ΨΗΦΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΨΗΦΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Σε ελάχιστες μέρες ανοίγουν οι κάλπες και η τύχη της χώρας περνά, για λίγες ώρες, στα χέρια του Ελληνικού λαού. Τα λόγια τελειώνουν, οι υποσχέσεις ξαναμπαίνουν στο ράφι, οι λογής λογής Μαυρογυαλούροι αρχίζουν να αγωνιούν για το αν θα κρατήσουν την καρέκλα τους στο Κοινοβούλιο ή θα υποχρεωθούν να βγουν στην αγορά εργασίας. Κυρίως, όμως, ο ίδιος ο πολίτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να δώσει μια εξέταση πίσω από το παραβάν, για το τι μέλλον θέλει γι αυτή τη χώρα. Αναλαμβάνει την υποχρέωση να δώσει την απάντησή του σε ότι μέχρι σήμερα έχει υποστεί, να ηρεμήσει από την οργή και να αποφασίσει ψύχραιμα.

Το δίλλημα των εκλογών της Κυριακής είναι «χάος ή αργός θάνατος». Μέχρι σήμερα και επί σειρά ετών, στα πλαίσια μια μεθόδευσης έξυπνα πλασαρισμένης, επικρατούσε η λογική του βολέματος. Η ψήφος ήταν ψήφος ανάγκης, αποτέλεσμα ηθικών εκβιασμών, αλλά και ουσίας, αφού ο καθένας αποφάσιζε με βάση του ποιος θα του έκανε το σίγουρο ρουσφέτι, σε επίπεδο απλού ψηφοφόρου. Σε υψηλότερο επίπεδο τα πάντα είχαν άλλη λογική, δηλαδή, ποιος θα κάνει καλύτερα τη δουλειά. Αυτό, σε ότι αφορά τον απλό πολίτη, τελείωσε. Η καραμέλα του βολέματος έλιωσε, λεφτά για τους πολλούς δεν υπάρχουν, οι απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα είναι ένα γεγονός που ξεκινά αμέσως μετά τις εκλογές, οι νέοι κατά κύματα φεύγουν σε άλλες χώρες, το κοινωνικό κράτος κατέρρευσε, τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο και μάλιστα το επόμενο είναι σκληρότερο του προηγούμενου. Τα δυο κόμματα εξουσίας, που επί 38 χρόνια κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, εκβιάζουν τον πολίτη στη λογική του χάους! Την επαύριον των εκλογών, υποχρεωτικά, πρέπει να έχουμε κυβέρνηση με έναν εκ των δυο ή και με τους δυο, αν δεν περπατήσει το σενάριο της αυτοδυναμίας. Διαφορετικά, θα χρεοκοπήσουμε, θα μας διώξουν από το ευρώ, θα μας κυνηγήσουν, θα είμαστε το μαύρο πρόβατο, θα, θα, θα….

Ενώ σήμερα; Σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα; Δεν έχει χρεοκοπήσει; Με το PSI τι έχει γίνει; Νέα μέτρα δε μας περιμένουν, αφού οι κυβερνώντες αδυνατούν να φορολογήσουν και να εισπράξουν από το μεγάλο κεφάλαιο; Η παραμονή μας στο ευρώ δεν είναι ήδη αβέβαιη; Ποια η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας; Ψηφίστηκε ή όχι η εξόφληση του χρέους με το βρετανικό δίκαιο; Άρα, περί ποιου χάους ομιλούν; Μήπως θέλουν να μας πουν για αργό θάνατο του λαού και ντρέπονται;

Όλα αυτά τα χρόνια μεταλλάχθηκε ο ελληνικός λαός σε μαλθακή μάζα. Σταμάτησε η διεκδίκηση, ξεκίνησε το βόλεμα, σταμάτησε η αγώνας. Η διαδικασία εκμαυλισμού συνεχίστηκε με κάθε μέσο και τρόπο. Πλαστικό χρήμα, αλλαγή τρόπου ζωής, ακριβά αυτοκίνητα, σε όλα leasing. Όλη η χώρα ένα χρέος. Όλος ο λαός υποχείριο των τραπεζών. Φοβικά και ενοχικά σύνδρομα να γεμίζουν την ψυχή των εργαζομένων, των συνταξιούχων. Η περίφημη «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας», η διαρκής απειλή περί εξόδου από την ΟΝΕ, η φράση «μαζί τα φάγαμε», έδωσαν το σύνθημα να παραμείνει ο λαός στους καναπέδες, στη ραστώνη του.

Μέχρι το Μάη του 2011 οι αντιδράσεις ήταν αναιμικές. Τότε, από την Ισπανία ακούστηκε ένα ξυπνητήρι και ξεκίνησε η μαζική κάθοδος στην Πλατεία Συντάγματος, δίνοντας το σύνθημα να αρχίσουν σταδιακά και οι άλλοι Ευρωπαίοι να διαμαρτύρονται, φωνάζοντας τώρα πια «Είμαστε όλοι Έλληνες». Γιατί, έστω και τώρα, άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως η μικρή Ελλάδα είναι η Κερκόπορτα για τη λοιπή Ευρώπη. Και αν η Ελλάδα συνεχίσει να υπομένει, τότε θα δώσει το σύνθημα για την εκδήλωση γενικευμένης επίθεσης κατά των πολιτών της Ευρώπης, κατά των λαών της Ευρώπης.

Οι εκλογές της Κυριακής είναι όντως οι κρισιμότερες εκλογές για την πορεία του τόπου. Μόνο που δεν είναι κρίσιμες για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη. Γιατί θετική ψήφος στη λογική των Μνημονίων, σημαίνει πλήρη αποδοχή των όσων μέχρι σήμερα έχουν επιβληθεί και παράλληλα πράσινο φως για τη λήψη και άλλων μέτρων που θα οδηγήσουν στην πλήρη εξαθλίωση το λαό και τη χώρα, με την ταυτόχρονη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Αρνητική ψήφος στη λογική αυτή, θα σημάνει πως πλέον δεν πάει άλλο, πως από την Ελλάδα ξεκινά και πάλι η νέα αντίσταση κατά του Δ΄ Ράιχ, πως είναι η ώρα και των άλλων λαών της Ευρώπης να ξεσηκωθούν.

Στο δίλημμα «χάος ή αργός θάνατος» ας πούμε ναι στο χάος. Από το χάος κάτι θα προκύψει, από τον αργό θάνατο, δεν θα ξεφύγουμε. Συνεπώς η ψήφος της Κυριακής, είναι ψήφος συνείδησης, αλλά και ψήφος αφύπνισης. Χρέος στην Ιστορία μας αλλά και στην Ιστορία της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης, όχι των αγορών και των τραπεζιτών, αλλά επιτέλους, μιας Ευρώπης των Λαών.

Γιάννης Γ. Αγγέλου