Είναι αλήθεια πως εδώ και αρκετό καιρό έχει αναπτυχθεί στο διαδίκτυο έντονος διάλογος μεταξύ των φίλων των δυο μεγάλων κομμάτων. Σήμερα, από εδώ, θα ήθελα να κάνω μια άλλη προσέγγιση του όλου θέματος. Ίσως, με τον τρόπο αυτό, να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα...
Ανά 4ετία, κατά το Σύνταγμα, διεξάγονται εθνικές εκλογές στη χώρα, για την ανάδειξη του κόμματος που θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησής της. Από το 1974, οπότε και αποκαταστάθηκε στη χώρα μας η Δημοκρατία, όλες οι κυβερνήσεις κατέφευγαν στη λύση των πρόωρων εκλογών, πλην, της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου (1985-1989) και της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη (2000-2004). Γιατί συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας;
Ο σημαντικότερος λόγος, είναι πως οι εκάστοτε κυβερνώντες, μη επιθυμώντας να απολέσουν την εξουσία, επικαλούμενες μείζον εθνικό θέμα, προσέφευγαν στις κάλπες, ουσιαστικά για ανανέωση της προηγούμενης λαϊκής εντολής.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, ενώ κέρδισε τις εκλογές του 2004 και είχε την ευχέρεια και την άνεση να πραγματοποιήσει το πρόγραμμά (;!;!) της, ξαφνικά τον Αύγουστο του 2007 προκήρυξε εκλογές για το Σεπτέμβρη, προβάλλοντας ως κύριο λόγο της οικονομία, ένα πεδίο το οποίο από την αρχή δεν ήταν και το καλύτερό της. Κι ενώ κέρδισε τις εκλογές του 2007 και ο κόσμος περίμενε να υπάρξει κάποια σοβαρή αντιμετώπιση του κρίσιμου ζητήματος της οικονομίας, τα έκανε μπάχαλο και για καλή της τύχη την έσωσε η οκονομική κρίση που ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2008.
Σήμερα, παρατηρούμε να υπάρχει μια κυβέρνηση ανίκανη, που έχει αφήσει τη χώρα στον αυτόματο πιλότο ενώ η ίδια, αναζητεί ευκαιρίες για να προκαλέσει νέα προσφυγή στις κάλπες, μόλις 2 χρόνια μετά τη νίκη της και την ανανέωση της λαϊκής εντολής!!! Παράλληλα, στα πλαίσια των μέτρων που λαμβάνει για τη οικονομία, έφτιαξε νέο φοροεισπρακτικό νόμο και ετοιμάζει και νέα επίθεση κατά των πολιτών με νέους φόρους, από τον Οκτώβριο...
Κι εδώ είναι το κρίσιμο ζήτημα στο οποίο θέλω να αναφερθώ. Τι είναι οι βουλευτές; Ποιος ο ρόλος τους; Γιατί ζητούν την ψήφο του Ελληνικού λαού;
Οι βουλευτές είναι οι εκπρόσωποι του λαού στο Κοινοβούλιο. Ο ρόλος τους είναι να συμμετέχουν στο νομοθετικό έργο, να στηρίζουν την κυβέρνηση (εφόσον ανήκουν στην συμπολίτευση), να την ελέγχουν (εφόσον ανήκουν στην αντιπολίτευση). Έχουν την υποχρέωση να μεταφέρουν προς επίλυση τα προβλήματα της περιφέρειάς τους, των συμπολιτών τους. Αυτός, κατά βάση, είναι και ο λόγος που ζητούν την ψήφο των συμπολιτών τους.
Δηλαδή, στην ουσία, οι βουλευτές, είναι οι άνθρωποί μας στη Βουλή, το μάτι, το αυτί και η φωνή του πολίτη. Τι παρατηρείται να συμβαίνει σήμερα; Οι βουλευτές, ανεξάρτητα από την πολιτική παράταξη στην οποία ανήκουν, φροντίζουν να διατηρούν τα κεκτημένα τους, αυξάνουν τις απολαβές τους, ανάλογα με τις απολαβές των δικαστικών και φυσικά νομοθετούν, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ του πολίτη-πελάτη τους!
Αποτελούν στην ουσία μια κατηγορία εργαζομένων πολιτών, που ΕΜΕΙΣ τους έχουμε ορίσει να βρίσκονται εκεί, για να υποστηρίζουν τις θέσεις μας!
Ποιος πολίτης είναι ικανοποιημένος από τη λειτουργία του Κοινοβουλίου; Υπάρχει έστω κι ένας πολίτης, που να μην βλέπει καθημερινά τη συρρίκνωση των δικών του εισοδημάτων και ταυτόχρονα να παρατηρεί πως οι βουλευτές του όχι απλά διατηρούν τα κεκτημένα, αλλά εκεί που μπορούν να τα ενισχύουν;
Είναι αυτό το μοντέλο της Δημοκρατία ςπου θέλει ο πολίτης;
Είναι αυτό το μοντέλο της λειτουργίας Κράτους που θέλει να είναι ευνομούμενο;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Δεν μπορεί ο βουλευτής να αρκείται στα του εαυτού του, να ικανοποιεί μια μερίδα συμπολιτών (και ψηφοφόρων του) και να αρκείται στην επανεκλογή του! Και εδώ απαιτείται μια βαθιά τομή στο όλο σύστημα.
1. Να μην έχει τη δυνατότητα επανεκλογής βουλευτής, που έχει θητεύσει σε 3 κοινοβουλευτικές θητείες
2. Άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου, με την καθιέρωση μικρότερων περιφερειών (42 βουλευτές εκλέγονται στη Β΄ Αθηνών!!!)
3. Μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200, κάτι που προβλέπεται και από το Σύνταγμα.
4. Κατάργηση των προνομίων παραχώρησης πανάκριβων οχημάτων
Αυτές είναι 4 προτάσεις, που, κατά την άποψή μου, μπορούν να συμπεριληφθούν στο Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, εφόσον επιδιώκεται η ολική ανατροπή του ισχύοντος συστήματος από τον Γιώργο Παπανδρέου. Έτσι, ώστε να σταματήσει ο οιοσδήποτε να διεκδικεί το βουλευτικό αξίωμα για να "αράξει". Γιατί η αντιπροσώπευση του λαού στο Κοινοβούλιο αποτελεί ΕΥΘΥΝΗ και όχι προσωπική αποκατάσταση, κάθε είδους.
ΓΓΑ
Κυριακή 28 Ιουνίου 2009
Η κινητοποίηση των μεταναστών
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα στο e-rooster.gr και το αντιγράφω:
Πριν χρόνια είχα επισημάνει πως η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και η αλλοπρόσαλλη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι των μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας θα οδηγήσει σε αναταράξεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Δυστυχώς, οι φόβοι μου για μια ακόμη φορά άρχισαν να επαληθεύονται.
Βασική αιτία των προβληματικών εξελίξεων είναι η έλλειψη συγκροτημένης και ικανής να εφαρμοσθεί μεταναστευτικής πολιτικής. Να ξεκαθαρίσω από την πρώτη στιγμή πως οι μετανάστες δεν είναι υπεύθυνοι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αντίθετα, η παρουσία τους είναι χρήσιμη για τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και συμβάλλουν στην όποια παραγωγική απόδοση της χώρας. Δυστυχώς, η απουσία επίσημης πολιτικής απέναντί τους προκαλεί φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Διότι, πολύ κόσμος, δίχως ενημέρωση, τείνει να καταλογίζει στους ξένους ευθύνες για προβλήματα που δεν προέρχονται απ’ αυτούς,
Οι περισσότεροι τομείς απασχόλησης των ξένων έχουν πάψει από πολλού να ελκύουν Έλληνες. Ελάχιστες κατηγορίες ντόπιων εργαζομένων αντιμετωπίζουν, για την ώρα τουλάχιστον, σοβαρό ανταγωνισμό από μετανάστες. Η αντίδραση όμως που δημιουργείται είναι σοβαρή. Και οφείλεται κυρίως σε δύο ζητήματα. Οι περισσότεροι ξένοι δεν είναι ενσωματωμένοι, για διάφορους λόγους, στο σύστημα λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν καταγράφονται, δεν έχουν νόμιμα χαρτιά, δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Εν τούτοις τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία, δίχως την κατάλληλη γνώση της γλώσσας και του αντικειμένου των σπουδών τους. Το αποτέλεσμα είναι καθυστέρηση πολλών σχολείων στην αποτελεσματικότητα της αποστολής τους αλλά και επιβάρυνση οικονομική του εκπαιδευτικού συστήματος εφ’ όσον δεν υπάρχει συμμετοχή των γονιών στα βάρη.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην υγεία. Τα κρατικά συστήματα περίθαλψης είναι ανοιχτά σε όλους τους ξένους (και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά) αδιάφορο αν είναι αυτοί νόμιμοι και επίσημα ασφαλισμένοι η παράνομοι. Τα οικονομικά βάρη συνεπώς διογκώνονται ενώ οι συνεισφορές φθίνουν. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων των παραπάνω είναι χειρότερη παιδεία και περίθαλψη για όλους. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλούνται είναι λοιπόν εύλογες και δεν εδράζονται σε κάποιον τυφλό εθνικισμό η υστερική ξενοφοβία. Αυτά είναι ζητήματα υπαρκτά και το κράτος οφείλει να τα αντιμετωπίσει.
Η ανεξέλεγκτη εισροή ξένων στην χώρα μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει σε απερίγραπτες κοινωνικές συγκρούσεις. Η χάραξη μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι βέβαια ευχερής. Είναι όμως απαραίτητη. Οφείλουν οι αρχές να αποσαφηνίσουν τους αριθμούς και τις επί μέρους ειδικότητες των ξένων που η χώρα μπορεί να ανεχθεί και να απορροφήσει. Και να ξεκαθαρισθεί αν είμαστε χώρα αφομοίωσης η φιλοξενίας. Δηλ. δεχόμαστε ξένους για ορισμένο διάστημα η για μόνιμη εγκατάσταση;
Στην πρώτη περίπτωση οφείλουν όλοι να δηλώνονται, να καταγράφονται και να αποκτούν κάποιου είδους έγγραφο διαμονής. Μέσα σε 7 μήνες θα πρέπει με ήπιες εξετάσεις να αποδεικνύουν επάρκεια στην ελληνική γλώσσα και απόδειξη κάποιας επαγγελματικής εξειδίκευσης (όλα αυτά με διαδικασίες απλές, δίχως γραφειοκρατία και δίχως ένταξη σε φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα). Σε ανάγκη περίθαλψης η ένταξης παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι απαραίτητη η ύπαρξη εργοδότη και η δική του σχετική επιβάρυνση. Το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και να ενταχθεί σαν κανονικός πολίτης στο σύστημα. Άρνηση των γονιών θα οδηγεί σε υποχρεωτική και άμεση απέλαση όλων.
Στην περίπτωση της πολιτικής της αφομοίωσης οι παραπάνω διαδικασίες θα συνοδεύονται από δύο πρόσθετες κινήσεις. Με την καταγραφή ο ξένος θα ορκίζεται αφοσίωση και πίστη στο ελληνικό κράτος, θα εξετάζεται στο 7μηνο για επάρκεια γλώσσας και ελληνικής ιστορίας και, εφ’ όσον βρίσκεται στην κατηγορία που το κράτος επιθυμεί την παρουσία του, θα παίρνει ταυτότητα, ΑΦΜ και ασφαλιστικό μητρώο. Ανάλογα με την ηλικία θα καλείται για στράτευση αλλά θα απαγορεύεται η πρόσκληση συγγενών από την χώρα προέλευσης για τουλάχιστον 10 χρόνια.
Αυτονόητα, κάθε ένας που θα βρίσκεται δίχως τα σχετικά χαρτιά θα απελαύνεται ανεξάρτητα από αντιδράσεις και συνέπειες. Τα καραβάνια των παράνομων εισβολέων στην χώρα θα αντιμετωπίζονται όπως επιβάλλει η κανονική νομοθεσία. Εφ’ όσον η ΕΕ διατυπώσει αντιρρήσεις ας αναλάβει και την σχετική ευθύνη απορρόφησης και συντήρησης των ανθρώπων αυτών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι ίδιοι αποφάσισαν να παρανομήσουν. Ουδείς τους το επέβαλε…
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι αυτό της θρησκείας. Και μάλιστα της μουσουλμανικής. Εφ όσον οι υπόλοιποι, ασιάτες κυρίως, μετανάστες δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποιο σχετικό πρόβλημα. Αφού η παρουσία μεταναστών δεν θα είναι ανεκτή δίχως τα απαραίτητα χαρτιά και την δήλωση αφοσίωσης στην Ελλάδα είναι αυτονόητο πως όλοι θα οφείλουν να ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Παρεξηγήσεις λοιπόν σχετικές με την θρησκεία, τα ιερά κείμενα και κακοπροαίρετες προσβολές δεν θα είναι δυνατόν να γίνονται. Από την άλλη μεριά, κι επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στην αυστηρή τους θρησκεία, είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να διευκολύνονται από το κράτος στην λατρεία τους. Τζαμιά λοιπόν θα πρέπει να υπάρχουν. Δίχως όμως την παραμικρή ανάμιξη ξένων κρατών και την διδασκαλία του Ισλάμ από επαγγελματίες ταραξίες.
Το λεπτό όμως ζήτημα βρίσκεται στον σεβασμό αξιών και αρχών. Πιθανότατα οι εθνικές αξίες της χώρας υποδοχής μεταναστών, όπως λ.χ. η Ελλάδα, να συγκρούονται με τις αξίες των επισκεπτών της. Το habeas corpus λ.χ. που κυριαρχεί στη Δύση, και κατά συνέπεια αποτελεί βασική αρχή κάθε κοινωνικής αντίληψης και στην χώρα μας, επιβάλλει τον σεβασμό κάθε αντίθετης άποψης και την ανοχή ακόμη και – μη βίαιων βέβαια – ακροτήτων. Στην χώρα μας η προσβολή συμβόλων, κατ’ αρχήν, δεν τιμωρείται. Υπάρχουν βέβαια τα δικαστήρια στα οποία προσφυγές είναι δυνατόν να γίνουν εφ’ όσον θίγονται αρχές και ηθικοί κανόνες που για κάποιους λογίζονται σαν απαράβατοι.
Στην λογική πάνω αυτή οφείλουν και οι μετανάστες να καταλάβουν πως στην κοινωνία που ήλθαν οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τα ήθη της χώρας υποδοχής. Και όχι να επιβάλουν πάνω της τα δικά τους. Σε όποιον κάτι τέτοιο δεν αρέσει υπάρχει πάντοτε ο δρόμος της επιστροφής. Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η Σαρία (ιερός μουσουλμανικός νόμος). Και η ούμα (μουσουλμανική κοινότητα) δεν είναι παρά μια μικρή νησίδα σε ένα διαφορετικό και αλλόθρησκο πέλαγος. Διαδηλώσεις λοιπόν και βανδαλισμοί για παραβίαση κάποιων ενδεχόμενα ιερών κανόνων η συμβόλων συνιστούν προσβολή των αρχών και των αξιών της χώρας υποδοχής. Και αυτή δικαιούται να αντιδράσει. Με κάθε μέσον.
Είναι αυτονόητο βέβαια πως όταν ορδές νεαρών αλητών καίνε τις ελληνικές πόλεις και η κοινωνία σχεδόν εκστατικά θαυμάζει τον «καταπιεσμένο δυναμισμό» της νέας γενιάς το μήνυμα που εκπέμπεται στους μετανάστες – ιδιαίτερα τους νέους – είναι πως αυτές οι αξίες κυριαρχούν στην χώρα που ήρθαν. Και πως οι βανδαλισμοί συνιστούν μεθοδολογία αντίδρασης σε οτιδήποτε δυσάρεστο η και καταδικαστέο.
Όπως στρώνεις δηλ., έτσι και θα κοιμηθείς…
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Είναι μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη πρόταση, που αξίζει τον κόπο να την δούμε ΟΛΟΙ σοβαρά. Εάν, πραγματικά, μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος...
ΓΓΑ
Πριν χρόνια είχα επισημάνει πως η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και η αλλοπρόσαλλη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι των μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας θα οδηγήσει σε αναταράξεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Δυστυχώς, οι φόβοι μου για μια ακόμη φορά άρχισαν να επαληθεύονται.
Βασική αιτία των προβληματικών εξελίξεων είναι η έλλειψη συγκροτημένης και ικανής να εφαρμοσθεί μεταναστευτικής πολιτικής. Να ξεκαθαρίσω από την πρώτη στιγμή πως οι μετανάστες δεν είναι υπεύθυνοι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αντίθετα, η παρουσία τους είναι χρήσιμη για τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και συμβάλλουν στην όποια παραγωγική απόδοση της χώρας. Δυστυχώς, η απουσία επίσημης πολιτικής απέναντί τους προκαλεί φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Διότι, πολύ κόσμος, δίχως ενημέρωση, τείνει να καταλογίζει στους ξένους ευθύνες για προβλήματα που δεν προέρχονται απ’ αυτούς,
Οι περισσότεροι τομείς απασχόλησης των ξένων έχουν πάψει από πολλού να ελκύουν Έλληνες. Ελάχιστες κατηγορίες ντόπιων εργαζομένων αντιμετωπίζουν, για την ώρα τουλάχιστον, σοβαρό ανταγωνισμό από μετανάστες. Η αντίδραση όμως που δημιουργείται είναι σοβαρή. Και οφείλεται κυρίως σε δύο ζητήματα. Οι περισσότεροι ξένοι δεν είναι ενσωματωμένοι, για διάφορους λόγους, στο σύστημα λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν καταγράφονται, δεν έχουν νόμιμα χαρτιά, δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Εν τούτοις τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία, δίχως την κατάλληλη γνώση της γλώσσας και του αντικειμένου των σπουδών τους. Το αποτέλεσμα είναι καθυστέρηση πολλών σχολείων στην αποτελεσματικότητα της αποστολής τους αλλά και επιβάρυνση οικονομική του εκπαιδευτικού συστήματος εφ’ όσον δεν υπάρχει συμμετοχή των γονιών στα βάρη.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην υγεία. Τα κρατικά συστήματα περίθαλψης είναι ανοιχτά σε όλους τους ξένους (και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά) αδιάφορο αν είναι αυτοί νόμιμοι και επίσημα ασφαλισμένοι η παράνομοι. Τα οικονομικά βάρη συνεπώς διογκώνονται ενώ οι συνεισφορές φθίνουν. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων των παραπάνω είναι χειρότερη παιδεία και περίθαλψη για όλους. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλούνται είναι λοιπόν εύλογες και δεν εδράζονται σε κάποιον τυφλό εθνικισμό η υστερική ξενοφοβία. Αυτά είναι ζητήματα υπαρκτά και το κράτος οφείλει να τα αντιμετωπίσει.
Η ανεξέλεγκτη εισροή ξένων στην χώρα μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει σε απερίγραπτες κοινωνικές συγκρούσεις. Η χάραξη μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι βέβαια ευχερής. Είναι όμως απαραίτητη. Οφείλουν οι αρχές να αποσαφηνίσουν τους αριθμούς και τις επί μέρους ειδικότητες των ξένων που η χώρα μπορεί να ανεχθεί και να απορροφήσει. Και να ξεκαθαρισθεί αν είμαστε χώρα αφομοίωσης η φιλοξενίας. Δηλ. δεχόμαστε ξένους για ορισμένο διάστημα η για μόνιμη εγκατάσταση;
Στην πρώτη περίπτωση οφείλουν όλοι να δηλώνονται, να καταγράφονται και να αποκτούν κάποιου είδους έγγραφο διαμονής. Μέσα σε 7 μήνες θα πρέπει με ήπιες εξετάσεις να αποδεικνύουν επάρκεια στην ελληνική γλώσσα και απόδειξη κάποιας επαγγελματικής εξειδίκευσης (όλα αυτά με διαδικασίες απλές, δίχως γραφειοκρατία και δίχως ένταξη σε φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα). Σε ανάγκη περίθαλψης η ένταξης παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι απαραίτητη η ύπαρξη εργοδότη και η δική του σχετική επιβάρυνση. Το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και να ενταχθεί σαν κανονικός πολίτης στο σύστημα. Άρνηση των γονιών θα οδηγεί σε υποχρεωτική και άμεση απέλαση όλων.
Στην περίπτωση της πολιτικής της αφομοίωσης οι παραπάνω διαδικασίες θα συνοδεύονται από δύο πρόσθετες κινήσεις. Με την καταγραφή ο ξένος θα ορκίζεται αφοσίωση και πίστη στο ελληνικό κράτος, θα εξετάζεται στο 7μηνο για επάρκεια γλώσσας και ελληνικής ιστορίας και, εφ’ όσον βρίσκεται στην κατηγορία που το κράτος επιθυμεί την παρουσία του, θα παίρνει ταυτότητα, ΑΦΜ και ασφαλιστικό μητρώο. Ανάλογα με την ηλικία θα καλείται για στράτευση αλλά θα απαγορεύεται η πρόσκληση συγγενών από την χώρα προέλευσης για τουλάχιστον 10 χρόνια.
Αυτονόητα, κάθε ένας που θα βρίσκεται δίχως τα σχετικά χαρτιά θα απελαύνεται ανεξάρτητα από αντιδράσεις και συνέπειες. Τα καραβάνια των παράνομων εισβολέων στην χώρα θα αντιμετωπίζονται όπως επιβάλλει η κανονική νομοθεσία. Εφ’ όσον η ΕΕ διατυπώσει αντιρρήσεις ας αναλάβει και την σχετική ευθύνη απορρόφησης και συντήρησης των ανθρώπων αυτών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι ίδιοι αποφάσισαν να παρανομήσουν. Ουδείς τους το επέβαλε…
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι αυτό της θρησκείας. Και μάλιστα της μουσουλμανικής. Εφ όσον οι υπόλοιποι, ασιάτες κυρίως, μετανάστες δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποιο σχετικό πρόβλημα. Αφού η παρουσία μεταναστών δεν θα είναι ανεκτή δίχως τα απαραίτητα χαρτιά και την δήλωση αφοσίωσης στην Ελλάδα είναι αυτονόητο πως όλοι θα οφείλουν να ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Παρεξηγήσεις λοιπόν σχετικές με την θρησκεία, τα ιερά κείμενα και κακοπροαίρετες προσβολές δεν θα είναι δυνατόν να γίνονται. Από την άλλη μεριά, κι επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στην αυστηρή τους θρησκεία, είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να διευκολύνονται από το κράτος στην λατρεία τους. Τζαμιά λοιπόν θα πρέπει να υπάρχουν. Δίχως όμως την παραμικρή ανάμιξη ξένων κρατών και την διδασκαλία του Ισλάμ από επαγγελματίες ταραξίες.
Το λεπτό όμως ζήτημα βρίσκεται στον σεβασμό αξιών και αρχών. Πιθανότατα οι εθνικές αξίες της χώρας υποδοχής μεταναστών, όπως λ.χ. η Ελλάδα, να συγκρούονται με τις αξίες των επισκεπτών της. Το habeas corpus λ.χ. που κυριαρχεί στη Δύση, και κατά συνέπεια αποτελεί βασική αρχή κάθε κοινωνικής αντίληψης και στην χώρα μας, επιβάλλει τον σεβασμό κάθε αντίθετης άποψης και την ανοχή ακόμη και – μη βίαιων βέβαια – ακροτήτων. Στην χώρα μας η προσβολή συμβόλων, κατ’ αρχήν, δεν τιμωρείται. Υπάρχουν βέβαια τα δικαστήρια στα οποία προσφυγές είναι δυνατόν να γίνουν εφ’ όσον θίγονται αρχές και ηθικοί κανόνες που για κάποιους λογίζονται σαν απαράβατοι.
Στην λογική πάνω αυτή οφείλουν και οι μετανάστες να καταλάβουν πως στην κοινωνία που ήλθαν οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τα ήθη της χώρας υποδοχής. Και όχι να επιβάλουν πάνω της τα δικά τους. Σε όποιον κάτι τέτοιο δεν αρέσει υπάρχει πάντοτε ο δρόμος της επιστροφής. Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η Σαρία (ιερός μουσουλμανικός νόμος). Και η ούμα (μουσουλμανική κοινότητα) δεν είναι παρά μια μικρή νησίδα σε ένα διαφορετικό και αλλόθρησκο πέλαγος. Διαδηλώσεις λοιπόν και βανδαλισμοί για παραβίαση κάποιων ενδεχόμενα ιερών κανόνων η συμβόλων συνιστούν προσβολή των αρχών και των αξιών της χώρας υποδοχής. Και αυτή δικαιούται να αντιδράσει. Με κάθε μέσον.
Είναι αυτονόητο βέβαια πως όταν ορδές νεαρών αλητών καίνε τις ελληνικές πόλεις και η κοινωνία σχεδόν εκστατικά θαυμάζει τον «καταπιεσμένο δυναμισμό» της νέας γενιάς το μήνυμα που εκπέμπεται στους μετανάστες – ιδιαίτερα τους νέους – είναι πως αυτές οι αξίες κυριαρχούν στην χώρα που ήρθαν. Και πως οι βανδαλισμοί συνιστούν μεθοδολογία αντίδρασης σε οτιδήποτε δυσάρεστο η και καταδικαστέο.
Όπως στρώνεις δηλ., έτσι και θα κοιμηθείς…
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Είναι μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη πρόταση, που αξίζει τον κόπο να την δούμε ΟΛΟΙ σοβαρά. Εάν, πραγματικά, μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος...
ΓΓΑ
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
13 χρόνια χωρίς Ανδρέα...
23 Ιουνίου 1996 - 23 Ιουνίου 2009...
Πέρασαν 13 χρόνια, από τότε που ο μεγαλύτερος πολιτικός ηγέτης άφηνε την τελευταία του πνοή και ξεκίναγε το μακρύ ταξίδι για τη γειτονιά των αγγέλων, εκεί που περίμεναν η Μελίνα, ο Γεννηματάς, ο Αλευράς... Εκεί που τον περίμενε ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου... Του ετοίμαζαν λαμπρή υποδοχή, γιατί ήταν αυτός, ο μόνος, που κατάφερε, μέσα στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ να συμπεριλάβει όλους όσους ανήκαν ιδεολογικά από τις παρυφές της Δημοκρατικής δεξιάς, μέχρι τις παρυφές της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ο πολιτικός ηγέτης που έδωσε όραμα στον Ελληνισμό, μετά τη λαίλαπα της χούντας των συνταγματαρχών και την τελευταία περίοδο Καραμανλή.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1974, μετά την πτώση της χούντας κι ενώ οι Τούρκοι κατέτρωγαν τα σωθικά της Κύπρου, πλήθος λαού τον υποδέχτηκε...
Κι εκεί, ανοίγοντας τα χέρια του, σα σε μεγάλη αγκαλιά, έδινε την υπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο, για τον πολίτη, για την πατρίδα.
Ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, εκεί που όλοι περίμεναν να ηγηθεί της Ένωσης Κέντρου. Όμως, είχε "δει" το μέλλον! Και μέσα από τη ρητορική δεινότητά του, το χαρισματικό του λόγο και την πλατιά του αγκαλιά, ξεκίνησε την πορεία προς το λαό!
Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται τον Νοέμβριο του 1974, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπεί με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων). Στις επόμενες εκλογές (Νοέμβριος 1977), το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει ένα σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμη του (από 13,5% σε 25%) και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης, με 93 Βουλευτές και ο Πρόεδρος του, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο καιρός της μεγάλης νίκης έφτανε...
Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, κατά τις οποίες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει με το σύνθημα της Αλλαγής, εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 48% και αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο με 173 Βουλευτές. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ σχηματίζει Κυβέρνηση, η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981. Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός της θέσης του Πρωθυπουργού και το Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας. Με την κίνησή του αυτή ήθελε να δώσει τοσ τίγμα του πως οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στο λαό. Και το πέτυχε!
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα. Εκλέγει 161 Βουλευτές (45,2%). Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση (προσωρινή) στις 5 Ιουνίου 1985 και στις 25 Ιουλίου 1985. Το 1988, ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγήθηκε εσπευσμένα, στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου και υπεβλήθη σε σοβαρή εγχείρηση καρδιάς. Στις εκλογές του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται δεύτερο κόμμα με ποσοστό 39,15% και 125 έδρες. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση (Νοέμβριος 1989) το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται πάλι δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,67% και 128 έδρες. Στις εκλογές του 1990 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και πάλι το δεύτερο κόμμα με ποσοστό 38,62% και 125 έδρες.
Τον Οκτώβριο του 1993, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη κέρδισε τις εκλογές που ακολούθησαν με ποσοστό 46,82% και σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του 1995 μεταφέρθηκε στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 1996. Μετά τη βελτίωση που παρουσίασε η κατάσταση της υγείας του βγήκε από το νοσοκομείο τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Έκτοτε, παρέμεινε στο σπίτι του, μέχρι τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996 οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου παθαίνει ανακοπή της καρδιάς και σβήνει.
Στον αποχαιρετισμό, πλήθη λαού τίμησαν με την παρουσία τους, τον χαρισματικό ηγέτη της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.
Φεύγοντας ο Ανδρέας, άφησε πίσω του βαριά παρακαταθήκη. Το ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό του παιδί, του οποίου σήμερα ηγείται ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου, καταξιώθηκε ως Κίνημα λαού και Κόμμα εξουσίας. Έδωσε σκληρές μάχες στο εξωτερικό για την καταξίωση της χώρας και στο εσωτερικό για κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πολύ κοντά σε μια νέα περίοδο διακυβέρνησης. Το μήνυμα του Ανδρέα παραμένει ζωντανό. Η καρδιά μας χτυπά με μια περίεργη εφηβική λαχτάρα, κάθε φορά που βρισκόμαστε ΕΚΕΙ, ανάμεσα στους πολλούς και τραγουδάμε για τον Ήλιο...
Ίσως, γιατί εδώ και 13 χρόνια, ο Ήλιος είναι στα χέρια του Ανδρέα, που από εκεί ψηλά τον μεθά με το δικό του μοναδικό τρόπο! Ανοίγοντας τα χέρια του και δείχνοντας την καρδιά του!
Αιώνια η μνήμη σου Ανδρέα! Σε ευχαριστούμε που υπήρξες και έδωσες στη χώρα όσα κανείς άλλος. Κι εκεί που βρίσκεσαι συνέχισε να μεθάς τον Ήλιο, με το δικό σου τρόπο!
ΓΓΑ
Σάββατο 13 Ιουνίου 2009
Καληνύχτα κύριε Ρουσόπουλε!
«Αγαπητέ Πρόεδρε,
Μ΄ αυτήν την επιστολή σου γνωστοποιώ την απόφασή μου να μην διεκδικήσω θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός μας στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν. Με ενδιέφερε η συμμετοχή μου δεν το κρύβω. Δεν με ενδιαφέρει πια. Οι συνθήκες ισοπέδωσης που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό δεν μου επιτρέπουν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από τη συκοφαντία είτε αυτή προέρχεται από αντιπάλους, είτε- δυστυχώς- από “φίλους”. Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να στηρίζω το έργο της Κυβέρνησης.
Αγαπητέ Πρόεδρε, Εισήλθα στην πολιτική επιτυχημένος επαγγελματίας και αξιοπρεπής. Αξιοπρεπής αποχωρώ. Καμιά πικρία για πρόσωπα. Σ΄ ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες. Προσπάθησα πάντοτε να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Πιστεύω πως από τη θέση μου συνέβαλα -έστω στο ελάχιστο- στις νικηφόρες εκλογές του 2004 και του 2007. Ανταποκρίθηκα υπηρετώντας αρχές και αξίες. Δεν διαπραγματεύτηκα και δεν διαπραγματεύομαι την πολιτική μου επιβίωση εις βάρος της αξιοπρέπειάς μου.
Πεποίθησή μου πάντοτε παραμένει ότι οι πολίτες δεν θέλουν πολιτικούς που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν σε όλες τις καταστάσεις, αλλά πολιτικούς που όταν έρχεται η ώρα είναι έτοιμοι να πουν το μεγάλο όχι- το σωστό.
Με φιλικά αισθήματα και εκτίμηση Θεόδωρος Ρουσόπουλος»
Αυτή είναι η επιστολή που έστειλε χτες ο Ρουσόπουλος στον Καραμανλή, με την οποία του γνωστοποιεί πως αποχωρεί από την πολιτική. Θέλω να αναλύσω λίγο αυτή την επιστολή, πριν καταλήξω στο όποιο συμπέρασμα.
Ο εκλεκτός του Καραμανλή, ο άνθρωπος που ουσιαστικά κυβέρνησε τον τόπο από το Μάρτη του 2004 μέχρι τον Οκτώβρη του 2008, από τα υπόγεια του Μαξίμου, αποσύρει (;) το ενδιαφέρον του από την πολιτική ζωή του τόπου, λόγω "των συνθηκών ισοπέδωσης που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό". Ώστε επικρατούν πολιτικές ισοπέδωσης; Και ποιοι αλήθεια είναι αυτοί που τις επέβαλαν επί 5 και πλέον χρόνια; Μήπως η στάση του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος είχε το θράσος ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑ σε ερωτήσεις των, παλαιότερα, συναδέλφων του δημοσιογράφων; Μήπως είναι άστοχο να ομιλεί για συκοφαντίες, ο συγκεκριμένος κύριος, που φρόντιζε ΠΑΝΤΟΤΕ να συκοφαντεί με ελεεινό τρόπο τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Μήπως αυτός δεν συμμετείχε στην απαράδεκτη στάση της Απογραφής; Τι άλλο από συκοφαντία ήταν αυτή η πράξη των σημερινών κυβερνώντων, όταν υποκριτικά προσέφυγαν στην ΕΕ και στη συνέχεια έπρατταν τα ίδια, αλλά πλέον είχαν καταστεί ο περίγελος της Ευρώπης;
Ο Ρουσόπουλος δεν ήταν που φιλοτέχνησε την "αγιογραφία" του Καραμανλή, ως "του στιβαρού πολιτικού που δεν αποφασίζει εν θερμώ"; Αυτός δεν αποφάσισε για την προκήρυξη εθνικών εκλογών τον Σεπτέμβρη του 2007, εν μέσω πυρκαγιών και μιας μαινόμενης εθνικής καταστροφής; Αυτός δεν ήταν ο ατσαλάκωτος εκφραστής των επικοινωνιακών εφευρημάτων, που θα μας οδηγούσαν ολόκληρο λαό στα ψυχιατρεία με όσα ακούγαμε από το στόμα του, αλλά δεν βλέπαμε στην πραγματικότητα;
Στην πρώτη παράγραφο της σύντομης επιστολής του, κλείνει λέγοντας πως "Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να στηρίζω το έργο της Κυβέρνησης". Είναι τυχερός, γιατί η παρούσα κυβέρνηση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ ΕΡΓΟ!
Σε ότι αφορά τη συμβολή του στις νίκες της δεξιάς, είναι αδιαμφισβήτητη!
Έκανε τα ΠΑΝΤΑ για να εμφανίζει το μαύρο άσπρο και του έβγαινε.
Ως προς το τέλος της επιστολής του, πράγματι οι πολίτες θέλουν πολιτικούς που να μπορούν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και να μην υποχωρούν, επιδιώκοντας την επιβίωσή τους. Προφανώς, αυτό έπραξε ο ίδιος στην υπόθεση Βατοπεδίου... Ο "βαθιά θρησκευόμενος" Θεόδωρος, επισκέπτης και φίλος των Μονών του Αγίου Όρους, αποφάσισε να πεί πλέον το "μεγάλο όχι"!
Ειλικρινά, δε θα μας λείψετε κύριε Ρουσόπουλε. Εξάλλου, θα σας θυμίζουν τα περίφημα "παπαγαλάκια", τα μοναδικά "δεν απαντώ", η συνεχής προσπάθεια να ελέγξετε τα ΜΜΕ και η αποτυχημένη διακυβέρνηση της δεξιάς επί μια 5ετία και πλέον. Υπήρξατε μια φούσκα! Θα ήθελα να σας συστήσω να μην ασχοληθείτε πλέον με οτιδήποτε έχει σχέση με τα κοινά. Γιατί αποδείξατε πως είστε ένας ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ άνθρωπος.
Καληνύχτα κύριε αντ΄αυτού, κύριε Ρουσόπουλε!
ΓΓΑ
Μ΄ αυτήν την επιστολή σου γνωστοποιώ την απόφασή μου να μην διεκδικήσω θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός μας στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν. Με ενδιέφερε η συμμετοχή μου δεν το κρύβω. Δεν με ενδιαφέρει πια. Οι συνθήκες ισοπέδωσης που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό δεν μου επιτρέπουν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από τη συκοφαντία είτε αυτή προέρχεται από αντιπάλους, είτε- δυστυχώς- από “φίλους”. Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να στηρίζω το έργο της Κυβέρνησης.
Αγαπητέ Πρόεδρε, Εισήλθα στην πολιτική επιτυχημένος επαγγελματίας και αξιοπρεπής. Αξιοπρεπής αποχωρώ. Καμιά πικρία για πρόσωπα. Σ΄ ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες. Προσπάθησα πάντοτε να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Πιστεύω πως από τη θέση μου συνέβαλα -έστω στο ελάχιστο- στις νικηφόρες εκλογές του 2004 και του 2007. Ανταποκρίθηκα υπηρετώντας αρχές και αξίες. Δεν διαπραγματεύτηκα και δεν διαπραγματεύομαι την πολιτική μου επιβίωση εις βάρος της αξιοπρέπειάς μου.
Πεποίθησή μου πάντοτε παραμένει ότι οι πολίτες δεν θέλουν πολιτικούς που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν σε όλες τις καταστάσεις, αλλά πολιτικούς που όταν έρχεται η ώρα είναι έτοιμοι να πουν το μεγάλο όχι- το σωστό.
Με φιλικά αισθήματα και εκτίμηση Θεόδωρος Ρουσόπουλος»
Αυτή είναι η επιστολή που έστειλε χτες ο Ρουσόπουλος στον Καραμανλή, με την οποία του γνωστοποιεί πως αποχωρεί από την πολιτική. Θέλω να αναλύσω λίγο αυτή την επιστολή, πριν καταλήξω στο όποιο συμπέρασμα.
Ο εκλεκτός του Καραμανλή, ο άνθρωπος που ουσιαστικά κυβέρνησε τον τόπο από το Μάρτη του 2004 μέχρι τον Οκτώβρη του 2008, από τα υπόγεια του Μαξίμου, αποσύρει (;) το ενδιαφέρον του από την πολιτική ζωή του τόπου, λόγω "των συνθηκών ισοπέδωσης που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό". Ώστε επικρατούν πολιτικές ισοπέδωσης; Και ποιοι αλήθεια είναι αυτοί που τις επέβαλαν επί 5 και πλέον χρόνια; Μήπως η στάση του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος είχε το θράσος ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑ σε ερωτήσεις των, παλαιότερα, συναδέλφων του δημοσιογράφων; Μήπως είναι άστοχο να ομιλεί για συκοφαντίες, ο συγκεκριμένος κύριος, που φρόντιζε ΠΑΝΤΟΤΕ να συκοφαντεί με ελεεινό τρόπο τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Μήπως αυτός δεν συμμετείχε στην απαράδεκτη στάση της Απογραφής; Τι άλλο από συκοφαντία ήταν αυτή η πράξη των σημερινών κυβερνώντων, όταν υποκριτικά προσέφυγαν στην ΕΕ και στη συνέχεια έπρατταν τα ίδια, αλλά πλέον είχαν καταστεί ο περίγελος της Ευρώπης;
Ο Ρουσόπουλος δεν ήταν που φιλοτέχνησε την "αγιογραφία" του Καραμανλή, ως "του στιβαρού πολιτικού που δεν αποφασίζει εν θερμώ"; Αυτός δεν αποφάσισε για την προκήρυξη εθνικών εκλογών τον Σεπτέμβρη του 2007, εν μέσω πυρκαγιών και μιας μαινόμενης εθνικής καταστροφής; Αυτός δεν ήταν ο ατσαλάκωτος εκφραστής των επικοινωνιακών εφευρημάτων, που θα μας οδηγούσαν ολόκληρο λαό στα ψυχιατρεία με όσα ακούγαμε από το στόμα του, αλλά δεν βλέπαμε στην πραγματικότητα;
Στην πρώτη παράγραφο της σύντομης επιστολής του, κλείνει λέγοντας πως "Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να στηρίζω το έργο της Κυβέρνησης". Είναι τυχερός, γιατί η παρούσα κυβέρνηση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ ΕΡΓΟ!
Σε ότι αφορά τη συμβολή του στις νίκες της δεξιάς, είναι αδιαμφισβήτητη!
Έκανε τα ΠΑΝΤΑ για να εμφανίζει το μαύρο άσπρο και του έβγαινε.
Ως προς το τέλος της επιστολής του, πράγματι οι πολίτες θέλουν πολιτικούς που να μπορούν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και να μην υποχωρούν, επιδιώκοντας την επιβίωσή τους. Προφανώς, αυτό έπραξε ο ίδιος στην υπόθεση Βατοπεδίου... Ο "βαθιά θρησκευόμενος" Θεόδωρος, επισκέπτης και φίλος των Μονών του Αγίου Όρους, αποφάσισε να πεί πλέον το "μεγάλο όχι"!
Ειλικρινά, δε θα μας λείψετε κύριε Ρουσόπουλε. Εξάλλου, θα σας θυμίζουν τα περίφημα "παπαγαλάκια", τα μοναδικά "δεν απαντώ", η συνεχής προσπάθεια να ελέγξετε τα ΜΜΕ και η αποτυχημένη διακυβέρνηση της δεξιάς επί μια 5ετία και πλέον. Υπήρξατε μια φούσκα! Θα ήθελα να σας συστήσω να μην ασχοληθείτε πλέον με οτιδήποτε έχει σχέση με τα κοινά. Γιατί αποδείξατε πως είστε ένας ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ άνθρωπος.
Καληνύχτα κύριε αντ΄αυτού, κύριε Ρουσόπουλε!
ΓΓΑ
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
Συμπεράσματα από τη χτεσινή λαμπρή νίκη
Εγγεγραμμένοι 9,994,349
Ενσωμάτωση 99.99 %
Ψήφισαν 52.63 %
Έγκυρα 97.46 %
Άκυρα/Λευκά 2.54 %
ΠΑΣΟΚ 8 36.65 %
ΝΔ 8 32.29 %
ΚΚΕ 2 8.35 %
ΛΑΟΣ 2 7.15 %
ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ 1 4.70 %
Οικολόγοι 1 3.49 %
Αυτά είναι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών του 2009 στη χώρα μας. Θέλοντας να μελετήσουμε τα αποτελέσματα αυτά, εύκολα καταλήγουμε σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Το πρώτο και πιο σημαντικό από τα συμπεράσματα αυτά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, μετά από 15 χρόνια, κερδίζει σε Ευρωεκλογές. Και μάλιστα δεν κερδίζει απλά, αλλά θριαμβεύει, εάν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι στις ακριβώς προηγούμενες Ευρωεκλογές, είχε ηττηθεί με ποσοστό 9%. Συνεπώς, η νίκη του ΠΑΣΟΚ, φτάνει στο εκκωφαντικό 13,4%! Ξεκαθαρίζω πως σήμερα ομιλούμε για αποτελέσματα Ευρωεκλογών. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση.
Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι πως ο αγώνας του Γιώργου Παπανδρέου, ο σκληρός και αδυσώπητος αγώνας, που δίνει σχεδόν μόνος του εδώ και 5 χρόνια, δικαιώνεται επιτέλους και ο άνθρωπος αυτός κερδίζει για πρώτη φορά τον Καραμανλή. Και δεν είναι μια νίκη μόνο κατά του Καραμανλή, αλλά κατά του "συστήματος Καραμανλή", που περιλαμβάνει μια σειρά ομάδων, που όχι απλά διαμόρφωσαν αυτό το σύστημα, αλλά πολέμησαν λυσσαλέα τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ένα τρίτο συμπέρασμα είναι πως η δεξιά ΕΧΑΣΕ! Και έχασε γιατί η ίδια πλέον έχει κατασπαταλήσει τον πολιτικό της χρόνο και πλέον "ζει" με δανεικό! Αδυνατεί να αντιληφθεί τα μηνύματα των καιρών, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει το διεθνές περιβάλλον, αδυνατεί να κατανοήσει πως δεν μπορεί να κοροϊδεύει άλλο τον Ελληνικό λαό.
Ως τέταρτο συμπέρασμα βλέπω ότι η αυτοδυναμία είναι πλέον ένας εφικτός στόχος, δεδομένης και της αποχής, που πλέον αρχίζει να διαμορφώνει έναν σκληρό πυρήνα, περί το 30%. Η αποχή αυτή οφείλεται σε ανθρώπους, πολίτες αυτής της χώρας, που ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, γιατί θεωρούν πως το πολιτικό κλίμα ΔΕΝ τους εκφράζει! Αυτή είναι μια πραγματικότητα, πρέπει να απασχολήσει και να δούμε εάν μπορεί να ανατραπεί μερικώς. Πάντως, ολική ανατροπή του φαινομένου, αποκλείεται πλέον να δούμε.
Το πέμπτο συμπέρασμα είναι πως η ήττα της ΝΔ δεν οφείλεται στην αποχή. Γιατί το αποτέλεσμα των εκάστοτε εκλογικών αναμετρήσεων εξάγεται με βάσει τους ψηφίσαντες και ουδέποτε με βάση τους μη προσελθόντες. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα πρέπει να στήνεται κάλπη μέσα στο σπίτι του κάθε ψηφοφόρου ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ να ψηφίσει ή να σύρεται βιαίως στην κάλπη, με τη συνοδεία αστυνομικού οργάνου!!!
Αναφορικά με το εύρος της νίκης του ΠΑΣΟΚ, έχει αξία η νίκη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μιλήσει για νίκη ακόμη και με μια ψήφο. Συνεπώς, το 4.4% δεν είναι μια απλή νίκη, αλλά ένας πραγματικός θρίαμβος, από όποια οπτική και αν το δει κάποιος.
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, με όλες τις μετρήσεις των προηγούμενων ημερών, "έπεσαν" μέσα! Τα exit poll δε θα μπορούσαν να έχουν ακριβή μέτρηση, σαφώς λόγω της αποχής. Όμως, όλες οι μετρήσεις των προηγούμενων ημερών επαληθεύτηκαν στην κάλπη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δώσει σε αυτές τις εκλογές δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Πράγματι, οι εκλογές αυτές ήταν ένα ηχηρότατο σκαμπίλι στο ροδαλό μάγουλο του Καραμανλή και των περί αυτόν. Χτες, μετά τα αποτελέσματα, έβγαιναν στελέχη της δεξιάς, για να πείσουν τον κόσμο πως το ΠΑΣΟΚ έχασε! Για μια ακόμη φορά, τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, επεδίωξαν με κάθε τρόπο να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Όμως, η πραγματικότητα είναι μια! Το ΠΑΣΟΚ κατατρόπωσε τη δεξιά και συνεχίζει με στόχο μια λαμπρότερη νίκη στις εθνικές εκλογές.
Θέλω να κλείσω με μια αναφορά στην βιασύνη του Ευάγγελου Βενιζέλου! Μόλις τα exit poll έδειξαν μια διαφορά 6,3-7%, έσπευσε ο κος καθηγητής να προλάβει να κάνει δηλώσεις, όπως πριν 2 χρόνια έτρεξε στο Ζάππειο να προλάβει να αρπάξει την προεδρία του Κινήματος. Συνειδητοποίησε ο κος καθηγητής πως με την παρορμητικότητά του προκάλεσε πρόβλημα; Αντιλήφθηκε πως η βιασύνη του δεν του βγαίνει σε καλό και μάλιστα τον καθιστά γραφικό; Και επιτέλους, μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσει να προβάλλεται, γιατί πλέον είναι καμένο χαρτί;
Η νίκη αυτή του Κινήματος μας γέμισε χαρά. Τα γλέντια τελείωσαν, Από σήμερα ξεκινάμε τη νέα μεγάλη προσπάθεια, με σοβαρότητα και ψυχραιμία, για να επιτύχουμε μια λαμπρή νίκη στις εθνικές εκλογές. Με μπροστάρη τον Πρόεδρό μας, Γιώργο Παπανδρέου, τον ηγέτη και οραματιστή της Ελλάδας του μέλλοντος.
ΓΓΑ
Ενσωμάτωση 99.99 %
Ψήφισαν 52.63 %
Έγκυρα 97.46 %
Άκυρα/Λευκά 2.54 %
ΠΑΣΟΚ 8 36.65 %
ΝΔ 8 32.29 %
ΚΚΕ 2 8.35 %
ΛΑΟΣ 2 7.15 %
ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ 1 4.70 %
Οικολόγοι 1 3.49 %
Αυτά είναι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών του 2009 στη χώρα μας. Θέλοντας να μελετήσουμε τα αποτελέσματα αυτά, εύκολα καταλήγουμε σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Το πρώτο και πιο σημαντικό από τα συμπεράσματα αυτά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, μετά από 15 χρόνια, κερδίζει σε Ευρωεκλογές. Και μάλιστα δεν κερδίζει απλά, αλλά θριαμβεύει, εάν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι στις ακριβώς προηγούμενες Ευρωεκλογές, είχε ηττηθεί με ποσοστό 9%. Συνεπώς, η νίκη του ΠΑΣΟΚ, φτάνει στο εκκωφαντικό 13,4%! Ξεκαθαρίζω πως σήμερα ομιλούμε για αποτελέσματα Ευρωεκλογών. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση.
Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι πως ο αγώνας του Γιώργου Παπανδρέου, ο σκληρός και αδυσώπητος αγώνας, που δίνει σχεδόν μόνος του εδώ και 5 χρόνια, δικαιώνεται επιτέλους και ο άνθρωπος αυτός κερδίζει για πρώτη φορά τον Καραμανλή. Και δεν είναι μια νίκη μόνο κατά του Καραμανλή, αλλά κατά του "συστήματος Καραμανλή", που περιλαμβάνει μια σειρά ομάδων, που όχι απλά διαμόρφωσαν αυτό το σύστημα, αλλά πολέμησαν λυσσαλέα τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ένα τρίτο συμπέρασμα είναι πως η δεξιά ΕΧΑΣΕ! Και έχασε γιατί η ίδια πλέον έχει κατασπαταλήσει τον πολιτικό της χρόνο και πλέον "ζει" με δανεικό! Αδυνατεί να αντιληφθεί τα μηνύματα των καιρών, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει το διεθνές περιβάλλον, αδυνατεί να κατανοήσει πως δεν μπορεί να κοροϊδεύει άλλο τον Ελληνικό λαό.
Ως τέταρτο συμπέρασμα βλέπω ότι η αυτοδυναμία είναι πλέον ένας εφικτός στόχος, δεδομένης και της αποχής, που πλέον αρχίζει να διαμορφώνει έναν σκληρό πυρήνα, περί το 30%. Η αποχή αυτή οφείλεται σε ανθρώπους, πολίτες αυτής της χώρας, που ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, γιατί θεωρούν πως το πολιτικό κλίμα ΔΕΝ τους εκφράζει! Αυτή είναι μια πραγματικότητα, πρέπει να απασχολήσει και να δούμε εάν μπορεί να ανατραπεί μερικώς. Πάντως, ολική ανατροπή του φαινομένου, αποκλείεται πλέον να δούμε.
Το πέμπτο συμπέρασμα είναι πως η ήττα της ΝΔ δεν οφείλεται στην αποχή. Γιατί το αποτέλεσμα των εκάστοτε εκλογικών αναμετρήσεων εξάγεται με βάσει τους ψηφίσαντες και ουδέποτε με βάση τους μη προσελθόντες. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα πρέπει να στήνεται κάλπη μέσα στο σπίτι του κάθε ψηφοφόρου ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ να ψηφίσει ή να σύρεται βιαίως στην κάλπη, με τη συνοδεία αστυνομικού οργάνου!!!
Αναφορικά με το εύρος της νίκης του ΠΑΣΟΚ, έχει αξία η νίκη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μιλήσει για νίκη ακόμη και με μια ψήφο. Συνεπώς, το 4.4% δεν είναι μια απλή νίκη, αλλά ένας πραγματικός θρίαμβος, από όποια οπτική και αν το δει κάποιος.
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, με όλες τις μετρήσεις των προηγούμενων ημερών, "έπεσαν" μέσα! Τα exit poll δε θα μπορούσαν να έχουν ακριβή μέτρηση, σαφώς λόγω της αποχής. Όμως, όλες οι μετρήσεις των προηγούμενων ημερών επαληθεύτηκαν στην κάλπη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δώσει σε αυτές τις εκλογές δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Πράγματι, οι εκλογές αυτές ήταν ένα ηχηρότατο σκαμπίλι στο ροδαλό μάγουλο του Καραμανλή και των περί αυτόν. Χτες, μετά τα αποτελέσματα, έβγαιναν στελέχη της δεξιάς, για να πείσουν τον κόσμο πως το ΠΑΣΟΚ έχασε! Για μια ακόμη φορά, τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, επεδίωξαν με κάθε τρόπο να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Όμως, η πραγματικότητα είναι μια! Το ΠΑΣΟΚ κατατρόπωσε τη δεξιά και συνεχίζει με στόχο μια λαμπρότερη νίκη στις εθνικές εκλογές.
Θέλω να κλείσω με μια αναφορά στην βιασύνη του Ευάγγελου Βενιζέλου! Μόλις τα exit poll έδειξαν μια διαφορά 6,3-7%, έσπευσε ο κος καθηγητής να προλάβει να κάνει δηλώσεις, όπως πριν 2 χρόνια έτρεξε στο Ζάππειο να προλάβει να αρπάξει την προεδρία του Κινήματος. Συνειδητοποίησε ο κος καθηγητής πως με την παρορμητικότητά του προκάλεσε πρόβλημα; Αντιλήφθηκε πως η βιασύνη του δεν του βγαίνει σε καλό και μάλιστα τον καθιστά γραφικό; Και επιτέλους, μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσει να προβάλλεται, γιατί πλέον είναι καμένο χαρτί;
Η νίκη αυτή του Κινήματος μας γέμισε χαρά. Τα γλέντια τελείωσαν, Από σήμερα ξεκινάμε τη νέα μεγάλη προσπάθεια, με σοβαρότητα και ψυχραιμία, για να επιτύχουμε μια λαμπρή νίκη στις εθνικές εκλογές. Με μπροστάρη τον Πρόεδρό μας, Γιώργο Παπανδρέου, τον ηγέτη και οραματιστή της Ελλάδας του μέλλοντος.
ΓΓΑ
Σάββατο 6 Ιουνίου 2009
Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει
Σήμερα, σε αυτό το κείμενό μου, δεν θα γράψω για τις αυριανές Ευρωεκλογές. Ας μου επιτραπεί, μέσα σε αυτό το μεγάλο ρεύμα της επερχόμενης Αλλαγής, να σταθώ σε κάτι άλλο. Πριν περίπου 2 χρόνια, μετά τις ατυχείς εκλογές του 2007, μέσα στη μεγάλη μου αγωνία για το μέλλον της Παράταξης, είχα την τύχη να γνωρίσω έναν ΑΝΘΡΩΠΟ, που από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ως πραγματικό φίλο. Ναι, όσο κι αν ακούγεται ακραίο, αυτό συνέβη!
Ήταν οι πρώτες κουβέντες; Η κοινή αγωνία; Οι ανατρεπτικές σκέψεις; Η δική μου παρόρμηση και η δική του ψυχραιμία; Όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ να προσδιορίσω; Πάντως από εκείνη τη στιγμή υπήρξε μια αμοιβαία έλξη και μια ειλικρινής φιλία, που διατηρείται και ενισχύεται.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το περυσινό καλοκαίρι, που βρεγμένος από τη θάλασσα, άκουσα το κινητό να χτυπάει και το σήκωσα. Ήταν ο εκλεκτός μου φίλος, που μέσα στην τρέλα του Αυγούστου, μου ζήτησε να βρούμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο που βρισκόμαστε! Το δωμάτιο βρέθηκε και ήρθε μαζί με τη σύντροφο της ζωής του και περάσαμε λίγες μέρες μαζί, κυριολεκτικά ονειρεμένες!
Η απόφασή μου να "ριχτώ" στα νερά της επιχειρηματικότητας, από τον περασμένο Οκτώβρη, είναι αλήθεια πως μας κράτησαν λίγο μακριά. Εγώ με ένα ωράριο απελπιστικό, αυτός να πιέζει να βγούμε για κάποιο δείπνο οικογενειακώς, λίγες φορές τα καταφέραμε.
Φυσικά η καθημερινή επαφή και τα μηνύματα ήταν και είναι δεδομένα. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία ήταν φορές που έπαιρνε φωτιά! Και φυσικά, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ο ένας είμαστε δίπλα στον άλλον, εκεί που μπορούσαμε.
Πριν λίγες μέρες τον καλούσα στο γραφείο για την καθημερινή πρωινή (κατά τις 12 με 12.30!) συζήτηση περί τα πολιτικά δρώμενα. Δεν τον έβρισκα στο γραφείο και θα υπέθεσα πως είναι στο κολυμβητήριο, αγαπημένη του συνήθεια. Έκανα μια απόπειρα στο κινητό και επειδή δεν το σήκωνε, το άφησα. Ήξερα ότι θα με καλούσε.
Πράγματι, με κάλεσε... Ο εξαίρετος αυτός άνθρωπος αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα μέσα στην οικογένειά του... Εκεί τρελάθηκα. Ξέρω το πόσο οργανωτικός είναι, το πόσο συγκροτημένος και δεν θέλησα να τον επηρεάσω με διάφορα. Το σημαντικότερο από όλα, είναι πως αποφάσισε να ανέβει αυτό το Γολγοθά ΜΟΝΟΣ, μιλώντας σε μένα και άλλον ένα φίλο κοινό. Έκανε το καλύτερο που περνά από το χέρι του και σε λίγο ξεκινά η δράση. Χτες μιλήσαμε. Του είπα ότι είχα να του πω πολύ σύντομα. Το σημαντικότερο είναι πως ήθελα να ξέρει πως σε αυτή τη διαδρομή είμαι εδώ, στο πλευρό του. Γιατί πέρα από τα κομματικά, τα πολιτικά, τα όποια συμβαίνουν γύρω μας, υπάρχει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και αν κάτι πρέπει να μας απασχολεί, σε όλο αυτό το δρόμο της ζωής μας, θα είναι να μπορούμε να γίνουμε ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής δε μου επιτρέπει να γράψω κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι πως η φιλία μπορεί να επιτύχει τα ακατόρθωτα.
Δυνατά φίλε! Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Γιατί η ζωή είναι αγώνας. Και αυτό τον αγώνα θα τον κερδίσεις, όπως εσύ ξέρεις!
ΓΓΑ
Ήταν οι πρώτες κουβέντες; Η κοινή αγωνία; Οι ανατρεπτικές σκέψεις; Η δική μου παρόρμηση και η δική του ψυχραιμία; Όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ να προσδιορίσω; Πάντως από εκείνη τη στιγμή υπήρξε μια αμοιβαία έλξη και μια ειλικρινής φιλία, που διατηρείται και ενισχύεται.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το περυσινό καλοκαίρι, που βρεγμένος από τη θάλασσα, άκουσα το κινητό να χτυπάει και το σήκωσα. Ήταν ο εκλεκτός μου φίλος, που μέσα στην τρέλα του Αυγούστου, μου ζήτησε να βρούμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο που βρισκόμαστε! Το δωμάτιο βρέθηκε και ήρθε μαζί με τη σύντροφο της ζωής του και περάσαμε λίγες μέρες μαζί, κυριολεκτικά ονειρεμένες!
Η απόφασή μου να "ριχτώ" στα νερά της επιχειρηματικότητας, από τον περασμένο Οκτώβρη, είναι αλήθεια πως μας κράτησαν λίγο μακριά. Εγώ με ένα ωράριο απελπιστικό, αυτός να πιέζει να βγούμε για κάποιο δείπνο οικογενειακώς, λίγες φορές τα καταφέραμε.
Φυσικά η καθημερινή επαφή και τα μηνύματα ήταν και είναι δεδομένα. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία ήταν φορές που έπαιρνε φωτιά! Και φυσικά, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ο ένας είμαστε δίπλα στον άλλον, εκεί που μπορούσαμε.
Πριν λίγες μέρες τον καλούσα στο γραφείο για την καθημερινή πρωινή (κατά τις 12 με 12.30!) συζήτηση περί τα πολιτικά δρώμενα. Δεν τον έβρισκα στο γραφείο και θα υπέθεσα πως είναι στο κολυμβητήριο, αγαπημένη του συνήθεια. Έκανα μια απόπειρα στο κινητό και επειδή δεν το σήκωνε, το άφησα. Ήξερα ότι θα με καλούσε.
Πράγματι, με κάλεσε... Ο εξαίρετος αυτός άνθρωπος αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα μέσα στην οικογένειά του... Εκεί τρελάθηκα. Ξέρω το πόσο οργανωτικός είναι, το πόσο συγκροτημένος και δεν θέλησα να τον επηρεάσω με διάφορα. Το σημαντικότερο από όλα, είναι πως αποφάσισε να ανέβει αυτό το Γολγοθά ΜΟΝΟΣ, μιλώντας σε μένα και άλλον ένα φίλο κοινό. Έκανε το καλύτερο που περνά από το χέρι του και σε λίγο ξεκινά η δράση. Χτες μιλήσαμε. Του είπα ότι είχα να του πω πολύ σύντομα. Το σημαντικότερο είναι πως ήθελα να ξέρει πως σε αυτή τη διαδρομή είμαι εδώ, στο πλευρό του. Γιατί πέρα από τα κομματικά, τα πολιτικά, τα όποια συμβαίνουν γύρω μας, υπάρχει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και αν κάτι πρέπει να μας απασχολεί, σε όλο αυτό το δρόμο της ζωής μας, θα είναι να μπορούμε να γίνουμε ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής δε μου επιτρέπει να γράψω κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι πως η φιλία μπορεί να επιτύχει τα ακατόρθωτα.
Δυνατά φίλε! Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ. Γιατί η ζωή είναι αγώνας. Και αυτό τον αγώνα θα τον κερδίσεις, όπως εσύ ξέρεις!
ΓΓΑ
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Στις 7 του Ιούνη συμμετέχουμε
Αντιγράφω από το ethnos.gr:
"Ο κ. Καραμανλής, αναφερόμενος στο «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» που είπε ο κ. Παπανδρέου, τόνισε ότι «δεν εκφράζει κανένα υπαρκτό δίλημμα για την ελληνική κοινωνία».
«Δεν μπορούν αυτοί που δημιούργησαν τα πιο μεγάλα προβλήματα στον τόπο, να ισχυρίζονται πως είτε θα ξαναπάρουν την εξουσία είτε ότι θα βουλιάξει η χώρα. Η βουλιμία τους είναι γνωστή. Η αμετροέπειά τους είναι δεδομένη. Ο εκβιασμός τους, όμως, δεν περνά στην κοινωνία, δεν περνά στους πολίτες», κατέληξε".
Ο πρωθυπουργός της Ραφήνας, με το "επικοινωνιακό" χάρισμα (που προσωπικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ διέκρινα), εξακολουθεί να προκαλεί τον Ελληνικό λαό με τα όσα ισχυρίζεται!
Ήδη, οι επικοινωνιολόγοι του, τον προβάλλουν, ως το ισχυρό χαρτί της παράταξής τους, μόνο που δεν έχουν αντιληφθεί πως από ισχυρό χαρτί έχει γίνει καμένο χαρτί! Ίσως κάποιος να πρέπει να του υπενθυμίσει πως σε 5 χρόνια και 3 μήνες διακυβέρνησής του, η παράταξή του διέπραξε 50+ σκάνδαλα!
Ίσως πρέπει κάποιος να του πει πως όταν το 2007 καιγόταν ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ και αυτός προκήρυσσε εθνικές εκλογές, είχε ακόμη την τύχη με το μέρος του και τον Γκέμπελς-Ρουσόπουλο να κατευθύνει όπως ήθελε τα ΜΜΕ (όχι ότι τώρα δεν το έχει!).
Σήμερα, όμως, το να ομιλεί για αμετροέπεια ο άνθρωπος που υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια και δεν τήρησε το παραμικρό, είναι επιεικώς απαράδεκτο! Βέβαια, ο κλεισμένος στη Ραφήνα Καραμανλής, δεν έχει επίγνωση του τι συμβαίνει στον κόσμο, στην κοινωνία. Όμως, ας του πει κάποιος τι υφίσταται ο Έλληνας μικρομεσαίος, που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατήσει την επιχείρησή του, ας τον ενημερώσει πώς ζει η γενιά των 700 και τώρα 600 ευρώ, ας του πει για τους συνταξιούχους!
Ομιλεί για εκβιασμό στην κοινωνία από τον Παπανδρέου, τον άνθρωπο που έχει υβριστεί, όσο ουδείς άλλος από τα ΜΜΕ. Καταφέρεται κατά του Παπανδρέου, που δίνει σκληρό αγώνα καθημερινά εντός κι εκτός της Παράταξής του!
Ομιλεί αυτός που ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ! Κι όταν επανειλημμένως ο ΓΑΠ του πρότεινε να προχωρήσουν, να ματώσουν, αυτός ήταν αλλού, στο βασίλειο της Ραφήνας!
Να γιατί ο λαός μας οφείλει να ανατρέψει αυτή την κυβέρνηση της αλαζονείας και της διαφθοράς.
Γι αυτό, με αρχή την 7 του Ιούνη ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ!
ΓΓΑ
"Ο κ. Καραμανλής, αναφερόμενος στο «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» που είπε ο κ. Παπανδρέου, τόνισε ότι «δεν εκφράζει κανένα υπαρκτό δίλημμα για την ελληνική κοινωνία».
«Δεν μπορούν αυτοί που δημιούργησαν τα πιο μεγάλα προβλήματα στον τόπο, να ισχυρίζονται πως είτε θα ξαναπάρουν την εξουσία είτε ότι θα βουλιάξει η χώρα. Η βουλιμία τους είναι γνωστή. Η αμετροέπειά τους είναι δεδομένη. Ο εκβιασμός τους, όμως, δεν περνά στην κοινωνία, δεν περνά στους πολίτες», κατέληξε".
Ο πρωθυπουργός της Ραφήνας, με το "επικοινωνιακό" χάρισμα (που προσωπικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ διέκρινα), εξακολουθεί να προκαλεί τον Ελληνικό λαό με τα όσα ισχυρίζεται!
Ήδη, οι επικοινωνιολόγοι του, τον προβάλλουν, ως το ισχυρό χαρτί της παράταξής τους, μόνο που δεν έχουν αντιληφθεί πως από ισχυρό χαρτί έχει γίνει καμένο χαρτί! Ίσως κάποιος να πρέπει να του υπενθυμίσει πως σε 5 χρόνια και 3 μήνες διακυβέρνησής του, η παράταξή του διέπραξε 50+ σκάνδαλα!
Ίσως πρέπει κάποιος να του πει πως όταν το 2007 καιγόταν ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ και αυτός προκήρυσσε εθνικές εκλογές, είχε ακόμη την τύχη με το μέρος του και τον Γκέμπελς-Ρουσόπουλο να κατευθύνει όπως ήθελε τα ΜΜΕ (όχι ότι τώρα δεν το έχει!).
Σήμερα, όμως, το να ομιλεί για αμετροέπεια ο άνθρωπος που υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια και δεν τήρησε το παραμικρό, είναι επιεικώς απαράδεκτο! Βέβαια, ο κλεισμένος στη Ραφήνα Καραμανλής, δεν έχει επίγνωση του τι συμβαίνει στον κόσμο, στην κοινωνία. Όμως, ας του πει κάποιος τι υφίσταται ο Έλληνας μικρομεσαίος, που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατήσει την επιχείρησή του, ας τον ενημερώσει πώς ζει η γενιά των 700 και τώρα 600 ευρώ, ας του πει για τους συνταξιούχους!
Ομιλεί για εκβιασμό στην κοινωνία από τον Παπανδρέου, τον άνθρωπο που έχει υβριστεί, όσο ουδείς άλλος από τα ΜΜΕ. Καταφέρεται κατά του Παπανδρέου, που δίνει σκληρό αγώνα καθημερινά εντός κι εκτός της Παράταξής του!
Ομιλεί αυτός που ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ! Κι όταν επανειλημμένως ο ΓΑΠ του πρότεινε να προχωρήσουν, να ματώσουν, αυτός ήταν αλλού, στο βασίλειο της Ραφήνας!
Να γιατί ο λαός μας οφείλει να ανατρέψει αυτή την κυβέρνηση της αλαζονείας και της διαφθοράς.
Γι αυτό, με αρχή την 7 του Ιούνη ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ!
ΓΓΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
