Είναι φορές που τα λόγια είναι τόσο φτωχά για να περιγράψουν κάτι τόσο όμορφο και συνάμα τόσο μεγάλο. Πραγματικά, το χτεσινό βράδυ ο Τάκης Λεμονής έδωσε ρεσιτάλ προπονητικής, ανατρέποντας το 0-1 του ημιχρόνου και μετατρέποντας μια ήττα σε ιστορικό θρίαμβο.
Οφείλω, προσωπικά, μια μεγάλη συγνώμη στον προπονητή του Θρύλου μας. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται προπονητή, δίπλα στον οποίο ο Λεμονής θα γίνει καλύτερος. Όχι, δεν χρειάζεται προπονητή. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από λιγότερους προπονητές της εξέδρας, όλους εμάς, που στην πρώτη στραβή οπλίζουμε το περίστροφο και βάλουμε κατά δικαίων και αδίκων.
Είναι γεγονός ότι και άλλες ελληνικές ομάδες έχουν κερδίσει εκτός έδρας. Καμμία, όμως, δεν πραγματοποίησε τέτοια καταιγιστική εμφάνιση για μισή και πλέον ώρα. Καμμία δεν είχε να αντιμετωπίσει ένα θηρίο, που πριν 4 βράδια είχε συντρίψει με 8-1 την Αρτμίντια στην έδρα της, μια ομάδα που το ταλέντο περισσεύει.
Βέβαια, ο φετινός Ολυμπιακός, ο Θρύλος του Τάκη Λεμονή, είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο, παίκτες στην καλύτερη ηλικία τους και εμπειρία από μεγάλες έδρες. Και κυρίως, έχει έναν προπονητή, που εργάζεται 10 ώρες την ημέρα, για να παρουσιάσει μια όσο το δυνατόν καλύτερη ομάδα.
Η καλοκουρδισμένη μηχανή πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται και να παρουσιάζει το καλύτερο θέαμα σε κάθε παιχνίδι. Η πρόκληση των εσωτερικών διοργανώσεων παραμένει.
Πάντως, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτό στο οποίο θα επιμείνω, είναι η συγνώμη μου στον Τάκη Λεμονή. Καλή συνέχεια και δύναμη στο δύσκολο έργο του. Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του. Και το Σάββατο να τον αποθεώσουμε. Του πρέπει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου