Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

13 χρόνια χωρίς Ανδρέα...






23 Ιουνίου 1996 - 23 Ιουνίου 2009...
Πέρασαν 13 χρόνια, από τότε που ο μεγαλύτερος πολιτικός ηγέτης άφηνε την τελευταία του πνοή και ξεκίναγε το μακρύ ταξίδι για τη γειτονιά των αγγέλων, εκεί που περίμεναν η Μελίνα, ο Γεννηματάς, ο Αλευράς... Εκεί που τον περίμενε ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου... Του ετοίμαζαν λαμπρή υποδοχή, γιατί ήταν αυτός, ο μόνος, που κατάφερε, μέσα στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ να συμπεριλάβει όλους όσους ανήκαν ιδεολογικά από τις παρυφές της Δημοκρατικής δεξιάς, μέχρι τις παρυφές της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ο πολιτικός ηγέτης που έδωσε όραμα στον Ελληνισμό, μετά τη λαίλαπα της χούντας των συνταγματαρχών και την τελευταία περίοδο Καραμανλή.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1974, μετά την πτώση της χούντας κι ενώ οι Τούρκοι κατέτρωγαν τα σωθικά της Κύπρου, πλήθος λαού τον υποδέχτηκε...
Κι εκεί, ανοίγοντας τα χέρια του, σα σε μεγάλη αγκαλιά, έδινε την υπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο, για τον πολίτη, για την πατρίδα.
Ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, εκεί που όλοι περίμεναν να ηγηθεί της Ένωσης Κέντρου. Όμως, είχε "δει" το μέλλον! Και μέσα από τη ρητορική δεινότητά του, το χαρισματικό του λόγο και την πλατιά του αγκαλιά, ξεκίνησε την πορεία προς το λαό!
Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται τον Νοέμβριο του 1974, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπεί με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων). Στις επόμενες εκλογές (Νοέμβριος 1977), το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει ένα σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμη του (από 13,5% σε 25%) και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης, με 93 Βουλευτές και ο Πρόεδρος του, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο καιρός της μεγάλης νίκης έφτανε...
Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, κατά τις οποίες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει με το σύνθημα της Αλλαγής, εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 48% και αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο με 173 Βουλευτές. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ σχηματίζει Κυβέρνηση, η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981. Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός της θέσης του Πρωθυπουργού και το Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας. Με την κίνησή του αυτή ήθελε να δώσει τοσ τίγμα του πως οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στο λαό. Και το πέτυχε!
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα. Εκλέγει 161 Βουλευτές (45,2%). Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση (προσωρινή) στις 5 Ιουνίου 1985 και στις 25 Ιουλίου 1985. Το 1988, ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγήθηκε εσπευσμένα, στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου και υπεβλήθη σε σοβαρή εγχείρηση καρδιάς. Στις εκλογές του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται δεύτερο κόμμα με ποσοστό 39,15% και 125 έδρες. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση (Νοέμβριος 1989) το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται πάλι δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,67% και 128 έδρες. Στις εκλογές του 1990 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και πάλι το δεύτερο κόμμα με ποσοστό 38,62% και 125 έδρες.
Τον Οκτώβριο του 1993, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη κέρδισε τις εκλογές που ακολούθησαν με ποσοστό 46,82% και σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του 1995 μεταφέρθηκε στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 1996. Μετά τη βελτίωση που παρουσίασε η κατάσταση της υγείας του βγήκε από το νοσοκομείο τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Έκτοτε, παρέμεινε στο σπίτι του, μέχρι τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996 οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου παθαίνει ανακοπή της καρδιάς και σβήνει.
Στον αποχαιρετισμό, πλήθη λαού τίμησαν με την παρουσία τους, τον χαρισματικό ηγέτη της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.
Φεύγοντας ο Ανδρέας, άφησε πίσω του βαριά παρακαταθήκη. Το ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό του παιδί, του οποίου σήμερα ηγείται ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου, καταξιώθηκε ως Κίνημα λαού και Κόμμα εξουσίας. Έδωσε σκληρές μάχες στο εξωτερικό για την καταξίωση της χώρας και στο εσωτερικό για κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πολύ κοντά σε μια νέα περίοδο διακυβέρνησης. Το μήνυμα του Ανδρέα παραμένει ζωντανό. Η καρδιά μας χτυπά με μια περίεργη εφηβική λαχτάρα, κάθε φορά που βρισκόμαστε ΕΚΕΙ, ανάμεσα στους πολλούς και τραγουδάμε για τον Ήλιο...
Ίσως, γιατί εδώ και 13 χρόνια, ο Ήλιος είναι στα χέρια του Ανδρέα, που από εκεί ψηλά τον μεθά με το δικό του μοναδικό τρόπο! Ανοίγοντας τα χέρια του και δείχνοντας την καρδιά του!
Αιώνια η μνήμη σου Ανδρέα! Σε ευχαριστούμε που υπήρξες και έδωσες στη χώρα όσα κανείς άλλος. Κι εκεί που βρίσκεσαι συνέχισε να μεθάς τον Ήλιο, με το δικό σου τρόπο!

ΓΓΑ

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πήξαμε στο λιβάνι . . .

Μια κοινωνία για όλους είπε...

Θα χαιρόμουν περισσότερο για την άποψή σου, αν πετούσες τη μάσκα της ανωνυμίας! Εκτός αν έτσι αισθάνεσαι περισσότερο ασφαλής!

Μαρίτα Μάντζου είπε...

Εξαιρετικό κείμενο, οι αναφορές σου στην πορεία του μεγάλου αυτού ηγέτη ενημερώνει τους νεώτερους & ξυπνά γλυκές μνήμες στους παλαιότερους. Να σημειώσω για κάποιους κακεντρεχείς & μικρόψυχους ότι η αναγνώριση του έργου των πολιτικών αντιπάλων & ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών αποτελεί δείγμα παιδείας & πολιτισμού!

THEPOS είπε...

Πάντα όταν "φεύγει" ο πατέρας το σπίτι μένει άδειο και ορφανό. Για μένα, που τον θεωρώ πνευματικό μου πατέρα και τον τιμώ ως έτσι, ήταν ο άνθρωπος που με έκανε να αισθάνομαι υπερήφανο για την χώρα μου που μέχρι τότε ήταν ριγμένη στην ανυποληψία. Ήταν η εποχή που μπορούσαμε να πούμε στους ξένους ότι είμαστε Έλληνες χωρίς να χρειασθεί να θυμηθούν τους αρχαίους μας προγόνους ή να ντρεπόμαστε για την χώρα μας και να σκύβουμε το κεφάλι. Γιατί τα επιτεύγματα της Δεξιάς ήταν πάντα μόνο αυτά. Να μας κάνει να σκύβουμε το κεφάλι σαν τους ίδιους που αισθάνονται δούλοι στους πιο ισχυρούς μια και οι αξίες τους είναι μόνο υλικές.
Αντίθετα ο ΑΝΤΡΕΑΣ έκανε πραγματικότητα το σύνθημα "το δίκαιο υπερισχύει" έτσι η "μικρή" Ελλάδα κατήγαγε νίκες που οι δεξιοί δεν είχαν ούτε φανταστεί.
Ποιος να ξεχάσει όταν αμέσως μετά τις εκλογές του '81 και με προϋπογραμμένους τους απεχθείς όρους εισόδου από τον θείο καραμανλή άλλαξε τους όρους, πρώτη και μοναδική φορά στην κοινότητα και δημιούργησε τα ΜΟΠ.
Πως να ξεχάσει κανείς όταν πηγαίνοντας στην συνάντηση κορυφής, και όχι για σουβλάκια όπως ο ακατονόμαστος, αφού έχει καταθέσει τις Ελληνικές προτάσεις, δηλώνοντας ότι αν δεν τις εγκρίνουν θα έχει μόνιμο βέτο σε όλα, βγαίνει λίγο από την αίθουσα για να τους δώσει λίγο χρόνο και όταν γύρισε όλα ήταν έτοιμα και η Ελλάδα είχε νέους ενταξιακούς όρους και βέβαια ένα ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο αλλά και όλους να το λιβανίζουν γιατί είδαν ότι δεν έπαιζε.
Αυτός ήταν ο Αντρέας και αν έκανε και λάθη η τεράστια συμβολή του στην ανάπτυξη της πατρίδος μας τον κάνει να στέκεται πολύ ψηλά εκεί που οι δεξιοί μπορούν να διακρίνουν μόνο τις σόλες του.
Γιαυτό και η κακή κρίση μια και μπορούν να δουν μόνο "τα χώματα" που είναι κολλημένα από κάτω.