Μια νύχτα ενός θριάμβου...

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΕΡΑΙΩΣ – WERDER BREMEN
3 – 0
11/12/2007

Είναι από τα παιχνίδια αυτά που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Είναι από τα όνειρα εκείνα που λες πως κάποιοι άλλοι τα πανηγύριζαν, επειδή προχωρούσαν μέχρι κάποιο σημείο, που δεν έφτανες εσύ. Είναι το στοίχημα πως εσύ θα φτάσεις στην πηγή και θα πιεις νερό, αυτό που δεν κατάφεραν άλλοι…
Έφτασα στο γήπεδο στις 9 το βράδυ. Πολύς κόσμος, μεγάλο πάθος. Για μια ακόμη φορά κατηγόρησα τον εαυτό μου, που δεν αγόρασα εισιτήριο διαρκείας. Για πρώτη φορά, από το 1998, δεν έδειξα πίστη στο Θρύλο του Τάκη Λεμονή… Στο νέο που αποφάσισαν να φτιάξουν, εκεί κάτω, στον Πειραιά, ξεπερνώντας τα συμπλέγματα του παρελθόντος και εμπιστευόμενοι δυο νέους ανθρώπους, τον Τάκη Λεμονή και τον Ίλια Ίβιτς…
Μπήκα στη σειρά με το Στρατή. Φίλος και σύγγαβρος. Συζητούσαμε για το παιχνίδι και ξαφνικά μου λέει την πρόβλεψη: «Στο 12ο λεπτό, που θα βάλει το γκολ ο Θρύλος, να δεις τι θα γίνει!».
Γινόταν κοσμοχαλασιά! Μπήκαμε στη σειρά για να περάσουμε από το τουρνικέ. Ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά ο ενθουσιασμός τεράστιος. Και μόνο από κόσμο, δε χάναμε…
Ήμουν στη θύρα 24! Κατάμεστη! Παλμός, ρυθμός, γλέντι, ατμόσφαιρα ενός διαφαινόμενου Θριάμβου…
Στα αριστερά μας βρισκόντουσαν περίπου 500 Γερμανοί φίλαθλοι. Άκουσαν….. Και τι δεν άκουσαν! Μα κι αυτοί να φοράνε πράσινα και να έρχονται και στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ!
Ώρα 9.45. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Οι εξέδρες να τραγουδούν, ο κόσμος να είναι μέσα στο γλέντι. Ακούγεται ο ύμνος του Champions League και κουνιέται το σεντόνι. Επιτέλους και μια χρονιά που ο Θρύλος μας κάνει περήφανους… Έπρεπε να περάσουν 9 δίσεκτα χρόνια και η ατυχία του Λίβερπουλ το 2004, με την ισοβαθμία.
Το παιχνίδι ξεκινά. Καλοστημένος ο Ολυμπιακός, δυνατή ομάδα η Βέρντερ. Κάνουν διπλή ευκαιρία κάπου στο 8ο λεπτό. Κύτταζα το ρολόι… στο 12ο λεπτό ακριβώς γίνεται το 1-0! Στολτίδης, με σουτ έξω από την περιοχή και ο κόσμος στα ουράνια! Αρχίζει ένας ξέφρενος πανηγυρισμός! Το γήπεδο σείεται από την ολυμπιακή ψυχή, το παιχνίδι παίρνει φωτιά!
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί πλησίασαν στην ισοφάριση. Όμως ο Νικοπολίδης αλλά και όλοι οι αμυντικοί, έδειξαν εξαιρετική ψυχραιμία και ωριμότητα. Με το 1-0 στις αποσκευές του ο Ολυμπιακός, πήγε στο ημίχρονο στα αποδυτήρια.
Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, φάνηκε ότι θα γινόταν πιο δυνατό το παιχνίδι. Είναι αλήθεια ότι ο Γάλλος διαιτητής προσπάθησε με κάθε τρόπο να «σπρώξει» τη γερμανική ομάδα στην περιοχή του Ολυμπιακού. Όμως, ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή, δεν σηκώνει κάτι τέτοια αστεία!
Στο 70ο λεπτό γίνεται το 2-0 με κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, μετά από σέντρα ακριβείας από αριστερά του συγκλονιστικού Ιεροκλή Στολτίδη! Και 4 λεπτά αργότερα, μετά από κόρνερ του Γκαλέττι και κεφαλιά του Κοβάσεβιτς, ο Στολτίδης κάνει το 3-0 και κλειδώνει την υπόθεση-πρόκριση με θρίαμβο!
Τα λόγια σταματάνε εδώ!
"Και το βράδυ, το βραδάκι, όταν θα' χουμε πια προκριθεί, ο Περαίας θα καεί, γιατί είμαστε όλοι τρελοί"!
Το πιο γλυκό σύνθημα, ένα γήπεδο, μια φωνή, ένα τραγούδι! Όλοι μαζί, μια ανθρώπινη μάζα, λάβα που έκαιγε, ο πραγματικά 12ος παίκτης! Η γερμανική μηχανή έλιωσε και όλοι όσοι αμφισβητούσαν, σιώπησαν! Η πιο εκκωφαντική σιωπή, σε ένα βράδυ θριάμβου και δικαίωσης!
3-0! Μεγάλα γράμματα, μεγάλη νίκη, μεγάλη ομάδα, μεγάλος λαός! Ο κόσμος του Ολυμπιακού, για μια ακόμη φορά, με τη συνεχή παρότρυνση και το τραγούδι, πήρε «άριστα»! Αυτό που βλέπαμε και ζηλεύαμε στις αγγλικές ομάδες, δεν υπάρχει πια! Ο Θρύλος μας, ο Θρύλος της καρδιάς μας, μας ξεπέρασε! Έφτασε στην κορυφή του Ολύμπου, δίνοντας μάθημα ικανότητας και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες!
Θα σταθώ σε δυο πρόσωπα, χωρίς να θέλω να μειώσω κάποιον από τους συντελεστές του χτεσινού θριάμβου.
Ο ένας είναι ο Τάκης Λεμονής και ο άλλος ο Ιεροκλής Στολτίδης.
Ο πρώτος, το καλοκαίρι όλο, εργάστηκε σκληρά, μελέτησε, εφάρμοσε και τέλος παρουσίασε αυτό που όλοι θαυμάζουμε σήμερα, μια ομάδα που στο διάβα της μπορεί να παρασύρει ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ αντίπαλο! Δε θα σχολιάσω το πόσο αμφισβητήθηκε! Ακόμη και ο υπογράφων τον αμφισβήτησε και ήταν η αιτία να μην αγοράσω εισιτήριο διαρκείας! Και ζητώ συγνώμη από τον Τάκη Λεμονή, για μια ακόμη φορά! Και θα πρότεινα να κληθεί να υπογράψει κλειστό 5ετές συμβόλαιο, ως ανταμοιβή του έργου του και των θριάμβων! Γιατί νομίζω, ότι τα καλύτερα είναι μπροστά…
Ο Ιεροκλής Στολτίδης μας απέδειξε, για πολλοστή φορά είναι η αλήθεια, πόσο πολύτιμος ποδοσφαιριστής είναι. Απέδειξε πως έχασε 2 χρόνια, ταλαιπωρούμενος ως ο μόνος αμυντικός μέσος από το Νορβηγό Σόλιντ, κάνοντας άλλους ήρωες και τρέχοντας σε κάθε σημείο του γηπέδου. Πέθαινε στο γήπεδο για την ομάδα, όταν άλλοι κέρδιζαν το χειροκρότημα και την αποθέωση. Φέτος, όμως, με την προσθήκη στην ομάδα του Λεντέσμα, έδειξε πως είναι ένας ποδοσφαιριστής για πολύ μεγάλα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το δεύτερο χτεσινό του γκολ και τρίτο του αγώνα, ήταν η πραγματική αποθέωση αυτού του παιδιού, που πριν 4 ½ χρόνια αποφάσιζε να έρθει στον Ολυμπιακό και να δέσει την τύχη του με την τύχη του Θρύλου. Όσα λόγια και να γραφούν για αυτό το παλικάρι, θα είναι πάλι λίγα, μπροστά στην τεράστια προσφορά του. Να πω και κάτι που ίσως φανεί λίγο υπερβολικό; Από την εποχή του Δημήτρη Περσίδη δεν είχε την τύχη ο Ολυμπιακός να έχει έναν τόσο προικισμένο ποδοσφαιριστή. Και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ιεροκλή Στολτίδη!
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Το χτεσινό γλέντι ήταν ανεπανάληπτο! Από σήμερα «τα κεφάλια μέσα» γιατί την Κυριακή έρχεται η ΑΕΚ του προδότη Ρίμπο. Και οι λόγοι για μια μεγάλη νίκη είναι πολλοί…Συγχαρητήρια και πάλι στη νέα Μεγάλη Ομάδα του Θρύλου μας! Μας έκανε περήφανους. Γιατί εμείς δε μιλάμε για «πορείες». Εμείς, πλέον, θα μιλήσουμε με τίτλους!