Ώρα Δράσης, μέρος Β΄...

Το πήραμε απόφαση! Να βρεθούμε πάλι, σε μιαν άλλη δράση, 10 μέρες μετά τον καθαρισμό του Χολαργού. Γιατί είναι αλήθεια πως φροντίζεις κάτι που αγαπάς. Όλοι εμείς και οι παλαιότεροι από εμάς καθώς και οι πιο παλιοί, που καταφέραμε να φέρουμε το περιβάλλον πέρα από τα όριά του, αρχίζουμε σιγά- σιγά να αποκτάμε και συνείδηση οικολογική. Έστω και τώρα, έστω κι έτσι, ας δώσουμε ένα μικρό παράδειγμα. Και ας μπούμε σε κάτι μπροστά, ας γίνουμε σκαπανείς, εδώ, που μεγαλώνουν και θα ζήσουν τα παιδιά μας.
Ξεκαθαρίζω πως το περιβάλλον δεν έχει όρια δημοτικά, ή όρια νομού. Το περιβάλλον είναι ενιαίο. Κάποτε, παρατηρούσα το νέφος στην Αθήνα. Τώρα, που τα όρια του Δήμου της Αθήνας διευρύνονται με ταχύτατους ρυθμούς, τώρα, που το περιβάλλον τσιμεντοποιείται, το απειλητικό νέφος κάθεται πάνω στα κεφάλια μας, μη γνωρίζοντας Δήμους και ανθρώπους. Τιμωρεί βάναυσα κάθε βιαστή του, ή τα παιδιά των βιαστών του.
Ώρα Δράσης, ονομάστηκε η πρωτοβουλία στον Υμηττό. Ώρα Δράσης πρέπει να ονομάσουμε κάθε στιγμή που μας φέρνει στο περιβάλλον. Για να αποκτήσουμε επιτέλους τη χαμένη συνείδησή μας. Για μα πείσουμε ότι δεν είμαστε μόνο λόγια, αλλά πράξεις, πράξεις ζωής και ελπίδας.
Προχτές στον Υμηττό, χτες στον Ποδονίφτη, αύριο όπου αποφασίσουμε. Γιατί στο περιβάλλον χρωστάμε, δε μας χρωστά πια το παραμικρό.

Γιάννης Γ. Αγγέλου