Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ για την τοπική οικονομία; Γιατί όχι;

Το ότι διάγουμε μια από τις ζοφερότερες οικονομικά περιόδους στην οικονομική ιστορία της χώρας, είναι κάτι που όλοι μας πλέον το αισθανόμαστε όλο και πιο έντονα. Και είναι άδικο να ρίξουμε την ευθύνη στην παγκόσμια κρίση και όχι σε δικά μας λάθη. Απλά, όσο θα περνά ο χρόνος και ειδικά με το νέο έτος, θα συνειδητοποιήσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα και εμείς. Οι αλχημείες των υπουργών της δεξιάς, δυστυχώς, μας οδήγησαν σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο, από το οποίο καλείται η σημερινή κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Θα τα καταφέρει; Θέλουμε να ελπίζουμε πως θα τα καταφέρει, όπως, εξάλλου, πάντοτε ιστορικά οι προοδευτικές κυβερνήσεις αυτής της χώρας έπρατταν. Με αποφασιστικότητα και θάρρος, κόντρα στα διεθνώς κρατούντα.

Η αφορμή να καταθέσω κάποιες σκέψεις σήμερα δεν ήταν η παγκόσμια οικονομική κατάσταση, αλλά τα αφορώντα το μικρόκοσμό μας, τη γειτονιά μας.

Καλώς ή κακώς, μέσα σε αυτή τη συγκυρία, καλούνται να επιβιώσουν οι μμε της χώρας, καλούνται να συνεχίσουν να συντηρούν τους εργαζόμενούς τους, καλούνται να συνεισφέρουν στην οικονομία της πατρίδας. Και η διατήρησή τους είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Γιατί συντηρούν ανθρώπινο δυναμικό, έχουν εργαζόμενους, προμηθευτές, έναν ολόκληρο μηχανισμό ανθρώπων που ζουν και εργάζονται γύρω από κάθε μμε.

Τι γίνεται όμως με τις ίδιες τις μμε; Πώς αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση; Ποιο το σχέδιό τους για την κρίσιμη αυτή περίοδο και ποιο το όραμά τους για την επόμενη μέρα;

Οι απαντήσεις είναι πολλές. Πολλοί θα πουν πως φταίει το Κράτος, οι Τράπεζες, οι δημοσιογράφοι που τρομοκρατούν τους πάντες. Και σίγουρα δε μπορεί να διαφωνήσει ο οιοσδήποτε, εάν ληφθούν υπόψη όλα αυτά. Όμως, υπάρχει και κάτι που δεν έχει ληφθεί υπόψη.

Το Κράτος, ως οργανισμός, για τις φυσικές καταστροφές, έχει το Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ, με το οποίο προβλέπει με κάθε λεπτομέρεια τι πρόκειται να γίνει σε κάθε φυσική καταστροφή. Λογικά, αντίστοιχα Σχέδια, πρέπει ή θα πρέπει να υπάρχουν για κάθε είδους καταστροφή. Πολύ δε περισσότερο για περιπτώσεις όπως η οικονομική κρίση. Και προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτό θα πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία των μμε, διότι είναι οι άμεσα πληττόμενοι από την οικονομική λαίλαπα. Όμως, όλως περιέργως, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Προφανώς, οι διάφορες οικονομικές κρίσεις που κατά καιρούς έχουν συμβεί, δεν έχουν ανησυχήσει όσο θα έπρεπε τον κόσμο των μμε, με αποτέλεσμα σήμερα να παρατηρούμε ένα ντόμινο πτωχεύσεων και κλεισίματος διαφόρων μορφών μμε.

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δραστηριοποιούμαι στο χώρο των μμε, σε ένα πολύ όμορφο εμπορικό κέντρο, από τα πρώτα που δημιουργήθηκαν σε Δήμο της Αθήνας. Έχοντας παραστάσεις από το συγκεκριμένο εμπορικό κέντρο ως πελάτης για διάστημα μεγαλύτερο των 15 ετών, πίστευα πως είναι ένα κέντρο με τεράστιες δυνατότητες και επιχειρηματίες που αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Η εμπλοκή μου, όμως, σε αυτό με απογοήτευσε!

Κατά ένα παράξενο τρόπο, όλοι οι επιχειρηματίες του κέντρου ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την επιχείρησή τους, αδιαφορώντας για την εικόνα του κέντρου, ως σύνολο. Όμως, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν δεν ικανοποιηθεί ο πελάτης του κάθε καταστήματος, θα φύγει όχι από το κατάστημα, αλλά από το εμπορικό κέντρο. Επιδίωξη όλων πρέπει να είναι η παραμονή του πελάτη στο κέντρο, με την παροχή όσο το δυνατόν περισσότερων υπηρεσιών. Από τον πρωινό καφέ, μέχρι το βραδινό δείπνο και ποτό. Από το εσώρουχο μέχρι το επίσημο ένδυμα. Από την καραμέλα μέχρι του gourmet γλυκό. Απλά πράγματα, κινήσεις με ενδιαφέρον προς τον πελάτη.

Η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων σε όλη την Ευρώπη ξεκινά από πολύ νωρίς. Με το τέλος του Οκτώβρη τα καταστήματα παίρνουν ένα γιορτινό χρώμα, στολίζονται ανάλογα και “προκαλούν” τον πελάτη τους να τα επισκεφτεί. Η Αθήνα έπιασε ήδη το νόημα και ενεργοποιήθηκε εδώ και κάποια χρόνια, προς αυτή την κατεύθυνση. Αποτέλεσμα; Ενώ η φετινή περίοδος είναι η χειρότερη εισπρακτικά, εντούτοις υπάρχει κίνηση στην αγορά. Και όταν υπάρχει κίνηση είναι σίγουρο πως κάποιοι πελάτες θα προβούν σε αγορές.

Από τα περασμένα Χριστούγεννα είχα επισημάνει πως κάτι αντίστοιχο έπρεπε να κάνουμε και στο δικό μας εμπορικό κέντρο. Λόγια που χάθηκαν στον άνεμο, λόγια χωρίς αντίκρυσμα. Το ερώτημα, όμως, πάντα να παραμένει: “Γιατί δεν ψωνίζει ο κόσμος; Γιατί δεν έχουμε κόσμο στο εμπορικό; Γιατί; Γιατί; Γιατί;”

Άπειρα γιατί που ο καθένας μας θα μπορούσε να απαντήσει λέγοντας σε όλους “Εσείς τι κάνατε για να έρθει ο κόσμος;”

Ακούω συνεχώς στο ραδιόφωνο για διάφορα εμπορικά κέντρα, για τις διαφημίσεις που κάνουν. Και προσγειώνομαι στην πραγματικότητά μου, βλέποντας την άρνηση. Κατά τα λοιπά μας φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς!

Οι προτάσεις; Πολλές! Τα ευήκοα ώτα είναι λίγα! Όμως, με ένα τοπικό Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ, πιστεύω πως θα λυνόταν το πρόβλημα. Με συνδρομή από όλους για τη στήριξη του κέντρου, όπου ο κάθε επιχειρηματίας θα συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του. Όπου όλοι συναποφασίζουν για το κέντρο ΤΟΥΣ, εκτιμώντας τους πελάτες τους. Γιατί τα πάντα έχουν ως στόχο τον πελάτη-καταναλωτή. Δεν είναι δυνατόν να στολίζεται υποτυπωδώς το εμπορικό κέντρο 15 μέρες προ των Χριστουγέννων. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται από υπεύθυνους επιχειρηματίες ότι φταίει η δημιουργία άλλων εμπορικών κέντρων. Κι εσύ τι κάνεις για να κρατήσεις τον καταναλωτή στο δικό σου κέντρο; Τι κίνητρο του δίνεις; Τι προσφέρεις;

Γνωρίζω καλά πως όλοι οι νέοι που επιχειρούν έχουν άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Μήπως, τελικά, να τους δώσουμε την ευκαιρία να αναλάβουν πρωτοβουλίες και όσοι δε μπορούν να αποτραβηχτούν; Καλώς ή κακώς δεν κάνουμε όλοι για όλα. Και κυρίως πρέπει άμεσα να εκπονήσουμε το δικό μας Σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Γιατί οικονομία είμαστε όλοι. Και κυρίως, τους κανόνες για το δικό μας χώρο τους διαμορφώνουμε ΕΜΕΙΣ.

ΓΓΑ