Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθεί ο λαός μας, η κοινωνία, το όσα συμβαίνουν αυτά τα χρόνια στη χώρα μας. Και όχι μόνο με ενδιαφέρον, αλλά και αγωνία για το αύριο, αφού μετά την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, ο κάθε πολίτης αισθάνεται μέρα με τη μέρα, να απειλείται η ίδια η ύπαρξή του, με τα διαρκώς και πιο επώδυνα μέτρα που λαμβάνονται.
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις, δηλαδή ο περίφημος «πολιτικός κόσμος», ζώντας στο απυρόβλητο, έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου, για το ποιος θα είναι ο «καλύτερος» μαθητής του Μνημονίου, ή, καλύτερα, των Μνημονίων! Επιπλέον και μετά το σχηματισμό της Κυβέρνησης Παπαδήμου, παρατηρείται και μια συνεχής ζύμωση στα μεγάλα κόμματα και ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ, αφού η ΝΔ περιμένει μετά τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, να είναι το πλειοψηφούν κόμμα!
Το ερώτημα πολλά! Γνωρίζει ο πολιτικός κόσμος ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα; Αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί στην Ελληνική κοινωνία; Θεωρούν κάποιοι πως θα μπορούν να κυβερνήσουν στο εγγύς μέλλον μονοκομματικές κυβερνήσεις; Μήπως ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα πρέπει από τώρα να πάρει κάποιες κρίσιμες αποφάσεις για την ύπαρξή του; Γιατί η επόμενη μέρα θα διαφέρει απίστευτα πολύ από τη σημερινή; Και δεν εννοώ απίστευτες δικαιολογίες, του τύπου, «δεν γνώριζα». Γιατί, ναι μεν δεν γνώριζε, αλλά ψήφιζε! Και όταν ψηφίζεις, τότε δεν δικαιολογείσαι να λες «δεν γνώριζα», «δεν πρόλαβα να διαβάσω» κλπ…
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ουδείς εκ των σημερινών πολιτικών έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει στη χώρα. Ουδείς έχει μετρήσει τη ζημία που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός, με τα διαδοχικά μέτρα που έχουν ληφθεί την τελευταία 2ετία. Γιατί, αν είχαν αντιληφθεί τι συμβαίνει, δεν θα είχαν το θράσος να αναρτούν κείμενα στα ιστολόγιά τους ή τις προσωπικές τους ιστοσελίδες. Δε θα έσκυβαν το κεφάλι λαμβάνοντας και άλλα μέτρα και θα είχαν τη σεμνότητα να μη διεκδικούν αρχηγίες, όταν οι ίδιοι έβαλαν το μαχαίρι βαθιά στην καρδιά της πατρίδας. Και φυσικά, δε θα μιλούσαν σήμερα για απολύσεις εργαζομένων οι ίδιοι που έχουν καλοβολευτεί στη θέση του δημόσιου λειτουργού! Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι βουλευτές μας, οι υπουργοί μας, οι ειδικοί και γενικοί γραμματείς των Υπουργείων; Μήπως δεν εκμεταλλεύονται ΚΑΘΕ δυνατότητα που τους προσφέρει η θέση τους; Μήπως δεν εξαντλούν τα όρια ανοχής της κοινωνίας; Μήπως δε λαμβάνουν μέτρα, που ενώ στραγγαλίζουν την επιβίωση του ελληνικού λαού, οι ίδιοι απολαμβάνουν πρωτόγνωρων προνομίων παρά τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα;
Γνωρίζουμε πως οι εξουσίες στη χώρα μας είναι οι Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική. Το νομοθετικό έργο το έχει η Βουλή των Ελλήνων, που ψηφίζει τους νόμους. Η Εκτελεστική εξουσία, δηλαδή, η Κυβέρνηση ΥΛΟΠΟΙΕΙ τους νόμους. Και για να λειτουργήσει ένας νόμος, απαιτούνται κανονιστικές πράξεις, δηλαδή, ΥΑ, ΚΥΑ, ΠΔ κλπ. Δηλαδή, ο κάθε Υπουργός επί του νόμου, πρέπει να κάνει κάποιες ενέργειες, που να τον καθιστούν εκτελεστό. Τι σημαίνει αυτό; Πως ο κάθε υπουργός, από τη στιγμή που υλοποιεί το νόμο, αυτόματα ΠΑΥΕΙ αν φέρει την πολιτική ευθύνη και φέρει οποιαδήποτε ευθύνη απορρέει από την εκτέλεση του νόμου. Αυτό, κατά την εκτίμησή μου, είναι ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη από τώρα και στο εξής για το «νόμο περί ευθύνης υπουργών», που βρίσκεται υπό μελέτη. Να σταματήσει το παραμύθι της «πολιτικής ευθύνης» και να αντιληφθούμε πως υπάρχει ΠΟΙΝΙΚΗ για κάθε υπουργό που θα δίνει εντολή για νόμο που ενδεχομένως να κρίνεται αντισυνταγματικός από το ΣτΕ.
Την περίφημη «πολιτική ευθύνη» την φέρει ο λαός, ο κάθε πολίτης, που καλείται όταν προκηρύσσονται εθνικές εκλογές, να προσέρχεται στην κάλπη για να εκλέξει το κόμμα και αυτούς που θεωρεί καταλληλότερους να τον κυβερνήσουν. Εκεί ξεκινά και σταματά η Πολιτική Ευθύνη. Μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας και την εκλογή της Κυβέρνησης, αρχίζει να λειτουργεί η Εκτελεστική και Νομοθετική Εξουσίες, οπότε παύει η Πολιτική Ευθύνη και ξεκινά η ευθύνη περί των όσων πράττονται από αυτούς που υλοποιούν νόμους και με επίφαση «τη σωτηρία της πατρίδας», καταστρατηγούν το Σύνταγμά της!
Όταν σήμερα, πολλά νοικοκυριά βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, δεν είναι δυνατόν αποφάσεις πολιτικών να μην βρίσκονται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης. Πολύ, δε, περισσότερο να μένουν στο απυρόβλητο όσοι εισηγούνται και εκτελούν.
Δεν είναι δυνατόν να διασύρονται άνθρωποι για χρέη προς το Δημόσιο και να είναι στο απυρόβλητο όσοι νομοθετούν και εκτελούν νόμους που έχουν οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη χρεοκοπία.
Αγωνιούν οι «έχοντες και κατέχοντες» για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Και φρόντισαν να μην μείνουν οι άνθρωποι πανί με πανί, Φροντίζοντας να «βγουν» τα χρηματάκια τους, που με τόσο κόπο απέκτησαν, σε άλλες χώρες, σε «οικονομικούς» Παράδεισους. Και ο νόμος; Τι προβλέπει; Εφαρμόστηκε; Πότε; Για ποιους;
Το σημαντικό είναι πως τα χρήματα που βγήκαν στον εξωτερικό είναι όσα οι μεγάλοι μας επιχειρηματίες εισέπραξαν από δουλειές τους με το Δημόσιο! Το «επάρατο» Δημόσιο, για όλους αυτούς τους περίφημους επιχειρηματίες! Οι οποίοι, βέβαια, απέκτησαν τη δέουσα ασυλία, μετά τη στενή τους σχέση με πολιτικούς. Να λοιπόν η διαδρομή που συνδέει πολιτική και επιχειρήσεις! Διαδρομή υπόγεια και αδιαφανής. Σε αυτή την ιστορία πρέπει να σταθεί η όποια νέα κυβέρνηση και να ξεκαθαρίσει πως ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει νόμος «περί ευθύνης υπουργών». Να υπάρχει δυνατότητα να στέλνονται στο εδώλιο και οι διατελέσαντες υπουργοί, όπως κάθε ανώτερος κρατικός αξιωματούχος. Και να μην υπάρχει παραγραφή, παρά μόνο για ότι προβλέπεται και για τους πολίτες.
Όταν γίνει συνείδηση από όλους πως τον πάτο τον βάζουμε ΕΜΕΙΣ τότε θα αλλάξουμε τη χώρα μας! Γιατί το μέλλον δε μπορεί να περιμένει! Και μέλλον με διεφθαρμένους πολιτικούς, δε μπορεί να υπάρξει. Και θα σταματήσει κάθε υπόγεια διαδρομή, όταν ΚΑΙ οι πολιτικοί αντιμετωπίζονται ως πολίτες.
γγα
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις, δηλαδή ο περίφημος «πολιτικός κόσμος», ζώντας στο απυρόβλητο, έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου, για το ποιος θα είναι ο «καλύτερος» μαθητής του Μνημονίου, ή, καλύτερα, των Μνημονίων! Επιπλέον και μετά το σχηματισμό της Κυβέρνησης Παπαδήμου, παρατηρείται και μια συνεχής ζύμωση στα μεγάλα κόμματα και ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ, αφού η ΝΔ περιμένει μετά τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, να είναι το πλειοψηφούν κόμμα!
Το ερώτημα πολλά! Γνωρίζει ο πολιτικός κόσμος ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα; Αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί στην Ελληνική κοινωνία; Θεωρούν κάποιοι πως θα μπορούν να κυβερνήσουν στο εγγύς μέλλον μονοκομματικές κυβερνήσεις; Μήπως ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα πρέπει από τώρα να πάρει κάποιες κρίσιμες αποφάσεις για την ύπαρξή του; Γιατί η επόμενη μέρα θα διαφέρει απίστευτα πολύ από τη σημερινή; Και δεν εννοώ απίστευτες δικαιολογίες, του τύπου, «δεν γνώριζα». Γιατί, ναι μεν δεν γνώριζε, αλλά ψήφιζε! Και όταν ψηφίζεις, τότε δεν δικαιολογείσαι να λες «δεν γνώριζα», «δεν πρόλαβα να διαβάσω» κλπ…
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ουδείς εκ των σημερινών πολιτικών έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει στη χώρα. Ουδείς έχει μετρήσει τη ζημία που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός, με τα διαδοχικά μέτρα που έχουν ληφθεί την τελευταία 2ετία. Γιατί, αν είχαν αντιληφθεί τι συμβαίνει, δεν θα είχαν το θράσος να αναρτούν κείμενα στα ιστολόγιά τους ή τις προσωπικές τους ιστοσελίδες. Δε θα έσκυβαν το κεφάλι λαμβάνοντας και άλλα μέτρα και θα είχαν τη σεμνότητα να μη διεκδικούν αρχηγίες, όταν οι ίδιοι έβαλαν το μαχαίρι βαθιά στην καρδιά της πατρίδας. Και φυσικά, δε θα μιλούσαν σήμερα για απολύσεις εργαζομένων οι ίδιοι που έχουν καλοβολευτεί στη θέση του δημόσιου λειτουργού! Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι βουλευτές μας, οι υπουργοί μας, οι ειδικοί και γενικοί γραμματείς των Υπουργείων; Μήπως δεν εκμεταλλεύονται ΚΑΘΕ δυνατότητα που τους προσφέρει η θέση τους; Μήπως δεν εξαντλούν τα όρια ανοχής της κοινωνίας; Μήπως δε λαμβάνουν μέτρα, που ενώ στραγγαλίζουν την επιβίωση του ελληνικού λαού, οι ίδιοι απολαμβάνουν πρωτόγνωρων προνομίων παρά τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα;
Γνωρίζουμε πως οι εξουσίες στη χώρα μας είναι οι Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική. Το νομοθετικό έργο το έχει η Βουλή των Ελλήνων, που ψηφίζει τους νόμους. Η Εκτελεστική εξουσία, δηλαδή, η Κυβέρνηση ΥΛΟΠΟΙΕΙ τους νόμους. Και για να λειτουργήσει ένας νόμος, απαιτούνται κανονιστικές πράξεις, δηλαδή, ΥΑ, ΚΥΑ, ΠΔ κλπ. Δηλαδή, ο κάθε Υπουργός επί του νόμου, πρέπει να κάνει κάποιες ενέργειες, που να τον καθιστούν εκτελεστό. Τι σημαίνει αυτό; Πως ο κάθε υπουργός, από τη στιγμή που υλοποιεί το νόμο, αυτόματα ΠΑΥΕΙ αν φέρει την πολιτική ευθύνη και φέρει οποιαδήποτε ευθύνη απορρέει από την εκτέλεση του νόμου. Αυτό, κατά την εκτίμησή μου, είναι ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη από τώρα και στο εξής για το «νόμο περί ευθύνης υπουργών», που βρίσκεται υπό μελέτη. Να σταματήσει το παραμύθι της «πολιτικής ευθύνης» και να αντιληφθούμε πως υπάρχει ΠΟΙΝΙΚΗ για κάθε υπουργό που θα δίνει εντολή για νόμο που ενδεχομένως να κρίνεται αντισυνταγματικός από το ΣτΕ.
Την περίφημη «πολιτική ευθύνη» την φέρει ο λαός, ο κάθε πολίτης, που καλείται όταν προκηρύσσονται εθνικές εκλογές, να προσέρχεται στην κάλπη για να εκλέξει το κόμμα και αυτούς που θεωρεί καταλληλότερους να τον κυβερνήσουν. Εκεί ξεκινά και σταματά η Πολιτική Ευθύνη. Μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας και την εκλογή της Κυβέρνησης, αρχίζει να λειτουργεί η Εκτελεστική και Νομοθετική Εξουσίες, οπότε παύει η Πολιτική Ευθύνη και ξεκινά η ευθύνη περί των όσων πράττονται από αυτούς που υλοποιούν νόμους και με επίφαση «τη σωτηρία της πατρίδας», καταστρατηγούν το Σύνταγμά της!
Όταν σήμερα, πολλά νοικοκυριά βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, δεν είναι δυνατόν αποφάσεις πολιτικών να μην βρίσκονται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης. Πολύ, δε, περισσότερο να μένουν στο απυρόβλητο όσοι εισηγούνται και εκτελούν.
Δεν είναι δυνατόν να διασύρονται άνθρωποι για χρέη προς το Δημόσιο και να είναι στο απυρόβλητο όσοι νομοθετούν και εκτελούν νόμους που έχουν οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη χρεοκοπία.
Αγωνιούν οι «έχοντες και κατέχοντες» για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Και φρόντισαν να μην μείνουν οι άνθρωποι πανί με πανί, Φροντίζοντας να «βγουν» τα χρηματάκια τους, που με τόσο κόπο απέκτησαν, σε άλλες χώρες, σε «οικονομικούς» Παράδεισους. Και ο νόμος; Τι προβλέπει; Εφαρμόστηκε; Πότε; Για ποιους;
Το σημαντικό είναι πως τα χρήματα που βγήκαν στον εξωτερικό είναι όσα οι μεγάλοι μας επιχειρηματίες εισέπραξαν από δουλειές τους με το Δημόσιο! Το «επάρατο» Δημόσιο, για όλους αυτούς τους περίφημους επιχειρηματίες! Οι οποίοι, βέβαια, απέκτησαν τη δέουσα ασυλία, μετά τη στενή τους σχέση με πολιτικούς. Να λοιπόν η διαδρομή που συνδέει πολιτική και επιχειρήσεις! Διαδρομή υπόγεια και αδιαφανής. Σε αυτή την ιστορία πρέπει να σταθεί η όποια νέα κυβέρνηση και να ξεκαθαρίσει πως ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει νόμος «περί ευθύνης υπουργών». Να υπάρχει δυνατότητα να στέλνονται στο εδώλιο και οι διατελέσαντες υπουργοί, όπως κάθε ανώτερος κρατικός αξιωματούχος. Και να μην υπάρχει παραγραφή, παρά μόνο για ότι προβλέπεται και για τους πολίτες.
Όταν γίνει συνείδηση από όλους πως τον πάτο τον βάζουμε ΕΜΕΙΣ τότε θα αλλάξουμε τη χώρα μας! Γιατί το μέλλον δε μπορεί να περιμένει! Και μέλλον με διεφθαρμένους πολιτικούς, δε μπορεί να υπάρξει. Και θα σταματήσει κάθε υπόγεια διαδρομή, όταν ΚΑΙ οι πολιτικοί αντιμετωπίζονται ως πολίτες.
γγα
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου