Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

8 Μαρτίου



Είναι η μέρα τιμής του άλλου μισού του ουρανού μας. Μητέρα; Ερωτική σύντροφος; Σύζυγος; Κόρη; Όλες οι μορφές της είναι όμορφες...
Συλλαμβάνει μέσα της τη ζωή, την τρέφει, τη μεγαλώνει και τελικά την φέρνει στη γη. Παραμένει στοργική τροφός από το είναι της. Το γάλα της μάνας, η πρώτη τροφή του βρέφους, η πρώτη επαφή του νέου ανθρώπου με τη ζωή, ξεκινά από το στήθος. Και σαν ασπίδα πάντα να μπαίνει μπροστά σε καθετί που πρόκειται να συμβεί στο παιδί της. Μέχρι τα βαθιά γεράματα, η μητέρα παραμένει συμβολική μορφή. Γιατί είναι για πάντα η αφετηρία κάθε νέας ζωής.
Κι είναι το άλλο πρόσωπο που εμφανίζεται ως ερωτική σύντροφος. Το πρώτο σκίρτημα, το πρώτο κάλεσμα "στων ερώτων τα θαύματα", που λέει ο ποιητής. Καθώς και οι δυο ανακαλύπτουν τη συμπληρωματικότητα των φύλων, σε ένα μοναδικό παιχνίδι.
Αργότερα, καθώς τα χρόνια κυλάνε, η μορφή της ερωτικής συντρόφου μεταλλάσσεται σε σύζυγο. Σύντροφος στο μονοπάτι της ζωής, να παρακολουθεί το σύντροφό της να παραμένει παιδί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Κι εκεί να σμίγει ο έρωτας με την καθημερινότητα, να ανακατεύεται η σκόνη με τον ήλιο. Κι η σύζυγος να γίνεται κι αυτή μητέρα, μιας άλλης συνέχειας...
Κόρη... Ο απόλυτος έρωτας. Αυτό που ζούν όσοι άντρες είχαν και έχουν την τύχη να απολαμβάνουν. Το βρέφος, που μοιάζει με ένα βατραχάκι, αρχίζει να παίρνει μορφή κοριτσιού... Με τα κοτσιδάκια της, το τραγούδι της, το χαμόγελό της και τη μοναδική γλύκα καθώς φωνάζει: "Μπαμπά"! Είναι η ώρα που αισθάνεσαι πως είσαι ένας μικρός θεός, καθώς τη βλέπεις να μπουσουλά, να κάνει τα πρώτα της βήματα, να γίνεσαι εσύ ο πρώτος της μεγάλος έρωτας! Κι ύστερα, σε κάθε της βήμα, να ψάχνει να σε βρει, καθώς θα κυλάνε τα χρόνια και πρέπει κι αυτή, το μικρό σου κοριτσάκι, ν ανοίξει τις δικές της φτερούγες, για να γνωρίσει τη ζωή και των δικών της ερώτων τα θαύματα...

Όλα αυτά τα πρόσωπα, όλες αυτές οι μορφές, είναι το παιχνίδι και η εναλλαγή της ζωής.
Όμορφες και άσχημες, ψηλές και κοντές, κυρίες ή πόρνες, δικές μας ή ξένες, είστε όλες το ωραιότερο λουλούδι στον κήπο της γης. Όσες μελωδίες, όσοι πίνακες, όσοι στίχοι κι αν γίνουν για σας, πάντα θα είστε κάτι παραπάνω...

Χρόνια πολλά σε όλες σας. Είστε η μήτρα της ζωής, είστε η ύπαρξή μας. Σε σας οφείλουμε το ότι κι αν είμαστε. Κι η δική σας μέρα δεν είναι τυχαίο που συμπίπτει με την αρχή της Άνοιξης, την αρχή της Ζωής!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΓΓΑ

2 σχόλια:

KΑΡΜΕΝ είπε...

Να χαίρεσαι και να σε χαίρονται οι γυναίκες της ζωής σου, Γιάννη!

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ΕΣΥ θα μπορούσες να γράψεις ένα τέτοιο κείμενο (ύμνο) για τη γυναίκα. Δεν μου κάνει εντύπωση γιατί βιώνω καθημερινά την αγάπη, το σεβασμό & την ευαισθησία σου απέναντι στη γυναίκα. Μόνο ένας μεγάλος άντρας με μεγαλείο ψυχής θα μπορούσε να νιώθει έτσι. Για αυτό και είσαι μοναδικός.