Τραγωδία ή φάρσα;

Διατάξεις που δίνουν στις στρατιωτικές αρχές «το πάνω χέρι» για την αποκατάσταση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, όταν οι αστυνομικές αρχές αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση, προωθεί η κυβέρνηση.
Η δυνατότητα στρατιωτικής παρέμβασης επιτρέπεται σε περίπτωση που η χώρα ή μία περιφέρειά της κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας, με βάση το άρθρο 48 του Συντάγματος, που αποτελεί μία από τις πλέον βεβαρημένες ιστορικά διατάξεις, αφού μπορεί να οδηγήσει σε «πάγωμα» θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων που προστατεύουν ατομικά δικαιώματα.
Οι επίμαχες συνταγματικές διατάξεις έχουν σε κάθε φάση αναθεώρησης αποτελέσει λόγο τριβής και αντιπαραθέσεων, αφού επιτρέπουν να εφαρμοστεί η νομοθεσία για την κατάσταση πολιορκίας σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων, εκδήλωσης ένοπλου κινήματος κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και σε περίπτωση άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας.
Ωστόσο, ιδίως η τελευταία περίπτωση έχει επικριθεί ως ασαφής και αόριστη, καθώς δεν διευκρινίζει ρητά την έννοια της απειλής που πρέπει να αφορά την εξωτερική και όχι την εσωτερική ασφάλεια, για να μην υπάρξει ποτέ κίνδυνος καταστρατηγήσεων.
Αυξημένη πλειοψηφία
Η ενεργοποίηση της νομοθεσίας για την κατάσταση πολιορκίας γίνεται με απόφαση της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία (180 ψήφοι), αλλά σε επείγουσες περιπτώσεις γίνεται και με διάταγμα ύστερα από σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και η κυβέρνηση το θέτει για έγκριση στη Βουλή μέσα σε 15 μέρες.
Παρά την ύπαρξη των σχετικών εγγυήσεων δεν μπορεί να μην προβληματίσει η χρονική συγκυρία που προωθούνται οι επίμαχες διατάξεις, αφού είχε προηγηθεί μια ανεξέλεγκτη κατάσταση λόγω καταστροφών και ζημιών που έγιναν σε διάφορες πόλεις, με αφορμή τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό.
Κυβερνητικοί κύκλοι σημείωναν χαρακτηριστικά ότι οι επίμαχες ρυθμίσεις ήταν έτοιμες από τον περασμένο Ιανουάριο και περιλαμβάνονται απλώς σε ένα πλέγμα διατάξεων που καθορίζει την εξωτερική υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τη σχέση τους με τις αστυνομικές, λιμενικές και πολιτικές αρχές. Όμως και σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να διαφύγει την προσοχή το γεγονός ότι οι ρυθμίσεις έγιναν λίγους μήνες μετά τις πρωτοφανείς πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 (που θρηνήσαμε πολλά θύματα) και τις οποίες η κυβέρνηση απέδιδε σε ασύμμετρες απειλές, εξωτερικούς εχθρούς κ.λπ.
Και στις δύο δε περιπτώσεις είχαν γίνει συζητήσεις ότι πρέπει να τεθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κ.λπ.
Δεν μπορεί επίσης να περάσει απαρατήρητη η χρονική συγκυρία των συζητήσεων σε άλλες χώρες (και κυρίως στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι), για μέτρα που να επιτρέπουν και στρατιωτική επέμβαση για αποκατάσταση της τάξης.
Στο κυβερνητικό νομοθέτημα αναφέρεται καταρχήν ότι η επαγρύπνηση για την κατοχύρωση και διατήρηση της δημόσιας και κρατικής ασφάλειας, της εφαρμογής των νόμων και των αστυνομικών διατάξεων ανήκει στις αστυνομικές και λιμενικές αρχές.
Αναφέρεται, όμως, ότι οι στρατιωτικές αρχές μπορούν να επέμβουν όταν τεθεί σε εφαρμογή (σύμφωνα με το άρθρο 48 του Συντάγματος) ο νόμος περί καταστάσεως πολιορκίας, οπότε οι εξουσίες των πολιτικών αρχών που ανάγονται στην ασφάλεια του κράτους, την τήρηση της τάξης και την Αστυνομία αναλαμβάνονται και ασκούνται από τις στρατιωτικές αρχές, κατά το μέτρο που θεωρούν αναγκαίο, ενώ οι κατά τόπους αστυνομικές και λιμενικές υπηρεσίες υπάγονται στους στρατιωτικούς διοικητές.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Πώς θα συνδράμουν οι Ένοπλες Δυνάμεις την Αστυνομία
Τριάντα ένα χρόνια μετά τη θέσπιση του τελευταίου νόμου για την κατάσταση πολιορκίας, η κυβέρνηση προωθεί αναλυτικές διατάξεις για το πώς μπορεί να ενισχυθεί η Αστυνομία από τις Ένοπλες Δυνάμεις για να αποκατασταθεί η τάξη, ύστερα από σχετικό αίτημα που απευθύνει ο διευθυντής της αστυνομικής αρχής, ζητώντας την αναγκαία δύναμη (πεζοπόρα τμήματα, μεταφορικά μέσα, ειδικά οχήματα κ.λπ.) από τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς (ΑΔΦ) και έπειτα από έγκριση του υπουργείου Άμυνας και του ΚΥΣΕΑ.
Προβλέπονται επίσης ότι μετά την έγκριση της ενίσχυσης τα τμήματα αστυνομικών και Ενόπλων Δυνάμεων τίθενται υπό τις διαταγές των κατά τόπους ΑΔΦ και ότι τα στρατιωτικά τμήματα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε απόλυτη ανάγκη, εφόσον οι αστυνομικές δυνάμεις από άλλες περιοχές της χώρας αδυνατούν να επιβάλουν την τάξη.
Επικρίσεις για τις διατάξεις του 75. Επίσης προστίθεται ότι τα στρατιωτικά τμήματα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για αστυνόμευση και απώθηση διαδηλωτών, ούτε να διασπείρονται σε μικρές ομάδες (κάτω της διμοιρίας).
Οι πρώτες συνταγματικές διατάξεις το 1975 είχαν επικριθεί έντονα, καθώς οι ασαφείς έννοιες που περιελάμβανε το τότε Σύνταγμα για σοβαρή διαταραχή, έκδηλη απειλή κατά της δημόσιας τάξης και ασφάλειας από εσωτερικούς κινδύνους, μπορούσε να επιτρέψει ποικίλες καταστρατηγήσεις.
Είχε τονιστεί τότε ότι θα μπορούσε να δώσει λαβή για ενεργοποίηση των διατάξεων περί καταστάσεως πολιορκίας η τυχόν ένταση απεργιών σε διάφορους κλάδους της οικονομίας, η ενίσχυση αριστερών κομμάτων με όξυνση της κομματικής διαμάχης και συγκρούσεις διαδηλωτών με την Αστυνομία...
Η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση διόρθωσε κάποια πράγματα με μεγαλύτερες εγγυήσεις για ενεργοποίηση των ρυθμίσεων, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει η αοριστία της άμεσης απειλής για την εθνική ασφάλεια, όπου πολλά μπορούν να «χωρέσουν»...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ

Αυτό το δημοσίευμα, που αλίευσα από το www.ethnos.gr, αν μη τι άλλο, προκαλεί! Ιδού, λοιπόν, που μια δεξιά κυβέρνηση και πάλι, θεωρώντας τσιφλίκι της τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, αποφασίζει να τις εμπλέξει σε νέες περιπέτειες, για την αντιμετώπιση του περίφημου «εσωτερικού εχθρού»! Δηλαδή, για μια ακόμη φορά, την πρώτη μετά τη Μεταπολίτευση, επιδιώκει τη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων ως ένα είδος Στρατοχωροφυλακής!!!
Πώς οδηγήθηκαν σε αυτή την απόφαση; Προφανώς μετά την πλήρη αποτυχία αντίδρασης της Αστυνομίας να επέμβει κατά τα πρόσφατα επεισόδια, μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή. Μιας Αστυνομίας, που η ίδια η κυβέρνηση οδήγησε σε αυτή την κατάσταση, αφού κατάφερε να την διαλύσει, είτε απομακρύνοντας ικανά στελέχη της κατά τις ετήσιες κρίσεις, είτε αδρανοποιώντας τα, λόγω κομματικών και μόνο κριτηρίων. Και φυσικά, να μη λησμονούμε το γεγονός ότι η Αστυνομία έχει συγκεκριμένη αποστολή, την οποία για να την εκτελέσει, απαιτείται σοβαρή εκπαίδευση, η οποία δεν γίνεται, κάτι το οποίο όλοι οι πολίτες αντιλαμβάνονται.
Και αφού οδήγησε την Αστυνομία στην απαξίωση, η πεφωτισμένη κυβέρνηση της δεξιάς αποφάσισε να εμπλέξει στο ζήτημα της εσωτερικής ασφάλειας και τις Ένοπλες Δυνάμεις… Ποιες Ένοπλες Δυνάμεις; Αυτές, που σε διάστημα 3 ½ ετών υποχρέωσαν να χάσουν 4.800 στελέχη! Και η κυβέρνηση Καραμανλή, τώρα, σκέπτεται να τις καταστήσει περισσότερο αντιπαθείς στην κοινωνία! Και να στρέφεται στρατιώτης εναντίον απεργού πατέρα! Αθλιότητα, αν μη τι άλλο! Έλλειψη σοβαρότητας και προγραμματισμού, από ανθρώπους που πεισματικά επιδιώκουν την πλήρη αποξένωση των Ενόπλων Δυνάμεων από τον πολίτη.
Μας επαναφέρει η δεξιά στις εποχές που ψήφιζαν και τα δέντρα, άρα δικαιολογεί και το πρόσφατο άρθρο για την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Μήπως πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά και ειδήσεις που περνούν στα ψιλά να τις προσέχουμε περισσότερο; Μήπως η πεισματική άρνηση της κυβέρνησης για συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, να κρύβει από πίσω την φαεινή ιδέα για τη Στρατοχωροφυλακή;
Για μια ακόμη φορά, η ανικανότητα της κυβέρνησης είναι έτοιμη να προκαλέσει ένα ακόμη βαθύ ρήγμα στις σχέσεις Ενόπλων Δυνάμεων και κοινωνίας. Για πολλοστή φορά στη χώρα αυτή είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε επανάληψη της ιστορίας. Μήπως αυτή τη φορά είναι φάρσα; Αν όχι τραγωδία;