Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Αναμνήσεις...



Είναι βράδυ, 26 μέρες πριν τις εκλογές και ακούγοντας το "Shine On You Crazy Diamond"
των Pink Floyd, με ένα ποτό, γύρω στις 12 παρά τέταρτο, αλλάζει εντελώς η διάθεση. Μου θυμίζει κάτι νύχτες, πριν 30 χρόνια, τότε που ακούγοντας το ίδιο κομμάτι κάναμε όνειρα για κάτι αλλιώτικο. Ήταν η χρονιά που κυκλοφόρησε ο "Σταυρός του Νότου", η χρονιά που πλάθαμε τα παραμύθια με έναν διαφορετικό τρόπο.
Θυμάμαι, τέτοιες νύχτες, Σεπτέμβρη μήνα, 2-3 μέρες πριν ξεκινήσει η τελευταία τάξη του Λυκείου, καθόμουν και άκουγα μουσική... Άνοιγα διάπλατα τις πόρτες και έμπαινε ένα φθινοπωρινό αεράκι, που ξεσήκωνε κάθε αίσθηση... Έσβηνα όλα τα φώτα και έμενε ανοιχτό μόνο το φως του γραφείου μου. Η μουσική, αυτή η μουσική, μου έδινε μια μοναδική έμπνευση κι έπιανα να σκαλίζω στίχους στο χαρτί... Πολλοί στίχοι, πολύ πάθος... Μα περισσότερο από όλα, μια φλόγα που έκαιγε βαθιά μέσα μου... "Θα αλλάζαμε τον κόσμο..."
Το πιστεύαμε, το νιώθαμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας. Κι ύστερα, με το που ξεκινούσε η σχολική χρονιά, δίναμε κι ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ. Ήτανε εκείνη η φορά, που αισθανόμαστε περισσότερο από ποτέ τον έρωτα να φτερουγίζει, να αναστατώνει κάθε σημείο του κορμιού μας...
Τότε, που στα πάρτυ μας, εκείνα τα πάρτυ, έσμιγε το ερωτικό στοιχείο και η πολιτική τρέλα, ή η τρέλα για την πολιτική. Και τότε.... Τότε, άναβε και το τσιγάρο, άφιλτρο, κατά προτίμηση. Κι άναβε και η συζήτηση. Κι ερχόταν η μουσική, αυτή η μουσική, να ανατρέψει τα πάντα.

Αυτές τις μέρες έχω μια έντονη διάθεση να νιώθω όπως το 1981. Παραμονές εκλογών, τότε που περιμέναμε να έρθει η μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Τότε που περιμέναμε την ΑΛΛΑΓΗ... Τίποτε δεν συγκρίνεται με την προσμονή και τη λαχτάρα εκείνων των ημερών. Τίποτε... Είναι όπως το δυνατό φλερτ, η αγωνία για το πρώτο ραντεβού, η λαχτάρα του πρώτου φιλιού... Όλα αυτά μαζί....

Απόψε θάθελα να το αποφύγω να ασχοληθώ με την πολιτική... Να μη μιλήσω για τις επερχόμενες, εκλογές... Όμως, είναι δυνατές οι μνήμες και δεν είναι εύκολο να μη συμβεί κάτι τέτοιο...

Κι από τότε πέρασαν 28 χρόνια! Στις 18 του Οκτώβρη του 1981, έκλεινα τα 19. Φέτος τα 47! 28 χρόνια... Μια ανάσα, μια στιγμή, ένα κλείσιμο και άνοιγμα των ματιών... Η μνήμη μας κρατά δυνατά δεμένους με το χτες και μας δείχνει το δρόμο για το αύριο. Η διαπίστωση; Ένα βλέμμα στον καθρέφτη, τα λέει όλα! Και μια σειρά φωτογραφιών... Αντιπαραβολή... Τότε, τώρα.

Η μουσική συνεχίζει το έργο της! Και ήδη πέρασε ο δείκτης το όριο της επόμενης μέρας... 25 απόμειναν μέχρι τις εκλογές... Κι ίσως κίενας εκλογικός θρίαμβος όπως εκείνος του Οκτώβρη του 1981, 29 χρόνια μετά...

ΓΓΑ

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Σε λιγες εβδομάδες γυρνάμε σελίδα κι αρχίζει μια νεα περίοδος για όλους μας.

Δεν πάει άλλο, η χώρα μας έπιασε πάτο. Πρέπει να βοηθήσουμε, όπως μπορεί ο κάθε ένας, από όπου βρεθεί μετά την εκλογική θύελλα, ώστε να πάμε μπροστά.

Έχουμε έναν ηγέτη με ήθος, όραμα και σχέδιο. Μένει να τα καταφέρουμε και ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ

Μια κοινωνία για όλους είπε...

Και μόνο ότι ο "αέρας" μυρίζει 1981, αρκεί! Και σήμερα, όπως και τότε, όπως και πριν 46 χρόνια, πάντα τον Οκτώβρη, οι Παπανδρέου ξέρουν να νικούν! Η Δημοκρατία στον τόπο μας ανασταίνεται Οκτώβρη!

Θόδωρος είπε...

Αδερφέ μου,

αδερφέ μου, αδερφέ μου,

Αδερφικά,

Ο αδερφός σου.

Υ.Γ. Οταν με φτιάχνει ένα κείμενο... κολλάω

55fm είπε...

Καλώς σε βρήκα Γιάννη!
Το κείμενό σου εξαιρετικό!
'Ετσι περνάγαμε τότε...απλά υπέροχα!
Με μουσικές, δυνατά συνθήματα, με αυθεντικές φιλίες, όμορφους έρωτες, και ελπίδα ζωντανή!
Το 1981 η ελπίδα απόκτησε όνομα...Ανδρέας Παπανδρέου!
Στο Θησείο, ένιωσα ακριβώς έτσι...
Το όνομα της ελπίδας,σε τούτα τα χρόνια είναι, Γιώργος Παπανδρέου!
Καλό απόγευμα!

THEPOS είπε...

Αγαπητέ φίλε
Σήμερα η google μου έκοψε την πρόσβαση στο μπλογκ μου.
Φαντάζομαι αυτό γίνεται μστα πλαίσια της προληπτικής λογοκρισίας των μη αρεστών.Πρόσεχε λοιπόν μήπως είσαι ο επόμενος.

Ανώνυμος είπε...

..mou thymizeis kati nyxtes pou pragmatika kaname oneira gia kati alliwtiko...toso alhthina toso athwa..
Nasai kala Gianni..:)
nadia

Ανώνυμος είπε...

AYTH TH FORA H NIKH GIA TON PAPANDREOY EINAI SIGOYRH!!..
nadia

Μαρίτα Μάντζου είπε...

...όλα έχουν αλλάξει! εμείς, το κόμμα, τα όνειρα! Τότε, το ζητούμενο ήταν η ελευθερία, η δημοκρατία! Όνειρα βατά, στόχοι σαφείς, μετρήσιμοι. Σήμερα η ζωή μας προσωπική, κοινωνική, επαγγελματική, πολιτική είναι περίπλοκη.... εξίσου όμως γοητευτική!!! προχωράμε... και το σήμερα & αύριο προσπερνά το κάθε χθες που πολλές φορές ο χρόνος & η απόσταση που μας χωρίζει από αυτό απλώς το ωραιοποιεί!!!