Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Ή, για να είμαστε ειλικρινείς, καλό θα ήταν να λέγαμε Παγκόσμια Ημέρα Προβληματισμού. Σήμερα, ένα χρόνο μετά την καταστροφή της Πάρνηθας, οι κάτοικοι της Αττικής, όπου γυρίσουμε το βλέμμα μας, βλέπουμε μόνο κουφάρια καμμένων δέντρων. Αλλά και όπου κι αν πάμε, σε κάθε νομό, θα δούμε την καταστροφή ζωντανή και μνήμες ανθρώπων νωπές, από την περυσινή λαίλαπα των πυρκαγιών.
Φυσικά, η κυβέρνηση, που κατάφερε να εξαγοράσει την ψήφο των κατεστραμμένων, από τις πυρκαγιές, ανθρώπων, με μια αποζημίωση-express των πληγέντων, παρέμεινε σε αυτό το τριχίλιαρο, εγκαταλείποντας την κοινωνία της περιφέρειας στη μοναξιά της.
Μόνο που σήμερα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τιμάται το περιβάλλον! Ειρωνεία; Σίγουρα! Αφού όλοι συνεχίζουμε να ζούμε με περιβαλλοντική συνείδηση εξαιρετικά χαμηλή, τι να περιμένουμε;
Και, όμως, έχουμε να περιμένουμε! Μια ελπίδα στο βάθος της καταστροφής. Οι πολίτες, που ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, αποφασίζουν να δράσουν και να γίνουν ΕΝΕΡΓΟΙ!
Κυττάζω από τη βεράντα μου και βλέπω τα καμμένα του Υμηττού! Και δίνω μια υπόσχεση, πρώτα στον εαυτό μου! Να μην συμβεί ξανά τέτοιο κακό.
Η ΩΡΑ ΔΡΑΣΗΣ, σύντομα θα "ξαναχτυπήσει"! Γιατί το περιβάλλον μπορεί να μην έχει φωνή, αλλά υποφέρει. Να το βοηθήσουμε να ανασάνει, για να ανασάνουμε όλοι!

Γιάννης Γ. Αγγέλου