Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Στίχοι: Wolf Birman
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ' τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Το μήνυμά του, με βρήκε απροετοίμαστο. Μιλάμε πολύ τακτικά και το τελευταίο του τηλεφώνημα, μπορεί μεν να ήταν απαισιόδοξο, όμως, δεν μου έδειχνε ότι είχε ήδη πάρει την απόφαση να φύγει. Του είπα να περιμένει, με χαρακτήρισε ρομαντικό. Μόνο που αν δεν ήταν και αυτός ρομαντικός δεν θα έφευγε...
Του αφιερώνω αυτούς τους στίχους. Όταν συναντηθούμε θα το τραγουδήσουμε μαζί. Γιατί ο αγώνας δε σταματά, είτε είσαι εκεί, είτε αλλού.
Κι οι στίχοι αυτοί, ξέρω πως σε εκφράζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γιατί πάνω από όλα έχεις αρχές και αξίες, που δεν ανέχεσαι να ποδοπατούνται. Για το λόγο αυτό είμαστε μαζί. Γιατί μαζί με τον Πέτρο, τον Κώστα, όλους όσους ξέρεις και νιώθεις πως σε αγαπάμε, μπορούμε να πάμε λίγο παρακάτω. Εμείς, οι αθεράπευτα ρομαντικοί και κατ΄άλλους γραφικοί, που γνωριστήκαμε κάποια χρονιά, διαφορετική κι εγώ τελευταίος, που λήγει σε 7! Σημαδιακό; Ποιος ξέρει;
Αύριο είναι μια άλλη μέρα. Διάβασε αυτό που σου έστειλα και θα μιλήσουμε. Μόνο που αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για στίχους και για ποίηση. Γιατί αυτό γουστάρουμε να κάνουμε...

1 σχόλιο:

organotis είπε...

Γιάννη φίλε μου. Τα λόγια του τραγουδιού αυτού με εκφράζουν απόλυτα: "...τους έχω βαρεθεί".
Κι αν έφυγα από το σπίτι που με φιλοξένησε 33 χρόνια δεν σημαίνει ότι πήγα κάπου αλλού, ούτε ότι "πήγα σπίτι μου".
Άνθρωποι ονειροπόλοι και ουτοπιστές σαν εσένα κι εμένα δεν "πάνε σπίτι". Πάντα θα βρουν τον τρόπο να προσφέρουν στον αγώνα για μία καλύτερη και δίκαια κοινωνία. Απλά φίλε μου δεν βλέπω το ΠΑΣΟΚ να απαλάσσεται από τις αγκυλώσεις του. Δεν βλέπω τον μεγάλο οραματιστή τον Γιώργο Παπανδρέου να προχωρά σε υλοποίηση των οραμάτων του.
Μέσα στο ΠΑΣΟΚ οι γνωστοί μηχανισμοί δεν αφήνουν λουλούδια να ανθίσουν.
Ισως από έξω να μπορέσω να βοηθήσω καλύτερα.

Νότης Π.