Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει

Σήμερα, σε αυτό το κείμενό μου, δεν θα γράψω για τις αυριανές Ευρωεκλογές. Ας μου επιτραπεί, μέσα σε αυτό το μεγάλο ρεύμα της επερχόμενης Αλλαγής, να σταθώ σε κάτι άλλο. Πριν περίπου 2 χρόνια, μετά τις ατυχείς εκλογές του 2007, μέσα στη μεγάλη μου αγωνία για το μέλλον της Παράταξης, είχα την τύχη να γνωρίσω έναν ΑΝΘΡΩΠΟ, που από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ως πραγματικό φίλο. Ναι, όσο κι αν ακούγεται ακραίο, αυτό συνέβη!
Ήταν οι πρώτες κουβέντες; Η κοινή αγωνία; Οι ανατρεπτικές σκέψεις; Η δική μου παρόρμηση και η δική του ψυχραιμία; Όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ να προσδιορίσω; Πάντως από εκείνη τη στιγμή υπήρξε μια αμοιβαία έλξη και μια ειλικρινής φιλία, που διατηρείται και ενισχύεται.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το περυσινό καλοκαίρι, που βρεγμένος από τη θάλασσα, άκουσα το κινητό να χτυπάει και το σήκωσα. Ήταν ο εκλεκτός μου φίλος, που μέσα στην τρέλα του Αυγούστου, μου ζήτησε να βρούμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο που βρισκόμαστε! Το δωμάτιο βρέθηκε και ήρθε μαζί με τη σύντροφο της ζωής του και περάσαμε λίγες μέρες μαζί, κυριολεκτικά ονειρεμένες!
Η απόφασή μου να "ριχτώ" στα νερά της επιχειρηματικότητας, από τον περασμένο Οκτώβρη, είναι αλήθεια πως μας κράτησαν λίγο μακριά. Εγώ με ένα ωράριο απελπιστικό, αυτός να πιέζει να βγούμε για κάποιο δείπνο οικογενειακώς, λίγες φορές τα καταφέραμε.
Φυσικά η καθημερινή επαφή και τα μηνύματα ήταν και είναι δεδομένα. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία ήταν φορές που έπαιρνε φωτιά! Και φυσικά, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ο ένας είμαστε δίπλα στον άλλον, εκεί που μπορούσαμε.
Πριν λίγες μέρες τον καλούσα στο γραφείο για την καθημερινή πρωινή (κατά τις 12 με 12.30!) συζήτηση περί τα πολιτικά δρώμενα. Δεν τον έβρισκα στο γραφείο και θα υπέθεσα πως είναι στο κολυμβητήριο, αγαπημένη του συνήθεια. Έκανα μια απόπειρα στο κινητό και επειδή δεν το σήκωνε, το άφησα. Ήξερα ότι θα με καλούσε.
Πράγματι, με κάλεσε... Ο εξαίρετος αυτός άνθρωπος αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα μέσα στην οικογένειά του... Εκεί τρελάθηκα. Ξέρω το πόσο οργανωτικός είναι, το πόσο συγκροτημένος και δεν θέλησα να τον επηρεάσω με διάφορα. Το σημαντικότερο από όλα, είναι πως αποφάσισε να ανέβει αυτό το Γολγοθά ΜΟΝΟΣ, μιλώντας σε μένα και άλλον ένα φίλο κοινό. Έκανε το καλύτερο που περνά από το χέρι του και σε λίγο ξεκινά η δράση. Χτες μιλήσαμε. Του είπα ότι είχα να του πω πολύ σύντομα. Το σημαντικότερο είναι πως ήθελα να ξέρει πως σε αυτή τη διαδρομή είμαι εδώ, στο πλευρό του. Γιατί πέρα από τα κομματικά, τα πολιτικά, τα όποια συμβαίνουν γύρω μας, υπάρχει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και αν κάτι πρέπει να μας απασχολεί, σε όλο αυτό το δρόμο της ζωής μας, θα είναι να μπορούμε να γίνουμε ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής δε μου επιτρέπει να γράψω κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι πως η φιλία μπορεί να επιτύχει τα ακατόρθωτα.
Δυνατά φίλε! Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Γιατί η ζωή είναι αγώνας. Και αυτό τον αγώνα θα τον κερδίσεις, όπως εσύ ξέρεις!

ΓΓΑ