Αντιγράφω από το in.gr:

Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, 16 Οκτωβρίου, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία!
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.

Τι να σχολιάσει κάποιος για μια νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην ελληνικη κοινωνία; Στην έρευνα που διεξήγαγε η Κάπα Research διαπιστώνεται ότι για πρώτη φορά στη χώρα μας υπάρχει τέτοια και τόση ανασφάλεια. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι η γενιά των σημερινών 30άρηδων, η γενιά που βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της, είναι και η πλέον απογοητευμένη. Ας μη λησμονούμε ότι αυτή η γενιά έχει χαρακτηριστεί ως η "γενιά των 700 ευρώ".

Το μόνο που τους δίνει ενδιαφέρον είναι ότι κατάφεραν να γίνουν αντικείμενο μελέτης από τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους για το πώς τα καταφέρνουν.

Η σημερινή πραγματικότητα είναι εξαιρετικά άσχημη και με τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το όλο θέμα θα γίνεται και χειρότερη. Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, εαν η κυβέρνηση δεν πάρει σοβαρά μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας, τότε οι κοινωνικές συγκρόυσεις θα είναι αναπόφευκτες. Με εξευτελιστικά επιδόματα, στα πλαίσια και στη λογική της "φιλανθρωπίας" δεν διαμορφώνονται πολιτικές επίλυσης προβλημάτων όπως η φτώχεια.

Αυτό που πάντοτε χαρακτήριζε τη χωρα μας και ιδιαίτερα τα χρόνια από το 1981 και μετά ήταν η κοινωνική ειρήνη. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα χαθεί και αυτή...