Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Φοβάμαι...

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ' τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία
Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα τσιμέντα σου καινούρια
με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ' αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ' όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή

Φοβάμαι για όσα έγιναν στο Κοσσυφοπέδιο "για μας, χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για όσα γίνονται στο Ασφαλιστικό "για μας , χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για όσα γίνονται στην Παιδεία "για μας, χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για όσα γίνονται για τα Σκόπια "για μας , χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για την ανύπαρκτη Ελληνική Κυβέρνηση που δρα "για μας, χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για ένα αύριο υποταγμένο στο χθες που αφήνουν κάποιοι "για μας, χωρίς εμάς"
Φοβάμαι για ΟΛΑ, για οτιδήποτε, οπουδήποτε, που γίνεται "για μας, χωρίς εμάς"
Κι όλα αυτά τα προφητικά λόγια, στίχοι εμπνευσμένοι και τραγουδισμένοι, περισσότερο επίκαιροι από ποτέ... Για μας, χωρίς εμάς...
Κλείνουμε την πόρτα στο αύριο, παραμένοντας στο καβούκι της ανυπαρξίας μας. Καθισμένοι στον αναπαυτικό καναπέ της αδιαφορίας, βλέπουμε το μέλλον να χάνεται μέσα στο βαθύ μαύρο του παρόντος.
Να σηκωθούμε, να κινηθούμε, να αντιδράσουμε. Να μη γίνεται κάτι "για μας, χωρίς εμάς", αλλά "για μας, με εμάς"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: