Αναμνήσεις...

Είναι βράδυ, 26 μέρες πριν τις εκλογές και ακούγοντας το "Shine On You Crazy Diamond"
των Pink Floyd, με ένα ποτό, γύρω στις 12 παρά τέταρτο, αλλάζει εντελώς η διάθεση. Μου θυμίζει κάτι νύχτες, πριν 30 χρόνια, τότε που ακούγοντας το ίδιο κομμάτι κάναμε όνειρα για κάτι αλλιώτικο. Ήταν η χρονιά που κυκλοφόρησε ο "Σταυρός του Νότου", η χρονιά που πλάθαμε τα παραμύθια με έναν διαφορετικό τρόπο.
Θυμάμαι, τέτοιες νύχτες, Σεπτέμβρη μήνα, 2-3 μέρες πριν ξεκινήσει η τελευταία τάξη του Λυκείου, καθόμουν και άκουγα μουσική... Άνοιγα διάπλατα τις πόρτες και έμπαινε ένα φθινοπωρινό αεράκι, που ξεσήκωνε κάθε αίσθηση... Έσβηνα όλα τα φώτα και έμενε ανοιχτό μόνο το φως του γραφείου μου. Η μουσική, αυτή η μουσική, μου έδινε μια μοναδική έμπνευση κι έπιανα να σκαλίζω στίχους στο χαρτί... Πολλοί στίχοι, πολύ πάθος... Μα περισσότερο από όλα, μια φλόγα που έκαιγε βαθιά μέσα μου... "Θα αλλάζαμε τον κόσμο..."
Το πιστεύαμε, το νιώθαμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας. Κι ύστερα, με το που ξεκινούσε η σχολική χρονιά, δίναμε κι ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ. Ήτανε εκείνη η φορά, που αισθανόμαστε περισσότερο από ποτέ τον έρωτα να φτερουγίζει, να αναστατώνει κάθε σημείο του κορμιού μας...
Τότε, που στα πάρτυ μας, εκείνα τα πάρτυ, έσμιγε το ερωτικό στοιχείο και η πολιτική τρέλα, ή η τρέλα για την πολιτική. Και τότε.... Τότε, άναβε και το τσιγάρο, άφιλτρο, κατά προτίμηση. Κι άναβε και η συζήτηση. Κι ερχόταν η μουσική, αυτή η μουσική, να ανατρέψει τα πάντα.

Αυτές τις μέρες έχω μια έντονη διάθεση να νιώθω όπως το 1981. Παραμονές εκλογών, τότε που περιμέναμε να έρθει η μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Τότε που περιμέναμε την ΑΛΛΑΓΗ... Τίποτε δεν συγκρίνεται με την προσμονή και τη λαχτάρα εκείνων των ημερών. Τίποτε... Είναι όπως το δυνατό φλερτ, η αγωνία για το πρώτο ραντεβού, η λαχτάρα του πρώτου φιλιού... Όλα αυτά μαζί....

Απόψε θάθελα να το αποφύγω να ασχοληθώ με την πολιτική... Να μη μιλήσω για τις επερχόμενες, εκλογές... Όμως, είναι δυνατές οι μνήμες και δεν είναι εύκολο να μη συμβεί κάτι τέτοιο...

Κι από τότε πέρασαν 28 χρόνια! Στις 18 του Οκτώβρη του 1981, έκλεινα τα 19. Φέτος τα 47! 28 χρόνια... Μια ανάσα, μια στιγμή, ένα κλείσιμο και άνοιγμα των ματιών... Η μνήμη μας κρατά δυνατά δεμένους με το χτες και μας δείχνει το δρόμο για το αύριο. Η διαπίστωση; Ένα βλέμμα στον καθρέφτη, τα λέει όλα! Και μια σειρά φωτογραφιών... Αντιπαραβολή... Τότε, τώρα.

Η μουσική συνεχίζει το έργο της! Και ήδη πέρασε ο δείκτης το όριο της επόμενης μέρας... 25 απόμειναν μέχρι τις εκλογές... Κι ίσως κίενας εκλογικός θρίαμβος όπως εκείνος του Οκτώβρη του 1981, 29 χρόνια μετά...

ΓΓΑ