η βαρειά ήττα τον άλλαξε. Το νιώθω. Στην Κ.Ο. έδωσε το πρώτο στίγμα της αλλαγής του. Καθημερινά θα δίνει πλέον προς κάθε κατεύθυνση, τις απαντήσεις του.
Για όσους τον κατηγόρησαν για την επιλογή του να στηθούν κάλπες στην Κ.Ο. ίσως να πρέπει να αναθεωρήσουν την άποψή τους. Ως Πρόεδρος του Κινήματος ζήτησε το αυτονόητο. Γιατί ενόχλησε; Γιατί θορυβήθηκαν; Διότι ήθελαν και πάλι οι γνωστοί κύκλοι να τον έχουν υπό ομηρεία, αναδεικνύοντας έναν αρχηγό λίγο. Ε, λοιπόν, δεν είναι λίγος. Και η οργισμένη απάντηση του Σημίτη απέδειξε περίτρανα ποιος ήταν πίσω από όλο αυτό το "στήσιμο" του Γιώργου.
Η ουσία είναι ότι επιστρέφει η Πολιτική. Και σε αυτό τον τομέα ο Παπανδρέου είναι ασυναγώνιστος. Γνήσιος Παπανδρέου. Αυτό είναι το πλεονέκτημά του. Τα άλλα του πλεονεκτήματα είναι η ευγένειά του και η Δημοκρατικότητά του. Κάποιοι τα εκμεταλλεύτηκαν για να τον βγάλουν από τη μέση. Ο λαός, όμως, τον πιστεύει. Αυτό μετρά περισσότερο. Είναι βέβαιο.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Συμπεράσματα από μια ισοπαλία

Αντιγράφω:
«Όταν δέχεσαι γκολ ισοφάρισης στο 93΄ το παιχνίδι σου αφήνει πικρή γεύση. Θέλαμε να παίξουμε καλά, να κερδίσουμε και η αλήθεια είναι ότι είχαμε μερικά καλά διαστήματα», ήταν το πρώτο σχόλιο του Τάκη Λεμονή για να συνεχίσει: «Σε αυτό το επίπεδο όμως δεν επιτρέπεται να είναι τα γήπεδα σε τόσο κακή αγωνιστική κατάσταση. Το χόρτο είχε 10 εκατοστά ύψος κι αυτό δεν μας επέτρεψε να παίξουμε έτσι όπως θέλαμε. Πρέπει να το λάβουν υπόψιν οι παράγοντες, αλλά και στις συσκέψεις της Σούπερ Λίγκα που συζητούν για τα ρούχα που θα φορούν οι ομάδες να δουν πιο σωστά το κομμάτι του ποδοσφαιρικού θεάματος». Συνεχίζοντας ο τεχνικός του Ολυμπιακού προσπάθησε να δικαιολογήσει την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου, όμως και πάλι στάθηκε στο χορτάρι. «Αντιμετωπίσαμε δυσκολίες στο δεύτερο ημίχρονο, επειδή ο Ίβιτς ανέβηκε ψηλά και υπήρχε ελεύθερος παίκτης του αντιπάλου. Με την αλλαγή του Στολτίδη το ξεπεράσαμε. Δεν ήμασταν καλοί στο δημιουργικό τομέα, παρότι μας δόθηκαν οι ευκαιρίες. Επαναλαμβάνω όμως ότι είναι αδιανόητο να παίζουμε σε τέτοιο αγωνιστικό χώρο. Και δεν το λέω μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον Αρη που είναι τεχνική ομάδα», υπογράμμισε και κατέληξε: «Ο Αρης είχε φάσεις όχι από οργανωμένες επιθέσεις, αλλά από στημένες φάσεις. Η εμφάνισή μας σε κάποια διαστήματα δεν ήταν καλή, αλλά η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου δεν μας επέτρεψε να παίξουμε έτσι όπως θέλαμε».
Θέλω να σχολιάσω πολλά, όλα. Τι να πρωτο πώ, όμως; Προηγείσαι με ένα γκολ-ποίημα, απο αυτά που πολύ σπάνια βλέπουμε στα γήπεδα. Κάνεις μερικές φάσεις βασισμένες κατά βάση στο τεράστιο ταλέντο των παικτών σου, διαπιστώνεις στο δεύτερο ημίχρονο ότι το γήπεδο έχει γίνει κατηφορικό, διορθώνεις κάπως τα πράγματα, αλλά το γήπεδο γέρνει επικίνδυνα. Ο Άρης έχει στριμώξει τον Ολυμπιακό και στον Ολυμπιακό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ παίχτης να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια. Μακρινές μπαλιές στο πουθενά, μήπως και ο Λούα Λούα καταφέρει να φέρει τον πανικό στην αντίπαλη άμυνα. Όμως, φταίει το χορτάρι...
Δυστυχώς, το εντυπωσιακό 6-2 επί του ΟΦΗ δεν είχε συνέχεια. Και αυτό που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ομάδες είναι η συνέχεια. Δε θέλω να φανώ μικρόψυχος, όμως η Βέρντερ, που δεν είναι ΟΦΗ και Άρης μας περιμένει για πολλές εκπλήξεις. Απλά, για να βάλει λουκέτο και στις φετεινές ελπίδες μας στην Ευρώπη.
Τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός; Πρώτα από όλα ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Δεν κατηγορώ τον Τάκη Λεμονή. Είναι αξιολογότατος, ίσως ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Είναι οπαδός, ξέρει το αντικείμενό του άριστα. Όμως, όταν έχεις φέρει μερικούς από τους καλύτερους παίχτες που κυκλοφορούν στην αγορά, πρώτιστα πρέπει να πάρεις προπονητή. Όσο για τον Τάκη, να μείνει δίπλα του και να δει πώς δουλεύει. Να πάρει παραστάσεις, να μάθει περισσότερα από όσα γνωρίζει. Εχθρός του καλού το καλύτερο. Αυτό στοχεύουμε, στο καλύτερο. Ας μην το σκορπάμε με σκαμπανεβάσματα και με διχόνοιες. Χάνοντας βαθμούς εύκολους, παύεις να είσαι καβαλλάρης... Και ο νοών νοείτο.

ΝΔ και ΛΑΟΣ

Αναμενόμενο. Όσοι ξαφνιάστηκαν, πιθανότατα να μην καταλαβαίνουν ότι υπάρχει μια ιδιότυπη συμμαχία μεταξύ των δυο κομμάτων της Δεξιάς. Το όλο σκηνικό ξεκίνησε με το πολυθρύλητο βιβλίο της Ιστορίας, για το οποίο σύσσωμη η ακροδεξιά απαίτησε το κεφάλι της συγγραφέως "επί πίνακι". Τελικά το βιβλίο αποσύρθηκε...
Για το ζήτημα των Σκοπίων η πλευρά ΛΑΟΣ σιώπησε. Και εξέπληξε τους πάντες με αυτή τη σιωπή της, αφού είναι γνωστό ότι έχει στήσει όλη την ιδεολογία της περί τα εθνικά. Για τα Σκόπια άκρα του τάφου σιωπή. Ο λαλίστατος Άδωνις κάνει το "παγώνι", κατά το κοινώς λεγόμενο, ενώ και ο περίφημος Βορίδης δεν έχει κάνει κάποια δήλωση.
Απορούμε... Ή μάλλον δεν απορούμε. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως πού θα επιτεθεί στην κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης. Σε θεματάκια ανώδυνα, κάπου που και η ίδια η ΝΔ θα θέλει να κάνει κάτι και δεν θα μπορεί και θα της δώσει το πρόσχημα η "σκληρή" αντιπολιτευτική στάση του ΛΑΟΣ...
Όταν σε ανύποπτο χρόνο κάποιοι είχαμε αναφερθεί σε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΛΑΟΣ, κάποιοι παρεξηγήθηκαν. Ιδού, όμως, που τελικά δικαιωνόμαστε. Και θα έχουμε να δούμε και άλλα.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Μήπως έφτασε η ώρα;

«Η δημοκρατική μου ευαισθησία, μου επέβαλε να ζητήσω την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης των βουλευτών, καθώς βάλλομαι το τελευταίο δεκαήμερο» δήλωσε αποκλειστικά στον Flash 96 ο Γ. Παπανδρέου.
Σοφή κίνηση, στρατηγικής σημασίας, που "έδειξε" ποιοι υπονόμευαν επί 3 1/2 χρόνια τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Οι αντιδράσεις Σημίτη και Βενιζέλου και η, τελικά, πυροσβεστική δήλωση Κακλαμάνη, μπορεί να "έσωσαν" προσωρινά την παρτίδα, εν τούτοις κατέδειξαν το σοβαρότατο πρόβλημα που υπάρχει στο Κίνημα.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το ΠΑΣΟΚ πλέον ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Βρίσκεται ήδη σε φάση διάλυσης.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία του Γιώργου. Ή τώρα ή ποτέ. Το βήμα μπροστά το οφείλει στην ιστορία του. Δεν πρόκειται να γίνει ισότιμος όσων του πριόνισαν την καρέκλα. Γιατί και να κερδίσει, πάλι θα τον υπονομεύουν.
Συνεπώς η λύση είναι μία και μοναδική. Αποχώρηση και δημιουργία ενός νέου κινήματος, με νέα δομή και πολιτικές. Ενός Κινήματος που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας, θα προπορεύεται και θα είναι ο σκαπανέας κάθε νέου.
Το παλαιό δεν εκφράζει το νεωτεριστή πολιτικό Γιώργο Παπανδρέου, δεν εκφράζει την κοινωνία. Ας μείνει πίσω, όπως έμεινε πίσω η Ένωση Κέντρου από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα πρέπει να μείνει πίσω το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργηθεί κάτι νέο. Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Στο πλευρό του Προέδρου. Για το μέλλον της πατρίδας, για το μέλλον όλων μας.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

Με το βλέμμα στο μέλλον

Μετά τη θύελλα των πρώτων ημερών, απολαμβάνουμε την ησυχία της προσμονής. Όλα πήραν το δρόμο τους και αυτό που απομένει είναι με νηφαλιότητα οι δυο πλευρές να καταθέσουν τις προτάσεις τους και να γίνει μια συζήτηση πάνω σε αυτά. Δεν είναι δυνατό ένα Κίνημα να μην έχει πολιτικές θέσεις για κάθε ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Και ακόμη, μου είναι αδιανόητο η εκλογή να γίνει στη βάση "ποιος μπορεί να κερδίσει τον Καραμανλή".
Προσωπικά, επιθυμώ να γίνει η συζήτηση σε ένα επίπεδο παράθεσης πολιτικών, ώστε να αποφασίσει το μέλος και ο φίλος που θα προσέλθει στην κάλπη, ποια πολιτική θέλει να ακολουθήσει το Κίνημα. Τα πρόσωπα δεν κερδίζουν εκλογές. Οι πολιτικές κερδίζουν εκλογές και αυτό πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει στην κοινωνία να βρεθεί μπροστά, με καινοτόμες πολιτικές, που θα δώσουν άλλη πνοή στον απογοητευμένο πολίτη. Οφείλει να αναλάβει δράσεις για να αφυπνίσει τον κόσμο και να τον καταστήσει συμμέτοχο στη νέα πραγματικότητα. Γιατί νέα εποχή δεν υφίσταται όσο θα υπάρχει παρηκμασμένος μηχανισμός. Και ο μηχανισμός ΠΑΣΟΚ είναι και παρηκμασμένος και αδύναμος να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.
Αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου το κατάλαβε από την πρώτη στιγμή. Για να μην οδηγήσει την παράταξη σε διάσπαση ακολούθησε την πορεία του, τον δικό του Γολγοθά, που το αποτέλεσμα ήταν τρεις ήττες (δεν συμπεριλαμβάνω τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση). Σε αυτή την τελευταία ήττα συνειδητοποίησε το λάθος των συμβιβασμών. Και πιστεύω ότι, επειδή είναι ο ΜΟΝΟΣ Έλληνας πολιτικός που ΜΠΟΡΕΙ να οδηγήσει τη χώρα προοδευτικά και μπροστά, θα βάλει ένα τέλος στους συμβιβασμούς και θα περάσει σε ρήξεις!
Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με άνθη. Είναι δύσκολος και επίπονος. Αλλά πρέπει να τον διαβεί για το καλο της χώρας.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Ολυμπιακός

Είμαι ασυγχώρητος! Για ποιο θέμα δεν έχω γράψει τόσο καιρό; Δικαιολογείται; Μπορώ να λέω οτιδήποτε χωρίς μια αναφορά στη λατρεία μου; Ποια είναι αυτή; Ο Θρύλος! Η Ολυμπιακάρα!
Μετά το Χ στη Λεωφόρο και το Χ με τη Λάτσιο στο Φάληρο, σήμερα θέλουμε την πρώτη νίκη. Παίζουμε και με το "παράρτημα", οπότε επιβάλλεται η νίκη. Είναι η ώρα του Λεμονή να κατεβάσει τον Ολυμπιακό για πολλά γκολ. Μην αρκεστούμε σε 2 ισοπαλίες...
Άντε με το καλό...
...................................................................................................................
Σχεδόν 2 ώρες μετά και το παιχνίδι έληξε με νίκη - θρίαμβο του Ολυμπιακού επί του ΟΦΗ με σκορ 6-2. Πολύ καλή εμφάνιση, εξαιρετικός ο Γκαλέτι, ο Λούα Λούα διαρκής πηγή κινδύνων και ο Κοβάσεβιτς αποτελεσματικός ως κλασσικός κυνηγός. Ο Τζώρτζεβιτς σταθερή αξία, πολύ καλός ο Ντομί, καλοί ο Στολτίδης και ο Λεντέσμα. Μέχρι το 6-1 ο Ολυμπιακός ήταν καταιγιστικός. Από εκεί και μετά κατέβασε στροφές.Με αυτογκόλ του Τοροσίδη μείωσε σε 6-2 ο ΟΦΗ, που κρατήθηκε στο γήπεδο μέχρι το 1-1.
Αυτά για το Θρύλο μας. Δεν το ξεχνώ. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Σαββατιάτικο πρωινό

Είναι όμορφο να ξυπνάς νωρίς το πρωί. Έχεις την αίσθηση πως όλη η μέρα σου είναι κερδισμένη. Λίγο διαφορετικά είναι τα Σαββατιάτικα πρωινά.
Στο σπίτι επικρατεί ησυχία, ετοιμάζω τον καφέ μου στη μηχανή και ανοίγω τον υπολογιστή μου. Στην ησυχία του πρωινού η μόνη φασαρία είναι ο ήχος της μηχανής του καφέ, για ένα - δυο λεπτά. Σύντομα η ηρεμία αποκαθίσταται κι εγώ πορεύομαι στον υπολογιστή μου.
Σύνδεση με το διαδίκτυο. Πρωινές ειδήσεις, φρέσκιες ειδήσεις! Λαχτάρα να μάθω τι γίνεται στον κόσμο, να έχω το χρόνο να αναζητήσω κάποια θέματα που με απασχόλησαν την εβδομάδα, να γράψω δυο λέξεις εδώ, από τότε που δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο.
Ο χρόνος κυλά γρήγορα, καθώς η περιπλάνηση στον κόσμο δεν τελειώνει. Κάπου κάπου αφήνω στον εαυτό μου τη χαρά να παίξει και κάποιο παιχνίδι. Έτσι έχοντας ανοιχτές 8 ή και 10 σελίδες, ανανεώνω και διαβάζω, ψάχνω και διασκεδάζω.
Το πρωινό του Σαββάτου ξεκινά πολύ νωρίς. Μέχρι τις 7.30 έχω σηκωθεί. Σήμερα διέπραξα μια μικρή ατασθαλία, επιτρέποντας στον εαυτό μου να αργήσω περίπου δυο ώρες. Ας μου το συγχωρήσω, αφού γίνεται τόσο σπάνια. Απλά, σήμερα έχει δροσιά. Είναι ένα προμήνυμα φθινοπώρου, καθώς το ημερολόγιο δείχνει 22 του Σεπτέμβρη. Κυττάζω από το παράθυρο μια συνεχή μάχη επικράτησης του ήλιου με τα σύννεφα καθώς ο άνεμος παρασέρνει στο διάβα του τα ίχνη του καλοκαιριού.
Δεν έχω σκοπό να κάνω κάποια πολιτικό σχόλιο. Σήμερα είναι Σάββατο και αυτό θέλω να απολαύσω. Την ηρεμία του και την άνεση να φτιάξω εγώ το πρόγραμμά μου, όπως το θέλω. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου.
Τελειώνει και ο espresso στο φλυτζάνι και αυτό δεν είναι τόσο ευχάριστο...
Καλό πρωινό Σαββάτου.

Ο δικός μας Κεμάλ

Τόσο κοντά στην ιστορία του Κεμάλ, του ποιήματος του Νίκου Γκάτσου, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκης, όλο αυτό το σκηνικό που ζούμε από το βράδυ των εκλογών και μετά. Μόνο που τωρα ο κόσμος γνωρίζει. Και ο δικός μας Κεμάλ δε θα πορευτεί μόνος του.
Δε θα επιτρέψουμε στα στίφη να τον συλλάβουν, γιατί θα αντιμετωπίσουμε εμείς τα στίφη. Κάθε δημοκράτης πολίτης, που σέβεται την άποψή του και την ψήφο του, που έχει πολιτική συνείδηση και συναίσθηση των πράξεών του, δε θα αφήσει να επαναληφθεί το σκηνικό του 1965.
Και κυρίως, δε θα πούμε καληνύχτα στον δικό μας Κεμάλ, γιατί εμείς πιστεύουμε πως ο κόσμος, αυτός ο κόσμος, θα αλλάξει.

Κεμάλ

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλ, ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής, απόγονου του Σεβαχ του Θαλασσινού, που πίστευε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά, πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...

Στης Ανατολής τα μέρη
μια φορά κι έναν καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι
μουχλιασμένο το νερό.

Στη Μοσούλη στη Βαγδάτη
στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα
της ερήμου τα παιδιά

Κι ένας νέος από σόι
και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι
και τραβάει κατά κει.

Τον κοιτάν οι βεδουίνοι
με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει
πως θ΄ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι
του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι
και με λιονταριού καρδιά.

Απ΄ τον Τίγρη στον Ευφράτη
κι απ΄ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη
να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη
σαν ακράτητα σκυλιά
να τον πάνε στο χαλίφη
να του βάλει τη θηλιά.

Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα
ήπιε κείνο το πρωί
πριν αφήσει σην κρεμάλα
τη στερνή του την πνοή.

Με δυο γέρικες καμήλες
μ΄ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες
ο Προφήτης καρτερεί.

Πάνε τώρα χέρι χέρι
κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ΄ αστέρι
τους κρατούσε συντροφιά

Σ΄ ένα μήνα, σ΄ ένα χρόνο
βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο
λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

"Νικημένο μου ξεφτέρι
δεν αλλάζουν οι καιροί
με φωτιά και με μαχαίρι
πάντα ο κόσμος προχωρεί."

Καληνύχτα Κεμάλ.
Αυτό ο κόσμος δε θ΄ αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...

(από τον κύκλο τραγουδιών Αντικατοπτρισμοί του Νίκου Γκάτσου με την Αλίκη Καγιαλόγλου το 1993)

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Αυτό για όλους μας...


Αντιγράφω:

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
Είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
Και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσατε
Στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
Αλλάξαν λέει τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες
Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
Τώρα δημόσια θα 'χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
Είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος
Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
Τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
Όνειρα ξένα αλλά και αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
Τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
Τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνουνε και για χαμόμηλο Την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα Την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο



Τριπολίτης Κώστας

Αντιγράφω από το in.gr :
"6-7 Οκτωβρίου θα συγκληθεί το Εθνικό Συμβούλιο και εν συνεχεία θα συγκληθεί η Εθνική Συνδιάσκεψη στις 3-4 Νοεμβρίου, όπου οι υποψήφιοι θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις θέσεις και το όραμά τους για το ΠΑΣΟΚ. Οι κάλπες θα στηθούν στις 11 Νοεμβρίου. Το τακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του επόμενου έτους."
Με την ανακοίνωση αυτή ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του σημερινού Πολιτικού Συμβουλίου, το οποίο ξεκίνησε αρκετά άκομψα. Τώρα, με το βλέμμα στο αύριο, οφείλουμε ΟΛΟΙ να πάρουμε θέση. Το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να βρεθεί μπροστά από τα γεγονότα, οφείλει να διατυπώσει πολιτκές για κάθε θέμα. Πολιτικές με βάθος και όχι ρηχές και αδιάφορες. Να προτείνει τομές σε Παιδεία, Υγεία, Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική. Να πάρει θέση για το κοινωνικό κράτος, για το Ασφαλιστικό και την Αγορά Εργασίας.
Η κοινωνία προσδοκά και προσβλέπει στο ΠΑΣΟΚ. Περιμένει την ανασύνταξη αμέσως μετά την εκλογή του Προέδρου.
Πρίν από όλα, όμως, οι δυο μονομάχοι οφείλουν να διατυπώσουν πολιτικές επί των οποίων θα κληθούν τα μέλη και οι φίλοι να επιλέξουν. Να δούμε, τι προτείνει η πλευρά Βενιζέλου, που αμέσως εκδήλωσε την επιθυμία του να ηγηθεί του Κινήματος και έσπευσε για δηλώσεις στο Ζάππειο. Να δούμε τι προτείνουν όλοι όσοι αποδοκιμάστηκαν από την κοινωνία το 2004 και τώρα επιστρέφουν γύρω από το Βενιζέλο. Πώς οι εκφραστές της ήττας επανέρχονται ως οι εγγυητές της νέας ηγεσίας.
Και κλείνω με δυο λόγια για τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Από το 1996 έως το 2004 υπήρξε ο ιδανικός άνθρωπος για να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τα αδιέξοδα. Πολλοί τον χαρακτήρισαν ως σύγχρονο Τρικούπη. Και τώρα, αυτή η προσωπικότητα, μπλέκεται στις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου στο Κίνημα. Πότε έκανε το λάθος; Έκανε την αυτοκριτική του; Το 2004 διέπραττε λάθος δίνοντας το δαχτυλίδι στον Γιώργο; Τώρα ισοφαρίζει το λάθος του με τη στήριξη του Βενιζέλου;
Μήπως, σεβόμενος την ιστορία του, θα όφειλε να μείνει αμέτοχος και μακριά;
Δεν αντιλαμβάνεται ότι οξύνει τα πνεύματα;
Η ώρα των χαρακωμάτων πλησιάζει. Θα είναι μια μάχη θέσεων και τακτικών. Η παράταξη του ΠΑΣΟΚ θα μείνει ενωμένη, αυτό είναι βέβαιο. Θα πρέπει, όμως, να γίνει και καθαρή.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Έγκλημα...

Εγκλημα διακομματικό
Της Ιωαννας Καρυστιανη*

Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται. Μάθαμε τη γεωγραφία του αφανισμού.
Ακούσαμε τηλεδημοσιογράφους να ενθαρρύνουν τη δυστυχία του κόσμου.
Ακούμε πολιτικούς συγκλονισμένους από τις ανθρώπινες απώλειες. Δε μας αρκεί. Η καταστροφή δεν εξιλεώνεται με το βαρύ πένθος, ούτε με την επούλωση των πληγών. Πολιτικοί και πολίτες πρέπει να γυρίσουμε αμέσως τη σελίδα και να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά σοβαρότητας.
Με τόσους νεκρούς, με καμένη την Πελοπόννησο, και μισοκαμένες πολλές ακόμη περιοχές της Ελλάδας, δεν με ενδιαφέρουν πια οι εκλογές και το χειρότερο, δεν εμπιστεύομαι περισσότερο κάποιο κόμμα, ότι μπορεί να σώσει ό,τι απομένει και να δρομολογήσει θαρραλέες πρωτοβουλίες για το μέλλον. Το έγκλημα είναι διαχρονικό και διακομματικό και λέγεται ανοχή και παράδοση σε συμφέροντα μεγάλα ή μικρά. Να μη δω λοιπόν, κανένα τηλεοπτικό σποτ, που να ποντάρει στα εκλογικά ταμεία. Φοβάμαι ότι η φωτιά τρομάζει τους πολίτες, αλλά οι πολιτικοί τρομάζουν κυρίως με το πολιτικό κόστος. Ξέρουμε τους υπεύθυνους και δεν πρέπει να τους χαριστούμε.
Αλλά τώρα, προέχει να πάρουμε κουράγιο από μια γενναία απόφαση της Πολιτείας. Ισως μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι η μόνη λύση για να αναλάβουν τα κόμματα από κοινού και άμεσα την ευθύνη της αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου, με τα χιλιάδες παραθυράκια που μπάζουν φωτιά.
Τέρμα οι ύποπτοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, τέρμα οι αυθαίρετες βίλες,
τέρμα τα νταμάρια και τα μπαζωμένα ρέματα, τέρμα τα πολιτικά παιχνίδια με τις υπηρεσίες. Θα είναι η ελάχιστη οφειλή στη μνήμη όσων χάθηκαν.
Και μια απόδειξη που τόσο την έχουμε ανάγκη, ότι επιτέλους βάζουν το
δημόσιο συμφέρον πάνω από το παραταξιακό.

* Η Ιωάννα Καρυστιάνη είναι συγγραφέας.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Ιστορία...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο που τη δεύτερη φορά είναι φάρσα.
Σήμερα, 42 χρόνια μετά, ο δημοκρατικός λαός της Αθήνας ζει ιστορικές στιγμές. Ζεί το 1965 σε νέα έκδοση.
Η μαζική προσέλευση του κόσμου στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη και η αποθέωση του Προέδρου του Κινήματος Γεωργίου Παπανδρέου καταδεικνύει το μέγεθος της αδικίας που υπέστη ο γιός του ιδρυτή και ιστορικού ηγέτη, αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου.
Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Το σύνθημα "Άλλαξέ τα όλα" αποτελεί μια κατάσταση συνεχή. Η δημοκρατική παιδεία του Προέδρου άφησε να αναπτυχθούν τα σαπρόφυτα γύρω του, που τελικά επιδιώκουν να τον πνίξουν.
Η πάνδημη συμμετοχή του λαού στις προσεχείς εκλογές για την ανανέωση της εντολής στον Γεώργιο Παπανδρέου από μέλη και φίλους, αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για το μέλλον της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Το οφείλουμε στο μέλλον, στη νέα γενιά, στα επόμενα χρόνια. Ας αποτελέσουμε τη γέφυρα για μια ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα, την οποία μπορεί να εξασφαλίσει ένας δυνατός Παπανδρέου και ένα Κίνημα που επιβάλλεται να ανασυγκροτηθεί, στα πλαίσια της πορείας προς το μέλλον.
Το ΠΑΣΟΚ έφτασε στα όριά του. Η συστράτευση περί τον Πρόεδρο δεν συζητείται. Είμαστε εδώ, γύρω από τον Πρόεδρο, ανάχωμα και ασπίδα του. Χωρίς φόβο και πάθος, να πάρουμε ο καθένας τη θέση που του πρέπει.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Τίτλοι τέλους...

Είναι γνωστό ότι, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, "η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, η ήττα είναι ορφανή". Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Αποδείχτηκε περίτρανα χτες το βράδυ, όταν μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος και σύμφωνα με το οποίο ανανεώθηκε η λαική εντολή στην δεξιά κυβέρνηση, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την αντικατάσταση του Προέδρου του Κινήματος.
Πρώτος ο Γεώργιος Παπανδρέου, Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Πρόεδρος του Κινήματος, ζήτησε να του ανανεωθεί η εμπιστοσύνη της βάσης του Κινήματος, με προσφυγή σε Συνέδριο και εκλογή από τα μέλη και τους φίλους.
Παράλληλα, μετά την δήλωση του απόντος και επανεκλεγέντος πρωθυπουργού στο Ζάππειο, έφτασε εκεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προκειμένου να εγγυηθεί την ενότητα του Κινήματος και να εκφράσει την επιθυμία του να είναι υποψήφιος για την Προεδρία του Κινήματος.
Οι σημερινές διεργασίες ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες. Όλο του εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ επανήλθε στο προσκήνιο. Ο φόβος; Ότι ο κόσμος κατεδίκασε αυτή την πολιτική το 2004 και τώρα τα ίδια πρόσωπα επανέρχονται. Τελικά σε αυτή τη χώρα, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...
Ο Σημίτης επανέρχεται ως εγγυητής της ενότητας, οι Σουμάκης και Νεονάκης επανήλθαν, Κουλούρης και Βερελής και προφανώς Λοβέρδος.
Ο κύκλος εσωστρέφειας άνοιξε. Η Αντιπολίτευση θα δίνει η μάχη των ισορροπιών και η δεξια κυβέρνηση θα παίρνει αποφάσεις σκληρές και αντιλαικές...
Τώρα αρχίζει το "παιχνίδι". Και θα είναι ιδιαίτερα σκληρό...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Αναμονή

Απόψε η νύχτα θα είναι μακρά. Ίσως, η πιο μακρά νύχτα από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τη Μεταπολίτευση και μετά. Και ειλικρινά, είναι αδιανόητο απόψε, τώρα, να τίθεται θέμα ηγεσίας, σε έναν ηγέτη που έδωσε τη μάχη ΜΟΝΟΣ του.
Αναμονή, λοιπόν. Αναμονή. Και με συσπείρωση μεγαλύτερη...

Η πρόκληση των εκλογών

Πρωί Κυριακής, 16/9/2007.
Ήδη εδώ και 2 ώρες έχει ξεκινήσει η εκλογική διαδικασία. Η μόνη ημέρα που ο λαός έχει την εξουσία στα χέρια του. Ο καιρός είναι εξαιρετικός, αν και κάποια συννεφάκια θέλουν να μας χαλάσουν τη διάθεση. Δε θα περάσει.
Χτες βράδυ μίλησα με το μικρό ξάδερφο Γιώργο στο τηλέφωνο. Τον άκουσα απαισιόδοξο. Είναι από τις ελάχιστες φορές που τον ένιωσα τόσο προβληματισμένο.
"Ο λαός δεν είναι ώριμος να δεχτεί το Γιώργο Παπανδρέου". Όταν κλείσαμε το τηλέφωνο αισθάνθηκα ο προβληματισμός του να έχει περάσει σε μένα. Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου η επόμενη μέρα. ΠΑΣΟΚ σε Συνέδριο. Ποια η απαίτηση; Με τι όραμα; Για ποιον ως αρχηγό;
Εφιάλτης πραγματικός. Κυρίως, γιατί σε αυτή τη χώρα, όπου εξοστρακίστηκε ο Αριστείδης ο Δίκαιος, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και να δούμε πάλι τα λαμόγια της δεξιάς, τα τρωκτικά του κράτους, στην εξουσία, με ανανεωμένη τη λαική εντολή. Δε θα το αντέξω. Άλλη μια τετραετία ακυβερνησίας, με έναν ανύπαρκτο πρωθυπουργό να ομιλεί περί μεταρρυθμίσεων. Και από κάτω, κάποιοι χαχόλοι να τον χειροκροτούν!
Πόσο πιο κάτω μπορεί να φτάσει μια κοινωνία, μια χώρα; Με ανύπαρκτο κυβερνήτη και όλα στον αυτόματο πιλότο. Χωρίς πυξίδα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς όραμα. Και κυρίως, χωρίς ελπίδα για το αύριο.
Όλοι οι Δημοκράτες πολίτες αυτής της χώρας έχουμε μια τεράστια υποχρέωση.
"Εμπρός για να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα."
Να δώσουμε τον τελευταίο αγώνα στην κάλπη. Γιατί σήμερα αποφασίζουμε για το παρόν και το μέλλον. Η ψήφος μας είναι δημοψήφισμα σε μια πορεία προς το χτες ή το αύριο. Έχουμε χρέος απέναντι στη νεολαία, να τους προσφέρουμε το μέλλον.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

Επική νίκη!

Να, λοιπόν, που μέσα σε ένα φορτισμένο προεκλογικό κλίμα, με αντιπαραθέσεις και γκρίνιες, υπάρχει κάτι που μας ενώνει. Η Εθνική ομάδα του μπάσκετ μας κάνει για άλλη μια φορά να αφήνουμε στην άκρη τις πολιτικές διαφωνίες μας και να ασχοληθούμε λίγο με αυτά τα παιδιά, που δίνουν το δικό τους αγώνα στην Ισπανία.
Το χθεσινό παιχνίδι συνέπεσε με την τελευταία βραδιά του προεκλογικού αγώνα. Πολλά πάνελ σε όλα τα κανάλια. Μόνο που εκεί, κατά τις 10.30, άρχιζε ο αγώνας της Εθνικής μας ομάδας.
Αν και έντονα πολιτικοποιημένος, άλλαξα κανάλι και συντονίστηκα στην ΕΤ1. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικά άγριος. Η ομάδα μας ήταν υπνωτισμένη, περίεργα κακή. Μόνο που είναι και Πρωταθλήτρια. Οι Σλοβένοι, ευγενείς και αθλητικοί, έδιναντα πάντα μέχρι το τελευταίο 1 1/2 λεπτό. Εκεί που όλα άλλαξαν και έγιναν θρίλερ...
Η παρέα του Παναγιώτη Γιαννάκη άλλαξε τον ρου της ιστορίας και επέβαλε τη θέλησή της πάνω στη Σλοβενία. Είμαι βέβαιος πως όσες φορές και να το δουν το παιχνίδι οι Σλοβένοι, δεν θα καταλάβουν το πώς έχασαν. Είναι αυτό που δεν εξηγείται, αυτό που δεν περιγράφεται...
Παπαλουκάς, Ζήσης, Βασιλόπουλος, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης.
Αυτή η πεντάδα ανέτρεψε. Όλη η ομάδα προχώρησε για τον επόμενο θρίαμβο.
Θα βγούμε απόψε στους δρόμους; Θα μας κάνουν να πανηγυρίσουμε πάλι τα παιδιά του Γιαννάκη;
Ένα ερώτημα βασανίζει πολλούς. Πώς αυτή η ομάδα ανατρέπει, παλεύει, χάσει ή κερδίσει είναι μια γροθιά; Αυτό είναι το έργο του Παναγιώτη Γιαννάκη. Μια ομάδα βγαλμένη από την καρδιά του. Δεν υπάρχει μέταλλο που να συγκριθεί με την καρδιά του νικητή. Και αυτό έχει μεταδώσει στα "παιδιά" του ο Γιαννάκης. Την καρδιά του μαχητή, του αλύγιστου μαχητή, που παλεύει μέχρι το τελικό σφύριγμα από την κόρνα της γραμματείας.
Είναι καλή η γενιά των συγκεκριμένων παικτών. Αυτό δεν αμφισβητείται. Όμως, είναι δημιούργημα του Παναγιώτη Γιαννάκη ό,τι βλέπουμε στο παρκέ.
Όχι άλλα λόγια. Το βράδυ η συνέχεια. Για να έχουμε ακόμη άλλη μια συμμετοχή στον τελικό. Για την κούπα, τη δεύτερη συνεχόμενη σε Ευρωπαικό. Γιατί σε αυτή τη ζωή ΤΙΠΟΤΕ δεν χαρίζεται. Όλα κατακτώνται.
Καλό αγώνα παιδιά. Έχετε τη συνταγή να μας κάνετε περήφανους.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Παρασκευή βράδυ, 14/9/2007. Εορτή της Ύψωσης του Τίμιου Σταυρού. Τελευταία μέρα των προεκλογικών εκδηλώσεων.
Τελευταία ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου στη γη των προγόνων του, την Πάτρα. Και εκεί υπήρξε ξεσηκωμός, πανστρατιά. Πάνδημη συμμετοχή του λαού της Πάτρας, του πολύπαθου λαού της Δυτικής Πελοποννήσου, που η κυβερνητική αδιαφορία οδήγησε στην εξαθλίωση και την καταστροφή.
Ο λαός της Πελοποννήσου ψήφισε. Επιτέλους τέλος στη δεξιά εξαθλίωση, επιτέλους τέλος στην αδιαλλαξία μιας ανάλγητης κυβέρνησης. Επιτέλους τέλος στην κατηφόρα. Να μπορούμε από Δευτέρα να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά, σε κάθε γωνιά της γης. Όπως τότε, 3 1/2 χρόνια πριν. Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται, η δεξια καταρρέει. Κάθε φορά που η δεξιά πέφτει, κάνει τουλάχιστον μια 10ετία για να συνέλθει.
Κυριακή πρωί και ο λαός στέλνει τη δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Οριστικά. Ας κρατήσουν οι χοροί. Μόνο για λίγο. Ήρθε η ώρα για σκληρή εργασία. Για να γίνει η πατρίδα μας η ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή.
Καλό αγώνα και με τη νίκη.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Απόψε...

"Η ψήφος της Κυριακής είναι πολύ κρίσιμη. Κρίνεται η πορεία των εθνικών θεμάτων, το μέλλον της νέας γενιάς, η συνοχή της κοινωνίας, η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η οικονομική ανάπτυξη, το ύφος και το ήθος της εξουσίας, η αποτελεσματικότητα και η σοβαρότητα της διακυβέρνησης. Κρίνεται αν η Ελλάδα θα συνεχίσει να κλυδωνίζεται και να βυθίζεται μέσα στην ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή ή αν θα αλλάξει σελίδα και θα πετύχει τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας. Τώρα είναι η ώρα της αλήθειας, η ώρα της νέας αλλαγής. Οφείλουμε να βάλουμε τέλος στην αντιδεξιά πολιτική που εξαπατά το λαό και να αναδείξουμε μια ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση. Να πούμε 'φθάνει πια' και να πάμε μαζί για τη νέα αλλαγή"
Έτσι έκλεισε η ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη μεγάλη τελευταία προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας, την Πέμπτη 13/9, όπου ο λαός της Αθήνας έδωσε βροντερό παρόν. Χιλιάδες λαού κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας.
Υψωμένες σημαίες, παλμός, ενθουσιασμός.
Περπατούσα στην Πατησίων, κρατώντας το χέρι της κόρης μου. Ένιωθα το ρυθμό της συγκέντρωσης που έγινε πριν 26 χρόνια, στην τελευταία προεκλογική ομιλία του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Κοινά τα αιτήματα, κοινός ο ενθουσιασμός...
"Θα το μεθύσουμε τον ήλιο
σίγουρα ναι...."
Δυο δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου. Τα έπνιξα. Δεν έπρεπε να φανούν στην κόρη μου...
Συναντήσαμε το Σπύρο. Είδαμε τη Μαριλίζα. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί.
Πήρα μια μεγάλη σημαία. Κυμάτιζε τόσο όμορφα στον αττικό ουρανό, σε αυτό το όμορφο δειλινό.
Προχωρήσαμε και φτάσαμε στο κτίριο της ΓΣΕΕ. Κάτω από το μπαλκόνι. Ανάμεσα στους φοιτητές, τη νεολαία μας. Παλμός, διάθεση, ενθουσιασμός, τραγούδι...
Όλα τα μουσικά ακούσματα των τελευταίων 33 ετών και παλαιότερα. Πώς μπορείς να μην ενθουσιαστείς με το "Άξιον εστί"; Πώς μπορείς να μείνεις μακρυά από το πάθος...
Όταν ο Πρόεδρος βγήκε στο μπαλκόνι, ο ενθουσιασμός κορυφώθηκε. Μέγα πλήθος, μέγα πάθος.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άρχισε ένα διάλογο με το λαό της Αθήνας. Απόψε υπογράφτηκε η ληξιαρχική πράξη του τέλους του "Γιωργάκη" και ταυτόχρονα η ανάδειξη του Γεωργίου Παπανδρέου του νεώτερου. Ο λαός είχε ανάγκη αυτό το διάλογο και ο Πρόεδρος έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί. Το όραμα της νίκης άρχισε να γίνεται ορατό. Ο λαός ψήφισε, αποφάσισε. Απόψε πέθανε η Δεξιά. Την Κυριακή ολοκληρώνεται τυπικά η αποχώρηση της καταρρέουσας κυβέρνησης. Ο διχασμός, η απάτη, η αναξιοπιστία, το ρουσφέτι μπαίνουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Επιτέλους τέλος.
Στο κάλεσμα του Προέδρου "ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ", ο λαός απάντησε με ένα τεράστιο ΝΑΙ. Ναι στη νέα αλλαγή, για μια νέα, δυνατή Ελλάδα.
Απόψε ο λαός στο τεράστιο αυτό δημοψήφισμα έδωσε την απάντηση του. Καληνύχτισε την καραμανλική δεξιά και καλοσώρισε τον Γεώργιο Παπανδρέου.
"Θα τον κρατήσουμε τον ήλιο
σίγουρα ναι
πάνω στις στέγες
μέσα στις καρδιές
καλημέρα ήλιε, καλημέρα!"

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Αντιγράφω από το in.gr:

Yπονοούμενα για πολιτικά κίνητρα πίσω από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού άφησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Βύρων Πολύδωρας, συνδέοντας τις φωτιές με χρόνο προκήρυξης των εκλογών.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μιλώντας αργά το βράδυ της Δευτέρας σε συγκέντρωση ψηφοφόρων του στο γήπεδο του Σπόρτιγκ επανήλθε στη θεωρία πως οι φωτιές, ειδικά από τη 16η Αυγούστου και ύστερα, σχετίζονται άμεσα με την προκήρυξη των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου.
«Στις 28 Ιουλίου χτυπήθηκε η Πάρνηθα. Ήταν όταν πρωτόγινε λόγος για εκλογές. Στις 16 Αυγούστου χτυπήθηκε η Πεντέλη. Ήταν όταν αναγγέλθηκαν οι εκλογές. Και στις 16 με 31 Αυγούστου χτυπήθηκε ο Μοριάς. Η Ηλεία μας, η Ολυμπία, η Μεγαλόπολη, η Σπάρτη, η Λακωνία, η Αρεόπολη, ο Ταΰγετος, η Μεσσηνία. Βάλανε τρεις φορές φωτιά τη νύχτα στον Αετό. Μας ζητούνε να κάνουμε λοβοτομή και να μη σκεφτόμαστε. Δεν γίνεται» είπε ο κ. Πολύδωρας.
Αποστάσεις από τις δηλώσεις του κ. Πολύδωρα έλαβε, μιλώντας στο Mega, o υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Λιάπης, κάνοντας λόγο για «υποθέσεις». Στο ίδιο κανάλι, η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθηνών Βάσω Παπανδρέου δήλωσε ότι «ο κ. Πολύδωρας έχει τόσα πράγματα που δεν αξίζει κανείς να τα σχολιάσει».
Ακόμη μια δήλωση του περίφημου, πλέον, Υπουργού της Δημόσιας Τάξης. Εδώ, πλέον, ακόμη και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Να πάρουμε τη δήλωση με τη σειρά, από την αρχή, για να γίνει αντιληπτό το σε τι κατάσταση σύγχυσης βρίσκεται ο εν λόγω κύριος. Η Πάρνηθα κάηκε τέλος Ιουνίου και όχι τέλος Ιουλίου. Τέλος Ιουλίου ο εξαίρετος και ικανότατος απερχόμενος υπουργός παρακολουθούσε να καίγεται η Αχαία και η Κορινθία, απο το Μοριά και η Αιτωλοακαρνανία και η Εύβοια λίγο βορειότερα. Να του θυμίσω ότι την περίοδο του τέλους Ιουλίου που ανέφερε, καιγόταν όλη η Ελλάδα από άκρη σε άκρη.
Στις 16 Αυγούστου ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ! Κατά τις ώρες που ο καταλληλότερος συσκεπτόταν με υπουργούς του για την ημερομηνία των εκλογών, καιγόταν η Αττική. Και εκεί η ανυπαρξία του κράτους της Δεξιάς ήταν πασιφανής...
Από τις 24 Αυγούστου άρχισε η φωτιά στην Ηλεία με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες. Συνέχισε να καίγεται ολη η Πελοπόννησος... Αυτά δε τα περί λοβοτομής, καλό θα είναι να μην τα αναφέρει. Απαιτεί να υποστούν λοβοτομή όλοι οι Έλληνες και να μη σκέπτονται, για να ανανεωθεί η εντολή στα πρόσωπά τους! Δηλαδή, να βάλουμε τα χεράκια μας, να βγάλουμε τα ματάκια μας!
Η όλη στάση της απερχόμενης κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα προκλητική. Ναι, θέλουν να ξεχάσουμε. Πληρώνουν, άνοιξαν τα ταμεία και εξαγοράζουν, ή προσπαθούν να εξαγοράσουν, συνειδήσεις και ψήφους.
Κάλλιστα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως μιλώ εκ του ασφαλούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του γραφείου μου και γράφοντας στον υπολογιστή μου. Έχω ζήσει φωτιές, έχω συμμετάσχει σε επιχειρήσεις πυρόσβεσης και σε συντονιστικά όργανα. Άρα, γνωρίζω, στο μέτρο του δυνατού, τι συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Και προφανώς, είμαι απόλυτα υπέυθυνος για ό,τι γράφω.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε. Συνέβησαν τεράστιες καταστροφές, με επιπτώσεις για όλους μας. Και κυρίως με επιπτώσεις για το μέλλον. Το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό η καταρρέουσα κυβέρνηση το κάνει γαργάρα. Και πάνω σε αυτό δεν απαντά ο περίφημος Βύρων. Δεν γνωρίζει; Δεν το έχει σκεφτεί;
Πάντως, επειδή δεν κρύβονται όλα, ας μας απαντήσει για αυτά που κυκλοφορούν στο internet. Αλλά ξέχασα. Ο Βύρων δεν ασχολείται με την τεχνολογία... Ή μάλλον και με την τεχνολογία...

Μαύρο...

Πραγματικά, έχουμε την τύχη να ζούμε σε επίγειο παράδεισο. Η ακατάσχετη παροχολογία της απερχόμενης δεξιάς κυβέρνησης με έχει αφήσει άφωνο! Τι να πω; Έχει ανατρέψει κάθε λογική η όλη αυτή κατάσταση. Ένας ανεύθυνος επί 3 1/2 χρόνια πρωθυπουργός, αντιμέτωπος με το φάσμα της ήττας, από "άμβωνος" έχει τάξει ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Με ύφος Ντούτσε, ή αλλιώς χιλίων καρδιναλίων, από τη HELEXPO, ενώπιον δημοσιογράφων, προσπάθησε για άλλη μια φορά να μας αποδείξει ότι είμαστε κρετίνοι...
Γιατί σε ποια άλλη χώρα, ένας πολιτικός που βρίσκεται στην πρωθυπουργία "από σπόντα" θα μπορούσε να έλεγε τέτοια πράγματα και δεν θα τον έπαιρνε ο λαός με τις πέτρες; Μόνο στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα...
Έχουν καεί όλοι, σχεδόν, οι νομοί της Πελοποννησου, όλη σχεδόν η Εύβοια, στην Αττική καταστράφηκαν και οι τελευταίοι πνεύμονες πρασίνου, στο Γράμμο, στα Ιωάννινα, όλη η χώρα στη στάχτη και ο "καταλληλότερος" έχει το θράσσος να ζητεί την ψήφο του Ελληνικού λαού...
Και παοδεικνύεται ότι όλο το επικοινωνιακό τέχναμα για το "χτίσιμο" του προφίλ του "καταλληλότερου, έχει γίνει πολύ έξυπνα. Πώς αλλίως να εξηγήσω το ότι ακόμη και άνθρωποι που γενικά θεωρούντια σκεπτόμενοι, θεωρούν τον απερχόμενο ως έναν σπουδαίο κυβερνήτη; Τι γέλιο έκανα όταν το άκουσα!
Και όμως, είναι αλήθεια...
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία, λίγο πριν το νήμα. Η ανάγκη να είμαστε σοβαροί και να κυττάξουμε προς το μέλλον, προβάλλει περισότερο επιτακτική από ποτέ. Χρωστάμε το μέλλον στη νέ αγενιά. Οφείλουμε να τους το παραδώσουμε απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, να τους δείξουμε το δρόμο όχι των εύκολων λύσεων, αλλά του διαρκή αγώνα. Μέσα από τον αγώνα καταξιώνεται ο άνθρωπος, αποκαθάρεται η κοινωνία, αναδεικνύεται η προσωπικότητα.
Δεν έχει ανάγκη ο λαός προεκλογικές παροχές και ψέματα. Θέλει τήρηση των υπεσχημένων, που είναι εφικτά.
Το τέλος της δεξιάς, θα σηματοδοτήσει ένα νέο κύκλο πολιτικής στη χ'ωρα μας. Μιας πολιτικής περισσότερο ανθρωποκεντρικής, με μια Ελλάδα αναβαθμισμένη στο διεθνές περιβάλλον. Η χώρα έχει ανάγκη από δυναμική διακυβέρνηση και όχι από κυβέρνηση - οπερέτα, τριτοκοσμικού τύπου και άφθονου τηλεοπτικού χρόνου. Εκτός αν δεχτούμε ότι μας κυβερνανε τα ΜΜΕ...

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

DEBATE

Με μεγάλη αγωνία περίμενα κι εγώ, όπως και άλλοι συνέλληνες, να παρακολουθήσω την περίφημη τηλεμαχία, ή, κατά το ελληνικότερο, έξι παράλληλους μονολόγους. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό για τον "καταλληλότερο". Αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών ακόμη και των φανατικότερων θαυμαστών του.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Δεν απάντησε σε κάποια απο τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, μόνο σε εκείνη για τα επεισόδια, κάτι που προκάλεσε την δίκαιη αγανάκτηση των δυο κομμάτων της Αριστεράς.
2. Από την ανικανότητά του να το "παίξει" για άλλη μια φορά φαφλατάς, άρχισε να κουνά τα χέρια του, όλο και περισότερο, όσο κλιμακώνονταν οι ερωτήσεις.
3. "Χάρισε" χρόνο, μη έχοντας κάτι πειστικότερο να πει σε δυο από τις ερωτήσεις που του τέθηκαν.
4. "Πούλησε" αρκετό χρόνο από τα δυο λεπτά που είχε στο τέλος.
5. Και ο πλέον αδαής συνειδητοποίησηε ότι επεδίωκε να οδηγήσει μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού υπό ομηρεία στις κάλπες με τις δήθεν δεσμεύσεις του.
6. Κουβέντα για τα ομόλογα, την καταστροφή των τελευταίων πυρκαιών, τη μη υλοποίηση των προηγούμενω δεσμεύσεων του και άλλα πολλά.
Σταματώ εδώ την αρίθμηση, γιατι δεν τελειώνει. Απλά, κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να καταλάβει ότι ο Καραμανλής αυτό ήταν, μια φούσκα της πολιτικής, που δυστυχώς κυβέρνησε τον τόπο με καταστροφικές συνέπειες σε κάθε τομέα. Και το χειρότερο, ότι είχε συνεργάτες που ανεδείκνυαν καθημερινα τη γύμνια του βασιλιά!
Αυτά για τον απερχόμενο. Από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, Αλαβάνος και Παπανδρέου, έπεισαν για το αγαθό των προθέσεών τους. 'Επεισαν ότι θα κάνουν πράξη το μεγαλύτερο μέρος αυτών που είπαν, πως έχουν και τη θέληση και τις ικανότητες. Μέχρι εκεί. Δε θα προχωρήσω στους άλλους τρεις. Ίσως γιατί το ΚΚΕ είναι πια τόσο γερασμένο, με μια ξύλινη διατύπωση των θέσεών του, ενώ τα δυο δεξιά κόμματα κινούνται στις παρυφές, το μεν ΛΑΟΣ της εισόδου του στη Βουλή, η δε νεότευκτη Δημοκρατική Αναγέννηση της υπάρξεώς της και την επόμενη των εκλογών ημέρα.
Εντύπωση ζωηρή μου προκάλεσε η διάθεση δημοσιογράφων να σταθούν στην απάντηση "Εγώ ή νέα προσφυγή στις κάλπες", που είπε ο καταλληλότερος, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Και κατά έναν περίργο τρόπο, όλοι στάθηκαν στο γιατί δεν απάντησε ανάλογα ο Γιώργος Παπανδρέου. Τέλος πάντων, δε θα σταθώ σε αυτό. Ίσως γιατί πρέπει να φύγω. Η προεκλογική μου τρέλα ξεκινά δυνατά...

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Άρνηση του Γιώργου Σεφέρη

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ΄ όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
το πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Εκλογές 2007

Σε δυο εβδομάδες καλούμαστε στις κάλπες για να επιλέξουμε και να εκλέξουμε. Σε δυο εβδομάδες...
Είναι η πρώτη φορά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πυ ζούμε ένα τόσο βουβό προεκλογικό κλίμα. Είναι η οικολογική καταστροφή που συντελείται το τελευταίο διάστημα με τις συνεχείς πυρκαιές σε Πελοπόννησο και Εύβοια; Είναι το δράμα των ανθρώπων που έχασαν το βιός τους; Η διάθεση όλων να διαμαρτυρηθούμε, που τελικά δεν γίνεται κραυγή διαμαρτυρίας, αλλά απόγνωσης; Δεν ξέρω, δεν έχω απαντήσεις. Και αυτή τη φορά καλούνται και περίπου 140.000 νέοι άνθρωποι στις κάλπες, που έχουν πολιτική συνείδηση περισσότερο ξεκάθαρη από τη δική μας, την συμβιβασμένη και εγκλωβισμένη στα μικροσυμφέροντά μας.
Τι θα ψηφίσουν οι νέοι; ότι θα ψηφίζαμε κι εμείς, αν είμαστε στην ηλικία τους, ότι ψήφιζε η δική μας γενιά, επτά και οκτώ χρόνια μετά τη Μεταποίτευση... Μόνο που τώρα οι όροι έχουν αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ του 1981 ήταν η νέα μεγάλη δύναμη, το όραμα όλων μας. Το ΠΑΣΟΚ του 2007, έχει ήδη κυβερνήσει από τον Οκτώβρη του 1981 μέχρι τον Ιούνιο του 1989 και από τον Οκτώβρη του 1993 μέχρι το Μάρτη του 2004... Το τότε ΠΑΣΟΚ ήταν η δύναμή μας, η ανάσα μας, όλοι ήμαστε και αισθανόμαστε σύντροφοι. Το τωρινό ΠΑΣΟΚ, έχοντας αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, ένα χαρισματικό νέο άνθρωπο, με φρέσκιες ιδέες και όραμα, δεν μπορεί να ανοίξει τα φτερά του γιατί βαρύνεται από ο παρελθόν του, το πολύ πρόσφατο παρελθόν του. Η απογοήτευση μεγαλώνει, καθώς επανέκαμψαν πάλι πρόσωπα που θέλουμε τόσο να ξεχάσουμε... Πρόσωπα που μετά την ήττα του 2004 γύρισαν την πλάτη και τώρα επανήλθαν... Δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα αυτές τις ημέρες. Πέρασαν τόσες σκέψεις από το μυαλό μου... Δε θέλω να έχω σχέση με κάποιους από αυτούς. Δε μου κάνουν. Η ιστορία του καθενός έχει γραφτεί, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Και αυτή τη φορά δε θέλω αφεντικά στα όνειρά μου...
Δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου και μόνο απέναντι σε αυτόν. Δεν άλλαξα χώρο, ούτε αλλαξοπίστησα... Ήμουν, είμαι και θα είμαι εδώ... Κι αν θέλω να πιστεύω στη νίκη, είναι μόνο και μόνο για να ξαναβρεί αυτή η πατρίδα τη χαμένη της αισιοδοξία...